18-03-2004, 10:20
|
|
Verwijderd
|
gisteravond een half uur met mn ex aan de telefoon gehangen.
ik weet niet wat ik van alles moet denken ik ben ook zo bang dat het nooit meer goedkomt, terwijl dat is wat ik het meeste hoop, dat het enige wat hij nodig heeft tijd is, en dat we daarna weer bij elkaar komen, maar elke dag komt het besef meer dat het waarschijnlijk voorgoed is. En dat doet pijn. Dat vreet aan me. Ik weet t gewoon allemaal niet meer. Ik wil wel huilen en huilen, maar ik kan het niet meer. In plaats daarvan is dat verstikkende gevoel van verdriet gekomen. Gisteren had ik gewoon een boterham met gebakken ei gehad en dat was gewoon al teveel. Ik heb 's avonds ook al heel weinig gegeten. Merk dat mn eetlust wel terugkomt, maar wat er in kan dat verandert niet... Zucht.. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
18-03-2004, 13:56
|
||
|
Citaat:
ik ben echt heel blij voor je dat je weer verliefd bent. 
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
|
18-03-2004, 14:13
|
||
|
Citaat:
 Lucht verder haar hart: alles gaat wel ok momenteel, notabene, toch houd ik dat onzekere gevoel, ben bang dat het niet goed komt.. wil het zo graag halen, allebei... lastig blijft het. en vandaag met werkcollege irritant, ik zeg de laatste tijd veel minder en nu was er een meisje dat én heel erg in de stof zat én er nogal goed uitzag, waar onze docent nogal gevoelig voor is, dus hij vond haar helemaal de bomb (ha wat een uitdrukking, dat ik dat zeg  ) - maar dat vond ik dus wel irritant. verder zat er iemand bij ons werkcollege die er normaal niet zit en die afschuwelijk verschrikkelijk en tegelijkertijd toch aantrekkelijk is, wat dus wel interessant was. en tja, misschien ben ik dus wel verliefd (niet op de hiervoor genoemde, asjeblieft zeg) maar ook dat is allemaal een beetje raar en niet altijd leuk en eng. ofzo. hm. tja.niet heel negatief, ook niet heel positief
|
|
|
18-03-2004, 15:45
|
|
Verwijderd
|
Hoe kan ik nou een baan krijgen waarin ze iemand met ervaring zoeken, terwijl ik die ervaring nergens op kan doen omdat ze mensen met ervaring zoeken??
 (mijn eerste sollicitatie, in het Geminiziekenhuis...ben afgewezen wegens geen ervaring). Best wel rare maatschappij Verder maak ik me ernstig zorgen over mijn gezondheid. Lucht mijn hart...maar ik heb juist last van mijn hart... |
|
18-03-2004, 16:01
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
verder: wis: 6.7!!! maar het had veel beter gekund  kword gek van die ges leraar. mn ogen zijn weer slechter geworden hoe komt dit toch? *word bang* tis nu zeker hij gaat dood. nou moet je toch verdrietig zijn? toch ben ik dit niet. arg dit klopt niet. |
|
|
18-03-2004, 16:22
|
|
Verwijderd
|
he meis, iedereen voelt zich wel even wat minder, ook zij.. als jij zegt dat je je op het moment niet zo super voelt en daar liever niet over wilt praten denk ik dat ze dat wel zal respecteren. Ik denk dat het voor haar ook deels belangstelling is en ze wil je misschien proberen te helpen. Totdat jij zegt dat je er liever niet over wilt praten.. ik denk dat het dan voor haar duidelijk is. Dan zegt ze misschien wel van: naja, ik sta altijd voor je klaar en je kan altijd bij me terecht en dan zeg je gewoon ja, dat weet ik en dan weet zij ook dat je dat weet..
ik weet dat t makkelijk klinkt... sorry 
|
|
18-03-2004, 17:21
|
|
|
het was heel erg gezellig
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
|
18-03-2004, 17:28
|
|
|
Mar, je had gelijk.. Ik had met je mee moeten gaan. Ik had niet thuis moeten komen.. echt niet..
Ik kom thuis, mijn moeder ziet mij en begint weer te huilen..Toen kreeg ik me pa over me heen. Ik ben een egoistische trut. Ik denk alleen aan mezelf, ik toon geen interresse.. enzo..Ik doe alles fout enzo. Ik vroeg:'doe ik dan alles fout?" ja, jij doet alles fout... En zelfs mw. v/d linden kan het helemaal niks schelen.. ze reageert niet eens.. Ik heb dr zo hard nodig.. ze moest eens weten.. Ze kan beter gewoon zeggen dat ze me niet meer moet.. dat kan ik beter aan dan dit. Want nu blijf ik mezelf bedenken.."misschien is ze ziek, is ze niet op school en kan ze dr mail niet lezen" (msn doet het niet) |
|
18-03-2004, 18:34
|
|
|
|
bah...gezellig, huisarts op bezoek...
HELP.... *please.. * wendy, je bent echt top.. meissie.. echt 
|
|
18-03-2004, 18:35
|
|
|
|
Mijn hart is nog steeds niet gelucht...
|
|
18-03-2004, 18:57
|
|
|
|
Wie word er weer verliefd op een jongen die een vriendin heeft... moi
Als hij nou maar gewoon zei dat hij nix met me wil maar het gaat zo: de ene dag vind ie mij leuk en gaat ie het uitmaken en een paar dagen later is hij superverliefd op zijn vriendin en laat hij mij vallen als een baksteen. Mijn hoofd is zo messed-up, de ene keer ben ik super blij, maar dat gevoel kan binnen no time veranderd zijn een een soort van depressiviteit.... hij moet me tog niet, hij doet het alleen maar om me te stangen te playen, waaaarom zou ie in hemelsnaam zijn veel mooiere lievere vriendin opgeven voor mij?? Maar waaaarom doet ie op andere momenten dan zo lief en zegt ie dat ie met me wil praten en in de war is en het niet gaat met zn vriendin... Kon ik maar niet meer verliefd op hem zijn... Dat lucht wel op [edit] Mijn verhaal is natuurlijk nix vergeleken de problemen van de anderen... maar ik heb nu zown depressief moment van hier tot tokyo [/edit]
__________________
Wie over zich laat lopen is een stoeptegel! *loesje*
|
|
18-03-2004, 19:27
|
|
|
Ik haat mezelf...en het wordt alleen maar erger.
Gister heb ik uren gehuild, ik weet gewoon niet meer wie ik ben. Heb het gevoel dat iedereen mij haat, en ik dus ook mezelf. Ik ben bang om straks ook de mensen om wie ik geef kwijt te raken, omdat ik niet meer weet wie ik moet zijn. Ik weet niet meer hoe ik van mensen moet houden en ik vertrouw mensen niet meer. Ik ben bang dat er een steeds grotere afstand ontstaat tussen mij en andere mensen. Ik kan het mensen niet meer uitleggen. Ik raak iedereen kwijt als het zo door gaat. ik blijf straks alleen over. En het gepest, laat het gepest stoppen...ik weet nou echt wel dat ik lelijk ben hoor! (sorry) blij dat er zo'n topic is op dit forum, had dit even nodig.
__________________
wees jezelf er zijn al zoveel anderen (loesje)
|
|
18-03-2004, 19:41
|
||
|
|
Citaat:
Liefs, Rianne
__________________
wees jezelf er zijn al zoveel anderen (loesje)
|
|
|
18-03-2004, 20:18
|
|
|
|
Ik moet en 2.2 halen morgen voor wiskunde om een voldoende te halen, en ik weet niet of me dat lukt!
anders heb ik een 5.Dat was eigenlijk alles wat ik te storten had. En dat mijn kat weer bijna beter is van de aanrijding Rian-x: Het maakt niet uit of je grote of kleine problemen hebt, als je je er lullig over voelt is het altijd ronduit kut, no matter hóe kut. Dus sterkte
|
|
18-03-2004, 20:54
|
|
|
Momenteel word ik gesloopt door spanningen. Het wordt steeds spannender tussen mij en een goede vriend en nu vind ik het toch wel erg eng worden.
Hij is zo lief en leuk. Ik hoop echt dat het iets word tussen ons, maar daar is nog wel veel voor nodig. Hopelijk gaat het lukken. Wil iedereen voor me duimen de komende dagen?
__________________
Een trein op een verkeerd spoor zal nooit het juiste eindstation halen.
|
|
18-03-2004, 20:57
|
||
|
|
Citaat:
natuurlijk! Leuk! Hoop dat het wat wordt tussen jullie!
__________________
wees jezelf er zijn al zoveel anderen (loesje)
|
|
|
18-03-2004, 22:04
|
||
|
|
Citaat:
en gelukkig dat je kat weer bijna beter is. @ treintje, ik duim voor je!!
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
|
19-03-2004, 08:45
|
|
|
mijn beurt
ik heb net ontdekt dat mijn pfeiffer terug is. ik het had vorig jaar ook, maar heel erg licht. ja, moest om 9 uur naar bed en kon niet veel dingen doen maar het was niet al te zwaar. nu heb ik 3 weken geleden mijn bloed laten testen, en kwam ik er 2 dagen geleden achter dat het terug is. in een andere vorm, veel zwaarder. ik moet nu 5 dagen thuis op bed liggen, niks doen. ik mag niet uit, ik mag niet naar de universiteit voor een inlichtingsdag morgen, ik baal. ik zit in mijn examenjaar en ik zit zooooo achter met school, ik heb allemaal dingen al moeten inleveren en ik ben zo bang dat ik het niet ga halen. dat is mijn grootste nachtmerrie, dat ik nóg een jaar over moet doen. het ergste is dat ik mijn vriend niet mag zien, dus 2 uur verderop woont. we zien elkaar elk weekend, hij komt hier of ik kom daar. maar mn moeder wilt hem dit weekend niet hier en ik mag niet daar naartoe omdat het teveel energie kost. nu zie ik mn vriend 14 dagen niet, en ik word er misselijk van omdat ik zijn knuffels en kusjes wil, en ik wil samen met hem in slaap vallen en wakker worden. en mijn ouders verbieden me het. dus ik voel me een beetje ellendig...
__________________
a pill-popping jukebox
|
|
19-03-2004, 08:46
|
||
|
|
Citaat:
wat erg... jullie waren echt hét bekende stelletje op het forum hier. beterschap
__________________
a pill-popping jukebox
|
|
|
19-03-2004, 09:46
|
|
|
Oke, dit wil ik gewoon even kwijt, ik zit er niet heel erg mee, maar de woorden spoken door mijn hoofd...
11 juni 2003 kregen we iets met elkaar...Het was volop zomer en ik kwam net terug van een weekend Den-Helder (waar ik Wendy ontmoette, een topweekend!) en je zei wel 100 keer hoe erg je me gemist had en elke keer smolt ik weer... 4 Maanden heeft de tijd met jou geduurd en het was, ondanks ook moeilijke tijden, een geweldige tijd met jou. Elke dag groeide mijn liefde voor jou, elke dag een beetje meer... Nog nooit was ik zo verliefd geweest, zelfs niet op P&J samen, nee, die konden echt niet aan jou tippen! De tijd dat ik afhankelijk van je werd, was niet leuk, maar daar kwamen we samen uit... Na 4 maanden ging het mis, alles werd anders en ik voelde me er niet happy meer bij...Ik maakte het uit met jou, terwijl ik nog superveel om je gaf, maar ik had geen andere keus! Tranen en frustratie, spullen weergegeven en nog meer tranen, knuffels en kussen met heel veel tranen, over het hele gezicht... Op msn ging het niet meer, dus besloten we ook dat niet meer te doen. 2 Weken later herinnerde ik me dat je nog een cd van me had, die ik graag terug wou, dus ik mailde je of ik die kon halen en 5 minuten later stond je weer voor me...Ik moest bijna huilen, maar kon me net inhouden... Die avond weer geprobeerd op msn en dat ging goed. Je gaf me het nummer Gone van N'sync en ik moest zo hard huilen dat ik heel erg behoefte had aan jouw armen om me heen en we spraken af bij de vijver...Het bleef niet bij die knuffel, maar het eindigde met innig zoenen... Je vertelde het je vriendin, waar je net 2 weekjes mee samen was en wat gelukkig niet zo seriues was en het zoenen ging door, een hele tijd en ookal had je M, ookal had je A, het zoenen ging maar door en ik werd gek van verwarring! Ik deed het mezelf aan en ik kon het niet stoppen, steeds kwam die nood om je te zien, om je armen weer om me heen te voelen en je te zoenen.... Ik heb een hele tijd getwijfeld of ik je terug moest nemen, of dat een goed iets was of niet...Ik zou mijn moeder er veel pijn mee doen, maar misschien zou alles beter worden? Ik zat er toen zo mee, dat ik elke dag een stukje op mijn lj over jou moest schrijven... En nu zie ik je niet meer, heb ik minder de behoefte aan jou. Soms juist heel sterk, maar soms wil ik je ook niet meer zien... Ik nam je niet terug en de redenen waarom niet, snap je nu nog steeds niet... Nu komt E. Stapelverliefd op mij en soms voel ik een kriebel voor hem, maar ik ben zo bang dat hij altijd meer voor mij zal voelen als ik voor hem en is dat eerlijk? Ik wil niet te snel, ik wil hem eerst goed leren kennen... Ik weet niet waarom ik dit allemaal typ, maar ik moest t ff kwijt...
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
19-03-2004, 12:08
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Naja, hij is er nu dus. Ik ben even naar boven gesneakt, want moest nog wat ingredienten uitprinten die ik moest halen voor een chocotaart.. t was heel raar toen ik m ophaalde. ik dacht: geef m een korte snelle kus, en hij gaf een iets langere kus. Verwarrend en zo lekker! We liepen ook nog een paar meter gewoon hand-in-hand-achtig.. t is gewoon raar, maar ben erg blij dat hij er op deze dag is, aangezien hij er vorig jaar niet was toen mijn vader overleed.. Ik hou jullie op de hoogte. Kus |
|
|
19-03-2004, 14:26
|
|
Verwijderd
|
Ok komtie :
D1: denk maar niet dat ik jou aandacht geef als het toch maar van 1 kant komt, blijf maar lekker weg! D2: still love you honey, maar ik kan niet bij je zijn en niet zonder je zijn D3: Ga niet opeens te aardig doen, want je bent nog steeds een lul. (yep 3 verschillende personen met een D-naam) Enkelband verdorrie verrekt, terwijl ik dat nu echt niet kan hebben. En ik heb geld nodig.. dat wassumxx suusjuhhhhh |
|
19-03-2004, 17:10
|
|
|
|
ik huil bijna. klote essay. waarom kan ik het nou niet?
ik doe ook altijd alles verkeerd, ik haat t.. ik wil t gewoon graag goed doen maar natuurlijk kloot ik gewoon wat aan ik houd mezelf voor de gek ik ben niet intelligent en kan net zo goed bij de aldi gaan werken ofzo.. doe ik tenminste wat nuttigs want ik ben toch gedoemd om te mislukken en misschien kan ik dat net nog wel.... jezus, /me is loser as ever...
|
|
19-03-2004, 19:40
|
|
Verwijderd
|
Nou hier ben ik dan weer. We zijn vandaag samen geweest. Ik had me helemaal ingesteld etc.. we zouden misschien gaan wandelen etc, maar het weer liet het niet echt toe. Toen zijn we thuis even tv gaan kijken. Omdat vandaag mijn vader een jaar is overleden was t beetje raar. Ik moest huilen. Waarom? Het was dubbel, om ons, en om mijn vader. Soms was het volgens mij een beetje onduidelijk voor hem waarom ik nou huilde. We hebben veel geknuffeld. Vond het moeilijk waar de grens te trekken, hij ook. Het begon met een kus op het station. Toen kreeg ik er nog een thuis, zomaar. En toen later nog een. Gewoon..
Ik probeerde een beetje afstand te houden, bang dat ik te 'aanhankelijk' was en toch merkte ik een beetje dat hij wat meer toenadering zocht. Maar ik durfde dat niet toe te geven, want straks vatte ik t verkeerd op.... We gingen tv kijken en al gauw waren we aant knuffelen en hielden we elkaar heel erg stevig vast. We keken tv met onze hoofden tegen elkaar en we waren beiden moe. De week is voor ons beiden zwaar geweest. Toen gingen we maar in bed liggen. Gewoon slapen. Met kleren aan onder de dekens in een omhelzing. De kusjes werden meer en we hielden elkaar steviger vast. Beneden had ik al gemerkt dat ik toch wel een bepaalde 'invloed' op m had en het werd steeds duidelijker. Onze kusjes werden steeds intenser en we zoenden weer. Hij trok me bovenop zich. Ik durfde me niet te bewegen, bang om het moment te verbreken. Naja, op een gegeven moment lagen we naakt naast elkaar (we hadden geen sex gehad.. naja, nog niet ) en viel hij een beetje in slaap. Ik ging denken. Het was bijna vijf voor vijf. Het tijdstip dat mijn vader vorig jaar zijn laatste adem uitblies. Ik maakte m een beetje wakker en heb met m gepraat over die dag, precies een jaar geleden, naja, ik praatte en hij luisterde.. Naja, een tijd ging voorbij en ja, we hebben sex gehad. Misschien dat sommigen vinden dat t stom is.. Misschien is t dat ook wel. Maar ik weet dat het niets veranderd, hoe graag ik het ook zou willen. Ik weet dat we bij elkaar passen. Nu moet hij het nog zien en als hij dat niet doet, dan is dat heel jammer. Ik kan niet meer dan accepteren. Ik had me zo voorgenomen: ik ga niet huilen om ons. Naja, toch gebeurd. Voel me raar op t moment, ben blij voor de tijd met hem vandaag, hij was/is ook echt een grote steun, maar toch beetje raar gevoel.. zucht, was het allemaal maar makkelijker.. |
|
19-03-2004, 22:47
|
|
|
Ik word zo ontzettend moe van mezelf. Er zit al maanden een prop watten in mijn hoofd die me belet te denken, te lezen, enige logica in mijn wereld aan te brengen. Het is alsof alle gegevens die mijn hoofd moet verwerken, gewoon door me heen vallen ipv dat ze in een bepaalde logische structuur worden geplaatst.
Ik was drie dagen helder, maar net nu ik voor mijn SO's moet gaan leren, is de vaagheid weer terug. Het lukt me nauwelijks om iets op te nemen, terwijl ik ontzettend veel moet leren. Daarbij komt dat ik weer heel erg bezig ben met wat mijn vader allemaal gedaan heeft. Ik ben zo boos op hem. Als ik mijn dagboek doorlees, zie ik pas hoe gemeen zijn manipulaties zijn. En dan zie ik ook dat hij nog steeds over mijn grenzen gaat. Ik laat hem nog steeds aan me zitten terwijl ik dat niet wil. Oke, het is niet ernstig, alleen een hand op mijn rug, hoofd, wang ofzo. Maar ik wil het niet meer, ik wil niks meer van hem. En hij wéét het, want hij maakt steeds opmerkingen die erop wijzen dat hij weet dat ik niet wil dat hij me aanraakt. Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Hij doet het nog steeds zó dat hij zich kan verschuilen achter "het was een grapje, kun je niet tegen een grapje?" of "nou zeg, ik mag niet eens vriendelijk tegen je doen" of "goh, mag ik nou niet eens meer aan je zitten?" Ik ben verdomme 19, en nog steeds weet ik niet hoe ik mijn grenzen kan bewaken! het is vaak zelfs volledig onduidelijk waar die grenzen uberhaupt liggen. En dit is nog maar een stukje. Er speelt zo veel in mijn hoofd. De woede, vertwijfeling en angst rond mijn onderdrukte seksuele ontwikkeling. Mijn negatieve zelfbeeld, de faalangst, de moeite die ik heb met het vertrouwen van mijn eigen vrienden. Ik wil er niet mee bezig zijn, ik wil voor school werken. Maar het lukt nauwelijk en dat maakt me boos. (en dan wil ik weer niet boos zijn, want dat maakt dan weer dat ik niks doe, en dat is slachtofferig) Maar verdomme, hij heeft zoveel kapot gemaakt en ik mag keer op keer de zooi opruimen en me kapotwerken om mijn leven een beetje op orde te krijgen! De kl**tzak.... |
|
20-03-2004, 00:46
|
||
|
|
Citaat:
Ik ga er zelf nog bijna om janken. In ieder geval heéél veel sterkte want ik vind het echt ronduit kut voor je.
|
|
|
20-03-2004, 08:19
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik zie t wel.. *knuft* |
|
|
20-03-2004, 09:24
|
|
Verwijderd
|
ik heb gisteren tegen het meisje waar ik al lange tijd verliefd op ben verteld wat ik voor haar voel,ze zei dat ze me meer als een goede vriend zag en dat het haar geen goed idee leek om dan een relatie te hebben.
ik ben er helemaal kapot van,heel de nacht niet geslapen,gehuild etc. ik voel me op dit moment erg kut,maar ergens ook wel opgelucht omdat er eindelijk duidelijkheid is,bovendien hebben we vanochtend afgesproken om het er vlgende week eens seriues over te gaan hebben met zijn tweeen. maar op dit moment vooel ik me erg depri en zou ik het liefst verdwijnen,dit was zo'n zware emotionele klap voor mij,sowieso omdat ik heel moeilijk mijn gevoelens uit (dit was de eerste keer dat ik tegen iemand vertelde dat ik verliefd op haar was) en ik was er bijna van overtuigd dat zij mij ook meer dan leuk vond,wat ze eigenlijk ook vond maar omdat ze mij meer als een goede vriend zag wou ze geen relatie..... |
|
20-03-2004, 09:43
|
|
|
|
k weet niet wat k tegen iedereen moet zeggen die t hier moeilijk heeft, alleen dat hoe groot of klein je probleem ook is, het komt allemaal wel weer goed...sterkte iedereen heh.. *knuffelt iedereen*
maar goed, k moest ff kwijt dat t vet goed tussen mun ex en mij gaat, alleen nu weet ik niet meer wat ik wil...ik voel me zo verward, ik hou nog zoveel van hem, maar ik ben bang dat t weer fout gaat als we weer wat nemen... en dan is dit weekend ook nog us de vriendin van mun pa hier...stomme verliefde geiten...tuuwlijk gun k hem dat geluk wel, maar dan hoeft die nog niet zo dom tegen mij en mun zus te doen...en dan nog wat...ik hoorde van mun tante dat ze met pasen samen met haar kinderen hier heen komt!!!!!!!!!!!!Moet ik dan??Ik kan moeilijk met pasen ergens anders heen, dan zit ik dus die dagen tussen die twee verliefde mensen en ook nog us twee kinderen.. blegh ik wil pasen dit jaar overslaan...(hehe dat moest er ff uit..)
|
|
20-03-2004, 10:44
|
|
|
|
Het eten is vreselijk. Het is het ergste moment van de dag. Dat was het altijd al, maar nu met mijn moeder zo, is het echt een hel.
Mijn moeder zit dan te janken, en eet een beetje. Het eten werd vandaag letterlijk op tafel geflikkerd. De jus uit de pan spetterde mijn moeders kan op, opeens veranderd de houding van mijn vader, opeens is het de liefste man van de wereld en zegt hij:'oh, sorry' Maar ik doe alles fout, ik ben egoistisch, ik denk dus echt alleen maar aan mezelf, hij zou vechten tegen mij, ik was maar een huppelkut, ik geef niks om mijn moeder enz. Hij zei nog veel meer, ik probeer het dan te onthouden maar dat lukt me niet, omdat het zo'n pijn doet wat hij zegt, en het doet zo'n pijn omdat de dingen die hij zegt, echt niet waar zijn. Hij maakt me gewoon zwart. en mijn moeder is het met hem eens. Het ergste is nog dat iedereen hem zo sociaal vind. Zijn die mensen dan echt zo blind?! Hij schreeuwt en flipt om alles wat ik doe,en ja, dat maakt me doodsbang. Er wordt geschreeeuwd dat ik niet op de computer mag, ik doe dat dus ook niet. Toch komt hij schreeuwend en flippend naar boven. Hij is woest terwijl ik gewoon op mijn kamer zit. Ik doe helemaal niks fout. Elke avond prop ik het eten naar binnen(dat mij ook nogeens dik maakt) zo snel mogelijk, om daarna weer weg te glippen. En daarom ben ik dan weer asociaal, want ik ben tenslotte degene die de hele tijd weg is. Ik besef me dat het zo echt niet kan. Dat ik hier idd weg moet. Mijn moeder zal alleen het contact verbreken als ik op een verkeerde manier het huis uitga. Dat wil ik niet. Dan word het net zo als met mijn zus. Daarom ben ik zo bang om verkeerde keuze's te maken. tegen mijn vader wordt gezegd dat hij er een tijdje tussenuit moet. ja, het is ook zo zwaar, om je eigen kind elke dag de grond in te boren.(sarcasme!!!!!!) Van mij wordt verwacht dat ik doorzet. En ik probeer het echt, maar eens ben ik op. Mijn vader zei dat ie tegen mij ging vechten, maar is dit wel een eerlijke strijd? Mocht hij winnen dan betekend dat mijn dood. En ik weet echt niet meer of ik het erg vind om te verliezen. Nog zeker 5 weken moeten we wachten, ik weet niet eens wat daarna gebeurd. Ergens is het zo oneerlijk, ik wacht gewoon al 3 maanden op altrecht, en zij, zij zit er over 5 weken. Oke, voor een crisisopname is dat nog te lang, en ik mag het ook niet denken, neej, maar ik doe het wel. Volgens mij vader loop ik zielig te doen bij andere mensen. Waarom geloof ik hem gelijk? Hij zegt iets negatiefs en dus geloof ik het. Of heeft hij echt gelijk, ben ik dan echt zo'n vreselijk rotkind? Verbeeld ik mij dan dat hij zo gemeen doet? En nu komt dat dubbele gevoel. Dit stond ook in dat artikel over psychische mishandeling. "je vraag je af of jij je dingen verbeeld" Is dit dan hetzelfde? mishandeld hij mij? Sloeg hij mij maar, dan was het duidelijk. Nu vernielt hij mij ook wel, maar het is niet zichtbaar.. Ik kan mezelf niet overtuigen dat Bolluijt niet kwaad op me is, ookal heeft hij dat gezegd. Ik kan er niet tegen als iemand kwaad op mij is, dus moet ik mezelf straffen, en ja.. *** ---------------------------------------------------------- Ze ligt daar op de bank, vesuft , verdoofd door die pillen. Als ik haar zo zie dan draait mijn maag om.. Vandaag wordt van mij verwacht dat ik voor haar zorg.. Kan ik dat? kan ik dat helemaal alleen?? mhja, vast wel... Laatst gewijzigd op 20-03-2004 om 11:09. |
|
20-03-2004, 11:28
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
echt vreselijk voor je..ook omdat je zoveel doorzettingvermogen hebt.. maar dat word teniet gedaan door deze vreselijke gebeurtenissen... k weet niks te zeggen behalve: *sterkte* ... *omhelzing* relaxxamann |
|
|
20-03-2004, 11:45
|
|
|
|
@T:~~~dolce~~
zow wat komt dit me bekend voor, tis niet zichtbaar dat hij je wat aandoet, maar van binnenin...Natuuwlijk is mijn verhaal anders..maar k voel me pciez t zelfde...sterkte meis *knuffel* |
|
20-03-2004, 15:26
|
|
|
|
Ze was mij niet vergeten, ze heeft mijn mailtjes uitgeprint. Ze had een reactie getypt, maar nog niet verstuurd..
Ze had het briefje gelezen, maar kon niet bellen. Ze wilt mijn stukjes lezen, en ze wilt wel weten hoe het bij Altrecht gaat. en stiekem, ik mis dr... En mijn moeder vraagt aan mij, "waarom zou ik nog verder gaan" Ik zie aan jou dat jij dat ook niet wilt... help, ik ben naar boven gevlucht. Wat moet ik zeggen
|
|
20-03-2004, 15:45
|
|
|
AAAARRRRGGHHHHHH
 Ja, ik heb zin om even heel hard te schreeuwen en/of te slaan.
|
|
20-03-2004, 15:49
|
|
|
MANNEN!!!!!!!
|
|
20-03-2004, 15:50
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
20-03-2004, 16:48
|
|
|
|
"ben jij niet mee met je zus?"
"uhm, nee, waar naar toe dan" "ja, ze ging naar familie" "oh..." Au, en weer het besef dat ik niks aan mij familie heb, ik dr nooit was aan zal hebben, en ik ze niet ken. Kutfamilie...
|
|
20-03-2004, 17:07
|
|
|
*knuf* voor dolce
Als ik jou was zou ik zo snel mogelijk op kamers gaan... Ik voel me ook een beetje down. En het stomme is: om helemaal niets. Maar ik zou gewoon zo graag willen dat er iemand was die recht bij mij naar binnen kon kijken en me begreep. Die gewoon zijn armen om mij heen zou slaan en mij uit zou laten huilen zonder dat ik iets uit hoef te leggen, want ik kan dat niet. Ik kan gewoon niet om hulp vragen als ik me even rot voel om kleine dingen. En dat maakt die kleine dingen zo groot opeens. Och, ik voel me lichamelijk vandaag ook niet zo top, daar zal het ook door komen.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
20-03-2004, 17:51
|
|
|
|
Kruimel, ik ken het gevoel.
Kutweer buiten, niemand die om je lijkt te geven of mensen die DENKEN dat ze je begrijpen....... de hele wereld lijkt grauw. Kzou het uit willen schreeuwen, maar dat doe ik niet. Morgen ga 'k gelukkig fijn naar mn vriendin dus ik denk dat ik morgen weer heel erg opgewekt thuiskom, maar... veel succes iig! |
|
20-03-2004, 18:10
|
|
|
Ik snap het niet, en ik kan het niet begrijpen.
Waarom lijkt niemand hier mij te mogen? Waarom lijk ik nergens bij te kunnen horen? Steeds vaker krijg ik het idee dat de letters f-r-e-a-k in mijn voorhoofd staan gebrand en tegelijkertijd heb ik steeds meer het alleen-op-de-wereld gevoel. Het mag niet, maar ik voel me rot, ik voel me echt rot. Ik trek het allemaal niet meer, en als ik met mensen wil praten gooien ze de deur voor mijn neus dicht. Ik kan ineens bij niemand meer terecht. Ik voel me steeds verder wegglijden.. maar het mag niet.. ik moet me niet zo aanstellen denk ik..
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
|
20-03-2004, 18:21
|
|
|
Ik heb het wel gehad. Met alles. Ik weet best dat ik dingen kan en ze lukken ook wel, maar wil ik het wel? Doe ik de dingen die ik doe omdat ik ze wil of omdat ze moeten? Wat moet k nou doen met hem? Wil ik dit? Soms heb k gewoon zin om weg te lopen, heel ver weg. Er gewoon niet meer te zijn.
Ik lijk wel fucking 15.
__________________
you spread like peanut butter
|
|
20-03-2004, 18:24
|
||
|
|
Citaat:
en *knuffelt* |
|
|
20-03-2004, 19:14
|
|
|
|
Brief voor Altrecht..
Vlak voordat u belde, tussen de regels door, werd mij gezegd dat mijn moeder werd opgenomen. Daarna kreeg ik de telefoon in mijn handen gedrukt. Ik weet niet of u het merkte maar ik kapte u heel snel af, ik vond het wel best. Ik kon niet geloven dat mijn moeder werd opgenomen. Ik raak haar kwijt. Ze laat me barsten, ze laat me in de steek. Ik wil het niet.. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik weet niet wat ik moet zeggen, wat ik moet doen. Ik vlucht elke keer weg. Volgens mijn vader ben ik egoïstisch, ik denk aan mezelf, ik toon geen begrip enz. Ik kan het gewoon niet aanzien, hoe ongelukkig en hoeveel pijn mijn moeder heeft. Voor mij was het heel onduidelijk. Ik begreep het niet. Ik voelde zoveel woede in mij, maar ik wist niet op wie ik kwaad kon zijn. Ik voel me in de steek gelaten. Woensdag ging ik naar school, ik had een gesprek met mijn mentor. Ik uitte mijn woede naar haar toe. Heel fout ja.. Maar wat moest ik er anders mee. Ik zag dat het alleen maar slechter ging, ik zag dr gewoon voor mijn eigen ogen wegglijden, maar ik kon er niks tegen doen. Donderdag werd mij verteld dat we 5 a 6 weken moesten wachten. Hoe kan dat nou?! Donderdagavond kwam de huisarts. Hij stopte haar vol met pillen. En vanaf toen was ik mijn moeder kwijt. Ze staart voor zich uit.. Kijkt me aan met lege ogen. Ze wilt niet meer. Ik zie het aan dr, en zij ziet het ook aan mij. Vandaag ging mijn vader weg, voor een dagje.. Hoe kan hij dat nou doen?! Ik moet voor mijn moeder zorgen. Hij praatte mij een schuldgevoel aan. Omdat ik naar volleybal ging. Ik moest voor haar koken, oke dan..Maar het eten was vreselijk.. Ik weet niet of u dit gevoel kent, maar het voelde alsof mijn hart werd verscheurt en mijn maag draaide zich om. Alles kostte haar moeite. Haar vork naar dr mond brengen, ze kon het nog net. Ze zei niks, keek voor zich uit.. en ik zocht naar de juiste woorden, maar die waren er niet. Ik voelde me alleen. Heel erg eenzaam.. ik kon haar niet helpen. En ik vroeg me af of ik wel verpleegkundige kan worden. Ik kan blijkbaar helemaal niet met mensen omgaan, want ik wou weg, weg van tafel, het deed zoveel pijn.. Toch zei ik dat ik van dr hield, dat ik om dr geef, en dat ze hier uit gaat komen. Ze zei alleen maar dat ik niet van de houdt, dat niemand dat doet, dat ze alles fout had gedaan en dat ze hier niet meer uitkomt, enz. Ik vroeg wat ze nu wou. en het enige wat ze uitkraamde was:"naar johan" Ik knuffelde haar, maar ze reageerde niet.. ja, ze huilde, alsmaar door.. Maar niet om mij, nee, om johan. Ik kon het niet meer, en ik ging naar boven. Ik liet haar alleen.. wat een dochter he?! Stiekem ga ik naar beneden en kijk ik wat ze doet, want ergens ben ik zo bang, dat ze hetzelfde als haar moeder doet. Ze keek tv, en de kat lag bij dr. Zelfs de kat helpt haar beter dan ik. Ik kan mijn gevoel niet omschrijven, mijn hart is verscheurt, ik kan het niet aanzien. Moet dit dan echt nog 5 weken zo doorgaan?! |
|
20-03-2004, 19:24
|
|
|
.... *geeft hele dikke knuffel aan dolce*
Hebben ze ook niks geregeld voor je moeder in die vijf weken? (er zijn ook dingen voor mensen die moeten wachten op een crisisopname ed, als ik het me goed herinner...  )
__________________
Drie.
|
|
20-03-2004, 19:33
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
20-03-2004, 19:39
|
||
|
|
Citaat:
Je hebt nl al eerder aangegeven dat het vrij slecht met haar ging, en dat je daar zelf ook niet altijd mee om weet te gaan ed. Nu wordt ze iig geholpen, wat dus ook betekent dat jij (en zij) er niet alleen (met je vader?) voorstaat dus...
__________________
Drie.
|
|
|
20-03-2004, 19:44
|
||
|
|
Citaat:
Maar nu gaat ze wel. Ik had nooit gedacht dat mijn moeder voor een opname zou kiezen. Zij! mijn eigen moeder-weg. Mijn grootste angst was altijd een opname. Nu gaat zij.. 
|
|
|
20-03-2004, 19:53
|
||
|
|
Citaat:
en komt ze er ook zelf, sámen met hulp, uit. Ik kan me wel vinden in wat je zegt ed, zo dacht en voelde ik het ook, in een soortgelijke situatie... Maar bedenk je ajb wel dat zo'n keuze niet zomaar gemaakt wordt, en wel degelijk een teken is dat ze ervoor wil vechten, enz. En dat ze je niet in de steek laat... Juist niet, zou ik zeggen. Maar goed. Misschien zijn dit ook wel conclusies die ik niet zou moeten trekken ed.
__________________
Drie.
|
|
|
20-03-2004, 19:57
|
||
|
|
Citaat:
Ik kan het niet aanzien. Het doet zo'n pijn om dr zo te zien..Ik doe het fout, ik ben slecht.. ik ben dr niet voor haar.. ik doe het echt niet goed.. *haat en walging naar mezelf toe* |
|
|
20-03-2004, 20:05
|
||
|
|
Citaat:
je bent niet slecht of wat dan ook als je niet goed weet hoe je er voor haar kunt zijn. Het zijn ook geen redenen om jezelf te haten of van jezelf te walgen... Jij bent niet verantwoordelijk voor je moeder. (!)
__________________
Drie.
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
Het Grote Lucht Je Hart Topic - 174 darkfairy | 30 | 08-09-2018 13:59 | |
| Psychologie |
Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #162 darkfairy | 478 | 12-04-2011 00:47 | |
| Psychologie |
Het Grote Lucht-Je-Hart-Topic #120 Verwijderd | 492 | 08-02-2008 17:14 | |
| Psychologie |
Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #52! Verwijderd | 488 | 08-03-2006 15:59 | |
| Psychologie |
Het grote lucht-je-hart topic! #3 Gothic | 500 | 07-05-2004 12:27 | |
| Psychologie |
Het grote lucht-je-hart topic! #2 Miracle | 499 | 23-04-2004 16:32 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:49.
Adverteren