ik vind mijn geaardheid stom.

Hai,
Ja, nouja, zoals de titel al zegt - ik vind mijn geaardheid stom. Ik val op meisjes, maar dat wil ik helemaal niet. Daarom heb ik besloten dat ik hetero wil worden. Vraag is alleen - hoe? Hoe moet je verliefd op iemand worden? Moet je daarvoor gewoon geloven dat je het bent, of er actief aan werken (hoe?), of helemaal niet verliefd worden en wachten tot er iemand voorbijkomt... ofzo?
O, en, voor de duidelijkheid: ik ben verder niet homofoob of wat dan ook, bij andere mensen maakt het me echt-echt helemaal niet uit. Ik word alleen heel verdrietig bij de gedachte dat ik zelf mijn hele leven over alle hobbels heen moet klimmen die het met zich meebrengt om lesbisch te zijn.
Liefs.

[honkballertje]

Aan je geaardheid valt niks te veranderen, tenzij je jezelf constant voor de gek gaat houden.

honkballertje schreef:

Aan je geaardheid valt niks te veranderen, tenzij je jezelf constant voor de gek gaat houden.

Ja, zo makkelijk denk ik dus niet dat het ligt. Ik bedoel, ook gearrangeerde huwelijken kunnen gelukkige huwelijken worden, als je allebei maar wilt en bereid bent om eraan te werken. Zelfs al verandert je geaardheid an sich niet, dan kun je nog wel gelukkig worden als hetero. Denk ik. Vraag is alleen hoe!

En bovendien - is het niet ook jezelf voor de gek houden als je lesbisch bent terwijl je dat eigenlijk niet wil zijn? En dat het niet-willen dan niet ligt in de relatie met de persoon van wie je houdt, maar in de relatie met andere personen van wie je houdt, en je toekomstdromen die drastisch door elkaar geschud worden...

Misschien zijn die mensen dan wel in een uitzonderlijk geval gelukkig, maar dan wel zonder liefde die ze hadden kunnen hebben.

Ik ben het eens met honkballertje, je verandert er niks aan. Je kunt wel besluiten er op een bepaalde manier op te reageren, maar daarmee kwets je volgens mij alleen jezelf.

[EZBlade]

Wat was het ook alweer?
Het pray gay away camp

[hookee]

Laten we bij het begin beginnen; wat vind je van vrouwen en wat vind je van mannen?

Ik heb ook een "geaardheid" die me voorschrijft een bepaald type vrouw te willen kiezen. Ik kan me daarnaast niet voorstellen ooit een relatie met een ander type vrouw (of zelfs man) aan te (willen) gaan.
Misschien is die lijn bij jou veel vager.

Lusi schreef:

Misschien zijn die mensen dan wel in een uitzonderlijk geval gelukkig, maar dan wel zonder liefde die ze hadden kunnen hebben.

Ik ben het eens met honkballertje, je verandert er niks aan. Je kunt wel besluiten er op een bepaalde manier op te reageren, maar daarmee kwets je volgens mij alleen jezelf.

Hoe moet ik er anders op reageren? Uit de kast komen is, gezien mijn omgeving, niet echt een optie.

EZ_Blade schreef:

Wat was het ook alweer?
Het pray gay away camp

huhu. Daar zie ik mezelf nog niet echt tussen zitten.

hookee schreef:

Laten we bij het begin beginnen; wat vind je van vrouwen en wat vind je van mannen?

Ik heb ook een "geaardheid" die me voorschrijft een bepaald type vrouw te willen kiezen. Ik kan me daarnaast niet voorstellen ooit een relatie met een ander type vrouw (of zelfs man) aan te (willen) gaan.
Misschien is die lijn bij jou veel vager.

Ik vind van vrouwen... ik weet het niet. Ik vind het best wel vaak bitches, onaardig, maar ik heb heel veel vrouwelijke vrienden. Met heel veel meisjes/vrouwen kan ik het heel goed vinden. Met mannen is het ongeveer hetzelfde, behalve dat ik er gewoon... niet verliefd op wordt. Qua karakterdingetjes zou ik, als ik er zonder concreet voorbeeld over nadenk, best een relatie met een man kunnen hebben. Maar ik voel gewoon niet echt aantrekkingskracht.
In ieder geval heb ik niet, wat jij zegt, een duidelijke 'lijn' qua type, of zo.

Je kunt jezelf dwingen een relatie aan te gaan met iemand waar je niet op verliefd bent, maar dat maakt het alleen maar moeilijk en ingewikkeld. Je kunt een vorm van genegenheid gaan voelen, misschien zelfs een vorm van houden van, maar een relatie met iemand waarop je niet verliefd bent, is gewoon zwaar. Het is ook niet eerlijk voor de ander, tenzij je het van het begin af aan vertelt en hij er mee kan leven. En hoe stel je je de seks voor, want dat komt er bij kijken in een relatie, wat als je gewoon afkerig bent van de seks met een man, hoe ga je daarmee om?

Ik denk dat je beter kunt kijken, wat is in mijn omgeving zo moeilijk dat ik er niet voor uit kan komen dat ik lesbisch ben (ik denk iets op het gebied van geloof?) en wat kan ik daar aan doen? Een heleboel lesbische meisjes hebben door de zure appel heen moeten bijten en bij de een gaat het wat beter dan bij de ander, maar het is toch fijner te kunnen leven met verliefdheid dan er elk moment van de dag tegen te moeten vechten.

Mutant schreef:

Je kunt jezelf dwingen een relatie aan te gaan met iemand waar je niet op verliefd bent, maar dat maakt het alleen maar moeilijk en ingewikkeld. Je kunt een vorm van genegenheid gaan voelen, misschien zelfs een vorm van houden van, maar een relatie met iemand waarop je niet verliefd bent, is gewoon zwaar. Het is ook niet eerlijk voor de ander, tenzij je het van het begin af aan vertelt en hij er mee kan leven. En hoe stel je je de seks voor, want dat komt er bij kijken in een relatie, wat als je gewoon afkerig bent van de seks met een man, hoe ga je daarmee om?

Ik weet het niet. Dat moet ik nog uitzoeken. Maar het zou voor mij ook heel moeilijk zijn om te leven met een vrouw, al houd ik nog zoveel van haar, als ik daarmee verder ontzettend veel verlies.

Ik denk dat je beter kunt kijken, wat is in mijn omgeving zo moeilijk dat ik er niet voor uit kan komen dat ik lesbisch ben (ik denk iets op het gebied van geloof?) en wat kan ik daar aan doen? Een heleboel lesbische meisjes hebben door de zure appel heen moeten bijten en bij de een gaat het wat beter dan bij de ander, maar het is toch fijner te kunnen leven met verliefdheid dan er elk moment van de dag tegen te moeten vechten.

Het is niet zozeer het geloof alswel gewoon de hele cultuur. Ik woon niet in Nederland - het homohuwelijk, bijvoorbeeld, is hier niet toegestaan. Het is niet dat het een overtreding/misdaad is, verder, maar in mijn omgeving is het niet geaccepteerd. Ueberhaupt hier amper. Al zou ik verliefd worden, ik zou met die verliefdheid toch niet echt iets kunnen doen.

[Em.]

Ik geloof niet dat je je geaardheid kunt veranderen. Ik bedoel, ik geloof dat ik zelf nooit op een vrouw verliefd zou kunnen worden (als vrouw zijnde, want ik ben dan weer hetero bij mijn weten). Ik zou er wel mee samen kunnen wonen, maar dan als een 'gewone' vriendin, want daarvoor hoef je niet verliefd te zijn. Ik zou zelf kunnen doen of ik verliefd op haar was (maar ik denk dat ik er heel ongelukkig van zou worden, en ik zou háár keihard bedriegen). Misschien zou ik me zelf kunnen dwingen om tegen mijn wil in seks met haar te hebben, maar verliefd worden zou ik niet kunnen dwingen. Tenzij ik ineens toch een beetje bi blijk te zijn dan.

En andersom denk ik dat jij ook niet op een man verliefd kan worden. Wel kan doen alsof. Of gewoon kan doen alsof je in het gehéél niet verlief wordt (wat mij weer makkelijker lijkt dan doen alsof je én niet op vrouwen verliefd wordt én wel op mannen).

Maar ik vind dat je niet je geaardheid stom moet vinden, maar hoe andere mensen erop reageren. Dus niet moet denken 'ik vind het stom dat ik op vrouwen val, want dat wordt niet geaccepteerd' maar 'ik vind het stom dat het niet geaccepteerd wordt dat ik op vrouwen val'. Het is immers niet jóuw schuld en imo moet jij je niet voordoen als hetero, maar moeten mensen gewoon open staan voor homoseksualiteit. En als je jezelf de schuld geeft, ga je je er alleen maar ongelukkig en fout door voelen, en help jij eigenlijk mee met de mensen die homoseksualiteit stom vinden. Want je zegt eigenlijk 'mensen die homo's stom vinden, hebben gelijk, ik vind mijn geaardheid namelijk ook stom en ik vind dat er geen homo's zouden moeten zijn' (of in ieder geval dat je zélf geen homo zou moeten zijn ).

Als ik je verhaal ook goed begrijpt, word jij verdrietig van de hobbels, de non-acceptatie, niet van het verliefd worden op vrouwen zélf, maar van de gevolgen daarvan die weer komen doordat bepaalde mensen homo's stom vinden. Maar in plaats van dat jij wil dat mensen je wél gaan accepteren (en dus de homo-acceptatie anders zou willen zien) wil jij jezelf anders zien en geef je jezelf de schuld. Vind je dat jij geen homo moet zijn - en geef je homohaters gelijk, want jij haat het immers óók om homo te zijn.

Je hoeft van mij nu niet meteen te schreeuwen dat je op vrouwen valt en heel erg in te zetten vóór homo's, maar ik vind eigenlijk wel (ook al is het natuurlijk jóuw leven en mening en niet de mijne) dat jij je niet tegen (jouw) homo-zijn moet richten, maar tegen de non-acceptatie van homo's. Zelfs al zeg je het niet hardop. Niet verdrietig worden van dat je homo bent (ja, ik vind dat dat woord ook gewoon voor vrouwen telt en ik vind lesbisch niet mooi klinken) maar verdrietig worden dat je niet gewoon homo kan zijn. Zoiets.

En ik ben wel een beetje benieuwd waar je dan woont?

En sterkte ermee!

[Cherry Springs]

Ben je aan het trollen? Je geaardheid kan je niet veranderen. Ik weet niet hoe oud je bent maar als je oud genoeg bent om zeker te weten dat je lesbisch bent, zou je dat ook wel moeten weten. Je kunt jezelf niet dwingen om op jongens te vallen.

[Em.]

Cherry Springs schreef:

Ben je aan het trollen? Je geaardheid kan je niet veranderen. Ik weet niet hoe oud je bent maar als je oud genoeg bent om zeker te weten dat je hetero bent, zou je dat ook wel moeten weten. Je kunt jezelf niet dwingen om op jongens te vallen.

Wacht, wie is hier hetero?

[Cherry Springs]

Foutje.

Em. schreef:

Ik geloof niet dat je je geaardheid kunt veranderen. Ik bedoel, ik geloof dat ik zelf nooit op een vrouw verliefd zou kunnen worden (als vrouw zijnde, want ik ben dan weer hetero bij mijn weten). Ik zou er wel mee samen kunnen wonen, maar dan als een 'gewone' vriendin, want daarvoor hoef je niet verliefd te zijn. Ik zou zelf kunnen doen of ik verliefd op haar was (maar ik denk dat ik er heel ongelukkig van zou worden, en ik zou háár keihard bedriegen). Misschien zou ik me zelf kunnen dwingen om tegen mijn wil in seks met haar te hebben, maar verliefd worden zou ik niet kunnen dwingen. Tenzij ik ineens toch een beetje bi blijk te zijn dan.

En andersom denk ik dat jij ook niet op een man verliefd kan worden. Wel kan doen alsof. Of gewoon kan doen alsof je in het gehéél niet verlief wordt (wat mij weer makkelijker lijkt dan doen alsof je én niet op vrouwen verliefd wordt én wel op mannen).

Maar ik vind dat je niet je geaardheid stom moet vinden, maar hoe andere mensen erop reageren. Dus niet moet denken 'ik vind het stom dat ik op vrouwen val, want dat wordt niet geaccepteerd' maar 'ik vind het stom dat het niet geaccepteerd wordt dat ik op vrouwen val'. Het is immers niet jóuw schuld en imo moet jij je niet voordoen als hetero, maar moeten mensen gewoon open staan voor homoseksualiteit. En als je jezelf de schuld geeft, ga je je er alleen maar ongelukkig en fout door voelen, en help jij eigenlijk mee met de mensen die homoseksualiteit stom vinden. Want je zegt eigenlijk 'mensen die homo's stom vinden, hebben gelijk, ik vind mijn geaardheid namelijk ook stom en ik vind dat er geen homo's zouden moeten zijn' (of in ieder geval dat je zélf geen homo zou moeten zijn ).

Als ik je verhaal ook goed begrijpt, word jij verdrietig van de hobbels, de non-acceptatie, niet van het verliefd worden op vrouwen zélf, maar van de gevolgen daarvan die weer komen doordat bepaalde mensen homo's stom vinden. Maar in plaats van dat jij wil dat mensen je wél gaan accepteren (en dus de homo-acceptatie anders zou willen zien) wil jij jezelf anders zien en geef je jezelf de schuld. Vind je dat jij geen homo moet zijn - en geef je homohaters gelijk, want jij haat het immers óók om homo te zijn.

Je hoeft van mij nu niet meteen te schreeuwen dat je op vrouwen valt en heel erg in te zetten vóór homo's, maar ik vind eigenlijk wel (ook al is het natuurlijk jóuw leven en mening en niet de mijne) dat jij je niet tegen (jouw) homo-zijn moet richten, maar tegen de non-acceptatie van homo's. Zelfs al zeg je het niet hardop. Niet verdrietig worden van dat je homo bent (ja, ik vind dat dat woord ook gewoon voor vrouwen telt en ik vind lesbisch niet mooi klinken) maar verdrietig worden dat je niet gewoon homo kan zijn. Zoiets.

En ik ben wel een beetje benieuwd waar je dan woont?

En sterkte ermee!

Dank je voor je lange en lieve reactie. <3

Ten eerste - misschien ben ik wel een beetje bi. Is de wens zelf om later een man en kinderen te hebben en weet ik wat te hebben met mannen niet al een beetje een teken van biseksualiteit? Want, ik had dat ook toen ik nog in Nederland woonde tussen de homolievende kant van de mensheid, zegmaar. Alleen minder, en de noodzaak was er minder.

Ik wil hetero worden/zijn, trouwens, desnoods biseksueel, niet dat ik een random man neem en daarmee trouw. Ik wil hem niet bedriegen!

Je hebt wel gelijk dat ik het feit dat ik op vrouwen val niet erg vind in de zin van dat ik het an sich erg vind, maar ook uit mezelf... ik wil gewoon liever een man en kinderen en doen wat ik wil. En niet altijd bang zijn dat mensen het niet accepteren. Want al ga ik uiteindelijk in Nederland wonen, dit land blijft altijd voor een beetje bij me horen. Dan wil ik helemaal niet mezelf buitensluiten uit. Uit alles.

Hoe dan ook - je hebt vast gelijk dat het beter zou zijn om het gewoon te accepteren en tegen homohaat te vechten en weet ik wat, maar dat kan toch ook best als hetero?

En blabla, ik zit gewoon een beetje in de knoop. Alsof mijn hart mezelf tegenspreekt. enzo.

Cherry Springs schreef:

Ben je aan het trollen? Je geaardheid kan je niet veranderen. Ik weet niet hoe oud je bent maar als je oud genoeg bent om zeker te weten dat je hetero bent, zou je dat ook wel moeten weten. Je kunt jezelf niet dwingen om op jongens te vallen.

Ik ben niet aan het trollen en ik weet niet zeker dat ik hetero ben.

Edit: aha.

Je kunt je geaardheid niet veranderen. Je kunt je geaardheid wel negeren en dus een relatie aangaan met iemand op wie je niet verliefd bent, maar ik vraag me af of je daar gelukkig van wordt.

Ook vraag ik me af wat je bedoelt met al die "hobbels" waar je mee te maken krijgt, want we leven hier niet Irak, dus zo verschrikkelijk is het niet.

[Em.]

Syori schreef:

Ook vraag ik me af wat je bedoelt met al die "hobbels" waar je mee te maken krijgt, want we leven hier niet Irak, dus zo verschrikkelijk is het niet.

Zubfeya schreef:

Ik woon niet in Nederland - het homohuwelijk, bijvoorbeeld, is hier niet toegestaan.

Em. schreef:

Oh... Sorry, ik heb er overheen gelezen..

Ja, dan wordt het moeilijker.. Maar dat verandert niets aan het feit dat je je geaardheid niet kunt veranderen.

Heb je ooit wel eens gevoelens gehad voor mannen? Of je aangetrokken gevoeld tot mannen? Het lijkt me heel moeilijk om een relatie te hebben met iemand voor wie je niets voelt, ik denk echt niet dat je daar gelukkig van wordt.

Syori schreef:

Oh... Sorry, ik heb er overheen gelezen..

Ja, dan wordt het moeilijker.. Maar dat verandert niets aan het feit dat je je geaardheid niet kunt veranderen.

Heb je ooit wel eens gevoelens gehad voor mannen? Of je aangetrokken gevoeld tot mannen? Het lijkt me heel moeilijk om een relatie te hebben met iemand voor wie je niets voelt, ik denk echt niet dat je daar gelukkig van wordt.

Nah, ik voel niet echt aantrekkingskracht. Maar ik heb wel eens in the spur of the moment een jongen gezoend en dat vond ik in principe best okee. Op dat moment voelde ik me tot hem... hoe zeg je dat? Niet echt aantrekking van 'omgomgomg hij is zo leuk ik wil hem zoenen' maar wel dat ik oprecht zin had om hem te zoenen. Bij meerdere jongens. Wat dat betreft heb ik wel een bischierig trekje!
Het voelde alleen wel anders dan bij meisjes. Leger, ofzo. Niet zoals dat - bij iemand, een meisje, meerdere meisjes - dat ik me helemaal gelukkig en verliefd en veilig voelde. En ik ben op een jongen ook nog nooit verliefd geweest.

Dus.

Ik denk dat het erg meevalt met hoeveel je uiteindelijk verliest als je uit de kast komt, en ik denk ook dat het erg tegenvalt hoeveel je uiteindelijk verliest als je probeert om een ander mens te zijn dan je bent.

Al heb ik het dan wel over Nederland, niet over het land waar je nu bent. Daar zou ik het wellicht stilhouden, ja. Tenminste, als je plannen hebt om terug te keren. Anders komt het wat ingewikkelder te liggen, maar ook daar heb je natuurlijk homo's en lesbiennes, die ook allemaal hebben moeten kiezen tussen hun omgeving paaien of zichzelf trouw blijven, dus ook dan sta je niet alleen.

Paranoide schreef:

Ik denk dat het erg meevalt met hoeveel je uiteindelijk verliest als je uit de kast komt, en ik denk ook dat het erg tegenvalt hoeveel je uiteindelijk verliest als je probeert om een ander mens te zijn dan je bent.

Al heb ik het dan wel over Nederland, niet over het land waar je nu bent. Daar zou ik het wellicht stilhouden, ja. Tenminste, als je plannen hebt om terug te keren. Anders komt het wat ingewikkelder te liggen, maar ook daar heb je natuurlijk homo's en lesbiennes, die ook allemaal hebben moeten kiezen tussen hun omgeving paaien of zichzelf trouw blijven, dus ook dan sta je niet alleen.

Nee, ik wil hier niet voorgoed blijven. Maar ik blijf hoe dan ook verbonden met hier - ik kan niet zomaar mijn familie weggooien, en al kon het, dan wilde ik het nog niet. En mijn vrienden! En sowieso het stuk van mezelf dat bij dit land hoort!

Maar, erg bedankt voor je reactie. Hij was hoe dan ook erg opbeurend. <3

Heel praktisch gezien is het in veel culturen waarin homoseksualiteit niet echt geaccepteerd is (zoals bijvoorbeeld ook in het westen in het verleden), best vaak gebeurd om een gewoon hetero-huwelijk te hebben en dan daar lesbische verhoudingen naast te hebben. Dat zou ook een oplossing kunnen zijn, hoewel ik me wel kan voorstellen dat dat óók moeilijk is, omdat je toch altijd een deel van jezelf geheim moet houden. Helemaal als je een relatie hebt met een vrouw van wie je enorm veel houdt, dan is het toch heel naar om dat niet aan de buitenwereld te kunnen vertellen. Het helpt natuurlijk ook niet echt als homo's inderdaad maar blijven verstoppen, want dan komen er nooit gelijke rechten en acceptatie.

Oh, als je voor die oplossing kiest, zou ik trouwens wel een homoseksuele man zoeken met wie je het goed kunt vinden! Dan heb je allebei een 'schuilmantel', je hebt een veilige plek, een mogelijkheid tot kinderen krijgen, en het wederzijdse begrip van elkaars buitenechtelijke verhoudingen.

Reverend schreef:

Er zijn heel veel mensen die jouw geaardheid stom vinden, je staat er in ieder geval niet alleen voor.

Dat is inderdaad een hartverwarmend idee!

Freyja schreef:

Heel praktisch gezien is het in veel culturen waarin homoseksualiteit niet echt geaccepteerd is (zoals bijvoorbeeld ook in het westen in het verleden), best vaak gebeurd om een gewoon hetero-huwelijk te hebben en dan daar lesbische verhoudingen naast te hebben. Dat zou ook een oplossing kunnen zijn, hoewel ik me wel kan voorstellen dat dat óók moeilijk is, omdat je toch altijd een deel van jezelf geheim moet houden. Helemaal als je een relatie hebt met een vrouw van wie je enorm veel houdt, dan is het toch heel naar om dat niet aan de buitenwereld te kunnen vertellen. Het helpt natuurlijk ook niet echt als homo's inderdaad maar blijven verstoppen, want dan komen er nooit gelijke rechten en acceptatie.

Oh, als je voor die oplossing kiest, zou ik trouwens wel een homoseksuele man zoeken met wie je het goed kunt vinden! Dan heb je allebei een 'schuilmantel', je hebt een veilige plek, een mogelijkheid tot kinderen krijgen, en het wederzijdse begrip van elkaars buitenechtelijke verhoudingen.

Dat is inderdaad wel een praktische oplossing, ja. Maar ik denk dat ik uiteindelijk oud en alles ga worden in Nederland, en dan is het wel heel drastisch. Hoe dan ook is het een hoopvolle gedachte dat dat soort oplossingen ook bestaan. Ergens.

Dat is geen hartverwarmend idee, dat was een flauwe reactie die nu verwijderd is.

Misschien is het ook een tijdelijk iets. Als je nog erg jong bent en vooral vrouwen om je heen hebt, of als de mannen om je heen niet zo leuk zijn, dan kan je misschien tijdelijk overhellen naar gevoelens voor vrouwen. Om meteen te gaan roepen van 'zo ben je en zo is je geaardheid' dat vind ik te kort door de bocht.

Mr.Lonely schreef:

Misschien is het ook een tijdelijk iets. Als je nog erg jong bent en vooral vrouwen om je heen hebt, of als de mannen om je heen niet zo leuk zijn, dan kan je misschien tijdelijk overhellen naar gevoelens voor vrouwen. Om meteen te gaan roepen van 'zo ben je en zo is je geaardheid' dat vind ik te kort door de bocht.

Zou kunnen. Dat neemt niet weg dat ik heel veel leuke jongens om me heen heb. Ik had mezelf eerst ook benoemd tot verliefd op een van hun. Op een gegeven moment liet hij vallen dat hij een vriendin had. O, dacht ik, tof voor hem. En daarna: onee, ik was verliefd op hem. Rrrrrr.
Ik deed dus iets erg fout in mijn verliefdwordkunsten en de vraag is wat! En of dat 'wat' iets is waar wat aan te doen valt, dat ik me te erg concentreerde op zijn kapsel ofzo, of dat het gewoon niet kan.