Poldermeisje's eerste liefde

De wereld wreef zich zorgeloos in de ogen
toen wij elkaar tegen het lijf liepen
-op perron 4B als ik me niet vergis-

Een vertraging van ongeveer 40 minuten
stond er in jouw ogen te lezen
je keek toen al zo vaag voor je uit

In werkelijkheid duurde het veel korter
-je was binnen no time weer weg-
maar de shock was blijvend

Toen ik even later door de polder fietste
dacht ik je te kunnen zien
in het water en in de wolken
zelfs de vlekken op de koeien
vormden jouw gezicht

Ik hoopte je te zien
-hoe kon ik zo stom zijn?-
het was alleen maar een fata morgana
van een naieve boerentrien
-------------------------------------------------------------------------

Mijn gekste gedicht tot nu toe, maar ik wilde hem effe posten
reacties?

[*nerwen elensar]

Gek?! Vind hem echt wel goed
Leuk geschreven...leest vlot..leuke vergelijkingen


is het trouwens niet polders? -of vergis ik me nu zo?-

ik geloof dat het zo goed geschreven is..maar ik weet het niet. bedankt voor je reactie

[lovetear]

"zelfs de vlekken op de koeien vormden jouw gezicht"

Mooi . Hele gedicht vind ik wel mooi, maar niet overal even krachtig, de derde regel van de derde strofe vind ik te veel weggeven, en fata morgana aan het eind vind ik niet zo bij de rest van het taalgebruik passen, dat vind ik jammer, want de opzet en uitwerking vind ik wel goed gedaan, heel goed .

[xineof]

De wereld wreef zich zorgeloos in de ogen
toen wij elkaar tegen het lijf liepen
-op perron 4B als ik me niet vergis-

Heel erg leuk, plus de zin die lovetear al noemde.

Ik vind het ritme niet zo erg goed; ik vind de zinnen eigenlijk nogal 'kortaf' telkens; nogal abrupt stoppend waardoor ik het gedicht niet zo vloeiend lees. Maar misschien is dat wel gewoon persoonlijk. En verder is het natuurlijk leuk dat dat meisje in de polder een liefde vindt en dat dat dan wordt verbeeld door het reizen van de polder naar de stad; als een soort evolutie. Leuk .