Ware Liefde ja/nee

Naar aanleiding van een discussie die ik laatst had, even hier kijken wat de meningen zijn:

Bestaat Ware Liefde/ De Ware voor iemand, of niet?

Oh, en TS begint: Ik denk dat er voor verschillende periodes in je leven een 'ware' is.. Mensen veranderen ontzettend veel gedurende hun leven, en ik denk niet dat er één persoon is die op alle momenten van je leven optimaal bij je past (dat wil niet zeggen dat je degene die, zeg, op je 20ste 'de ware' voor je was, meteen dumpt als hij/zij niet meer optimaal voor je is op je 30ste, maar dat je, stel dat je op je 30ste vrijgezel was geweest, een heel ander iemand had gekozen dan je op je 20ste gedaan zou hebben)

[Vowel]

Hmm dat zijn eigenlijk twee vragen hè? Bestaat ware liefde? Oh zeker, daar ben ik van overtuigd.

Bestaat "de ware" voor iedereen? Hmm, nee, ik geloof niet in dat hele "meant to be"-verhaal.

Ik geloof dat er mensen zijn die beter bij je passen dan anderen, en ik denk dat wanneer je "ware liefde" vindt, dat je dan beiden aan de relatie wilt werken om te zorgen dat het goed blijft gaan en daarbij compromissen sluit (op sommige gebieden) om ervoor te zorgen dat de relatie optimaal is voor beide partners.

Het is geen sprookje, het staat niet in de sterren geschreven, al kan het soms zo voelen en dat is hartstikke fijn, want stiekem hoort dat gevoel er wel een beetje bij natuurlijk. Ik krijg soms het idee dat (vooral jonge) mensen denken dat wanneer je "de ware" hebt gevonden, alles vanzelf gaat. Maar een relatie is (soms) hard werken, het is een proces waar je beiden met de volle 100% in moet staan. Maar als je iemand hebt gevonden met wie je dat kunt doen, heb je wat mij betreft ware liefde gevonden.

Ware en liefde zijn subjectief.

Ware liefde = echte liefde, en ja, dat bestaat natuurlijk, net zoals echt verdriet. Dat er "een ware" zou zijn voor mensen, vind ik dan weer onzin. Er zijn gewoon mensen die geweldig bij je passen en mensen die minder goed bij je passen. Van die laatste zijn er heel veel Maar er is er heus niet maar één die het beste bij je past, en ook niet "één per decennium". Voor mij zijn er gewoon mensen bij wie het "klopt", en mensen bij wie dat niet zo is.

Vowel schreef:

Het is geen sprookje, het staat niet in de sterren geschreven, al kan het soms zo voelen en dat is hartstikke fijn, want stiekem hoort dat gevoel er wel een beetje bij natuurlijk. Ik krijg soms het idee dat (vooral jonge) mensen denken dat wanneer je "de ware" hebt gevonden, alles vanzelf gaat. Maar een relatie is (soms) hard werken, het is een proces waar je beiden met de volle 100% in moet staan. Maar als je iemand hebt gevonden met wie je dat kunt doen, heb je wat mij betreft ware liefde gevonden.

Dat ben ik met je eens, maar er zit dan wel weer een verschil tussen werken en werken. Het is heus niet elk moment leuk met mijn vriendje, soms begrijpen we elkaar verkeerd, soms vinden we het moeilijk om met een emotie/reactie van de ander om te gaan, soms zijn we wel eens onzeker. Maar vooralsnog heb ik nooit het gevoel gehad echt er aan te moeten wérken. Het voelt tussen ons gewoon heel ...natuurlijk. (Maar deels komt dat juist doordat we er voor die volle 100% voor gaan, denk ik). Dat was met de Eerste Grote Liefde wel anders, hoewel dat er ook eentje was uit de categorie "klopt" en "klikt".

[Vowel]

Oh ik bedoelde "werken" dan ook niet als een negatief iets, niet dat je constant door dingen heen moet werken en veel problemen hebt. Ik bedoel meer dat relaties echt niet van het begin tot het einde vanzelf gaan en je soms echt wel moet "werken." Volgens mij bedoelen we allebei hetzelfde maar verwoorden we het anders.

[Em.]

Ik geloof niet dat mensen zo op de wereld geplempt zijn dat er voor iedereen precies één volmaakte wederhelft is, te weten: de Ware.

Wel dat je met de één beter kan omgaan met de ander, dat sommige relaties (veel) beter werken dan anderen. En misschien lopen er voor persoon A wel veel meer mensen rond met wie hij/zij een prima relatie kan beginnen omdat hij/zij met veel meer personen kan opschieten en gelukkig kan zijn (en vice versa) dan bijvoorbeeld persoon B (bijvoorbeeld als die laatste een hoogbegaafde autist is oid).

[Schrödinger]

Definieer "Ware liefde/de ware".

misschien wel misschien niet. hhahahahaha

Amnesia16 schreef:

misschien wel misschien niet. hhahahahaha

[dead person]

Hmm ik geloof wel in "meant to be" Als in, gewoon twee mensen die bij elkaar horen. Alles klikt fantastisch etc... Om wat zweverig verder te gaan.. door alle onmogelijke situaties, waaruit blijkt dat het eigenlijk niet kan of hoort of mag en dat je toch altijd bij elkaar terug komt en uiteindelijk blijft.

Ware liefde hangt af van jezelf en de situatie. Zoals al is gezegd, mensen veranderen zo ontzettend veel dat op het ene moment Piet de ware is en vier jaar later Jan bij wijze van.

['I'he Prophet]

Ik geloof wel in de ware en al dat romantische filmgeneuzel eromheen, puur en alleen omdat ik niet wil leven in een wereld waarin dat niet bestaat.

Vowel schreef:

Oh ik bedoelde "werken" dan ook niet als een negatief iets, niet dat je constant door dingen heen moet werken en veel problemen hebt. Ik bedoel meer dat relaties echt niet van het begin tot het einde vanzelf gaan en je soms echt wel moet "werken." Volgens mij bedoelen we allebei hetzelfde maar verwoorden we het anders.

Nja ik bedoelde het meer in relatie tot een aantal relaties die ik om me heen zie van tijd tot tijd, in de categorie "we moeten er wel aan werken" als de vrouw bijvoorbeeld eigenlijk de man gewoon niet aantrekkelijk vindt en daarom geen seks wil; of als ze letterlijk continu ruzie hebben... dan denk ik van, nou ja, je kunt ook gewoon te vroeg zijn gestopt met zoeken

[Vowel]

Freyja schreef:

Nja ik bedoelde het meer in relatie tot een aantal relaties die ik om me heen zie van tijd tot tijd, in de categorie "we moeten er wel aan werken" als de vrouw bijvoorbeeld eigenlijk de man gewoon niet aantrekkelijk vindt en daarom geen seks wil; of als ze letterlijk continu ruzie hebben... dan denk ik van, nou ja, je kunt ook gewoon te vroeg zijn gestopt met zoeken

Tuurlijk, maar als er sprake is van zo'n situatie denk ik sowieso niet dat je kunt spreken van "ware liefde." Ik zie het als totaalplaatje. Ware liefde krijg je ook niet door te stoppen met zoeken. Het is eerder andersom: zodra je het hebt stop je met zoeken.

Een relatie waarin je constant ruzie hebt of elkaar überhaupt niet aantrekkelijk vindt.. tja, daar schort gewoon veel aan. Terwijl je in een goede relatie best wel mindere tijden kunt kennen zonder dat er écht iets aan mankeert, snap je? Beetje moeilijk uitleggen misschien.

Ja hoor, ik snap je precies

[Cherry Springs]

Ik geloof wel in ware liefde, maar ik geloof niet dat die per definitie voor eeuwig is. Liefde tussen ouder en kind is dat misschien wel, maar tussen twee- om te beginnen- onbekenden hoeft dat niet zo te zijn. Je kunt een relatie hebben met iemand en jarenlang intens gelukkig zijn, alles voor elkaar overhebben en niets anders (voor je gevoel) nodig hebben, maar dat kan ook weer wegebben. Was het dan al die jaren niet echt? Dat lijkt me niet.

Ik geloof niet in 'de ware', want dat is echt hopeloos onmogelijk, als er 3 miljard mannen op aarde rondlopen, dan is er heus wel meer dan één die je gelukkig kan maken. Bovendien is niemand perfect, dus hoe zou je dan perfect voor elkaar kunnen zijn? Ik moet er niet aan denken dat er maar één iemand is met wie je voorbestemd bent om je leven door te brengen, hoe zou je die in vredesnaam moeten vinden? Ik moet dan altijd denken aan de keren dat ik in een tram/bus zit en een aantrekkelijke jongen in de buurt zie, dat ik de neiging heb hem aan te spreken maar dat niet doe want dat vinden mensen niet altijd leuk in het OV. Wat nou als die persoon de ware was? Als dat precies is wat er al die jaren ontbrak in mijn leven, en dan laat ik dat zomaar zonder een woord te zeggen uitstappen?
Je ontmoet gewoon veel verschillende mensen in je leven, sommigen daarvan kun je het goed mee vinden en als je geluk hebt is dat wederzijds en willen jullie dezelfde dingen en doen jullie vervolgens jullie best om te zorgen dat alles leuk blijft.