Paddo verslag

[Zeratul99]

Hallo allemaal,

Ik heb veel aan alle informatie gehad op dit forum, nu heb ik zelf ook 2 keer getript, en van de eerste trip (in oktober was die) had ik direct een verslag gemaakt. Dus die post ik hier maar even, voor iedereen die nieuwsgierig is naar tripervaringen. (ik heb even de namen van de personen die in dit verslag voorkomen veranderd)

Verslag van de paddotrip op 01-10-05


Ik had 4 Mexicaanse paddo’s gekocht: genaamd psilocybe cubensis. Ik zou de paddo’s thuis nemen, op mijn kamer, en Hans zou op me letten (we waren met een ander gezin op vakantie geweest, en Hans is de vader in dat gezin). Hij zou er bij blijven om te kijken of alles goed zou verlopen, en dus ook om me te kunnen steunen als er iets mis zou gaan.
Ik maakte om ongeveer kwart voor elf (’s morgens) een kopje cup-a-soup (van die hele licht verteerbare poedersoep is dat), en deed daar 2 paddo’s doorheen (in stukjes gesneden).

Omdat ik voor de eerste keer zou trippen was het verstandig om met 2 paddo’s te beginnen (dat is een halve portie). Je kan ze namelijk alleen per portie kopen, 4 stuks dus. Maar voor een eerste trip wordt aangeraden om 2 paddo’s te nemen, en als het dan echt goed gaat (wat je ongeveer na een uur merkt), kan je eventueel de 2 andere paddo’s ook nemen als je de neiging daartoe voelt.

Dus ik at het soepje op, de paddo’s waren trouwens niet echt lekker om te eten. Maar het lukte me wel goed om ze op te eten, en ze binnen te houden. Toen ging ik er lekker voor zitten en wachten tot er wat zou gebeuren. Na een tijdje merkte ik dat ik vrolijker werd en dat m’n gedachtegang een beetje anders liep. Ongeveer na een half uur begonnen dingen er een beetje anders uit te zien. Ik ging toen maar op bed liggen, want dat vond ik wat comfortabeler. Op een gegeven moment waren er ongeveer in totaal zo’n 45 minuten voorbij. Het werd toen al redelijk moeilijk om nog goed te praten, Hans stelde bijv. vragen zoals: wat zie je nu? Wat gebeurt er allemaal? Ik merkte dat ik daar wat moeilijker antwoord op kon geven omdat ik wat moeilijker op m’n woorden kwam. De gedachtes volgden zich ook een stuk sneller op, dan normaal. Als ik m’n ogen sloot zag ik allemaal patroontjes, zoals allemaal kleine groene driehoekjes, tegen een zwarte achtergrond, die voorbij suizen. Of allemaal kleurrijke draaiende cirkelachtige figuren. Erg mooi was dat. Ook met m’n ogen open zag alles er anders uit. De kleuren werden intenser, en dingen gingen op een gegeven moment ‘trillen’ (net zoals de snaar van een gitaar). Ik was heel vrolijk, en van mij mocht de trip nog wel wat heviger worden.

Tot dan toe ging alles dus heel goed, ik voelde me vrolijk en ik was een beetje verbaasd over die ‘nieuwe wereld’. Ik vond het wel ontzettend leuk om zulke dingen te zien, en dat dingen gewoon zo anders waren. M’n lichaam maakte ik ook op een andere manier mee. Ik had bijv. koude voeten, maar die kou voelde anders aan dan normaal. Na een uur vanaf het begin gemeten ging het nog steeds allemaal goed, en besloot ik de overige 2 paddo’s ook maar te nemen met weer zo’n soepje.

Dus ik liep een beetje wazig naar beneden, en maakte weer een soepje. Hans sneed de paddo’s en deed ze er doorheen. Weer boven gekomen op m’n kamer at ik het op en ging ik weer in bed liggen, en soms ging ik weer zitten in bed. Ik merkte al gauw dat de trip nu nog een stuk sterker werd. Ik wilde graag even een klein spiegeltje halen om te kijken hoe ik eruit zag. Het was heel apart om in de spiegel te kijken, ik zag allemaal lijnen op m’n gezicht die me normaal niet op zouden vallen. En ik zag allemaal ‘patronen’ of dingen in m’n gezicht die ik normaal niet zie. Ik ging m’n gezicht in een heel ander ‘perspectief’ zien.

Al deze tijd had ik trouwens het gevoel alsof er in m’n buik een soort ‘kern’ zat. Een brandend lichtpunt, zo voelde het ook. Na ongeveer 2 uur, weer vanaf het begin gemeten stelde ik aan Hans voor om een stukje te gaan wandelen, daar had ik heel veel zin in. Dus we gingen de trap af naar beneden, het leek wel of ik heel dronken was, ik kon moeilijk m’n evenwicht bewaren, en alles voelde heel anders, maar wel op een leuke prettige manier. Ook toen ik buitenkwam stond ik echt met veel pracht te kijken naar die grote wereld.

Ik vroeg wel af en toe aan Hans dingen zoals: “hoeveel tijd is er nu verstreken”, “wat hebben we tot nu toe precies gedaan”, omdat ik soms de werkelijkheid een beetje kwijtraakte.

Maar goed, we stapten de auto in, want we zouden naar de heide gaan om een stukje te wandelen. Ik vroeg of we nog eerst even naar het huis van Hans zouden gaan. Het leek me wel gezellig om de anderen gedag te zeggen, en misschien zou ik ook wel heel interessante, aparte dingen bij hen gaan zien. Misschien zouden dingen opvallen bij hen, die me normaal niet zouden opvallen.

Hans zei dat we inderdaad wel even naar zijn huis zouden kunnen gaan, want hij moest ook nog wat boodschapjes thuis afleveren. Maar hij nam een andere route dan die we normaal zouden nemen naar zijn huis. Daardoor begon ik te twijfelen aan zijn eerlijkheid. Ik dacht, dat ik zeg maar zo ‘van de wereld was’, dat ik in zo’n aparte staat was, dat hij niet wilde dat de anderen mij zo zouden zien, omdat ze daarvan bijv. zouden kunnen schrikken (vooral de kinderen dan).
Ik wilde het aan hem gaan vragen, maar dat lukte helemaal niet, want ik kon de juiste woorden er niet voor vinden, en ik was in zo’n andere bewustzijnstoestand dat ik niet meer kon redeneren zoals ik normaal kon doen. Op een gegeven moment kon Hans links of rechts gaan. De linkerkant was naar het wandelgebied toe, de rechterkant naar hun huis. Hij ging rechts, ik was blij want ik wist nu dat Hans me niet voor de gek hield. Het was trouwens een heel apart ritje. Ik ervoer alles zo anders dan normaal. Ik zou trouwens zelf helemaal niet meer kunnen fietsen op dat moment, ik weet zeker dat ik dan tegen een auto zou zijn aangeknald.

Na een ritje van ongeveer 6 minuutjes of zo, kwamen aan bij het huis van Hans (het was nu ongeveer 2 uur en 20 minuten na het begin). Alleen Peter was thuis (die jongen van 13). Hij zat boven. We besloten hem even gedag te zeggen. Dus we liepen naar boven, en we kwamen bij Peter. Hij zat achter de computer. Hans zei een beetje geïrriteerd tegen Peter: “Peter zit je nu alweer achter de computer? Gisteren heb je er ook al 8 uur achter elkaar achter gezeten, dat vind ik echt te lang hoor.”

Vanaf dat moment merkte ik dat de sfeer veranderde. En bij mezelf merkte ik ook dat de sfeer omsloeg. Ik voelde me opeens een stuk onbehaaglijker. En ik werd een beetje angstig en ik begon me onprettig te voelen. Toen gingen we naar beneden. Ik ging even buiten zitten, en Hans maakte wat te eten voor hem zelf klaar. Ik ging weer naar binnen. Net op dat moment kwamen Tanja (de moeder) en Marit (de dochter van 12) binnen. Ik begroette ze, maar ik zag aan Tanja’s gezicht een zekere mate van geschoktheid. Alsof ze geschrokken en bezorgd was om mij te zien leek het wel. En ze vroeg ook, “gaat het wel goed Caspar”. Vanaf dat moment begon ik me echt slecht te voelen. Ik had niet meer het gevoel dat de sfeer om me heen goed was, en ik merkte gewoon dat ik in zo’n andere toestand was dan de anderen, dat ik daar niet helemaal in paste op dat moment. Ik voelde me niet welkom, ik had ook het gevoel dat de anderen niet wisten hoe ze met me om moesten gaan (omdat ik aan het trippen was). Ik had ook een beetje het idee dat de anderen een zekere afkeuring hadden tav. m’n trip, dat gaf me een heel onplezierig gevoel.

Ik dacht bij mezelf dat ik waarschijnlijk op dat moment zo raar in m’n doen was, dat de anderen daar van schrokken of zo. Maar ik kon het niet aan ze vragen want ik kwam steeds niet op de juiste woorden, en de gedachtes spookten door m’n hoofd. Ik dacht “straks val ik hier nog op de grond, en ben ik helemaal weg”. Wat moeten de anderen wel niet denken. Want ik was me er wel bewust van, dat als er iets heel raars zou gebeuren, dat m’n imago daardoor wel zou veranderen, en dat ze dat natuurlijk altijd zouden onthouden. Ik was niet meer in staat dingen op een rijtje te zetten, en ik voelde me uiterst onprettig en angstig. Ik vond het echt onbehagelijk en ik werd bang. Ik wilde heel graag weg van die plek. Het was een angst die ik nog nooit eerder had gehad. En hij was heel intens. Ik was op dat moment echt bang.

Dus ik vroeg aan Hans of we weer weg konden gaan. Dus we stapten de auto weer in, en ik zei dat ik liever naar huis wilde en dat ik niet meer wilde gaan wandelen. Hans merkte bij mij ook duidelijk dat er wat was veranderd, een stemmingswisseling. Maar hij wist niet goed waar dat nou precies door kwam.

We reden naar huis. Het was een heel raar ritje. Ik wilde op dat moment echt graag thuis, op m’n kamer zijn. Ik wilde ook graag weten wat er nou precies bij Hans thuis gebeurd was, want ik snapte het niet helemaal meer, maar ik kon daar geen duidelijke vragen over stellen, allerlei gedachtes raasden door m’n hoofd, en als ik dan iets wilde vragen was ik halverwege de zin, en dan was er weer een andere gedachte die de overhand nam. Ik kon dus vaak m’n zin niet afmaken. En als ik dan eenmaal goed een vraag in m’n hoofd had, was die al weer binnen een paar seconden weg.

Hans merkte wel heel duidelijk aan me dat ik opeens heel erg naar binnen gekeerd was, terwijl ik daarvoor juist veel ‘uitbundiger’ was, en veel mededeelzamer was. Ik had geen idee hoeveel tijd er verstreken was, en ik voelde me gedurende de hele rit heel raar. Ik wist ook niet meer precies wat er gebeurd was bij Hans thuis, maar ik voelde me er angstig en onprettig bij.

Ik stelde wel af en toe vragen aan Hans zoals “hoe was de sfeer?” “Was er soms iemand geschrokken?” Hans zei dat het allemaal wel meeviel en dat er niks bijzonders was gebeurd. Maar ik wist niet of Hans nu de waarheid vertelde of een spelletje speelde (om mij te behoeden zeg maar, zodat ik niet nog angstiger zou worden). Die onderzekerheid bracht me heel erg in verwarring, ik wist niet meer wat nou wel echt gebeurde en niet echt gebeurde, en of hij nou wel de waarheid tegen me zei, of niet. Hij was op dat moment de enige aan wie ik houvast had, dus ik vond het heel vervelend dat ik niet wist of hij nou eerlijk tegen me was, of dat hij me probeerde ‘gerust te stellen’, maar daardoor tegen me aan het liegen was.

We kwamen weer thuis en ik wilde graag naar m’n kamer. De stemming was omgeslagen. Hans kwam weer mee naar mijn kamer. Daar ging ik weer in bed liggen en praatte ik een beetje met Hans, en Hans probeerde uit leggen wat er was gebeurd. Ik was op dit moment dus in een heel andere stemming dan in het begin van de trip. De uitleg van Hans kwam bij mij een beetje op een kinderlijke manier over. Daar lag ik een tijdje, op mijn kamer, en ik vind het heel moeilijk om te zeggen hoe lang het precies duurde. Ik kan me ook niet alles precies meer herinneren. Mijn tijdsbesef was zo anders. Soms duurde iets bijv. 10 minuten, en dacht ik dat een half uur voorbij was, en soms duurde iets 40 minuten, en dacht ik dat 5 minuten verstreken waren.

Maar op een gegeven moment (een uur nadat we terug waren gekomen van het huis van Hans ongeveer) wilde ik wel gaan wandelen in de tuin bij het beekje (achter ons huis stroomt een beekje, en we wonen afgelegen dus als we gaan wandelen zijn we de enigen). Dat was best prettig, om zo in de natuur te zijn, en ik begon me al gauw weer wat meer op m’n gemak te voelen. Toen werd de trip al redelijk snel wat minder en kon ik wat beter praten, en m’n zinnen afmaken, en ging ik wat meer op een hedendaagse manier denken. Dus ik ging vragen aan Hans wat er nou precies gebeurd was en Hans probeerde me uit te leggen dat Tanja vast gewoon verbaasd keek, omdat ze niet had verwacht dat ik daar zou zijn. Ik heb toen een tijdje aan het beekje gelegen, in het zonnetje, en gewoon gerelaxt. Ik kon dingen beter op een rijtje zetten en ik kwam wat meer terug in de ‘normale’ werkelijkheid. Ik heb toen nog een tijd met Hans gepraat over de trip. We hadden het erover hoe ik was tijdens de trip, dingen die hem opvielen, hoe ik me voelde, etc.

Overigens vind ik het best moeilijk om goed te beschrijven in wat voor wereld ik kwam. Het was zo raar. Het gaat woorden te boven, het leek wel of er een extra ‘dimensie’ bijkwam.
Wat ik nog wel kan beschrijven is dus:
Dat kleuren veel intenser werden. Het lichaamsbesef werd heel anders, alles voelde anders etc. Dingen gingen er anders uitzien, ik keek bijv. in de spiegel en zag allerlei lijnen en patronen op m’n gezicht. Gedachtes gingen heel anders, associaties gingen op een totaal andere manier dan hoe die normaal gaan. Ook als ik m’n ogen sloot zag het er heel apart uit. Draaiende kleurige cirkels etc. Ook kon ik totaal niet meer uit m’n woorden komen, dat was voor de buitenwereld heel opvallend. Als ik iets zei was ik midden in m’n zin, en dan was ik vaak de rest al weer kwijt. Dan was er dus alweer een andere gedachte gekomen. Dat was op zich jammer, omdat ik zo heel moeilijk met de buitenwereld kon communiceren. Wat ook anders was, was mijn gevoel voor werkelijkheid. Ik wist niet meer zo goed wat wel en niet echt gebeurde, en ook bij het denken wist ik niet meer zo goed wat nou wel ‘echt’ was, en wat nou ‘nep’ was. De gedachtes volgden elkaar ook in een razendsnel tempo op. Wat ook zeker erg anders was, was de enorme gevoeligheid voor sfeer. Als iemand een afkeuring had tav mijn paddogebruik, of als ik het zo opvatte, dan had dat een hele grote invloed op de stemming op dat moment. Ik werd echt veel gevoeliger voor alles wat er om me heen gebeurde, maar dus ook voor wat er innerlijk gebeurde (vervelende of onprettige gedachtes bijv.).

Maar er is nog iets, een bepaalde ‘lading’ zeg maar, dat ik gewoon niet met woorden kan uitleggen. Er was echt een bewustzijnsverandering, en een ‘wereldverandering’. Voordat ik de paddo’s ging nemen, wist ik er heel veel van, en had ik al die effecten gelezen en bestudeerd. Maar toch is het op geen manier rationeel te begrijpen wat je tijdens zo’n trip meemaakt, het grootste gedeelte is toch echt onbeschrijfelijk.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik de paddo’s heb genomen. Ik heb gemerkt dat het heel veel met me gedaan heeft. Gisteren viel ik om 19:00 in slaap en werd de volgende ochtend om 9:30 wakker. Het was een hele intensieve, hevige, wonderbaarlijke ervaring, die ik eigenlijk met geen enkele andere ervaring kan vergelijken.

Ik heb er geen spijt van gehad, maar ik ben wel heel blij dat de sfeer toch wel weer is verbeterd, nadat ik bij Hans thuis was geweest, want anders had het best erg kunnen worden. Het was echt een heel vervelend eng gevoel, een gevoel dat ik eerder niet kende.
Of ik het nog een keer zou willen doen? Op zich lijkt het me interessant om het ooit nog eens te doen. Maar dat beperkt zich in ieder geval tot 1 of, een paar keer, en dat zou waarschijnlijk ook na m’n schooltijd zijn. Áls ik het nog een keer zou doen, dan zou ik nog meer met de natuur willen zijn (dus misschien gewoon de hele tijd langs het beekje). En ik zou denk ik het liefst alleen willen zijn, maar in ieder geval niet meer met veel mensen om me heen. Want ik merkte toch heel sterk, doordat ik in die trip wereld was, en de anderen niet, dat brengt toch een soort van ‘kloof’ tussen mij en de rest van de mensen. En ik zou het dan ook gewoon doen om te ervaren, maar ik heb zeker nog geen plannen, en misschien doe ik het ook nooit meer, want het was echt een hele heftige, intense ervaring.

Wat ik toch wel heel apart vond, was dat ik m’n gedachtes niet meer zo kon sturen als normaal. Normaal gesproken kan je, als je dat wil je ergens meer voor afsluiten dan tijdens zo’n trip. Ook dat de gedachtes zo ontzettend snel door elkaar zoefden. Wat ook wel anders was dan ik had verwacht was dat ik zo moeilijk met de buitenwereld kon communiceren. Praten ging moeilijker, aantekeningen maken lukte ook niet goed. Wat ook zo was, was dat de wereld gewoon echt anders werd, op een manier die woorden toch te boven gaat. Soms zeggen mensen dan weleens, je houdt dan toch gewoon in gedachten dat dat allemaal komt door die trip, maar redeneren gaat op dat moment dus ook heel anders. Ik vind het ontzettend, ontzettend interessant om meegemaakt te hebben. Ik ben enorm ‘impressed’ door deze ervaring.

Caspar

[Günther]

wist ik er heel veel van, en had ik al die effecten gelezen en bestudeerd. Maar toch is het op geen manier rationeel te begrijpen wat je tijdens zo’n trip meemaakt, het grootste gedeelte is toch echt onbeschrijfelijk.


juist!, hoe je de trip geplaned hebt vind ik jammer maar je hebt best goed getript als ik dit zo lees (vooral voor een portie mexicaanse). wat je vooral in het laatste gedeelte omschrijft vind ik goed verwoord, voorbereiden is 1, maar trippen zelf is 2.

alleen zou ik het niet doen, lijkt me persoonlijk erg ongemakkelijk (liever een fout referentie punt dan totaal geen), doe het gewoon met een vriend die ook tript. evt een tripwatcher (maar niet een vader van, maar gewoon een vriend)

welkom
(damn, moet ook maar weer x paddoen, weer te lang geleden )

[coopergirl]

Jezus dit is echt een te lang verhaal om lezen. Het scrollen duurde me al te lang.

[squat]

Goed dat je dat ff meldt.

Het verslag is leuk geschreven. Ook goed dat je jezelf goed had voorbereid. Het was alleen wel onverstandig om naar mensen te gaan van wie jij niet wilde dat ze doorhadden dat je aan de paddo's zat, zoals je zelf ook al hebt gemerkt. Tijdens het trippen moet je altijd zorgen dat de sfeer rondom je goed is.

[Zeratul99]

Hehe, ja is inderdaad wel een lang verslag. De voorbereiding was op zich idd perfect, wist er echt alles van. Maar, net wat je zegt, ik onderschatte hoeveel de sfeer tijdens de trip betekent. Het was bij nader inzien idd niet zo'n goed idee om naar die mensen toe gegaan te zijn. Maar ik had eerder wel af en toe geblowd, en toen ging ik ook een keer naar die familie toe (dat was een afspraak met die Peter, hij wilde graag een keer zien hoe dat nou was als je geblowd had), en dat was supergezellig. Maar ja... bij paddo's is dat wel ff anders. (hoewel ik tegenwoordig, bij flinke doses wiet, ook zgn. "closed eyes visuals" krijg, hele wilde zelfs, het hele gebeuren is wel veel minder heftig dan bij paddo's natuurlijk, maar de laatste keren dat ik wiet gerookt had, puur, waren er toch best van die sterke visuals enzo. Hebben veel mensen dat?)
Over die tripwatcher: tsja... in mijn vriendenkring doet niemand aan paddo's of iets dergelijks, het zijn die types niet... en ze wilden daarom niet op me passen.. ze wilden die verantwoordelijkheid niet. Daarom deed die pa het

Greetz, Caspar

[pete da pornkid]

redelijk goed verwoord je verslag, hoewel het natuurlijk onbeschrijvelijk is wat je meemaakt (voelt)

alleen 1 ding, hoezo heb je 4 paddo's gekocht? dat is geen hele portie maar misschien net een halve.
Als ik paddo's haal dan zijn het er minstens 8 in een portie. (ook bij mexicaanse)
Probeer volgende keer eens hawaaiaanse paddo's

[Zeratul99]

Het was 30 gram psilosybe cubensis, het waren 4 redelijk grote paddenstoeltjes, naar verhouding. Tsja... die hawaiaanse paddo's lijken me ook wel bijzonder maar dan moet ik eerst ff een goed tripmaatje gevonden hebben denk ik... en 't zal nog wel ff duren, ik maak eerst ff school af.

Bij dit soort dingen denk ik vaak: alweer? En dat doet me denken of we niet eens een algemeen trip-report topic moeten proberen...?

god wat een interesse toch, tripverslagen zijn cool (al vind ik deze te lang hehe), maar ik ben wel voor een algemeen tripreport topic. ik open er wel ff 1

Deze mag je dan ook eventueel in het nieuwe topic plaatsen.