|
Citaat:
Gaat over een probleem met m'n ouders.
Nu doe ik MBO-Verpleegkunde , na jaren versnipperde dingen.
Heb VWO Nederlands en Engels gehaald, meer niet.
En ik ga geneeskunde doen, universitair dus .
Over een half jaar wilde ik examens biologie en scheikunde doen, daar heb ik de stof voor liggen, kan er zo mee aan de slag. Voor biologie hoef ik eigenlijk niet meer zoveel te doen. Daarnaast zou ik de vakken uit het 'gemeenschappelijk deel' doen (m.u.v. Nederlands en Engels), zodat ik in 2005 de laatste (en moeilijkste) vakken kan doen, natuurkunde en wiskunde.
We hadden dit al afgesproken.
Dus ik begon net aan tafel over het profielwerkstuk, ik wilde ze even uitleggen wat dat is. Dat 'PWS' doe ik (vanzelfsprekend) voor biologie. Maar: ze hielden eerst vol dat het niet bestaat. Van een profielwerkstuk hadden ze nog nooit gehoord, dat was grote onzin. Nadat ik ze aan de hand van IBG-documenten ervan kon overtuigen dat het écht moet, gingen ze over op een andere toon: ik kan het wel vergeten. Ze betalen geen cent voor m'n examens (waarvoor ik uiterlijk in december 537 euro moet betalen), dus de examens die ik over een half jaar wilde doen kan ik wil vergeten.
En nu zeggen ze: maak eerst dat MBO maar eens af, ga dan maar HBO doen, en zie dan maar of je nog verder wil studeren.
MAAR, ik wil niet zo doorgaan! Zo kom ik nergens!
Net dus weer een flinke scheldpartij gehad, flink met deuren geslagen, elkaar uitgemaakt voor heel wat, en ik zit hier nu, me te beseffen dat ik m'n studie wel kan vergeten.
|
Citaat:
Zoals obsessief verliefd worden op iemand die je nauwelijks kent. Met als gevolg dat zowel zij als ik eraan kapot gaan.
Zij omdat het haar zoveel pijn doet dat ze 'nee' moet zeggen, en mij omdat ik me er niet overheen kan zetten, wat weer allerlei lastige situaties als gevolg heeft. En zo blijft het doorgaan... We hebben er al zo'n 2 MB aan chatlogs over volgekletst.
En ik heb al duizend keer beloofd dat het voorbij is. Maar ik kan haar niet uit m'n hoofd zetten, ik wil haar! En ik weet echt niet hoe ik me hier doorheen ga slepen!
En daar komt nog eens bij dat ik haar pijn doe... Het is mijn schuld dat zij huilend achter haar computer zat! Dat heb ik alleen veroorzaakt!
En ik zie haar elke dag weer, ze zit dus in mijn klas...
Dit is wel eens eerder gebeurt... Maar niet zo erg als nu.
Het heeft te maken met m'n psychische ziekte, dat is zeker. Te sterke emoties, en bij mij uit zich dat vooral in teveel liefde voelen . Te snel en te hevig verliefd, en instorten bij een afwijzing (en omdat ik snel verliefd ben zijn dat er aardig wat). Eigenlijk zit ik dus in een soort van vicieuze cirkel, die me onderuit blijft trekken. De enige oplossing die ik zie is misschien een soort van hormoon-remmende medicijnen... Iets om het gevoel van verliefdheid te onderdrukken.
Oh ja, ik kan er ook nog aan toevoegen dat het wel serieus is. Het is niet zomaar een bevlieging, niet 'ze is wel leuk'. Ik voel dat zij De Ware is! Zo voelt dat gewoon! En dat kan ik gewoon niet uit m'n hoofd krijgen. Het blijft me achtervolgen, het blijft me kapot maken...
Kent iemand dit...?
|
Citaat:
Als ik er niet meer was, dan had ik al die problemen nu niet gehad.
Mja ik voel gewoon dat ik op ben. M'n levenskracht is op.
Ik leef van dag tot dag...
Maar de tijd is gekomen dat ik gewoon niet verder kán.
M'n energie is op.
De accu raakt leeg, ik ga steeds slechter functioneren, en over een tijdje is die accu helemaal leeg. Maar wat dan?
Dood wil ik niet. Vraag mij niet waarom. Maar verder zoals het nu is kan nog minder. Ik zou best willen worden opgenomen, maar hoe bereik je dat? Door éérst 6 maanden op de wachtlijst van een psychiater te staan, en dáárna 6 maanden op de wachtlijst van een psychiatrisch ziekenhuis.
6 maanden haal ik niet.
6 weken ook niet.
6 dagen misschien niet eens.
Alle kracht is gewoon weg: ik ben op, geestelijk en lichamelijk. Elke dag kranten bezorgen, dat is het. Ik slaap zo'n 12 uur per dag vaak, en doe verder helemaal niets. Meestal kom ik niet eens buiten de deur, behalve voor die kranten. Maar ik heb gewoon geen energie meer.
Liefst nog wil ik voor altijd stil zitten.
Slapen, douchen, eten, slapen, douchen, eten.
Meer kan ik niet meer aan; onder de douche stáán niet eens meer, dan zit ik altijd. Anders val ik.
De kracht is op. Wat kan ik nog doen?
Ik heb me al voor genomen dat mocht ik het ooit echt op willen geven, dan zal ik naar het ziekenhuis gaan; de Eerste Hulp is er voor álle problemen, óók psychische (nee, psychiatrische...). En het ziekenhuis is maar 1km hier vandaan, tien minuten lopen. Misschien kan ik dan versneld hulp krijgen...
Of ik ga gewoon ook weg, een tijdje weglopen. Dán staan kennelijk alle psychiaters te springen...
Maar thuis hou ik het niet langer uit, ik heb gewoon geen zin meer. Het enige wat ik doe is zitten, eten, douchen, slapen. Zelfs de trap op/af lopen is een bovenmenselijke inspanning.
De dag is denk ik gekomen voor het einde. Ik moet nu zien dat er geen hoop meer is, m'n leven word nooit iets.
De grootste problemen?
-liefde (op 1)
-ouders
-school (beter gezegd, géén school)
-mijn toekomst... verwant aan school; ik heb geen toekomst. Waarom blijf ik dan leven?
|
Citaat:
Als ik over straat loop, voel ik het gewoon: 'ze' lezen mijn gedachten.
Als ik fiets, voel ik dat de mensen achter de ramen en muren in mijn hoofd kijken.
Als ik in bed lig, voel ik dat m'n ouders alles horen/voelen/zien, wat ik denk.
Herkent iemand dit?
Ben ik gek?
|
25-01-1986 Door een foutje van de mensen boven de wolken werd ik op Aarde neer gegooid.
2 Kon met iedereen mee praten, in gewone zinnen.
3 Kon eerste letters lezen.
4 Kon hele alfabet lezen, en wat rekenen.
School was een grote teleurstelling, ik wilde dingen leren, en mocht alleen met domme speeltjes bezig.
5 Was inmiddels toe aan 2de school, want de 1ste school wist niet wat ze met mij moesten: ik was vervelend; ik weigerde mee te spelen, en zeurde alsmaar dat ik méér wilde.
6 Andere school, buiten de stad, in Deventer. Ging daar wel goed, maar was te ver weg.
7 Had het niveau van groep 7 op de meeste vakken. Wilde verder leren, maar dat mocht nooit. Weer een andere school. Half jaar thuis gezeten ivm. astma.
9 Basisschool af, laatste jaar zelfstandig met lesmaterialen van het IVIO, wat ook voor o.a. het onderwijs van kinderen van bvb. diplomaten in het buitenland zorgt.
10 Op zoek naar een school waar ik verder kon leren. Vier scholen in Zutphen geprobeerd. Argument: 'je bent nog zo jong'.
Uiteindelijk één school gevonden, in Voorburg, waar ik wél heen kon. Daar was ik (10) niet eens de jongste in de klas!
Moest daar alleen wel dagelijks 280km alleen voor reizen; dat was wel leuk, maar als je 10 jaar oud bent is dagelijks 5 uur reizen gewoon te veel. School ging wel goed, maar later in het jaar werd dat steeds slechter, omdat ik tijdens de lessen in slaap viel. Was elke dag van 6:30 tot 18:00 weg.
11 Andere school. Vanwege de slechte cijfers later in het vorige jaar kon ik niet naar de 2de, in Zutphen e.o. Dus maar gekozen voor gymnasium-1, met Latijn. Dat ging wel goed, maar werd al snel ernstig ziek (astma, bronchitis, longontsteking en nog heel wat). Geopereerd, allerlei medicijnen; overdosis gehad met bijna-dodelijke gevolgen, waardoor ik 6 jaar m'n haar kwijt ben geweest.
-School verdenkt mij van drugshandel (heb zelfs nog nooit bier gedronken of gerookt!!!). Gaat om astma-medicijnen, maar school gelooft dat niet, ondanks doktersverklaringen. School schakelt Kinderbescherming in. Slepen mijn ouders voor de rechter. We krijgen een OTS, onder-toezicht-stelling, toezicht van een gezinsvoogd van het JJG, die probeert mij uit huis te krijgen (via de rechter), en mijn ouders uit de ouderlijke macht te laten ontzetten. Advocaten worden afgeschrikt en geďntimideerd door de Kinderbescherming en JJG, met de dreiging dat zij hun kinderen eens zullen aanpakken via de rechter. Krijgen uiteindelijk hulp van een advocaat uit Rotterdam, die niet bang is voor de kinderrechter (vrouw van 70 ofzo, mevrouw Mees, al zou mevrouw Havik wat toepasselijker zijn).
12 Voor de eerste keer een jaar thuis gezeten. Schriftelijk VWO gedaan, Nederlands tot niveau VWO-4, biologie tot niveau +/- VWO-5. Ook natuurkunde en scheikunde VWO, tot niveau VWO-3.
13 Weer hersteld, maar nog steeds niet eens de 1ste klas afgemaakt voor veel vakken, o.a. wiskunde. Kon in Arnhem naar gymnasium-2, maar liep achter met vooral Latijn en Grieks (van dat laatste had ik het begin gemist...). Na een maand weer weg daar, omdat de rector van mij verwachtte dat ik meteen alleen 8en, 9ens en 10en zou halen. Wat uiteraard onmogelijk was. Bovendien viel ik midden in een proefwerkweek binnen. (Was één maand, november 1998.) Maakte daar wél een werkstuk voor biologie over hartziekten (coronaire bypass), wat vér boven het gemiddelde gymnasium-2 niveau was, volgens de biologie-docent. Had daarvoor o.a. een interview met een thoraxchirurg gehad, en foto's gemaakt in de OK's van thoraxchirurgie. Maakte gebruik van (medische) termen die de biologie-docent niet kende.
13 In november 1999 een andere school: in Arnhem. TVWO-2, tweetalig. Beviel mij goed, na een paar maanden kende ik iedereen uit de klas wel (en de hele school kende mij, ik ben wel vrij opvallend). Cijfers waren helaas minder goed, omdat ik achterstand had op o.a. wiskunde, natuurkunde, Frans en Duits.
In mei was ik voor het eerst écht deel van de klas, gewoon één van de 18. De dag daarna kreeg ik te horen dat men ontevreden was, en dat ik weer kon gaan. Inspectie van Onderwijs heeft de school aangesproken op hun illegale handelwijze (iemand zomaar wegsturen van school kan niet; ik had absoluut geen strafbare feiten gepleegd, nooit, en was geliefd in de klas).
14 Weer verder met schriftelijk VWO. Nederlands, Engels, natuurkunde, scheikunde. Later ook wiskunde erbij.
Ook twee zelfmoordpogingen.
Gezinsvoogd vertrekt, OTS word opgeheven.
[15] Nederlands en Engels eind 2001 afgerond tot VWO-examenniveau. Nog een zm-poging.
[16] Zit dus nog steeds thuis.
Overweeg verschillende mogelijkheden: meest waarschijnlijke is dat ik volgend jaar naar Amerika vertrek om daar marine-officier te worden, aan de Naval Academy in Annapolis, Maryland. Al contact met de US Navy Recruiter Europe gehad. Heb besloten het hoofdstuk Nederland voorgoed af te sluiten, heb genoeg van dit k*tland.
Wat klopt er dan niet?
Ik heb nooit geleerd contact te maken met anderen, ben altijd alleen geweest. Misschien schrik ik mensen af. Maar dat is niet bewust; ik wil niet altijd alleen zijn. Wilde altijd alleen maar 'gewoon' zijn, zomaar iemand. Maar waarom?
Wat heb ik fout gedaan???
Ik liep voor op de anderen, ik kon eerder lezen, schrijven en rekenen. Werd toen al door de scholen als 'niet normaal' bestempeld.
En ja, dit is maar een deel van m'n leven. Verder nog (heel) wat dingen, maar die heb ik maar weggelaten, anders zou dit wel erg lang worden.
Was gewoon ff hoog tijd om dit allemaal eens op te schrijven.
En om te laten zien waar mijn afkeer van de zgn. 'hulpverleners' vandaan komt.
Citaat:
-M'n vaders geslobber. Als 'ie koffie/thee drinkt, neemt 'ie 't zo heet mogelijk, om er urenlang op te zitten blazen en slurpen. Word ik gek van.
-Ze verbieden me internet. Alleen als het van hen mag, mag ik 's avonds van 19:00 tot 21:00 (meestal lukt het me dat uit te stellen tot 22:00) aan internet. Een ander forum (ZW/DD), wat nu niet meer bestaat, hadden ze helemaal afgesloten. Als ze zouden weten dat ik zelfs naar MEETINGS ga met mensen van een Psychologie-forum, zou ik een jaar binnen zitten.
-Op ma-vr moet ik om 22:00 naar bed, in het weekend om 22:30.
-Ze maken me helemaal gek.
|
|