Hoe gaan jullie met je littekens om???

[rare kwast]

uhm gewoon verbergen, lange mouwen ook als het snik heet is, lange broek of sokken.
niet zwemmen (deed ik toch al nooit), gymen een nachthemd die lang is met lange mouwen en ga zo maar door.
en als iemand het dan ziet, tsja uhm arm weg trekken en zeggen dat het niets is jah ruzie met de kat van mijn oppas (mijn ouders geloven dat heilig want die weten niet hoe een kattenkrabbel er uitziet)
en de oude zijn gebeurt op vakantie..........
maar steeds meer mensen krijgen het te zien, ik vergeet na 2 a 3 dagen altijd dat de littekens nog onwijs goed zichtbaar zijn en dan zakt me mouw af ofzo ---> dom maar jah

moenbase schreef:
Heel goed van je! Waren er maar meerderen die zo sterk zijn en ook echt bereid zijn er mee te stoppen. Sommigen willen het wel, maar doen het niet, ook dat zijn vaak sterke personages. Anderen willen het niet, dat zijn de 'zwakkere'.

Ik zag eerst het nut niet van stoppen met snijden. Maar uiteindelijk heb ik dat toch ingezien. Ik wilde niet meer iedere x mezelf hoeven te verbergen enzow..En ik ben echt blij dat ik gestopt ben. (nu al een aantal maanden). Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik er ooit mee ben begonnen.. Het was voor een deel aandacht, maar toen ik daar zo'n beetje overheen was, deed ik het om de woede die ik voor andere mensen voelde en niet kon uiten, te verminderen. En dus door mezelf te verminken, want iets anders hielp me niet. Ik heb het nog wel, dat ik die woede niet kwijt kan. Das het nadeel van niet meer automutileren, die woede blijft...maar dat ik van die verslaving af ben, is een van de betere dingen in mn leven.

[mood indigow]

alcoholnicotine schreef:
ik lieg er trouwens ook over.
ik had op gegeven moment weer een nieuwe vriend, en hij vroeg wat dat was. ik zei, ja kweenie, van vroeger, kweenie hoe het komt.
hhij heeft het nog 4 keer gevraagd, en ik loog elke keer...godver, zwak he?!

jah mijn vriend zei laatst: hej allemaal krasjes op me arm.. toen zei ik: jah.. toen trok ik me trui naar beneden en ging gauw over van onderwerp.
ooh wat zwak. maar ik ben zo bang voor zijn reactie. ik kan het hem gewoon niet vertellen..

[Kazanka]

verberg ze niet egt ofzow, heb oowk al aardig wat lidtekens van ongelukken enzow (auto-ongeluk, val met fiets enzow)....verzin bij elk lidteken wel een leuk verhaaltjuh, maar is tog niemand die wil weten waar al die lidtekens vandaan komen

[moenbase]

mood indigow schreef:
jah mijn vriend zei laatst: hej allemaal krasjes op me arm.. toen zei ik: jah.. toen trok ik me trui naar beneden en ging gauw over van onderwerp.
ooh wat zwak. maar ik ben zo bang voor zijn reactie. ik kan het hem gewoon niet vertellen..

Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegenover je vriend, maar ook tegeover jezelf. Waar ben je bang voor? Dat hij het uit zal maken? Als hij echt om je geeft zal hij dat heus niet doen.

Ik zou het in iedergeval graag willen weten waar mijn vriendin zich mee bezighoudt wanneer ze even in de put zit.

[dawnie]

Copeland schreef:
jezus, zijn er zoveel mensen die zichzelf willen fileren?!

willen niet, maar het lucht wel op. die pijn kan je tenminste aan. vooral als je nergens naar toe kan...

[moenbase]

dawnie schreef:
willen niet, maar het lucht wel op. die pijn kan je tenminste aan. vooral als je nergens naar toe kan...

Je kunt wel ergens naar toe, maar je wilt niet ergens naar toe. Dat is heel wat anders he.

Bovendien lucht het tijdelijk op, het is geen (definitieve) oplossing.

Dawnie, sorry dat ik misschien zo hard klink. Maar ik hoop dat ook jij beseft dat het niet juist is om je eigen te snijden met de bedoeling om de mentale pijn te stoppen. Want die stopt daar echt niet door. Je ondervindt geen oplossing door in jezelf te snijden.
"ik snijd in mijzelf want dan stopt de mentale pijn"
Dat klopt toch niet?

[dawnie]

moenbase schreef:
Je kunt wel ergens naar toe, maar je wilt niet ergens naar toe. Dat is heel wat anders he.

Bovendien lucht het tijdelijk op, het is geen (definitieve) oplossing.

Dawnie, sorry dat ik misschien zo hard klink. Maar ik hoop dat ook jij beseft dat het niet juist is om je eigen te snijden met de bedoeling om de mentale pijn te stoppen. Want die stopt daar echt niet door. Je ondervindt geen oplossing door in jezelf te snijden.
"ik snijd in mijzelf want dan stopt de mentale pijn"
Dat klopt toch niet?

Het stopt ook absoltuut niet. Maar het is wel iets tijdelijks waar je wel tegen kan. En, af en toe weet ik ook eigenlijk niet of ik wel ergens naar toe kan..

[Secret_girl3]

Heey lievie2002

Ik heb zelf ook littekens ( 3 jaar lang al) en ik zeg gewoon tegen mensen die het vragen da tik daar geen antwoord op geef tenzij ik hun heel goed ken!
maar je hebt tegenwoordig zalfjes voor!!!!
dussss veel suxcses

kxs petra

[eeh...?]

moenbase schreef:
Je kunt wel ergens naar toe, maar je wilt niet ergens naar toe. Dat is heel wat anders he.

Bovendien lucht het tijdelijk op, het is geen (definitieve) oplossing.

Dawnie, sorry dat ik misschien zo hard klink. Maar ik hoop dat ook jij beseft dat het niet juist is om je eigen te snijden met de bedoeling om de mentale pijn te stoppen. Want die stopt daar echt niet door. Je ondervindt geen oplossing door in jezelf te snijden.
"ik snijd in mijzelf want dan stopt de mentale pijn"
Dat klopt toch niet?

kreeg jij soms zwemles ipv nederlands op de middelbare school.... 'je eigen snijden'.....het onderwijs gaat wel heel erg achter uit, is het niet?

[Rufus]

Er is laatst nogal wat ophef geweest over de vele "snij" topics.
dit is ook weer zoiets, je hebt veel mensen die over hun snijden vertellen maar hun "verleden" dus de eigenlijke reden waarom ze het doen achterwege laten.
ik ben hier een lange tijd niet meer geweest, dus misschien dat ik die verhalen gemist heb.

Als je zo open bent achter internet moet je daar toch ook over kunnen praten. daar moet je dan toch eerder open over zijn wil je je snij probleem oplossen. anders is het een beetje dwijlen met de kraan open.

Ook was er een meisje die zichzelf zwak voelde omdat ze het haar vriend niet had verteld. Of een paar keer gelogen had. Ik vind zoiets vrij logisch want diegene is dan al ontzettend onzeker over zichzelf. anders ga je denk ik ook niet snijden. Dus ben je dan ook onzeker over de reactie van je vriend.

Daarnaast las ik
nog een appart topic over een meisje die het deed om nou ja inwezen "stoer" te zijn. Haar vriendin deed het ook dus deed zij 't ook. Da's wel erg uitzonderlijke reden om te gaan snijden. daar zet ik dan ook mijn vraagtekens bij.
En of het dan zo ontzettend sterk was geweest dat ze is gestopt ook.

Verder wordt er nog veel over schoolzwemmen gepraat dat is misschien wel een beetje erg offtopic maar wie ben ik om daar over te oordelen.

Dan was er ook nog de vraag waarom het vooral meisjes zijn die snijden (was natuurlijk een jongen die dat vroeg)
ik denk om dat te weten dat je eerst achter die problemen van die meisjes moet komen. Dat zijn problemen die je waarschijnlijk niet zo snel bij jongens tegen zult komen.

Nou ja veel succes allemaal met het snijden.
En een vriendelijke groet.

[Quiana]

Rufus schreef:

Als je zo open bent achter internet moet je daar toch ook over kunnen praten. daar moet je dan toch eerder open over zijn wil je je snij probleem oplossen. anders is het een beetje dweilen met de kraan open.

Irl praten kan moeilijker zijn dan op inet.
Op inet ken je de mensen niet enzo,
gaat meestal wat makkelijker.

Rufus schreef:


Daarnaast las ik
nog een appart topic over een meisje die het deed om nou ja inwezen "stoer" te zijn. Haar vriendin deed het ook dus deed zij 't ook. Da's wel erg uitzonderlijke reden om te gaan snijden. daar zet ik dan ook mijn vraagtekens bij.
En of het dan zo ontzettend sterk was geweest dat ze is gestopt ook.

Mja.. je kan elkaar wel 'aansteken' zeg maar..
Weetikveel, om te voelen wat die ander voelt ofzo..
Mja, tis niet echt een logische reden ofzo..

Rufus schreef:

Verder wordt er nog veel over schoolzwemmen gepraat dat is misschien wel een beetje erg offtopic maar wie ben ik om daar over te oordelen.

't gaat toch over hoe mensen met hun littekens omgaan?
Hoort er ook wel een btje bij denk ik,
is net zoiets als gym ed.

[** Lieve2002 **]

Ey
Tof dat er zo veel mensen hebben gereageerd op me topic....dat had ik eigelijk helemaal niet verwacht.
Ik heb nog steeds gestopt en ik hoop dat ik dat de rest van mu leven vol zal gaan houden ;-)

Inmiddels bedek ik me littekens niet meer...ze horen nu eenmaal bij me en wie ze niet accepteerd accepteerd mij niet....Ik ga niet me leven er door laten bepalen wnat dan ben ik er eigelijk nog steeds mee bezig en ik wil het graag achter me laten...
Ik heb alleen wel er moeite mee als me vertrouwingspersoon ze zou zien....wat wij weten samen namelijk ze hadden er niet mogen zitten.....maar goe...we leren van onze fouten.....ook al houden we daar littekens van over

Dikke kus
Lieve

[moenbase]

Betamethason schreef:

Mja, tis niet echt een logische reden ofzo..

Een logische reden dat je jezelf zou moeten snijden is er ook niet. Stel jezelf de vraag "wat moet er gebeuren dat ik in mijzelf ga snijden?"
Dan kun je je ook afvragen "Kan ik een reden bedenken dat het iets oplost wanneer ik in mijzelf snijden wil/ga?"
In principe is dat hetzelfde als dat je houthakker bent en er over na gaat denken hopend dat de bomen om zullen vallen. Wel, je kunt dan heel erg lang wachten natuurlijk. Het probleem, dat jij de bomen om moet kappen kan niet gedaan worden door stil te blijven zitten.
Ook, een probleem kan niet worden opgelost wanneer jeje zelf méér pijn doet dan nodig is.
Snijden is een onlogische reactie (van de mens) op een logisch probleem. Tenminste, zo zie ik het (nu).

[moenbase]

Rufus schreef:

Als je zo open bent achter internet moet je daar toch ook over kunnen praten. daar moet je dan toch eerder open over zijn wil je je snij probleem oplossen. anders is het een beetje dwijlen met de kraan open.

Ik vind dat gedeeltelijk waar, maar ook onwaar.
Achter het internet ben je anoniem, het kan je weinig schelen als het 'doorverteld' wordt, want je kent die gene toch niet.
Ik denk wel dat sommigen die hier topics plaatsen of reacties posten er voor 't eerst er 'openlijk' over durven te praten. Zij kunnen er door worden gestimuleerd om hulp te gaan zoeken omdat dít misschien de allereerste keer is dat ze er over (willen) praten. De eerste stap in de goede richting [de goede richting: voor jezelf leren te beseffen dat snijden geen oplossing biedt] is dan al gezet.
De meesten hebben (gelukkig) al hulp, zover ik dat lees dan.
Prima!

[cha0s]

*kom zelden tot nooit op dit forum, maar besloot toch ff te reageren nu*

** Lieve2002 ** schreef:
hey....
Ik vroeg me eigelijk af hoe jullie dat doen....hoe gaan jullie om met de littekens die je hebt over gehouden aan zelfverwonding....
Ik ben alweer een maand gestopt....(het houd me jammmer genoeg nog wel veel bezig)....maar ik heb nu al blijven de littekens....om me benen en armen....je ziet ze erg goed....en ze blijven daar ook nog wel een lange tijd zitten.....3jaar.....hoe gaan jullie daar eigelijk mee om....zeggen jullie het eerlijk dat het komt van zelfverwonding...???

Ik heb me erg lang geschaamd voor de littekens, dus longsleeves, truien, etc.. terwijl ik vroeger altijd shirts zonder mouwen droeg. Ik heb 't gelukkig een flinke tijd terug naast me neergelegd, waardoor ik gewoon weer mouwloze shirts draag. (littekens zitten op m'n bovenarm en onderarm, duidelijk zichtbaar.) Als iemand er naar vraagt vertel ik eerlijk waar 't door komt, maar kap dan meestal het onderwerp daarna af, omdat ik geen zin heb om langdurig over die kutperiode te praten.

[Eend]

benchMarc schreef:
Dat is toch gewoon STOM?! Later heb je zoiets van: god... wat was ik een dom kind, mezelf verwonden, nu zit ik ermee, nu zien m'n armen er lelijk uit.

Denk toch eens vooruit...

Ik snap wel wat jij bedoeld, maar als je doodsbang bent voor de toekomst, lukt het echt niet om zo vooruit te denken. Ik snap jou mening heel goed, maar toch denk ik dat je nog wat dingen mist.
Jongens kunnen misschien idd beter met die gevoelens omgaan, of durven ze totaal niet te uiten, omdat ze bang zijn voor lul te staan oid. Jongens zullen zichzelf eerder verrot rennen, dan dat ze in hun lijf gaan snijden.
Al ken ik genoeg jongens die ook snijden.
Bij mij op de afdeling zat een jongen, die een aantal jaar ouder dan me was, maar hij liet wel zien dat hij het moeilijk had. We zaten wel eens in de tuin met z'n allen te praten en dan zat ik echt zo van: Hebben jongens die gevoelens ook

Maar over dat vooruit denken, dat lukt je gewoon niet zomaar 1 2 3, ik heb nou al een aantal jaren therapie en ik durf het nog steeds niet goed. Ik durf het wel meer dan eerst. Eerst durfde ik niet eens naar de volgende dag te kijken, nu al naar een paar maanden later. Dat zal jou misschien weinig doen, maar ik vind het behoorlijk knap van mezelf, dat ik mezelf al zover gekregen heb!

En ik zit nu in die fase dat ik met mn littekens over gebleven ben, maar ik vind ze niet eens zo erg. Het is meer dat andere mensen er mee gaan zitten en DAAR zit ik mee. Bang dat mensen me er mee gaan pakken. Bang dat ze me uit zullen gaan lachen. En ik weet heel goed dat ik dat zelf verdiend heb, want dan had ik maar niet moeten gaan snijden. Maar had jij mij toen maar wijs gemaakt, dat ik niet mocht snijden. Dat is tot nu toe alleen mezelf gelukt!

[Eend]

cHa0s schreef:
*kom zelden tot nooit op dit forum, maar besloot toch ff te reageren nu*


Ik heb me erg lang geschaamd voor de littekens, dus longsleeves, truien, etc.. terwijl ik vroeger altijd shirts zonder mouwen droeg. Ik heb 't gelukkig een flinke tijd terug naast me neergelegd, waardoor ik gewoon weer mouwloze shirts draag. (littekens zitten op m'n bovenarm en onderarm, duidelijk zichtbaar.) Als iemand er naar vraagt vertel ik eerlijk waar 't door komt, maar kap dan meestal het onderwerp daarna af, omdat ik geen zin heb om langdurig over die kutperiode te praten.

Dat heb ik ook vaak
Ik vind dat mensen recht hebben op de waarheid en daarom vertel ik ze die ook, maar wel pas als ze die littekens gezien hebben en dat is bij mij alleen bij korfbalwedstrijden. De mensen van mijn vereniging weten wat er allemaal met mij gebeurd is en ik schaam me er ook niet voor. Telkens als ik dan hoor dat ik zoveel opgeknapt ben, dan verschijnt er een glimlach op mn gezicht. Dan weet ik dat ik een klote verleden heb gehad, maar ook dat ik een stukje goeie toekomst heb
Maar waar ik me nog wel altijd zorgen om maak, zijn de tegenstanders die dan die littekens zien. Soms zie ik ze wel eens kijken en zo Maarja, ik ben nu sterk genoeg om tegen mezelf te zeggen, dat ik die tegenstanders toch niet verder ken en dat ze mij ook niet verder kennen...tjah, maybe als meisje met de littekens Maarja, dat is hun zaak.

[Eend]

Kazanka schreef:
verberg ze niet egt ofzow, heb oowk al aardig wat lidtekens van ongelukken enzow (auto-ongeluk, val met fiets enzow)....verzin bij elk lidteken wel een leuk verhaaltjuh, maar is tog niemand die wil weten waar al die lidtekens vandaan komen

mjuh, heb ik ook een tijd lang vol kunnen houden Maar dan voel ik me zo schuldig omdat ik heb gelogen Ik kan er namelijk niet tegen om te liegen, daarom vertel ik de waarheid of ik zeg niks.
Bij mij zijn het alleen niet meer van die littekens waarvan je kan zeggen dat ik gevallen ben. Het is eerder een mislukte boter kaas en eieren

Maar ik heb ook weer bij mensen die dat stukje van mij niet respecteren, dat ze ook de rest van mij niet respecteren, dus dan moet ik zo ook niet. Als ze lomp gaan doen over mijn problemen rotten ze maar op. Gaan ze maar boter kaas en eieren spelen