Geachte heer Van der Wal,
Naar aanleiding van uw opmerking over mijn G.L.O.-mondeling, dat op maandag 24 maart jl. plaatsvond, heb ik besloten u een brief te schrijven. De situatie zit mij nogal hoog en ik weet zeker dat ik in een gesprek niet uit mijn woorden zou komen.
Toen u zei dat mijn G.L.O.-gesprek tegenviel, voelde ik me in de eerste plaats teleurgesteld in mezelf. Ik vond dat ik gefaald had en werd boos op mezelf. Na deze eerste reactie bedacht ik dat u helemaal gelijk heeft: dit gesprek is niet geworden wat het had kunnen zijn. Voor mij is het ook een teleurstelling geweest. Ik had een gepassioneerd gesprek verwacht van literatuurliefhebber tot literatuurliefhebber, een gesprek dat alle kanten op zou kunnen gaan. In de les had u mij de indruk gegeven dat er veel ruimte zou zijn voor eigen initiatief. Vanaf het begin van het gesprek heb ik deze ruimte niet kunnen vinden.
Ik wil dat u weet dat ik mijn G.L.O.-dossier met veel plezier gemaakt heb. Natuurlijk was het niet altijd leuk om bij het lezen van ieder boek de verplichting tot een verslag op me te voelen drukken, maar het was prettig om naast wiskunde en Latijn bezig te kunnen zijn met mijn eerste passie: de literatuur. Het is niet voor niets dat ik na de middelbare school verder wil gaan in de literatuurwetenschap. U heeft dit ook kunnen zien aan mijn poëziebloemlezing en de aandacht die ik aan mijn verslagen heb besteed. Uw positieve feedback op mijn verslagen was voor mij dan ook een aangename verrassing.
Daar komt bij dat ik mijn mondeling met veel aandacht heb voorbereid. Ik heb het erg naar mijn zin gehad met een tafel vol boeken, die ik stuk voor stuk met plezier gelezen heb. Ik voelde dat ik wat betreft mijn vervolgstudie de juiste keuze gemaakt heb. Fabian en ik hebben een lang telefoongesprek gevoerd over onze literatuurlijst en onze gedeelde liefde voor lezen en literatuur. Hierbij hebben we een aantal interessante overeenkomsten gevonden en onze gezamenlijke deelname aan de Dag van de Literatuur maakte dat we een goed gevoel kregen over ons komende gesprek. We hebben afgesproken hoe we zouden beginnen en hoe het gesprek zich verder zou kunnen ontwikkelen. Ik twijfel er niet aan dat we de veertig minuten ruimschoots hadden kunnen vullen.
Maar toen we het lokaal binnenkwamen en plaatsnamen aan tafel bleek het heel anders te gaan. Leerling en docent kwamen tegenover elkaar te zitten op een manier die haast te vergelijken was met een auditie. De indeling van het gesprek werd meteen door u bekend gemaakt en het ligt niet in mijn aard om daar tegenin te gaan. Toen Fabian aan het woord was, hoorde ik u nog zeggen: "Ik heb erg hoge verwachtingen van je gesprek." Ik wist dat ik het niet waar zou kunnen maken en voelde me niet op mijn gemak. Ik had vrijdag ook al een S.E. verpest doordat ik niet in mezelf geloofde en ik was daar nog steeds erg overstuur van.
Toen ik aan de beurt kwam, vond ik het erg leuk om met poëzie te beginnen. De gedichten die ik heb uitgekozen hebben voor mij stuk voor stuk een grote emotionele waarde en ik weet zeker dat ik me er langer en intensiever mee heb beziggehouden dan de gemiddelde leerling. Maar toen ik de eerste vraag beantwoordde, wist ik dat ik mijn gevoel van genegenheid niet zou kunnen overbrengen. "Poëzie moet klinken," heb ik u een aantal keer horen zeggen. "Literatuur is er in de eerste plaats om van te genieten." (Of woorden van gelijke strekking.) Waarom dan de technische benadering? Thema en motieven van 'De aanslag' kan ik al meer dan twee jaar opdreunen en de vraag: "Waarom hebben de kinderen van het gezin dat beschreven wordt in 'The cement garden' kun moeder in een kist met beton begraven?" vond ik weinig inspirerend. Daar komt bij dat dit het enige Engelstalige boek was dat ik niet had geselecteerd en mijn docente Engels niet bij het gesprek aanwezig was.
Ik vraag me af hoe ik in deze situatie aan uw verwachtingen had kunnen voldoen. De passie was er, de wil was er en ik kon er niets mee. Het is niet mijn bedoeling om u persoonlijk aan te vallen, of u het gevoel te geven dat ik u niet waardeer, want dat doe ik wel. Dit is ook geen poging om buiten de regels om een herkansing te regelen. Ik accepteer mijn cijfer en ik accepteer de manier waarop het gesprek is verlopen. Ik vraag me alleen af of het redelijk is om na het stellen van een zakelijke standaardvraag een intellectuele salto-mortale te verwachten.
Hoogachtend,
********************* , 6Vb
__________________
I hide my soiled hands behind my back.
|