Wij vertaalden altijd in de les, en dan konden we moeilijk de vertaling erbij houden
(Toen ik een jaar overdeed natuurlijk wel, schrift van het jaar ervoor
).
Stukjes die we thuis moesten vertalen, werden toch weer overlopen de volgende les, dus eigenlijk moesten we het nooit helemaal in ons eentje doen. Voor het examen kende ik de vertalingen (als verhalen) meestal van buiten en als ik bepaalde dingen herkende, wist ik ook over wat het ging en welk stuk ik moest opschrijven.
Mijn vertalingsexamens gingen ook meestal wel goed, ik herkende veel woorden, alleen mijn grammatica was te slecht om subtiele dingen te zien
, ik ging te snel over bepaalde vormen heen.
Maar dus: als ik het opnieuw zou moeten doen, met de vertaling erbij, dan leer ik het best wat het moet zijn en zit ik niet zelf te klooien en dan uiteindelijk met het verkeerde in mijn kop zittend.