Oud 27-02-2002, 20:14
mercurius
mercurius is offline
Ik ben al zolang kwaad op de vertrouwenspersoon (ook mentrix) bij mij op school! En het wordt steeds erger. Ik heb haar 5 keer in de week en elke les voel ik me kwader. Het liefst zou ik heel hard schreeuwen, maar ik weet dat dat niet kan. De woede zit helemaal vast in me en ik wil het eruit gooien maar ik weet zolangzaam aan echt niet meer hoe. Met die vertrouwenspersoon (ook mentrix) valt ook niet te praten dus dat is geen oplossing, bovendien zou ik dan volgensmij ontploffen als ik met haar moest praten. Morgen moet ik ook nog naar haar toe om te zeggen dat ik niet bij een klaasenfeest kan zijn omdat ik dan naar het Riagg toe moet. Ik weet echt niet hoe ik dat moet gaan zeggen hoor, ik kan echt niet gewoon met haar praten. Ik kan niet net doen alsof er niets aan de hand is. Ow, ik voel me zo kwaad! Maar goed, mijn vraag is dus of iemand weet wat je kan doen als je je heeeeeeeeeeel erg kwaad voelt. Wat doen jullie meestal als je je zo kwaad voelt?

Anne
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 27-02-2002, 20:23
Verwijderd
Waarom ben je kwaad op haar? Dat heb je er niet bij gezet.
Met citaat reageren
Oud 27-02-2002, 20:33
Chloe Siere
Chloe Siere is offline
waarom moet je erbij zeggen dat je naar het Riagg gaat? zeg gewoon dat je niet komt, punt. of ga gewoon niet... je bent toch niet verplicht om haar alles te melden?

en inderdaad, waarom haat je haar?
Met citaat reageren
Oud 27-02-2002, 21:16
mercurius
mercurius is offline
Er zijn meerdere kleine redenen waarom ik kwaad op haar ben. Ik heb de reden al wel eens eeder hier op het messagebord gezet maar ik zal het nog wel even kopiëren wat ik een tijdje terug al schreef.

In Oktober 2000 werd ik depressief. Ik werd veel gepest op school, dat was misschien nog wel de belangrijkste oorzaak. Het ging steeds slechter, ik begon mezelf te verwonden. Op school trok ik me helemaal terug, in de klas ging ik altijd helemaal in een hoekje zitten, ik praatte niet meer en ik bewoog niet meer. Ik keek niet naar het bord, keek alleen nog maar naar mijn boek,naar mijn tafel of naar buiten.
Ergens in Januari 2001 wilde ik echt niet meer leven en deed ook zelfmoordpogingen. In de les van de vertrouwenspersoon (toen nog niet mijn mentrix) begon ik te huilen, ik kon niet meer. Zij is toen met mij gaan praten, 1 keer in de week hadden we een gesprek. Na elk gesprek dat ik met haar had ging het nog slechter als daarvoor, maar ze zei dat dat erbij hoorde. Op een gegeven moment werd het echt te erg en moest ik naar het Riagg, ik wilde niet maar ze beloofde me te steunen. Maar vanaf de eerste keer dat ik bij het Riagg kwam hoorde ik niks meer van haar. Ze liet me het helemaal alleen oplossen. Pas aan het eind van het jaar toen er bekend werd dat ik bleef zitten (wat dus kwam door mijn problemen) vroeg ze weer een keer om af te spreken. De afspraak die we maakte werd elke keer op de dag zelf uitgesteld, elke keer had ze wat anders te doen. Toen ik haar uiteindelijk sprak had ze maar 20 minuten tijd voor me. Ik heb niet gezegd dat ik kwaad op haar was, maar ik was het wel. Toen ik na de vakantie mijn rooster ophaalde zag ik dat ze mijn mentrix was. Ik zie vanzelf wel wat er gebeurt dacht ik. Vanaf het begin van het jaar tot nu aan toe vraagt ze om de zoveel tijd hoe het met me gaat en of we weer een afspraak zullen maken om te praten. Elke keer vergeet ze dan weer af te spreken of ze vergeet de afspraak of ze is ziek. Dit nieuwe schooljaar heb ik haar nog geen één keer gesproken.
Met de psycholge van het Riagg kon ik wel goed praten en na elk gesprek van haar voelde ik me juist heel opgelucht inplaats van zo rot. Maar halverwege Oktober overleed haar man en kon ze niet meer werken. 4 maanden heb ik haar niet kunnen spreken en net een week terug sprak ik haar weer voor het eerst na die 4 maanden. Terwijl de vertrouwenspersoon bij mij op school wist wat er gebeurt was met de psycholge waar ik mee sprak, deed ze niks. 4 maanden gingen voorbij zonder dat ik met iemand kon praten. De vertrouwenspersoon deed net of ik niet bestond. Toen er in Januari dit jaar ook nog een soort tentoonstelling was waar mijn ouders ook op kwamen kijken, gign ze met mijn ouders praten zonder mij erbij te betreeken. Dat was echt de druppel. Ik ben naar haar toe gegeaan en heb gezegd dat ik kwaad was. Maar dat hielp niets, ze zei dat ze niet met mijn ouders had gesproken over hoe het met mij ging maar alleen over de voorstelling. Als ik dan zei dat ik niet alleen daarom kwaad was, gign ze er niet eens echt op in. Nou ja, ik kon dus gewoon niet met haar praten. Maar ik had op zijn minst gedacht dat ze nu wel weer eens zou afspreken nu ze wist dat ik kwaad was. Maar nee, sisnds dat gesprek ontwijkt ze me lijkt het wel. Ze wil nu echt helemaal niks meer met me te maken hebben, ze doet net of ik niet besta....ow ik ben er zo boos over! Daarom vroeg ik me af of iemand hier weet hoe ik met die woede om kan gaan.

Anne

Met citaat reageren
Oud 27-02-2002, 21:23
Horror Kitty
Horror Kitty is offline
Ik ga altijd muziek luisteren en even tot mezelf komen op mn kamer. Dan moet ik me gewoon even helemaal afsluiten van alles. Daarna gaat het meestal wel bter.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Levensbeschouwing & Filosofie Het oproep tot het gebed: adhan.
Toerkoe
411 02-09-2012 16:13
Verhalen & Gedichten [Vervolg]Achter de gele deur #2
Eend
166 20-06-2006 21:32
Verhalen & Gedichten niet zelf geschreven, maar
Verwijderd
13 25-03-2004 23:08
Verhalen & Gedichten Dagboek Janne
Margriet
2 06-07-2003 20:33
Levensbeschouwing & Filosofie kerstofobie: IK HAAT KERST!
frankzinnig
71 30-03-2003 08:46
Verhalen & Gedichten [verhaal] Zana heel hoofdstuk 1
Nas-t Zeekoe
8 29-03-2003 13:57


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:55.