Het grote lucht-je-hart topic!

[angel--1987]

hoi hoi allemaal,
ik wil heel graag ff me verhaal kwitj want weet het allemala niet meer...
ben pas geleden mijn beste vriendin verloren, daarvoor voelde ik me wl vaker gewoon kut maar zij wist me op te vrolijken.
daarvoor liep ik heel lang met me exte kutten, amar vlak nadat mijn ebste vriendin overleed werd hij depressief. hij heeft mij trouwens wel goed gesteund, maar toen spraken we elkaar heel weinig we voelden ons allebie kut. ondertussen moest ik van de ouders vna me beste vriendin met de vertrouwenspersoon van school praten omdat zij voniden dat het niet goed met me ging.
ik heb dat gedaan, doe ik nu nog steeds. maar ze wil graag dat ik anar ene psycholoog ga om alles te verwerken wat ik in me leven heb meegemaakt, en das best veel(tenminste dat zeggen mensen vaak) en ik heb een heel erg negatief zelfbeeld. en ik ben gewoon heel bang om mensen kwijt te raken na het vgerlies vanm me beste vriendin.
en heb ik gisteren et me ex gepraat over ons, we waren het er allebei over eens dat we maar beter alleen vrienden konden blijven, en hij vond oko iemand anders leuk. we blijven nu gewoon goeie vrienden en proberen elkaar te steuenen. maar ben nu zo bang dat ik hem helemala kwijt raak, ook gewoon als vriend......

nou dat was mijn verhaal! bedankt voor het lezen als jullie het gelezen hebben* t lucht trouwens wel op*

[magicflower]

hey,

Hier komt deel 3 van mijn verhaal:

Euhm....Eergister gesprek gehad met die ene persoon die me in contact zou kunnen brengen met het tewerkstellingsbureau.

Hij heeft me verteld dat als ik een job wil ik daar zelf eerst naar moet gaan zoeken en dat die mensen van dat bureau me dan pas kunnen helpen. Aangezien ik nu nog niet weet hoe ik dat ga aanpakken en of ik da wel ECHT wil heb ik dus nog ff tijd nodig om daar over na te denken.

Ondertss is die vriendin (thank god) gestopt met me te chanteren.
Maar weet je, ik begrijp het wel. ALS ik ook wegga is ze 4 vrienden ineens kwijt in school (de andere MOETEN stoppen na dit jaar) en da zou voor haar natuurlijk een hele zware klap zijn als ik dan ook nog zou "verdwijnen" uit haar leven. Ik kan niet boos op haar zijn ook al heeft ze me er diep mee gekwetst. Ik begrijp haar.

Ik merk nu ook aan haar dat ze ondanks da ze het er moeilijk mee heeft me probeert te steunen. (ik spreek haar heel veel op msn deze dagen). Ik weet gewoon dat ze dat niet speelt.

Ik kan nu all1 nog maar 1 ding denken:"ALS ik blijf word het voor mij nog heel zwaar door het feit dat ik geen motivatie meer heb en dat ik me slecht voel in de klas. Maar ALS ik wegga geef ik "onze" momenten op. Momenten waarvan all1 ik en mijn vriendin weten wat ze ECHT betekenen, momenten waarop het lijkt alsof wij 2 samen knokken tegen de rest van school. Als ik wegga zullen wij mekaar immers niet zo vaak meer zien. (afstand tss haar thuis en mijn thuis is nogal groot)....

Och ja, tis allemaal nogal verwarrend....

Tot daar mijn verhaal.

Groetjes Magicflower

[~~dolce~~]

mhja, ik wil hier ook maar ff wat neerzetten, alleen ben ik bang dat het nogal gezeik is.

Ik slaap tot maandag bij een vriendin (neej, niet alleen voor de lol) Maandag heb ik de intake gesprekken bij Altrecht. IK zie er tegenop. Ik weet niet wat ik kan verwachten en wat zij van mij verwachten. ik weet niet wat ik moet vertellen, en wat ze zullen doen als ik eerlijk ben.

maar goed, nu zit ik bij die vriendin en nu zou je denken dan gaat het toch beter, maar nee. Ik heb wel rust, en ergens gaat het ook wel iets beter maar toch voel ik me kut. Ik kan het nu wel goed verbergen, ik speel gewoon de vrolijke mir en niemand die wat merkt.

Sinds gister heb ik een jaloers gevoel in me, en ook het gevoel overbodig te zijn.
's nachts lig ik in me bed, en kan ik maar 1 ding hopen, en dat is dat ik niet meer wakker hoef te worden.
Ik heb God (als die bestaat) gesmeekt of ik nu dood mocht gaan.

Gister was ik op een begraafplaats,(voor de moeder van me oppaskindjes) en ik weet niet wat ik voelde maar het voelde niet slecht,..(niet te omschrijven)
Ik voel me gewoon nog steeds rot.. Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik kan niet doen wat ik altijd doe, hoe graag ik ook zou willen en hoe fout het ook is.

nou, heerlijk zeik verhaal dit..


xxx mir

mwaaaaaah weet het niet hoor. ben moe. eigenlijk heb ik niet veel te klagen, maar t is gewoon lekker om alles er hier uit te gooien. gepraat, gepraat, gebeld, gebeld, opgepast, en dan gaat t weer overal over, en dan weer nergens over, en ik kan nou eenmaal niet iedereen helpen, en dat weet ik, en daar neem ik ook wel afstand van, en en en en...*komt op adem*...ja, heel helder allemaal. en nu stop ik met klagen over niets.

[sublime]

pff ik voel me weer zo'n loser. ik heb altijd 100 goede voornemens, maar wat komt er van terecht? niets, helemaal niets. ik kan gewoon niks bereiken. echt zwaar frustrerend. ik wilde dat het ophield. dat ik niet meer hoefde. dat het gewoon goed kwam. ik haat mezelf zo op dit soort momenten. ik wil het gewoon graag goed doen. maar ik kan het niet eens bijhouden, laat staan goed doen. ik word gek. ik wilde dat het ophield, echt waar. waarom lukt het niet gewoon? ik heb het zo druk en ik voel me zo schuldig als ik er niets aan gedaan heb of doe. wanneer komt het goed? is dit mijn toekomst voor de komende jaren. maanden van stress en altijd verlangen naar de zomer, omdat je dan vrij bent? en dan wil ik er nog zoveel bij doen ook. ik ben gewoon zo'n mislukkeling... ik had veel beter moeten zijn, veel beter. ik wil iemand zijn, maar ik ben toch niemand. ik ken mezelf niet omdat er niemand te kennen valt.

[Lautitia]

*Diepe zucht.*

Nou, ik voel me ff zwaar k*t, en ik heb geen id wrom nu weer.

[Fade of Light]

ah ik dacht al ff dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering hier serieus had gepost..maarhet was een reactie op dat geldprobleem hehe

[Fantôme]

ehm nou.. op mijn standaard enigzins downe gevoelens na, voel ik me wel oké eigenlijk

Mjaaaah! Topic komt weer even als geroepen.
Ik heb zo heerlijk weer ruzie met mijn vriend gehad gisteren. Ik word er zo moe van ook. Elke keer weer gezeik, en hij doet kortaf tegen me. Loop ik verdomme weer te janken gisteren, ik ben het gewoon zat. En dan gaat hij nu wel hulp zoeken, maar ik weet ook helemaal niet of dat wel helpt. Ik weet helemaal niets meer even nu. Ik heb ontzettend gelachen gisteren ook, en dat was nodig, maar dat kutgevoel blijft overheersen. En daar word ik zo moe van. Ik kan niet langer meer doorgaan op deze manier als hij zo blijft doen. Dan ga ik mezelf iets aan doen, hoe kut ook gezegd. Dan maak ik het uit. Ik kan het niet langer op deze manier, dat heb ik al zo vaak gezegd, volgens mij begrijpt hij het gewoon nog steeds niet. Godzijdank zegt zijn moeder hetzelfde, dat is tenminste iets. Dan sta ik niet alleen. Ik ben nu gewoon een beetje zijn uitlaatklep aan het spelen, iemand waar hij alles wel tegen kan zeggen en maken, want die iemand helpt hem toch wel. Maar dat kan ik niet meer. Ik kan hem niet meer helpen, ik heb het verdomme al moeilijk genoeg met mezelf op dit moment. Maar daar denkt hij niet aan. Hij is egoïstisch bezig, dat weet hij nu zelf ook, dat is al heel wat. Dat heb ik hem niet eens verteld. Hij smste het me zelf. Nou ga ik morgen weer naar hem toe, misschien is dat ook nog wel hartstikke fout, ik weet het allemaal ook niet meer. Ik ben het alleen zo zat allemaal, om ook voor iedereen weer psycholoogje te lopen spelen. Verdikkeme. Ik kan ook gewoon geen nee zeggen. Ik heb het ook weer veel te druk met school en ik plan nog steeds alles veel te laat in. En dat weet ik en ik doe er geen flikker aan. Ik heb het gehad, waar is mijn hutje op de hei nu weer gebleven?

Zo, en nu is alles er weer uit, nu kunnen we naar beneden.

[Charlottetje]

sorry, heb niet zo veel andere post gelezen. Heb ik het geduld (nu even) niet voor...

Ik voelde me vaak kut.
Vond dat mensen dat moesten begrijpen. Wist (dacht, hoe je het ook noemen wilt) dat het aan mijzelf lag, maar wou tegelijkertijd altijd anderen er de schuld van geven.
Ik wou altijd dat mensen aan mij zouden vragen hoe het met me ging en dat ik dan mijn hart kon luchten, even af mocht geven op alles en iedereen...

en nu, nu kan ik me nog heel kut voelen.
Vind alleen niet dat het mag, dat ik daar het recht toe heb.
Kon ik eerst altijd met anderen meeleven die zich ook kut voelden, wou ik best met ze praten, ervaringen delen, 'adviesen' geven etc. etc.
Nu vind ik dat die mensen zich aanstellen, dat ze zeuren en om aandacht vragen.
Begrijp jij nou dat ik dit nu opeens vind?

Ik voel me schuldig wanneer ik over mezelf praat.
Dat hoor je niet te doen.
Terwijl het soms ook best op kan luchten hoor, over iets praten dat je dwarszit, maar toch, ik vind dat ik teveel over mezelf en mijn school/studie of familie praat...

Ik denk dat ik me verschrikkelijk aanstel. Meestal, in elk geval.
Ik heb geen vrienden, geen echte. Of misschien stel ik te veel eisen. Zie ik mensen niet snel genoeg als echte vrienden, maar slechts als kennisen of mensen die ik 'ergens van ken'.
Ik weet dat gewoon niet. Er is natuurlijk ook geen definitie van ofzo, maar toch.
Als ik zie hoe mijn broer omgaat met zijn vrienden en hoe ik omga met mensen die ik ken..
Of als ik zie hoe er bij mijn PJO door sommige mensen met elkaar omgegaan wordt...
Ik heb ooit een geweldige avond gehad. Had niet beter gekund.
3 dagen later bleek dat die avond beter niet zo gelopen had kunnen zijn.
De persoon waarmee ik die avond opgetrokken had, zag ik later nog wel een aantal keer, inmiddels bijna elke maand.
(hoe ik het nu ga forumuleren komt misschien wat te zwaar over ofzo, maar weet even niet hoe ik het anders moet doen en het toch algemeen moet houden zeg maar)
Toen wij elkaar de 1e keer na die ene avond weer zagen gebeurde er dingen waarvan ik dacht dat die wat betekenden..
Ik raakte daardoor wat verward ofzo. Eigenlijk was het geweldig wat er gebeurd was, maar ik trok er toch verkeerde conclusies uit denk ik en dat heeft toch een beetje parten gespeeld.
Ik ontdekte pas 1 of 2 weken geleden dat wat er die dag gebeurd was, waarschijnlijk niet zo veel voorstelde.
Dat dat veel normaler was, veel minder speciaal dan ik dacht dat het was, maar misschien komt dat, omdat ik geen idee heb hoe vriendschappen zijn, hoe die in elkaar zitten.
Natuurlijk is elke vriendschap weer anders, maar er zijn toch vast wel een paar basis dingetjes die altijd wel (misschien in iets andere vorm telkens) voorkomen.
Heb gister die bewuste persoon opgebeld.
Ik hekel bellen. Ben er heel slecht in. Doe het ook liever niet.
Weet nooit hoe ik zo'n gesprek moet beginnen en eindigen, maar ook daar tussenin weet ik nooit zo goed wat ik moet zeggen.
Behalve telefoongesprekken met mijn zus lopen telefoontjes nooit zo soepel..
maar gister dus wel. Geweldig was het.
Het was gezellig, spontaan, niet heel lang ofzo, maar een paar minuten, maar geweldig!
Ik vond die persoon wel altijd heel bijzonder. Altijd realistisch, maar toch positief ook.
Ik belde omdat ik na een mailtje en smsje geen antwoord meer had gekregen, maar ik vandaag misschien wel die richting op wou gaan... Ik moest wel bellen dus. De uitkomst was wat minder gunstig, minder dan ik gehoopt had in elk geval, maar het was wel voor het eerst dat ik een normaal (waarvan ik hoop dat het normaal zou mogen zijn) telefoongesprek gevoerd!
Ik kan mijn geluk alleen natuurlijk niet af laten hangen van die ene persoon. Hoe goed ken ik die persoon nou helemaal?

Ik heb laatst, vorige week woensdag (niet afgelopen woensdag dus, maar die daarvoor) een heel goed gesprek gevoerd met het huisgenootje van mijn broer!
Geweldig, totdat mijn broer, die er eigenlijk niets van meegekregen had, zich er in ging mengen.
Hij sneed een onderwerp aan dat helemaal niet van belang was, we hadden het ook opeens over dingen waar ik het al jaren niet meer over had gehad.
Ik ben in therapie geweest voor een half jaar/ driekwart jaar, maar heb dat stopgezet omdat ik het te veel op een sociale vaardigheidscursus vond beginnen te lijken en ik daar natuurlijk niet kwam om perfect te worden enzo. Ik was er toch wel iets mee opgeschoten hoor, maar nadat mijn broer zich in dat goede gesprek ging mengen kreeg ik het gevoel weer terug bij af te zijn.. (ik moet er zelfs nu weer van huilen). Hij vertelde me wat ik allemaal fout deed. Of nou ja, zo vatte ik het althans op.
Dat is vast mijn schuld, ik moet het vast anders opvatten allemaal, maar ik trok het niet meer.
Ik heb sinds die woensdagavond (ik logeerde bij hem die week) amper nog een woord met hem gesproken.
Ik trek het allemaal niet meer.
Heb echt het gevoel terug bij af te zijn.
Allen het verschil nu is, dat ik echt vind dat ik me aanstel (wat misschien ook best zo is, omdat ik me gewoon verkeerd opstel, alles verkeerd opvat enzo) ik wil nu niet dat andere mensen weten dat ik me rot voel (zo moeilijk is schijn ophouden echt niet hoor) ik wil niet dat mensen mij zielig vinden, denken dat ik me aanstel of wat dan ook.
Ik weet het niet meer.
Ik moet hier weg. Er tussenuit. Rust. Even alleen maar kunnen doen wat ik wil zonder te veel rekening te hoeven houden met anderen of verhalen van anderen aan te horen hoe rot ze het allemaal hebben...
En die therapie, misschien is dat wel heel fout geweest.
Ben ik daar veel te snel naartoe gegaan nu mensen dat zo makkelijk doen, ben ik meegegaan in een hype.
Ik til veel te zwaar aan dingen die in het verleden gebeurd zijn.
Vind dat vast allemaal veel te erg voor mezelf ofzo, denk misschien dat ik daardoor lijd ofzo, terwijl ik dat mezelf alleen maar aanpraat.
Eigenlijk heb ik geen idee.

Ik ben aan het overleven...
Niet aan het leven, maar aan het overleven..
De makkelijkste uitweg zou geweldig zijn, maar ik doe er toch liever moeite voor om het ooit nog leuk, gezellig te kunnen krijgen. Nu wil ik alleen nog weten hoe, want dat weet ik nog steeds niet en iedereen verteld me altijd andere dingen en iedereen verteld me dat zij het bij het goede eind hebben.
Misschien is het een combinatie van dingen, maar ja, welke?

*zucht*
Charlotte

[~Black~Angel~]

Mjah, zoals de meeste mensen van wie ik het verhaaltje gelezen heb voel ik me dus ook zwaar bagger eigenlijk.

Ik ben voor de verandering weer eens vet eigenwijs geweest tegenover mezelf. Ik doe dus SPW en ik had mijn eerste keus gekregen voor mijn stage (probleemjongeren, van mijn eigen leeftijd zeg maar 15 - 21 jaar) Ik had hier dus vet veel zin in maar eigenlijk voelde ik me nog steeds vreselijk bagger en wist ik eigenlijk ook van tevoren al dat het niks zou worden. Maar ik (met mijn stomme hoofd) dacht: Dat schuif ik allemaal ff naar achteren en na mijn stage zie ik dat wel, dan mag het eruit. Maar jah, dat was natuurlijk heel dom want dat kan gewoon niet.

Maar goed, ik wist het dus eigenlijk al wel, en ik heb er heel vaak over gedacht om er met mijn mentor (tevens stagecoordinator) over te praten of het wel zo'n verstandig idee was. Dat dacht ik dan 's avonds laat en dan zou ik er de volgende dag mee heen, maar dan was het de volgende dag en dan durfde ik niet meer. Dat was vooral ook omdat mijn mentor het wel helemaal zag zitten (hij kent mij alleen met masker zeg maar). Dus niet gedaan. Mara mijn hoofd kwam ondertussen voller en voller en stond stiekem helemaal niet naar een stage tussen al die jongeren. Maar ik heb het dus wel gedaan en ik ben nu van mijn stage afgeknikkerd omdat het niet ging, ik zat gewoon nog steeds vet in de knoop met mezelf en dat kan je er op die stage niet bij hebben... Dus nu voel ik me nog kutter, want nu heb ik gefaald, en dat is niet erg goed voor mijn toch al niet zo'n grote ego....

Ik wil dat dit gezeik en gedoe nou GVD een keer ophoud. Kword er een beetje heel heel ziek van.....

[Droomvlucht]

Charlottetje schreef op 13-03-2004 @ 23:30:
*verhaal*

*knuffelt*.. Ik herken zo ontzettend veel in je verhaal..

[Charlottetje]

Aragnabite schreef op 14-03-2004 @ 11:36:
*knuffelt*.. Ik herken zo ontzettend veel in je verhaal..

dank je

[magicflower]

deel 4:


Ik heb beslist. Ik blijf doorbijten op school. Het word immens zwaar voor me maar as ik wegga geef ik mezelf gewonnen. Want dan geef ik toe aan dat slotgevoel in mijn klas. Daar mag ik ni aan toegeven. Ik moet er tegen knokken met al mijn kr8. Dat de meisjes uit mijn klas maar raar tegen me doen, die krijgen mij ni kapot.

Met de steun van mijn vriendinnen geraak ik er wel door. De beslissing is gevallen en da voelt goed ma ergens weet ik ook dat het nog zwaar gaat worden. Ben bang, bang dat ik het ni aankan. Weet ni hoe ik moet knokken. kr8 is op.

Wil ni opgeven, ga vechten.....weet all1 niet hoe.

Lieve groetjes Magicflower

[iniminimuis]

pffffffff, ik weet het echt ff niet meer hoor.
De laatste tijd moet ik zo vaak gewoon huilen, om niks . Sla mezelf ook dan, dat is de enige manier zo'n beetje om mijn frustratie te uiten, als ik op andere dingen ga schoppen wordt ik weer boos op mezelf omdat ik niet mn woede op iets of iemand anders mag uiten (van mezelf). Ik ben ook weleens vrolijk, ik doe elke dag ook wel wat leuke dingen maar zo'n drie, vier "inzingkingen" op een dag is niet echt leuk.
Maargoed, ik kan me nu wel heel erg gaan aanstellen maar ik ben niet depressief. 'k heb gehoord dat je dat pas bent als je altijd een rotgevoel hebt en niet een paar keer op een dag. Ik heb dit al wel een paar weken, dat ik bijna elke dag wel moet huilen, maar ik ben óok vrolijk tussendoor. Zou dit nou gewoon even een dipje zijn want ik vind het nou wel genoeg geweest!
Ik wodt overal chaggi van, als iemand zich even op mij afreageert, sla ik mezelf, als ik een blundertje maak, sla ik mezelf, als andere mensen ruzie hebben om iets onbennuligs en ik ben er toevalig even bij, sla ik mezelf.........

ik heb een mail gestuurd naar vrienden enzo.. en heb geen zin om t verhaal opnieuw te typen vandaar dat ik t hier ook maar even neerzet:

Ok. Hier dan de beloofde uitslag.
Het is een zware week geweest. Gisteren was Roelof gekomen. Ik was blij dat we weer samen waren. 's Avonds vroeg ik wat hij nou wou. Hij wou bij me zijn. Dus het nog even proberen. Vandaag heb ik het er met m over gehad en gevraagd waarom hij dat wou. Toen hebben we besloten een punt achter onze relatie te zetten. Het doet heel erg veel pijn. Niet alleen bij mij, maar ook bij hem. Hij heeft zijn emoties getoond en daar ben ik echt heel blij om. Heb m nog nooit zoveel zien huilen en stiekem doet t me wel goed. Hij heeft er net als ik heel erg veel moeite mee. Bij het afscheid van mijn moeder moest ie ook weer huilen en ik ook. We hebben elkaar bedankt voor alle fijne dingen in onze relatie, maar ook de minder leuke dingen. Ik heb hem bedankt voor wie ik ben, want dat komt mede door hem. Ik weet niet zo goed hoe ik nu verder moet. (Anne, heb je t weekend vrij? Zo ja, zullen we dan appeltaart gaan bakken?) Ik heb de hele dag gehuild en als ik denk dat de tranen op zijn dan komen ze weer. Het is wel goed zo. Persoonlijk heb ik meer een gevoel van: dit hoeft niet persé het einde te zijn. Het kan ook gewoon zijn dat we beiden wat meer tijd nodig hebben voor onszelf en met name hem. We kunnen niets zeggen en beloven elkaar ook niets. We zien wel hoe het loopt. Misschien dat we elkaar wel zo erg missen dat we vanzelf weer bij elkaar komen en misschien ook niet. Het is vandaag een heel verdrietige dag, maar ik ben hem ook heel erg dankbaar.
Bijvoorbeeld voor het feit dat hij er was met het overlijden van mijn vader, dat hij altijd voor me klaarstaat.
Ik ben mijn lover kwijt, maar mijn maatje en beste vriend heb ik altijd nog en daar komt niemand tussen. Echt niet. Zo'n breuk roept veel vragen op: wat moet je met je weekend? Hij heeft zijn werk, maar ik bv niet. En om nou het hele weekend aan je huiswerk te zitten.. nee dat trekt me ook niet echt Hoe doe je dat met elkaar zien? Hoe onderhoud je je vriendschap? Vooral nu het voor beiden zo moeilijk is. Hoe doen we het met de vakantie, want we zouden tenslotte met zn tweeen weg gaan. Hoe doe je dat met verjaardagen? Met elkaar weer zien? Weekenden blijven? Werken in de zomervakantie?
En ga zo maar door. We weten op veel vragen nog geen antwoord, maar hier zullen we beiden apart en samen wel uitkomen. We moeten ons gevoel nu laten spreken. Wat we alleen weten is dat we ongelooflijk veel van elkaar houden, en dat gaat niet over. We zijn eerlijk tegen elkaar en kennen elkaar door en door. En we koesteren de herinneringen.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar ik wou jullie nog om een gunst vragen. Ik heb momenteel namelijk niet zo veel zin om gesprekken te onderhouden op msn enzo die na een paar minuten toch weer doodbloeden. Het is heel lief bedoeld van jullie allen, maar ik heb daar op het moment niet zo'n behoefte aan. Als jullie toch wat willen laten horen, doe dit dan per email, alsjeblieft. Daar heb ik nu wat meer aan.
(bepaalde mensen uitgezonderd, maar ik denk dat iedereen dat voor zich wel kan bepalen. Ik bedoel het niet lullig naar anderen, maar op t moment is t zo..)
Hoe ik me voel? Zwaar klote en verdrietig. Maar dat gaat ooit wel over.. Bedankt alvast voor jullie steun en dat jullie zo lief voor me zijn.

Groetjes en kusjes,
Ilona


Nog wat vergeten.. Ik wou het toch even kwijt. Aanstaande vrijdag is mijn vader precies een jaar overleden. Op zich hoef ik dan van niemand extra aandacht ofzo, maar t is gewoon een beetje een moeilijke dag. En hoe moeilijk hij het ook heeft ik mag m bellen en dan komt ie naar me toe.. Dat vind ik echt heel erg fijn..
Misschien niet zo bijzonder, maar wou het even zeggen.
Kus





En mn zusje vertelde net dat mn moeder toen wij weg waren ook heel erg gehuild heeft..


Ik mis m nu al en voel me ellendig

[Nona]

Loontjuh schreef op 14-03-2004 @ 21:30:
Nog wat vergeten.. Ik wou het toch even kwijt. Aanstaande vrijdag is mijn vader precies een jaar overleden. Op zich hoef ik dan van niemand extra aandacht ofzo, maar t is gewoon een beetje een moeilijke dag. En hoe moeilijk hij het ook heeft ik mag m bellen en dan komt ie naar me toe.. Dat vind ik echt heel erg fijn..
Misschien niet zo bijzonder, maar wou het even zeggen.
Kus

*knuf* Neem er lekker je tijd voor. Er even aandacht aan besteden is altijd beter dan het proberen weg te drukken.


Hm, ik voel me ook redelijk vreemd. We hadden net onderwijsgroep, de eerste van dit blok. Ik zat dus bij een stuk of tien mensen waarvan ik er maar twee kende. De eerste onderwijsgroep ging nu juist over fobieën, waaronder natuurlijk agorafobie. Terwijl we dat bespraken heb ik maar besloten wat van mijn ervaringen en kennis erover te delen en op te biechten dat ik in therapie was. Maar nu vraag ik me af of ik daar goed aan heb gedaan, ik maak me zorgen over wat ze van me denken eigenlijk. Kijk, het was waarschijnlijk wle nuttig, maar in hoeverre was het nuttig genoeg?

Ik voel je om me heen
Ik denk alleen aan jou
Ik hoor je stem
Ik zie je overal
Ik neem je altijd mee
Waar ik ook ben

Zo tastbaar
En zo dichtbij
Hou jij je vast
Aan mij

Waar ik ben
Daar ben jij
Je bent eigenlijk nooit weggeweest
Als een schaduw volg je mij
Door mijn huis
Door mijn hoofd
Ik zou vrij zijn
Maar dat ben ik niet
Het is wel over
Maar nog niet voorbij

Ik weet niet
Wat het is
Maar ik mis je zo
Wat ik ook doe
Ohhh

Onzichtbaar
Maar zo dichtbij
Hou jij je vast
Aan mij

Waar ik ben
Daar ben jij
Je bent eigenlijk nooit weggeweest
Als een schaduw volg je mij
Door mijn huis
Door mijn hoofd
Ik zou vrij zijn
Maar dat ben ik niet
Het is wel over
Maar nog niet voorbij

Zijn jouw dagen
Zonder mij
Beter dan ons leven
samen

ik mis je
dag en nacht
zo onverwacht

Waar ik ben
Daar ben jij
Je bent eigenlijk nooit weggeweest
Als een schaduw volg je mij
Door mijn huis
Door mijn hoofd
Ik zou vrij zijn maar dat ben ik niet
Het is wel over
Maar nog niet voorbij

Ja, nouhoor, ik voel me gewoon bagger. En eigenlijk best wel om alles. Ik was heel vrolijk vandaag, maar op de een of andere manier ben ik helemaal omgeslagen. Ik had 2 uur drama, en daar ist fout gegaan, want ik voelde me er gewoon heel naar en verdrietig worden door een opdracht die we moesten doen. Het was machtsspelletje, moest ik samen doen met klasgenoot. Ik moest eerst macht over haar, zonder tekst, met alleen bewegingen, spelen. Daarna zij bij mij. Ik voelde me daar zo naar bij worden. Lerares ging commentaar gegeven en ging doodstil achter me staan, als voorbeeld. Ik voelde me zo ontzettend kut daardoor en zo ontzettend verdrietig op de een of andere manier. Ik heb een stap opzij gedaan. Ze ging niet door zegmaar, maar ik voelde me gewoon zo verdomde kut.
Het lijkt wel of alles fout gaat de laatste tijd. Gisteren weer allemaal kloteberichten gehad, ik heb het gehad, ik moet nog een geschiedenis PO maken, daar zijn we al 5 weken ofzo mee bezig, maar wie voert er weer geen flikker uit? Oui, c'est moi! Nu moet ik vrijdag ook nog optreden op school, en ja, dat wilde ik zelf, maar ik begin hem nou te knijpen. Ik kan het toch niet, en ik ga ontzettend veel fouten maken dan.
En verdomme, niemand lijkt het even te snappen en iedereen gaat weg. Ik wil niet meer... Ik wil weer terug naar de basisschool, ik wil gewoon als kleuter in de zandbak spelen en me even helemaal nergens druk over maken. Verdomme, ik voel me kut.
En ik moet verdomme nog twee uur nakomen ook omdat ze een roosterwijziging verkeer doorgeven. Stelletje eikels bij ons op school.

*knuffelt Mushu stevig*

Loontjuh schreef op 16-03-2004 @ 17:03:
*knuffelt Mushu stevig*

*glimlacht*
dankjewel

[Nijn*]

het gaat allemaal fout, net nu ik dacht dat ik alles weer enigzinds onder controle had...
Vanochtend begon het al, ik had een franse toets het eerste uur, en ik had echt heel erg goed geleerd. Nou nu weet ik dus hoe het is om een black-out te krijgen.. Ik begon helemaal te shaken, en zat bijna te huilen, ik wist niets, maar dan ook helemaal niets meer. Ik wist zelfs niet meer wat de passe compose van avoir was, nou dat zegt wat.

Toen had ik tekenen, ik ging naar de wc om even op adem te komen van alles, en stortte toen volledig in. Ik stond daar maar te janken , toen kwam een van mijn beste vriendinnen binnen lopen, en begon me te troosten, zo lief, maar dat verdien ik niet. Toen kwam nog een andere vriendin binnen, en begon mij ook te troosten, ik vond ze zó lief, maar al die liefde en zorg ben ik helemaal niet waard. Toen ben ik maar weer naar binnen gegaan. In de pauze ben ik met mijn beste vriendin gaan lopen, en ik heb haar verteld dat ik pillen had ingenomen ...ze schrok zich dood en begon me zowat door mekaar te shaken.

Later had ik een tussenuur en gingen we met een groep naar het winkelcentrum, zo veel lol, maar dat kan niet goed zijn, ik verdien geen lol, ik verdien pijn en leed. Toen ik hoorde dat ik ook nog eens van mijn halve klas gescheiden zou zijn in de bussen naar Disneyland, stortte ik weer bijna in. Dat vond ik zelf wel vreemd om over zoiets zieks helemaal dom doen. Maargoed ik voelde me er echt niet lekker over

Ik weet echt niet hoe ik verder moet, ik heb nu twee vrije dagen, want woe en don zijn er rapport vergaderingen, maar ik zou liever op school zitten dan hier thuis. Ik kan ook niet naar een vriendin toe want die zijn allemaal bezig enzovoort...god mag weten met wat. Ik weet niet wat ik moet doen, ik ben vandaag al een stuk gaan wandelen, en dat hielp ook niet....Als ik hier twee dagen moet zitten, stik ik! Ik heb ook weer 'ns veelste veel gegeten (twee plakjes ontbijtkoek, een lolly, en drie kleine chocolaatjes en dat over deze dag heen, nog 1 ding meer en ik had weer een aanval gekregen) ik ben gewoon te dik, slonzig en te stom voor woorden. Ik kots mezelf gewoon uit, ik weet niet meer wat ik moet doen, ik word gek van mezelf!!

Ik haat dit leven, ik haat mezelf, ik wou dat ik er niet was. Dat zou alles een stuk gemakkelijker maken... misschien heeft mijn pa gelijk en zal het niets uitmaken als ik er niet meer ben. Sorry als dit een vaag bericht is...

*huilt heel hard*

[Fantôme]

-xxx-Nijn schreef op 16-03-2004 @ 18:03:


*huilt heel hard*

*knuffelt nijn heel erg hard*
meissie toch... Tuurlijk ben jij dat waard.
ik heb zó vaak dezelfde gedachten als jij... maar als ik het dan van een ander lees krijg ik tranen in mn ogen en denk ik 'Tuurlijk ben je het waard! iedereen is liefde en warmte en lol, en gewoon.. het leven, een mooi leven waard' Jij ook meis.... echt waar. (F)
je mag me pm'en of toevoegen op msn, als je dat wilt.
({)(}) *knuffelt nog veel harder*

wendy

[-Flip-]

eej meis....

kvind het echt kut voor je...
maar het lijkt alsof niets tot je doordringt... iemand kan nog zo vaak tegen je zeggen dat je alle liefde en al het geluk verdient van de wereld... kheb het idee dat dat niet doordringt ofzo... kweet ook niet.. en misschien begrijp ik het ook wel... misschien heb je het nooit kunnen voelen ofzo, het ECHTE geluk... ik hoop wel dat je daar ooit open voor gaat staan en dat je je eigen weg gaat vinden en JOU geluk, die je verdient. want je bent goed zoals je er bent. pas zei iemand tegen mij dat het leven net een schilderij is en dat je dat steeds zelf meer aan het schilderen bent, het is aan jou om de mooiste kleuren te zoeken en te vinden... want ze zijn er!!! ook voor jou! en ik hoop echt dat je ze ooit zult vinden! en onthoud dat je nooit alleen zult zijn... geen gelul over god ofzo, want dat vind ik bullshit, maar er zijn mensen die misschien zonder dat ze het laten blijken om je geven...
en die niet zonder JOU kunnen!!! geloof in je zelf, want volgens mij ben je een hardstikke lieve meid, en zeg nu niet dat ik dat mis heb... want ik geloof je niet.

hou je taai meis...

Liefs Joor.

@nijn: ik wil zoveel zeggen maar weet niet goed wat, maar wil toch even laten weten dat ze je die liefde niet voor niets geven hoor! Dat heb je vast verdiend, gewoon om wie je bent..

*knuffelt*

[~~dolce~~]

ja, nu is het zeker, Ik raak dr kwijt..

[Nijn*]

~~dolce~~ schreef op 17-03-2004 @ 14:16:
ja, nu is het zeker, Ik raak dr kwijt..

meis, nee je raakt dr niet voorgoed kwijt!! niet opgeven

*knuffelt*

~~dolce~~ schreef op 17-03-2004 @ 14:16:
ja, nu is het zeker, Ik raak dr kwijt..

he meis, hou vol. Je raakt haar niet kwijt. Echt niet..

*houdt dolce stevig vast*

weer slecht geslapen.. net als de afgelopen dagen.
Ik voel me een beetje schuldig. Gisteren heb ik gewoon een paar minuten de slappe lach gehad, terwijl ik me gewoon heel kut voel en nu voel ik me al wat beter, ondanks dat ik niet slaap en niet eet (en mn moeder houdt daar zo lief rekening mee ), en daar voel ik me dan schuldig om, want ik voel me ook kut en verdrietig, maar ik kan niet meer huilen, maar het gevoel is er wel.. alsof ik stik.. zo'n beklemmend gevoel..
We zien t wel. Ik zat dus in een dilemma of ik moest vragen of hij vrijdag wou komen. Vooral omdat ik het voor hem ook niet tig keer moeilijker wil maken dan het al is. Daarom had ik maar een mail gestuurd met mijn dilemma en hij zei dat hij wel wou komen.. Dat voelt goed.

En dan vandaag met dat mooie weer..
Eet al dagen bijna niets en net dan een boterham met gebakken ei gegeten en nu heb ik pijn in mn buik, spijt en denk ik: had ik dat maar niet gedaan.. Ik kan niet eens meer genieten van een broodje gebakken ei..

Zucht..

ik snap het niet hoor.
mn (aangetrouwde) tante meld me aan op MSN om dat ze dat 'leuk' vind hoorde ik van mn zusje.
nou had ik een naam over hoe ik me voelde (=zeer down)
gaat ze helemaal vragen wat het betekend.
ik heb echt het gevoel dat ze me gaat ondervragen en de psych uithangen ofzow. ik ben offline gegaan en heb niet geantwoord. maar nou durf ik niet meer tegen dr te praten denk ik. maja ik snap dus neit waar ze zich mee bemoeid.

nou ja dat was mn gezeik maar weer

sorry

[Nijn*]

Ik haat d'r. Ik zou vandaag bijna naar M. kunnen, maar ik mag niet.. Nou heb ik weer ruzie met d'r, waarom moet zíj mijn moeder zijn? Ik voel me zo...verdrietig. Gisteren kon ik het niet meer houden, alles werd me teveel W. verdrietig, M verdrietig, Peter die ineens weer opdook. M'n pa weer dronken, ruzie met mn moeder...Ik had het niet meer, en heb bijna poging gedaan ...Vandaag zo'n prachtige dag, waarom ben ik er nou nog? Het zou veel mooier zijn, als ik er niet meer was. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, alles lijkt verkeerd te gaan, waarom ben ik er eigenlijk nog?

*diepe zucht*...Ineens lijkt alles weer zwart, alles waar ik me de laatste tijd aan vast heb geklampt, lijkt verdwenen. De twee vrije dagen rust, blijken niet te bestaan, en Eurodisney met school lijkt nog zo ver weg. Ik zit eraan te denken om vrijdag even met m'n duitste lerares te gaan praten (dat is zo'n lief mens) maar aan de andere kant denk ik, wat heeft het voor zin hee! *snikt*Ze ziet me aankomen, waarom zou ze naar mijn gezeik luisteren...Heb (vr)eet aanval..Ben weer dik en lelijk. Iedereen kan door de grond heen zakken, het kan me allemaal niet meer schelen! De enige die ik nu wil zien is M...

[Fantôme]

~~dolce~~ schreef op 17-03-2004 @ 14:16:
ja, nu is het zeker, Ik raak dr kwijt..

wie raak je kwijt schat? je moeder?

en verder:

ik ben moe... gewoon te weinig nachtrust, maar dat kan ik wel hebben, gewoon vanavond op tijd naar bed gaan. Ik wil haar niet kwijtraken, ze is me teveel waard...

dat met mn tante,
ik heb MSN verwijderd en ik durf de telefeoon niet meer op te nemen. straks belt ze om te vragen hoe het gaat, ik dat echt niet tegen haar zeggen hoor

[-Flip-]

ik voel me echt wazig... over twee weken ga ik op kamers.. ik kan niet meer naar huis, ik WIL niet meer naar huis... ik doe mn moeder pijn... ik heb het gevoel dat ik nu blij moet zijn... ik ga op kamers... weg van mn moeder, die ervoor zorgt dat ik me rot voel. maar ik voel me alles behalve blij... ik ben pas 17... mensen zeggen dat ik sterk ben.. waarom voel ik me dan zo zwak? ik doe dingen om vooral maar niet de innerlijke pijn te voelen... het is fout wat ik doe, dat weet ik...

ik wil mn moeder geen pijn doen, haar gezicht na het vertellen van mijn nieuws zal ik echt nooit meer vergeten. ik zal haar missen, denk ik... ik zou willen dat alles weer normaal was... dat ik de warmte kon voelen waarvan ik weet dat ik die ooit gekregen heb... anders zou ik het niet kunnen missen... ik wou dat ik het nooit gekend had, het missen doet pijn..

need hug...

ciao, kus joor die niet weet wat ze voelt...

tumtummetje-86 schreef op 17-03-2004 @ 18:09:
dat met mn tante,
ik heb MSN verwijderd en ik durf de telefeoon niet meer op te nemen. straks belt ze om te vragen hoe het gaat, ik dat echt niet tegen haar zeggen hoor

moet je dan antwoorden? Kan je niet gewoon zeggen dat je daar liever niet over praat?

[-Flip-]

hu? ff checke

[~~dolce~~]

~~Fantôme~~ schreef op 17-03-2004 @ 17:58:

ik ben moe... gewoon te weinig nachtrust, maar dat kan ik wel hebben, gewoon vanavond op tijd naar bed gaan. Ik wil haar niet kwijtraken, ze is me teveel waard...

vind je het gek... het spijt me meizie

[-Flip-]

nog ff checke.. als mijn plaatje het nu doet.... thanks Mir!!!

[-Flip-]

sorry ik ben heel irri maar nog een keer checke.... I'm FLIP. en ik ben wazig... sorry mensjus.. maar die plaatjes vink ingewikkeld enk moet ff kijke ofie nu okeej is.. kben namelijk a-technisch

[Fantôme]

~~dolce~~ schreef op 17-03-2004 @ 20:58:
vind je het gek... het spijt me meizie

geen sorry (k)
dat is nergens voor nodig meizzie... hopelijk is het niet voor nix geweest. Xiezz

[Eend]

Mn tante heeft wss hele erge anorexia, haar lichaam bestaat uit niets anders meer dan bot met een zwabberende huid er omheen. En trots dat ze erop is!

Haar man (de vader van mijn nichtjes R en B) is in één woord vreselijk. Hij is zelf ook knettergek. Mijn tante zal ook wel binnen de komende maanden opgenomen worden (gedwongen, want ze wilt uiteraard niet). ze kan haar kinderen niet alleen later. R en B zullen zo kapot gemaakt worden door haar man. Net zo kapot als ze zelf door hem gemaakt wordt. Ze geniet niet meer, ze is doodsbang van die creep

[Ruby Blue]

Ik haat haar gewoon, we wonen in hetzelfde huis, maar elke dag weer dat toneelspel.
Ik kan er niet meer tegen, strax is het te laat, ik kan haar zo onder de tafel rammen van verdriet, waarom heeft ze het niet door?

edit door dreen: dit kan in één reply

*knipt en plakt*

Genieten is een groot woord, soms doe je mensen al plezier als je laat blijken dat je van ze houdt.

Eendje dat was voor jou bedoeld

[Briseïs]

als je morgen een wiskunde tentamen over 5 boeken hebt, is het niet goed als je om 10 uur ´s avonds nog maar 3 hoofdstukken hebt doorgelezen he..

ik kan me er gewoon echt niet toe zetten.

[SlackerBitch]

het is uit met m'n vriend, sinds vorige week zondag. dat is sowieso al zwaar genoeg, ik hechtte me namelijk heel erg(misschien te erg???) aan hem. ik had ook allemaal toekomstvisioenen van ons (niet over kinderen enzo, maar voor volgend jaar, als ik het huis uitga). maar waar ik nog het meest mee zit, is de reden waarom het is uitgegaan. dit heeft namelijk niets met mij te maken en ik kan er ook geen invloed op uitoefenen, maar dat maakt het voor mij juist extra frustrerend. ik heb ook geen reden om boos te zijn, bovendien geef ik gewoon ontzettend veel om hem. ik wil hem als vriend niet kwijt, maar daarvoor moet ik nu wel veel verdriet en frustratie hebben.
ik heb in eerste instantie beloofd om het er met niemand over te hebben, omdat het een groot probleem voor hemzelf is, maar daar werd ik gek van. het is niet zo dat hij me verbood om het er met andere mensen over te hebben (zelf heeft ie 't ook aan n paar mensen verteld) en ik heb 't inmiddels ook wel aan een paar mensen verteld, maar ik vind 't vreselijk dat ik er niet vrijuit over kan praten. iets in mij blokkeert dat. ik doe wel vrolijk en vaak ben ik dat ook wel, maar de mensen die denken dat ik erover heen ben, die kennen me niet. dat gaat nog heel lang duren, vrees ik...

[Fantôme]

hele dikke knuff voor eendje en slackerbitch.... ({)(})
maar de rest mag natuurlijk ook deelnemen aan de groepsknuffel

SlackerBitch schreef op 17-03-2004 @ 22:14:
het is uit met m'n vriend, sinds vorige week zondag. dat is sowieso al zwaar genoeg, ik hechtte me namelijk heel erg(misschien te erg???) aan hem. ik had ook allemaal toekomstvisioenen van ons (niet over kinderen enzo, maar voor volgend jaar, als ik het huis uitga). maar waar ik nog het meest mee zit, is de reden waarom het is uitgegaan. dit heeft namelijk niets met mij te maken en ik kan er ook geen invloed op uitoefenen, maar dat maakt het voor mij juist extra frustrerend. ik heb ook geen reden om boos te zijn, bovendien geef ik gewoon ontzettend veel om hem. ik wil hem als vriend niet kwijt, maar daarvoor moet ik nu wel veel verdriet en frustratie hebben.

dit herken ik heel goed..
bij mij is t uit sinds zondag

nou dan ga ik nu mn hart luchten zal wel lang verhaal wezen....komt ie






Toen ik nog thuis woonde werd ik vaak mishandeld geestelijk en lichaamelijk.
Ik had een x geld gespaard en ging met een kameraad uit eten... hoezo nie? tis me eigen geld en heb ervoor gespaard dus vind ik dat dat wel kan... maar toen mn vader vroeg waar het geld was zei ik van... Ik ben met iemand uit eten geweest...mn vader werd kwaad...ok ok ik zei niks tegen mn vader eigen schuld toch? klopt! alleen wat hij deed was ook weer overdreven...mij slaan met een ijshockey stick....dat ie misschien boos/kwaad was op me was/is te begrijpen maar mij slaan met een ijshockey stick? Ook mn stiefmoeder was een aparte mens mn stiefmoeder en mn vader wouden nie dat ik met een jongen om ging uit mn buurt terwijl ik wel met hem goed kon opschieten. Hoezo mocht ik nie met hem omgaan? well belive it or not maar alleen omdat hij zwart was...... is that normal? NO!!!!!!!!!!! Later ook toen kregen mn vader en stiefmoeder 2 kinderen ( 2 ling jongentjuhs ) Ik gaf ze altijd melk enz... tot op een dag... Ik mocht nie meer bij ze komen van mn stiefmoeder en mn vader jah... ik kon niks tegen hem zeggen want ze dreigde me altijd.... En al klinkt het raar maar ik heb ze sinds toen helemaal nooit meer gezien... Zelfs nie eens dat ik thuis woonde ik bedoel ik heb ze nooit wat gedaan en als ik dat wel had gedaan dan had ik mezelf wel wat aangedaan zodat ik nu deze verhaal nie aan het schijven was.. Maarja ik moest ook altijd kiezen als ik bijvoorbeeld in het weekend thuis bleef moest ik kiezen tussen 2 dingen.... als ik nie na 12:00 uur het huis uit ging dan moest ik de hele dag thuis blijven en als ik voor 12:00 uur het huis uit ging dan mocht ik pas 23:00 uur thuis komen.... En doorde weeks ja ik werkte bij de nieuwe weme... maar dat ging ook slecht aan toe.. nie met de werk maar mn geestelijke gedachtes... als ik op stond uit bed ( 07:00 uur ) ging ik me wassen en an kleden eten deed ik nie omdat ik depressief was ( nu nog wel es ) toen ging ik naar school en daar at ik ook niks... En toen de school was afgelopen moest ik gelijk meestal werken... dus kortom werken zonder eten lekkuh gezond.... en toen was ik pas 22:00/23:00 uur thuis... oja doorde weeks mocht ik ook kiezen voor 16:00 uur thuis de hele dag thuis en na 16:00 uur 23:00 uur thuis en soms had ik mzzl omdat ik soms 22:00 uur thuis mocht komen...
Pfffffffffffff worden jullie nie hier moe van om dit allemaal te lezen?
Achja...
Maar het ging zelfs zo slecht dat ik es een x iemand heb gevraagd om mn ouders om zeep te helpen...maar achteraf had ik wel spijt en zei ik dat ie het vergeten moest en zou laten zitten...
Maarja...waar denkt Martin nog meer aan? um um um.... denk denk krak krak
Ja ik weet dat mn vader een drukke man is met zn zaak enz enz enz... maar ik speelde es een spel en vroeg of mn vader ff wou kijken hij zei dat ie het druk had...Yeah right druk?
die son of a bitch ging gewoon naar mn tante en oom toe die nie eens nou laten we zeggen 5 a 10 seconden lopen en je bent er... Mn vader heef had haast helemaal geen tijd voor me en ik ging naar school en kwam terug naar huis en ik zag mn nichtjuh staan en die zei tegen mij van...
He Martin je ouders zijn er nie ze zijn weg... Ik vroeg waar ze waren. En mn nichtjuhm zei dat ze weg waren naar een pretpark... Ik vond/vind het alleen raar dat mn vader geen tijd voor me heeft om ff naar een klein beeldschermpjuh te kijken en vervolgens heeft ie wel tijd zoor zn andere 2 zoontjuhs om naar een pretpark te gaan...

[Quiana]

Samengevoegd.

[CoveredEyes]

IS dit topic ook voor positieve dingen?

Ik word namelijk verliefd

CoveredEyes schreef op 18-03-2004 @ 07:08:
IS dit topic ook voor positieve dingen?

Ik word namelijk verliefd

tuuurlijk. kom maar op
hoe positiever hoe beter
wat fijn voor je dat je verliefd wordt.. lekker he