Mensen die van alles, alles afweten..

[~~dolce~~]

Offtopic: srry, ik open veel topic, maar daar heb ik zin in.. nee, ik heb gewoon veel vragen

Hij weet van alle onderwerpen alles af, hij weet alles beter, en ik word er gek van.
Alles wat ik mee maak, daar heeft hij wel wat over te zeggen. Dat moet je zus en zo doen, dat gaat zo..
Hij weet helemaal niet hoe het gaat want hij maakt het niet mee, ik maak het mee, en niet hij!

Ook heeft hij zijn mening klaar, terwijl hij helemaal niet weet hoe alles in zijn werk gaat. Zoals altrecht. Altrecht is dom, en waardeloos enz.. Omdat ..... maar hoe kan hij dat zeggen als hij dat niet zelf meemaakt, hij loopt er niet, dus hij kan er niet zo'n mening over hebben.

Maar ook over mijn examen. ""ja, dat is zus en zo, dat was makkelijk dat is niet moeilijk, engels was het makkelijkst enz" als ik hem ongelijk geeft weet hij het toch beter, terwijl hij niks daarvan mee maakt, ik maak toch die examens hij niet..
en hij weet alles over het HBO, terwijl hij dat nooit heeft gedaan.

Ik word hier dus gek van, ik kan het niet rustig aanhoren en geef ook gewoon mijn mening. Maar het eindigt altijd in ruzie, want hij moet en zal gelijk hebben (en ik kan daar niet tegen, want hij trekt conclusies zonder feiten)

Maar goed, heeft iemand tips hoe ik met hem moet omgaan, hoe ik toch kan zeggen dat hij geen gelijk heeft zonder ruzie te krijgen? Zonder geschreeuw.
Of hoe ik mij er minder van kan aantrekken? Ik krijg zo het idee dat al mijn ideeen en meningen dom zijn.

[Zut Alors!]

Ik hoor mezelf ook wel eens dingen zeggen, als iemand wat fijns te vertellen heeft. Dan wil ik altijd iets soortgelijks wat net ff leuker is dan dat van hem/haar. Achteraf heb ik altijd zoiets van: "Stom, dat had ik niet moeten doen." maar het is onmogelijk af te leren.

Als ik jou was zou ik gewoon elke keer als het jou de strot uit hangt tegen hem zeggen dat zich niet zo erg "Beter" moet opstellen omdat je je daardoor niet prettig voelt. Je moet hem er op wijzen want dat merk je zelf niet zo. Dan kan hij er tenminste rekening mee houden.

Maar ik denk niet dat hij er zomaar mee ophoudt, als ik naar mezelf kijk.

[Nijn*]

Je moet hem gewoon laten uitrazen, en in je achterhoofd houden dat het onzin is wat hij zegt. Als hij gekalmeerd is, kun je hem erop wijzen dat je het echt enorm vervelend vind wat hij doet! Want het is ook niet eerlijk als hij steeds over je heen walst. Als dit echt niet helpt (het praten dus) kun je het er misschien ook een keer over hebben bij Altrecht, dat je dit zo vervelend vind enzo. Sommige mensen zijn gewoon stronteigenwijs en denken dat ze van alles, alles afweten. Waarschijnlijk komt er wel een keer dat hij op z'n bek gaat.

[Achazia]

* pfew, gelukkig ben ik niet de enige met dit probleem *
Je kan daar gewoon heel eerlijk over zijn, als je een opmerking van hem niet leuk vindt. Zeggen wat je denkt kan nu dus wel. Ga uit van het feit dat hij er niets zinnigs over kan zeggen, als hij het zelf niet heeft meegemaakt. Zeg hem dat ook gerust. Zijn mening hoeft niet jouw mening te worden, ook al wil hij volgens mij graag iedereen overtuigen van zijn gelijk.
Anyway: succes. Don't loose it.

dit doet mijn vader ook wel. als er iets gezegd word kijkt hij zo en knikt ie van'ja dat weet ik ,hoef je mij niet te vertellen' en over elk onderwerp heeft wel weer iets. terwijl hij het soms (net als jouw verhaal) nooit heeft meegemaakt. heel vervelend.
Verder ben ik het met -xxx-Nijn eens.
xx kir

[Zut Alors!]

Ja precies! gewoon letterlijk zeggen: "Wil je daar mee kappen? Je doet de hele tijd alsof je alles beter weet en daar wordt ik echt moe van!"

En dan een stuk of 10 keer. Dat móet werken.

[Quiana]

Ik ken er ook zo één.

Bij sommige mensen is het nou eenmaal niet de moeite om
er tegenin te gaan, als iemand zó overtuigd is van zijn gelijk
en zó veel energie (ruzie enz) erin wil stoppen als een ander
daar tegenin wil gaan... Dan is het mi verspilde moeite om er
iets tegen te doen.

Het enige wat ik kan doen zonder een slaande ruzie uit te lokken
is het negeren, en vooral onthouden hoe ik er tegen aan kijk.

Ik weet niet in hoeverre dat voor jou geldt ed, maar goed...
Proberen het te negeren, ene oor in-andere oor uit effect
oid, je er druk om maken & ruzie maken ed is zonde van je
energie imho. Al kan het soms heel frustrerend zijn als iemand
allerlei loze dingen uitkraamt ed..

Lekker nutteloze post weer van me. :x

[Fade of Light]

Quiana schreef op 24-06-2004 @ 21:59 :
Ik ken er ook zo één.

Je kan ook gewoon meteen mijn naam noemen hoor




Maar eh serieus:
Die mensen zijn lastig. Meestal is het slimmer, jezelf in te houden, of gruwelijk tegen zo iemand uit te vallen, zodat hij/zij misschien doorkrijgt wat er aan de hand is. Lukt dat niet, dan kun je misschien maar beter niks zeggen. Dan krijg je geen ruzie, heb jij er daardoor minder last van, en hij ook....jullie naaien elkaar niet op. Aan de andere kant, jij stapelt je frustratie misschien wel op. Dan zul je ermee moeten leren omgaan, niet zo druk om maken.

[ILUsion]

Inderdaad een moeilijke situatie (en herken me er wel gedeeltelijk in, denk ik). Eigenlijk wel stom, ik probeer me vaak wel in te leven in situaties van anderen maar als ik niet weet hoe iets voelt, zal ik dat meestal ook wel zo zeggen (enkel zeggen hoe ik denk dat het voelt/is) en in zo'n geval zal ik mijn gedacht niet opdringen maar als ik zeker ben van mijn gelijk kan ik ook nogal tekeer gaan om mijn gelijk te krijgen [bij mijn vrienden heb ik ook zowat die autoriteit: als ze iets (kennis) niet weten, dan is het direct naar mij dat ze komen]

[Nebula]

Ja, zo iemand ken ik ook ja.

En het is ook nog eens zo dat hij van veel dingen van alles af weet; hij is gewoon heel intelligent, maar het wil kennelijk maar niet bij hem doordringen dat andere mensen in zijn omgeving dat ook zijn.
Het is vooral héél irritant als we een film zitten te kijken en hij die vervolgens gaat becommentariseren. Ik weet dat we wat dat betreft van mening verschillen: ik heb meestal het liefst dat iedereen tijdens een film gewoon zijn mond houd en kijkt en hij vind dat er af en toe best wat gezegd mag worden. Daarom maak ik er ook niet echt een punt van als hij zo nu en dan een opmerking maakt. Maar zodra hij begint met opmerkingen als "tss, dat kan helemaal niet, dat had zus en zo moeten lopen" of wanneer hij gaat voorspellen wat er allemaal zou kunnen gaan gebeuren wordt ik echt kwaad. Het gaat namelijk echt op zo'n toontje van 'dat weet ik en jullie niet, en daarom breng ik jullie maar even op de hoogte'. Als ik hem vervolgens vriendelijk verzoek om zijn commentaar te bewaren tot na de film wordt hij gelijk heel erg vijandig en 'heeft hij helemaal gelijk en ik niet'.

Ook irritant is dat hij soms lijkt te denken dat zijn mening universeel is. Als ik bijvoorbeeld een film zit te kijken die ik vermakelijk vind maar hij niet, vraagt hij me waarom ik naar die film zit te kijken; hij is immers zo slecht.

het vervelende is dat ik slecht ben in discussieren. Ik kan het maar met een paar mensen (o.a. mijn ouders en mijn broer) en bij ieder mens sla ik helemaal dicht en weet ik totaal niet wat te zeggen.

Ikzelf probeer de situaties waarvan ik weet dat hij zich waarschijnlijk zo betweterig gaat gedragen gewoon zoveel mogelijk te vermijden. En dat lukt gelukkig wel aardig.

Toch fijn om even stoom af te kunnen blazen.

[ILUsion]

Nebula schreef op 24-06-2004 @ 23:24 :
Ja, zo iemand ken ik ook ja.

...

Hehe, ik voel me nu nog meer geviseerd, eigenlijk...
Soms doe ik dat ook wel eens, commentaar geven tijdens/voor een film over de achtergrond van de acteurs ofzo maar anderzijds is het ook vaak tijdens films als Harry Potter of Lord of the Rings dat men mij weer vraagt "waarom gebeurt er dit" of "wat is dat daar ..." en dat is ook niet zo leuk om mee te maken, dan denk ik soms: "Ik snapte de film de eerste keer toch ook, zonder me zorgen te maken over zo'n dingen" of "kijk toch gezellig voort, zo'n dingen worden tegen het einde toch wel duidelijk ofwel zijn ze onbelangrijk"...

Als ik een film een paar keer gezien heb, begin ik soms ook wel te denken van "dit kan toch echt niet", maar ik kan me niet herinneren dat ik zoiets ooit gezegd zou hebben. Zelf ben ik ook van mening dat er tijdens een film wel iets mag gezegd worden, maar niet voortdurend (dus wel eens onder elkaar praten na een grap in de film ofzo, maar niet 'Wat vind je nu van de film?' ofzo)

Van dat erkennen dat anderen ook goed of slim zijn: hangt er bij mij van af: meestal schat ik zo'n dingen wel redelijk goed in, maar soms kan ik daar wel eens een opmerking over maken die kwetsend is voor de ander en soms erger ik mij ook aan de onkunde van anderen (maar dat zal bij iedereen wel zo zijn als je zelf in iets zeer goed bent, dat je wel weet dat sommige dingen niet makkelijk zijn maar toch niet echt kunt zeggen dat ze zó moeilijk zijn) ?

Ik denk gewoon dat er altijd enige vorm van 'uit de hoogte doen' bij is. Intelligent zijn (voilà daar is het al ) is ook niet makkelijk, want om iemand te vinden die op hetzelfde niveau staat, is niet zo simpel als je soms denkt waar sommige mensen mee bezig zijn. Dat gevoel heb ik overigens niet enkel bij anderen, maar ook bij mezelf: als ik dingen terugzie van jaren geleden, denk ik 'Was ik daar toen mee bezig ??'

De beste oplossing is, als hij het zelf ook beseft, het gewoon zeggen. Dit is blijkbaar niet het geval, dan is het vaak gewoon een kwestie van hem wakker te schudden met je eigen kennis, laten zien dat je ook iets waard bent door hem versteld te laten staan maar ja, als hij zo in zijn eigen intelligentie ronddraait is dat niet simpel.

Overigens: als je van mij denkt dat ik niet weet hoe het voelt: ik weet maar al te goed hoe het voelt. Ik weet zowel hoe het voelt om vaak eens betweterig te doen (dat is niet plezant om het te beseffen, hoor) en om met zo iemand om te gaan.
Een gezegde dat maar al te vaak klopt is dat intelligentie niet gelijk is aan wijsheid. Vaak wordt er van minder intelligente mensen gedacht dat ze geen wijsheid bezitten, maar soms is dit mis. Van intelligente mensen wordt gedacht dat ze veel wijsheid bezitten, maar dit is zeker niet altijd het geval (ooit iemand meegemaakt, die wel slim was (IQ van 156, als ik me niet vergis, hij pochte er ook wel eens mee) maar blijkbaar niet zag dat minder intelligente mensen (mensen met een lager IQ, ofwel domme mensen ) een lagere opleiding zouden moeten hebben en waarom je voor een technische opleiding zou kiezen als dat is wat je graag doet. In dit geval dus niet bekrompen omdat hij enkel tussen je banale dingen leeft, maar bekrompen omdat hij niet wou zien dat verschillende mensen verschillende capaciteiten hebben.

[Eend]

Ik doe altijd als ik tegen zo'n type praat op een gegeven moment: *zucht* Ja hoor, jij weet het uiteraard beter, maar in mijn belevenswereld heb ik daar geen fuck aan. Ik wil normaal antwoord op de dingen die IK zeg. En ze blijven zoals IK ze meemaak. Jouw mening boeit me verder geen zak.

oeioeioei... herkenbaar

mijn vriend is ook een beetje (erg) zo...
eerst had ik het niet door, je kent het wel, stapelverliefd,
maar nu begint het me steeds meer op te vallen.

Hij weet van alle onderwerpen alles af, hij weet alles beter, en ik word er gek van.
Alles wat ik mee maak, daar heeft hij wel wat over te zeggen. Dat moet je zus en zo doen, dat gaat zo..

misschien kun je vragen hoe hij dat allemaal weet, vraag naar goede argumenten, met andere woorden: lul hem uit.
zorg ervoor dat hij er niet meer uitkomt, zodat hij moet toegeven dat hij het ook niet helemaal weet.
ik neem hierbij aan dat hij een beetje bluft. niemand weet ALLES.

Ook heeft hij zijn mening klaar, terwijl hij helemaal niet weet hoe alles in zijn werk gaat.

vraag of je eerst even mag uitleggen hoe de situatie is, voordat hij zijn mening geeft. als jij jou die gelegenheid niet wil geven, moet je gewoon rustig blijven en zeggen dat het dan ook geen zin heeft om er over door te gaan.
Offtopic: ik weet het, heel erg moeilijk, omdat hij werkelijk het bloed onder je nagels vandaan haalt. maar dit is het beste, want zo voelt hij zich een beetje uit het veld geslagen

en hij weet alles over het HBO, terwijl hij dat nooit heeft gedaan.

vervelend! mijn vriend heeft nooit de 3e klas havo afgemaakt..
als ik dan met verhalen over school kom, weet hij altijd alles,
alles is een eitje en hij kent alles al. vreselijk, aangezien hij bijna niks heeft uitgevreten die 4 jaar( 2 x de 3e)
zeg hem dat hij dan maar gezellig bij jou op school moet komen, als hij er al alles over weet. een diploma is toch altijd mooi meegenomen?

zoiets...ik probeer het gewoon te negeren of er een grapje van te maken. zo van: "gelukkig weet jij alles al he "
dan loopt het meestal wel met een sisser af en heeft niemand er een naar gevoel over achteraf.

[Shitonya]

Over wie gaat dit eigenlijk? Je vriend? -> uitmaken
Je hebt de keuze:

- negeren
- zeggen "het zal wel" (gebruik ik vaak, wel effectief)
- sarcastisch terug antwoorden
- onderzoeken of hij ook echt altijd gelijk heeft of dat hij meestal maar onzin uitkraamt (onwaarheden)
- Zeggen dat hij z'n smoel moet houden -> voor z'n bek slaan ( dit is voor de wat geweldadiger mensen onder ons, maar is wel effectief)

- Of gewoon met hem hierover praten???

Twee antwoorden, die altijd werken:

- "Je hebt gelijk" (zelf de toon bepalen)
- "Daar zou je gelijk in kunnen hebben" (zelf de toon bepalen)

Beide of een van deze twee antwoorden herhalen tot de persoon door stopt - en dat gebeurt snel genoeg.

Met deze antwoorden treedt je assertief op en snoer je iemand snel en efficiënt de mond.
Let op: het gaat er niet om of de persoon gelijk heeft of niet; het gaat erom dat ie z'n mond dichthoudt.

Vergeet ook niet dat dit soort gedrag vaak een reflexie is van iemand's zelfbeeld. Het duidt er waarschijnlijk op dat hij onzeker is over zijn eigen capaciteiten, waardoor hij constant moet bewijzen (vooral ten opzicht van zichzelf) dat hij alles weet. Hierdoor raakt hij het onzekere gevoel kwijt - en zadelt jou ermee op...

[Pinksterhaas]

Ach. Ik heb ook overal een mening over. Net als de meeste mensen (ook in dit topic trouwens). En daar is helemaal niets mis mee. Ook als het over dingen gaat die je zelf niet hebt meegemaakt. Ik heb een mening over politiek. En over voetbal, tennis en schaatsen. Ik heb een mening over het huwlijk terwijl ik niet getrouwd ben. En ik heb een mening over het VMBO terwijl ik HAVO heb gedaan. Over homo's terwijl ik hetero ben. enz. Dus jou vader mag ook een mening hebben over het HBO - dat is echt onzin.

Overtuigd zijn van je gelijk is ook geen slechte zaak. Tot op zekere hoogte natuurlijk. Als je begint te beweren dat frankrijk een eiland uit de kust van Peru is, en je bewijst met een atlas het tegendeel, dan wordt het vervelend.

Maar het kan, in het voorbeeld van de TS natuurlijk zo zijn dat hij in de krant heeft gelezen dat het examen (ik noem maar wat) Engels het slechtst is gemaakt, dan heeft hij gewoon gelijk.

Ik vind dat de persoon die de TS beschrijft (vader denk ik?) niet fout zit. Wat wél heel vervelend is, is ruzie. Daar heb ik ook last van, vooral met mijn vader. Dat is gewoon niet prettig, je kan dan beter op een ander moment doorpraten.

[~~dolce~~]

Pinksterhaas schreef op 26-06-2004 @ 17:01 :
Dus jou vader mag ook een mening hebben over het HBO - dat is echt onzin. hij mag dr best een mening over hebben, maar hij heeft het hoe dan ook nooit meegemaakt. Dus kan hij mij niet vertellen, hoe het in zijn werk gaat. En mijn mening is niet gelijk slecht als het niet dezelfde is als zie van hem.

Overtuigd zijn van je gelijk is ook geen slechte zaak. wel als je geen gelijk hebt.

Maar het kan, in het voorbeeld van de TS natuurlijk zo zijn dat hij in de krant heeft gelezen dat het examen (ik noem maar wat) Engels het slechtst is gemaakt, dan heeft hij gewoon gelijk. neej, want hij heeft het niet gemaakt, dus kan hij niet zeggen dat het het makkelijkst was, en dan nog, ik kan het nog wel moeilijk hebben gevonden.

Pinksterhaas schreef op 26-06-2004 @ 17:01 :
Ik vind dat de persoon die de TS beschrijft (vader denk ik?) niet fout zit. Wat wél heel vervelend is, is ruzie. Daar heb ik ook last van, vooral met mijn vader. Dat is gewoon niet prettig, je kan dan beter op een ander moment doorpraten.

dus hij (hij/zij, wie dan ook) zit fout als hij/zij (ongevraagd) zijn mening geeft over iets dat ~~dolce~~ heeft meegemakt en hij niet. en daardoor miss het gevoel geeft dat dolce dr gevoel/mening niet klopt/niks waard is ofzo???
ik weet niet of dit zo is bij dolce, maar ze vind het blijkbaar vervelend dus lijkt me het wel fout.
maarja wie ben ik.

[Nijn*]

sonho schreef op 26-06-2004 @ 17:55 :
dus hij (hij/zij, wie dan ook) zit fout als hij/zij (ongevraagd) zijn mening geeft over iets dat ~~dolce~~ heeft meegemakt en hij niet. en daardoor miss het gevoel geeft dat dolce dr gevoel/mening niet klopt/niks waard is ofzo???
ik weet niet of dit zo is bij dolce, maar ze vind het blijkbaar vervelend dus lijkt me het wel fout.
maarja wie ben ik.

jij bent iemand waarmee ik het volkomen eens ben

-xxx-Nijn schreef op 26-06-2004 @ 17:58 :
jij bent iemand waarmee ik het volkomen eens ben

(en ik werd dus doodsbang bij het typen dat ik hier vet veel kritiek op zou krijgen oid)

[Pinksterhaas]

sonho schreef op 26-06-2004 @ 17:55 :
dus hij (hij/zij, wie dan ook) zit fout als hij/zij (ongevraagd) zijn mening geeft over iets dat ~~dolce~~ heeft meegemakt en hij niet. en daardoor miss het gevoel geeft dat dolce dr gevoel/mening niet klopt/niks waard is ofzo???
ik weet niet of dit zo is bij dolce, maar ze vind het blijkbaar vervelend dus lijkt me het wel fout.
maarja wie ben ik.

Ja maar dit zijn twee verschillende dingen. Je kan namelijk ook je mening geven zonder dat je iemand slechter wil laten voelen. Natuurlijk is het niet best als jij met je mening de ander het gevoel geeft dat zijn of haar eigen mening niets waard is.

Jij geeft nu toch ook jouw mening, zonder dat ik me op eens slechter ga voelen. En zelfs al zou ik het vervelend vind dat jij je mening geeft, betekend dat nog niet dat je ongelijk hebt.

Als iemand over zijn mening geeft over jouw doen en laten en je vind dat vervelend, of je durft je eigen mening meer te geven, dan heeft dat waarschijnlijk te maken met toon, lichaamstaal of met formulering. Of met de band die jij met je gesprekspartner hebt.

Pinksterhaas schreef op 27-06-2004 @ 12:29 :
Ja maar dit zijn twee verschillende dingen. Je kan namelijk ook je mening geven zonder dat je iemand slechter wil laten voelen. Natuurlijk is het niet best als jij met je mening de ander het gevoel geeft dat zijn of haar eigen mening niets waard is.

Jij geeft nu toch ook jouw mening, zonder dat ik me op eens slechter ga voelen. En zelfs al zou ik het vervelend vind dat jij je mening geeft, betekend dat nog niet dat je ongelijk hebt.

Als iemand over zijn mening geeft over jouw doen en laten en je vind dat vervelend, of je durft je eigen mening meer te geven, dan heeft dat waarschijnlijk te maken met toon, lichaamstaal of met formulering. Of met de band die jij met je gesprekspartner hebt.

ja je hebt idd gelijk. maar als ik het verhaal van dolce goed begrijp is dat laatste nou waar ze mee zit. als ik goed begrijp wat ze schrijft vind ze dat hij wel zn mening mag geven, maar vind ze dat vervelend, hoe die dat doet, of waarover. of dat met de toon of wat dan ook te maken heeft weet ik niet, maar de manier waarop is blijkbaar vervelend. dus lijkt het me dat die wel fout zit.
maar volgens mij gaan we een beetje offtopic