mijn ouders... (heel erg triets verhaal)

[fruitmand]

Hoi Lezers!
Ik heb dit verhaaltje gisteravond in bed getiept, en hij is heel erg triest! Je moet niet denken dat dit bij mij is gebeurd, maar ik weet dat het wel bij sommige mensen gebeurd. Anyhow, ik vind hem zelf wel heel erg triest, en hij is niet prachtig geschreven, maar het is goed om te weten dat sommige mensen hier doorheen gaan, en dan onze ouders toch niet zo kut zijn als we soms denken.
Kus-x-
Fab!


Ik deed het op Zondag, 24 Augustus, 1999. Om 02:30, toen ze eindelijk in bed lagen. Ik had het heel erg lang geleden geplant, in totaal, 7 maanden geleden. Voor de hele missie had ik geld nodig, heel veel geld. Dus ik probeerde op alle manieren mogelijk aan geld te komen. Ik verkocht limonade op mijn straatje, maar dat verdiende niet veel. Mensen kopen alleen maar limonade als het heet is…en het regende. Ik bedelde op school voor geld, maar toen klikte een meisje naar de schooldirecteur en zei hij dat ik moest ophouden of hij zou het aan mijn ouders vertellen. Toen kwam ik op het idee van tasjesroven. Het mag niet, dat wist ik wel. Maar ik moest het doen, voor mij! 3 maanden ging ik door. Met tasjes roven. Niemand zou denken dat ik ze had gestolen, ik was heel klein. Er was wel een kansje dat ik de gevangenis in zou gaan, als ik gepakt zou worden. Maar het maakte niet uit. Als ik naar de gevangenis ging, was ik ook van ze af. Maar niet voorgoed, en ik wou voorgoed van ze af zijn. Ik kreeg heel veel geld van de tasjes. De pasjes gooide ik weg, ik wist niet wat ik ermee moest. Maar het los geld hield ik. Ik kan niet heel goed tellen, dus ik wist niet hoe veel ik had. Maar er waren heel veel briefjes met een 100 er op, en ik wist dat 100 veel was. Ik vertelde niemand wat mijn plan was. Niemand behalve Truffel, mijn teddybeertje. Hij begreep me…hij was de enige met wie ik kon praten in huis. Hij zag wat mijn ouders tegen me deden…dus hij wist hoe ik me voelde. Mijn ouders niet, die zijn gestoord. Papa die werkt als bankier. Normaal komen mensen van de bank heel vroeg thuis, maar papa niet. Die kwam heel laat thuis, soms wel na middennacht! Elke avond hoorde ik mama huilen, en schreeuwen. Ze schreeuwde dat hij een ander had, en dat ze weg zou rennen. Maar dat deed ze nooit. En soms dronk ze ook. Heel veel. Ik vond een avond 5 lege whisky flessen in een doos onder haar bed. Toen begon de ellende echt. Mamie zag me toen ik de whisky vond, en ze sloeg me. Heel erg hard. En ik moest huilen, stomme ik! Dat maakte het alleen nog maar erger! Toen noemde ze me dingen, zoals trut en kutmeid. Dat vond ik niet leuk, dus moest ik nog harder huilen. Ze zei dat als ik niet op zou houden met huilen, dat ze me nog harder zou slaan. Maar ik kon niet stoppen. Waarom had ik gewoon niet kunnen stoppen? Ze sloeg door totdat ik op de grond viel. Toen schopte ze me een paar keer, spuug ze in mijn gezicht, en liep ze weg naar de t.v. Ik was nog nooit eerder geslagen…en ik was bang voor mama. Papa die sloeg me niet, dus misschien kon hij me helpen. Maar toen ik in mijn bedje lach met truffel, hoorde ik geluiden uit de kamer van papa en mama. Gekreun. Ik wist niet wat het was, maar ik was blij omdat ze niet zaten te vechten zoals altijd. De volgende ochtend was het Zaterdag, en zaten papa en mama te zoenen op de bank. Toen ik naar hen keek, riepen ze dat ik weg moest gaan. Maar dat ging ik niet. Toen stond papa op, en merkte ik dat hij een wijn fles in zijn hand had. Hij was dronken. Daarom zat hij met mama te kussen. En mama was ook dronken. Ik rende naar mijn kamer, maar ik heb geen slot op mijn kamer. Dus papa die rende naar binnen en sloeg me, en sloeg me, en sloeg me, en sloeg me. Tot dat ik niet meer kon bewegen. Hij liep weer weg, en toen hoorde ik hem en mama weer verder zoenen. Ik haatte dat geluid. Ze moesten stoppen. Stoppen met zoenen, en stoppen met slaan. Ik bleef daar de hele dag liggen, tot de avond. Ik wou niet opstaan. Toen hoorde ik mijn kamer opengaan, en kwamen mama en papa binnen.
“ Je kwam niet eten,” zeiden ze. Ik zei niks. “Zeg iets kind!”. Ik zei weer niks. “Beantwoord me nu of ik sla je!” Schreeuwde papa. Maar er kwam niks uit me, ik was leeg, helemaal leeg! Toen liep hij naar me toe, draaide hij me om zodat ik hem in de ogen keek, en sloeg hij me dwars langs mijn gezicht heen. Toen ging hij op mijn bed zitten, en raakte hij me overal aan met zijn handen. Ook op mijn borstjes. En daaronder ook. Ik zei dat hij moest stoppen, maar als ik dat zei, sloeg hij me weer. Mama die keek alleen maar toe, die deed niks. Hij trok mijn kleren uit, en ging op me liggen. Toen trok hij zijn broek uit, en zag ik dat hij naakt was. En toen deed hij iets wat pijn deed. Ik schreeuwde dat het pijn deed, ik huilde en krijste, maar hij hield niet op. Hij bewoog heel snel heen en weer op me, en ik zei dat hij moest stoppen omdat het pijn deed, alleen toen sloeg hij me weer. Na een tijdje stopte hij ermee, trok hij z’n broek weer aan, sloeg hij me nog een keer, en zei “als je dit aan iemand verteld, doe ik het weer!”. Maar dat wou ik niet, dus ik vertelde het aan niemand…zelfs niet aan truffel. Hij deed het daarna nog een paar keer, en mama die kwam soms ook kijken en lachte. Ik had het nog steeds aan niemand verteld. Het ging maanden lang door, hun slagen en drinken en zoenen, en dat wat papa bij me deed. Daarom moet ik dit doen…daarom ben ik op dit plan gekomen. Ik wil niet meer dat mijn ouders zo met mij omgaan, het doet pijn. Dus ik ren weg, en om weg te rennen heb ik geld nodig. En dat had ik nu. Maar daarvoor, voordat ik het huis uitging, moest ik nog iets doen. Het lag in de kast in de woonkamer, mijn vader had het daar gelegd. Dat zag ik. Ik opende de la, en zag het daar liggen. Het glansde in het maanlicht. Ik hield het zware ding in mijn rechterhand, en liep naar de kamer van mijn papa en mama. IK keek ze aan.
“ Als jullie wat aardiger tegen me waren geweest…dan zou dit nooit gebeurd zijn. Vaarwel.”. Toen schoot ik ze beide met het zwarte ding in hun hoofd, en liet ik het pistool vallen. Daarna liep ik naar mijn kamer, pakte mijn rugzakje met mijn extra t-shirt, broek, en ondergoed. Ik had ook wat broodjes gemaakt, en was puzzels meegenomen. En natuurlijk het geld dat ik had opgespaard. Ik sloot de deur, deed hem op sloot, gooide de sleutel in het vijvertje, en liep het hek uit. Ik liep naar weide, ging op een bankje liggen, sloeg een deken over me heen, en gaf truffel een dikke zoen. Die avond sliep ik, voor de eerste keer in een jaar, goed en veilig.

[stroopwafel]

het is een beetje afstandig geschreven vin ik, mis. als je het verder uit werkt??

[autodropje]

stroopwafel schreef:
het is een beetje afstandig geschreven vin ik, mis. als je het verder uit werkt??

ja idd beetje simpel

[Eva*]

Ik vind het juist wel goed geschreven eigenlijk!
Wel erg triest inderdaad...

[Vexingvortex]

Gast ziet iemand nou niet dat dit hartstikke fake is?

[Elin3]

Vexingvortex schreef:

Gast ziet iemand nou niet dat dit hartstikke fake is?

Gast, zie je niet dat dit topic 17 jaar oud is?

[Vexingvortex]

Jawel maar dat betekent niet dat het niet fucking dom is dat sommige mensen geloven dat dit echt is

[Elin3]

Vexingvortex schreef:

Jawel maar dat betekent niet dat het niet fucking dom is dat sommige mensen geloven dat dit echt is

Daarnaast staat dit op ARTistiek, dit is dus fictie. Een verzonnen verhaal. Volgens mij is dat voor iedereen best duidelijk...