Wie kan me helpen...

[-x-Sanne-x-]

Hee..

Ik zit met veel problemen en kan er met niemand meer over praten. Vorig jaar werd een vriend van me erg gepest, die heb ik het hele jaar door geholpen en hij mij ook, maar nu wordt hij niet meer gepest en heb ik niemand meer om mee te praten. Ik wil hem daarmee ook niet meer lastigvallen. (ik ben zelf ook jarenlang gepest dus daarom dat hij naar mij toe kwam steeds en omdat ik zelf ook erg in de problemen zat) Mijn verhaal: Mijn ouders zijn gescheiden. Ik woon nu bij mijn moeder die een nieuwe vriend heeft sinds 5 jaar. Die vriend van haar heeft mij al die tijd mishandeld. Toen ik nog op de basisschool zat vroeg iedereen: waar komen die blauwe plekken vandaan? Op een keer heb ik het verteld aan een juf daar op school die ook een soort van vertrouwingspersoon bleek te zijn. Zij heeft mij goed verdergeholpen, maar het slaan is natuurlijk nog niet opgehouden en hij zet mij altijd voor gek bij zijn familie en bij iedreen. Mijn vader zit in de gevangenis waarschijnlijk wegens alcoholproblemen en gewoon schijt hebben aan de regels van de wet en zijn lange strafblad. Met mijn vader heb ik zoveel meegemaakt dat kan ik niet allemaal uitleggen dat ligt me te zwaar. Maar 1 ding is bijvoorbeeld dat we in een cafe waren zoals meestal in het weekend als ik bij hem was en hij helemaal dronken was dus. Een paar uur later was het laat in de nacht en we gingen dus naar huis. Hij was te dronken om nog te fietsen dus ik moest hem half dragen. Plotseling viel hij neer en ik wist niet wat te doen. Later werd hij gewoon weer wakker alsof er niks aan de hand was en deed ook alsof er niets aan de hand was. Terwijl ik me rot geschrokken was. Een paar jaar later in toen ik in de eerste zat stapelden de problemen zich op. Mijn oma ging dood, ik ging mezelf snijden en werd depressief door heel mijn verleden. Op een dag heeft een zwerver mij half verkracht en zat allemaal te zeggen van: ik voel dat je problemen en verdriet hebt je kan me vertrouwen en die zooi. Hij was echt niet goed bij zijn hoofd. Ik had alles tegen mijn mentor verteld en ook hij heeft me goed geholpen. Dat jaar heb ik ook een eetstoornis gecreeerd. Ik vond mezelf lelijk en dik en ging alles uitkotsen en at dagenlang niks. Toen ben ik 7 kilo afgevallen en die zijn nog steeds gewoon weg dus dat was geen probleem meer. Iedereen maakte zich wel zorgen maar ik geloofde hun zorgen niet. Op msn leerde ik een jongen die bij mij in de klas zat beter kennen. (niet dezelfde jongen als helemaal bovenin) Hij had veel problemen, vertelde alles tegen mij en ik alles tegen hem. We hadden vaak ook gewoon lol en kwamen er achter dat we allebei van rock hielden en we hadden nog meer overeenkomsten. Via een vriendin hebben we dus ook verkering gekregen en hij was echt heel lief voor me. Na ongeveer 2 maanden ging het uit. Nu een half jaar later is hij me helemaal gaan ontwijken en heeft me geblokt op msn en heeft tegen mijn beste vriendin gezegt dat hij me haat, dat hij me er uit vind zien als een zombie, dat ik anorexia heb en dat hij zich toch zorgen maakt om me. Ik heb gevraagt aan hem waarom hij mij in een keer haat en wat de reden is, maar ik kreeg geen reactie terug. Ik ben daar weer zo kapot aan gegaan. Dat die altijd zo lieve jongen me gewoon niet meer wil zien en niet meer moet, dat ik weer in een depressie ben beland, mezelf weer ben gaan snijden, weer mezelf lelijk en dik vindt. Tenslotte mis ik heel veel mensen in mijn leven die afscheid van me hebben genomen of die ik nooit meer zal zien. Alle rest dat ik heb meegemaakt is even teveel om te vertellen. Ik hoop dat jullie mijn verhaal willen lezen en me kunnen helpen. Dankjewel alvast.

Heel veel liefs, Sanne

Zoek hulp. Het is allemaal heel erg wat je hebt meegemaakt en daar kunnen wij je niet mee helpen, tenzij je een iets gerichtere vraag hebt. Je kan naar je huisarts, de vertrouwenspersoon op school, een andere docent of Bureau Jeugdzorg gaan. Doen hoor!
Succes en sterkte.

[-x-Sanne-x-]

sonho schreef op 16-12-2006 @ 22:38 :
Zoek hulp. Het is allemaal heel erg wat je hebt meegemaakt en daar kunnen wij je niet mee helpen, tenzij je een iets gerichtere vraag hebt. Je kan naar je huisarts, de vertrouwenspersoon op school, een andere docent of Bureau Jeugdzorg gaan. Doen hoor!
Succes en sterkte.

Ja mijn grootste probleem op dit moment is dus mijn ex-vriendje, ik wil hem echt terug als een vriend. Ik loop al bij bureau jeugdzorg, met de vertrouwenspersoon op school ben ik gekapt en ik praat al met mijn mentor. Maar ik kan nergens terecht met mijn problemen (tenminste heb het gevoel dat niemand me echt begrijpt), vandaar dat ik ze hier heb neergezet in de hoop dat iemand me kan helpen of in de hoop dat iemand er samen met mij over wil praten die hetzelfde heeft meegemaakt.

xxx Sanne

Misschien is het een idee om met je begeleider van bjz te kijken of de hulp die je nu hebt wel voldoende aansluit. Er bestaan ook groepen (die één keer per week bij elkaar komen) voor jongeren met een eetstoornis, of die seksueel misbruikt zijn of wat algemener. Zoals identiteitsversterkende groepen, daar zitten jongeren met eetproblemen, depressies, angstklachten door verschillende oorzaken.

Waarom kan je niet bij je mentor en bjz terecht me je problemen, daar zijn ze toch voor? Hoe komt het dat je het gevoel hebt dat ze je niet begrijpen?

[-x-Sanne-x-]

sonho schreef op 16-12-2006 @ 22:55 :
Misschien is het een idee om met je begeleider van bjz te kijken of de hulp die je nu hebt wel voldoende aansluit. Er bestaan ook groepen (die één keer per week bij elkaar komen) voor jongeren met een eetstoornis, of die seksueel misbruikt zijn of wat algemener. Zoals identiteitsversterkende groepen, daar zitten jongeren met eetproblemen, depressies, angstklachten door verschillende oorzaken.

Waarom kan je niet bij je mentor en bjz terecht me je problemen, daar zijn ze toch voor? Hoe komt het dat je het gevoel hebt dat ze je niet begrijpen?

De mensen van bureau jeugdzorg mag ik niet, ik heb al verschillende soorten mensen daar gehad en ik heb al gezegt dat ik er mee wil stoppen, maar dan zeggen ze dat ik het toch maar moet proberen en een maandje wachten en dan weer terugkomen. Dat wil ik niet. Maar dat willen ze maar niet begrijpen. Met mijn mentor kan ik goed praten, maar ik heb het idee dat ik daar echt heel lang de tijd voor nodig heb om alles uit te leggen. Mijn mentor van vorig jaar heb ik alles langzaamaan verteld en dat ging goed. Hij was ook echt een lieve jongen. Nog niet zo oud. Dus hij begreep alles goed, maar nu heb ik het idee dat ik alles weer opnieuw moet uitleggen en dat kan ik niet meer. Ik heb het idee dat dat niet meer hoeft. En het enige wat ik op dit moment wil is mijn ex terug als goede vriend. Dan zal ik al een stuk gelukkiger zijn. Maar het enige wat hij doet is me ontwijken en dingen over me zeggen.

je geluk dusdanig van 1 iemand afhankelijk maken is niet goed.. denk dat je beter nu professionele hulp moet proberen aan te nemen dan al je hoop vestigen op iemand die jou uiteindelijk denk k niet echt kan helpen.. de sores die je hebt meegemaakt is niet nix, en denk dat je er beter nu wat mee kan doen dan dat je er later alleen nog maar meer last van krijgt..