Help? Een aantalmaanden durende 'relatiedip'?!

Hallo wijze mensen,

Bereidt u voor op een lang verhaal!

'Ik heb nu al bijna 1,5 jaar een vriend en hij is heel lief enzo..'
Nu eens een ander begin, want; hij is niet meer zo lief.
Na een jaar lief en leed te hebben gedeeld voelt het voor mij alsof al een aantal maanden de liefde een beetje is ingedut, weggezakt, vervaagd etc.
Aan de kleinste dingen van hem kan ik me ergeren en gezien zijn reactie is dit ook andersom. Het zijn echt de stomste dingen, hoe hij praat, hoe hij met zijn vrienden omgaat, zijn laksheid, hoe hij zijn appel opeet ().
Omdat we ons zo aan elkaar ergeren zijn er ook de meest belachelijkste ruzietjes, als ik anderen erover vertel vallen ze haast van hun stoel van het lachen! Die conflicten gaan bijv. over de manier waarop ik hem gedag zeg. Ik heb het hier over MSN, want gezien de afstand die we van elkaar vandaan wonen, spreken we elkaar ook regelmatig over MSN. Ik zeg dan 'x' als hij aankondigt offline te gaan en daar neemt meneer geen genoegen mee! Hij wil graag 'dag doei lieffie poepie schattie kusje hartje tot straaaaks' horen. Of iets dergelijks. Ik kan me hier zó over opwinden dat ik hem meteen het aankomende uur niet meer hoef te spreken. Het probleem is niet dat dit soort dingen alleen online gebeuren en het dus de schuld is van de digitale snelweg, want als we gewoon bij elkaar zijn ontstaan er ook de meest vreselijkste ruzie’s.
Daarnaast gaan onze woordwisselingen regelmatig over jaloezie, ik heb soms de behoefte om naast hém ook met andere vertegenwoordigers van het mannelijke geslacht te praten. Dit gaat puur om gedeelde interesses en goed met iemand kunnen praten, het heeft niets te maken met overinteresse in de persoon zelf. Hij kan hier níet mee omgaan. Hij vindt het erg moeilijk te accepteren en ik ben hier al meerdere malen in mee gegaan, zelfs zo erg dat ik het contact met verschillende personen heb verbroken om het voor mijn vriendje dragelijker te maken.
Hij controleerde mijn e-mailprogramma en telefoon regelmatig op eventuele sporen van verwijzingen naar ‘meer dan vrienden’ en dacht bij mijzelf; beter geen contact met die mensen, dan eeuwig dit gezeur en achterdochtige gedoe.
Wij hebben er een aantal keer pittige gesprekken over gehad en na meerdere malen tot de conclusie te zijn gekomen dat zijn gedrag onuitstaanbaar was hebben we maar besloten dat hij mijn gesprekken met andere jongens maar moet accepteren.
Over het indutten van de liefde; ik ben vaak jaloers op verhalen van anderen die nog helemaal verliefd zijn. Jongens die hun vriendinnetjes verrassen met de geweldigste uitjes, avondjes, romantische dingetjes. Het bekende verhaal van: Ik hoef geen week New York, als hij maar van z’n luie reet afkomt! Spontaniteit is ver te zoeken. Terwijl ík wel dit soort dingetjes doe, kadootjes koop, verhaaltjes voor hem schrijf, dingen in elkaar frutsen, traktatie op weekend Londen. Ik heb haast het gevoel dat ik hem moet dwingen tot zulke acties, maar dat is nou ook niet echt de juiste manier…
Ik heb het idee dat onze relatie langzamerhand steeds meer aan het veranderen is in een suffe mutsensoep. En ik vraag mij af of dit het welbekende dipje is of dat deze, nu ongeveer 4 maanden durend, wel erg aan de lange kant is.
Tóch hadden wij een weekend geleden een paar geweldige dagen en we leken wel ‘weer’ verliefd. Maar als ik dan denk; wát was nou zo goed? Ja, dan houdt het eigenlijk best wel op bij de seks en het knuffelen in bed. Verder hebben we vooral op de bank gehangen en niets bijzonders gedaan.
Over relatieoppeppers, dat hebben we al vaak geprobeerd, dat pakte ook goed uit, we zijn een paar keer weggeweest en doen ook wel leuke dingen, maar na een tijdje kakt het dan tóch weer in en ik vind eigenlijk ook dat het spontaan leuk moet zijn, zonder dat je daar voor ‘leuke dingen’ moet doen. :\

Het is al eens een keer uitgeweest, welgeteld 3 dagen, toen we 7 maanden iets hadden, om dezelfde reden als nu; dat ik het gevoel had niet meer verliefd te zijn of hoe je dat ook mag noemen, maar toen híj onlangs op het punt stond om er een punt achter te zetten (hoe cynisch), naar aanleiding van de jaloezie, wist ik me er echt geen raad mee! Ik voelde me wanhopig en radeloos en dacht; ja, daar heb je me, nu voel ik me verloren.
Dat was echt een raar gevoel, want hoewel ik al een langere tijd zat te dubben over waar het nu met ons heen moest, voelde ik me er echt kut over. Het suffie idee; ik hou nog zoveel van hem! zat me in de weg. Maar is houden van genoeg?
Daarnáást heb ik nog een onplaatsbaar gevoel over dat hij best wel eens de perfecte vader voor mijn kinderen zou zijn en alhoewel ik nog aan de jonge kant ben, denk ik daar over na ja. Dat is apart en misschien moet ik dat idee maar verwerpen, maar hij past(e?) wél in mijn ultieme toekomstplaatje.
Eigenlijk is er de gedachte; ik wil nu vrijheid en een prins op een roze paard en spontaniteit en impulsiviteit en avontuur en leven! En dan straks, over 10 jaar, zoek ik hem weer op.

Ala, ik vind het zelf een van de belachelijkste dingen die ik ooit heb gedacht en ik neem ook niet aan dat hij het een leuk idee vindt.
Ik zit nogal in dubio, want blijkbaar doet het mij ook heel veel als híj er dan ook werkelijk mee wilt stoppen.

Nou, conlusie; tsja? Wat zou jíj doen in zo’n situatie? Wat denk je van onze situatie? Heb jij zelf al eens zo’n langdurige relatiedip gehad en wat heb je er toen aangedaan?
Geef me alle raad die je hebt, misschien zit er een verlichtend antwoord tussen.

Dankjewel.

[Maurice]

Misschien kan je het toch beter uitmaken. Hij doet dingen (en doet dingen niet) waar je echt niet gelukkiger van zal worden. En jij hebt genoeg pogingen gedaan om het op een goed spoor te trekken, maar hij heeft dat blijkbaar niet voor je over.

Het gaat wat ver om 'm een 'jaloerse profiteur' te noemen, maar jouw liefde is natuurlijk ook niet onbegrensd he. Het is geven en nemen in een relatie.

Stel voor jezelf een daad, anders blijf je maar aanmodderen.

Meestal lees ik geen lange verhalen, maar je hebt geluk: ik heb niets te doen.

Als ik heel eerlijk ben, doen mijn vriend en ik ook niet veel anders dan bank hangen, tv kijken, knuffelen, seks ed. Natuurlijk doen we wel dingen, maar van ons hoeft dat niet per se. Wij genieten van het samen zijn, of dat nu op de bank is, of in een restaurant.
Ik raak dan ook gefrustreerd van mensen die vinden dat je alsmaar leuke dingen moet doen om een goede relatie te hebben.

Ik vind het trouwens behoorlijk ziek dat hij jou gaat controleren. Als jij tegen hem zegt dat je het gewoon 'oppervlakkig' houdt, heeft hij dat te geloven.

Je hoort weleens dat je rond zes maanden/ een jaar/ anderhalf jaar een dip hebt in je relatie, maar vier maanden is wel heel lang in een relatie van 18 maanden. Zeker op jouw leeftijd. Ik denk dat als je nu zou stoppen met de relatie, dat je nog wel een betere 'vader voor je kinderen' kunt vinden.

Als mij dit zou overkomen zou ik met hem gaan praten. Zeggen dat ik het gewoon niet meer lekker vind gaan en dat ik er goed over heb nagedacht, maar dat ik het uit wil maken. Natuurlijk is dat niet makkelijk, zeker niet na zo'n lange tij dvan lief en leed, maar je wordt er uiteindelijk gelukkiger van.

Cytherea schreef op 29-07-2005 @ 13:58 :
Meestal lees ik geen lange verhalen, maar je hebt geluk: ik heb niets te doen.

Als ik heel eerlijk ben, doen mijn vriend en ik ook niet veel anders dan bank hangen, tv kijken, knuffelen, seks ed. Natuurlijk doen we wel dingen, maar van ons hoeft dat niet per se. Wij genieten van het samen zijn, of dat nu op de bank is, of in een restaurant.
Ik raak dan ook gefrustreerd van mensen die vinden dat je alsmaar leuke dingen moet doen om een goede relatie te hebben.

Ik vind het trouwens behoorlijk ziek dat hij jou gaat controleren. Als jij tegen hem zegt dat je het gewoon 'oppervlakkig' houdt, heeft hij dat te geloven.

Je hoort weleens dat je rond zes maanden/ een jaar/ anderhalf jaar een dip hebt in je relatie, maar vier maanden is wel heel lang in een relatie van 18 maanden. Zeker op jouw leeftijd. Ik denk dat als je nu zou stoppen met de relatie, dat je nog wel een betere 'vader voor je kinderen' kunt vinden.

Als mij dit zou overkomen zou ik met hem gaan praten. Zeggen dat ik het gewoon niet meer lekker vind gaan en dat ik er goed over heb nagedacht, maar dat ik het uit wil maken. Natuurlijk is dat niet makkelijk, zeker niet na zo'n lange tij dvan lief en leed, maar je wordt er uiteindelijk gelukkiger van.

Ik vind het inderdaad ook ziek van dat controleren, het gaat ook echt zo ver, dat hij hele complexe theorieen uitdenkt over hoe ik de afgelopen tijd tegen hem heb gedaan, hoelaat en wat ik heb gemaild of gezegd tegen hem en.. nouja, hij heeft het me eens proberen uit te leggen maar het eerst wat ik dacht was dat hij niet goed bij z'n hoofd was. Het is ook echt vreemd, want telkens na 'zo'n aanval' lijkt het alsof hij weer helder wordt en normaal na kan denken. Dan vindt hij zelf óók dat zijn reactie overdone is. Maargoed, een aantal keer (een stuk of 6 keer) heeft hij plechtig beloofd hier iets aan te gaan doen, maar niets werkt, en mijn geduld raakt een beetje op.
We praatten er de laatste tijd best regelmatig over, dat het niet lekker gaat, maar telkens eindigen we dan in.. jaja nu gaat het beter of nu gaan we er iets aan doen.. maar het wérkt gewoon niet en ik heb het idee dat we de knoop moeten doorhakken.
Maar dan belt hij weer en vertelt hij enthousiast ove dingen die hij heeft gedaan vandaag en is gewoon lief en dan denk ik; nouja, het hoeft toch allemaal niet zo sprakelend, niemand is perfect.
Aarg echt klote dit.

culture schreef op 29-07-2005 @ 14:08 :
Ik vind het inderdaad ook ziek van dat controleren, het gaat ook echt zo ver, dat hij hele complexe theorieen uitdenkt over hoe ik de afgelopen tijd tegen hem heb gedaan, hoelaat en wat ik heb gemaild of gezegd tegen hem en.. nouja, hij heeft het me eens proberen uit te leggen maar het eerst wat ik dacht was dat hij niet goed bij z'n hoofd was. Het is ook echt vreemd, want telkens na 'zo'n aanval' lijkt het alsof hij weer helder wordt en normaal na kan denken. Dan vindt hij zelf óók dat zijn reactie overdone is. Maargoed, een aantal keer (een stuk of 6 keer) heeft hij plechtig beloofd hier iets aan te gaan doen, maar niets werkt, en mijn geduld raakt een beetje op.
We praatten er de laatste tijd best regelmatig over, dat het niet lekker gaat, maar telkens eindigen we dan in.. jaja nu gaat het beter of nu gaan we er iets aan doen.. maar het wérkt gewoon niet en ik heb het idee dat we de knoop moeten doorhakken.
Maar dan belt hij weer en vertelt hij enthousiast ove dingen die hij heeft gedaan vandaag en is gewoon lief en dan denk ik; nouja, het hoeft toch allemaal niet zo sprakelend, niemand is perfect.
Aarg echt klote dit.

Ik las laatst hier ergens een wijze zin:

Houden van is niet genoeg.

Als het niet werkt, werkt het niet. Wil je je hele leven blijven sleutelen aan je relatie?

Cytherea schreef op 29-07-2005 @ 14:18 :
Ik las laatst hier ergens een wijze zin:

Houden van is niet genoeg.

Als het niet werkt, werkt het niet. Wil je je hele leven blijven sleutelen aan je relatie?

Nee, helemaal niet juist. Ik wil graag dat alles spontaan geweldig en leuk is. Maar kán dat wel?

[Maurice]

als hij z'n best doet.

Maurice schreef op 29-07-2005 @ 13:57 :
Misschien kan je het toch beter uitmaken. Hij doet dingen (en doet dingen niet) waar je echt niet gelukkiger van zal worden. En jij hebt genoeg pogingen gedaan om het op een goed spoor te trekken, maar hij heeft dat blijkbaar niet voor je over.

Het gaat wat ver om 'm een 'jaloerse profiteur' te noemen, maar jouw liefde is natuurlijk ook niet onbegrensd he. Het is geven en nemen in een relatie.

Stel voor jezelf een daad, anders blijf je maar aanmodderen.

Ik denk niet dat het is 'hij heeft het niet voor mij over', want ik wéét gewoon dat hij nog steeds ontzettend verliefd op me is en hij er opzich alles aan wil doen om te zorgen dat het goed komt, maar hij kán dat gewoon niet op de een of andere manier. Hij kan er niet mee omgaan oid. Hij vindt het heel erg moeilijk omdat hij niet de spontane, avontuurlijke jongeman is waar ik zo naar op zoek ben. Dat is best kut.

Mja, aanmodderen is inderdaad nog veel kutter.

[Maurice]

dan passen jullie dus eigenlijk gewoon niet bij elkaar.
maar dat is ontzettend moeilijk om zomaar even te bepalen na anderhalf jaar. laat staan hoe moeilijk het is de juiste beslissing te nemen.

ik heb het gevoel dat hier een aantal dingen niet in de haak zijn:

*volgens mij is jouw vriendje verliefder op jou dan jij op hem.
*volgens mij wil jij graag dat je nog iets met hem wilt hebben.
*volgens mij is het niet goed om op onze leeftijd zoveel moeite te hoeven doen voor een relatie.

Conclusie: wees eens heel eerlijk tegen jezelf en bedenk of je onvoorwaardelijk met hem door wilt, of je echt zoveel van hem houdt om zijn 'shit' aan te kunnen. want als je verder met hem wilt, ga je waarschijnlijk ook verder met die vreemde trekjes van hem als hij het al zes keer beter probeert te doen en het niet verbeterd.

Maurice schreef op 29-07-2005 @ 14:34 :
dan passen jullie dus eigenlijk gewoon niet bij elkaar.
maar dat is ontzettend moeilijk om zomaar even te bepalen na anderhalf jaar. laat staan hoe moeilijk het is de juiste beslissing te nemen.

Ja, dat bedoel ik.
Ik vraag me af of ik deze beslissing kan nemen naar aanleiding van mijn verwachtingen van een ultieme 'droomman' ofzo, die ik dus niet in hem vind. En of ik spijt ga krijgen omdat ik dan toch al onze dingetjes mis en hém als persoon, waar ik gewoon tegen aan kon kruipen als ik me rot voelde. Want ik wil niet een aantal maanden later bij hem aankloppen met; oeps, ik mis je.

[Thee Muts]

culture schreef op 29-07-2005 @ 14:22 :
Nee, helemaal niet juist. Ik wil graag dat alles spontaan geweldig en leuk is. Maar kán dat wel?

Die vraag kun je heel makkelijk zelf beantwoorden, namelijk door na te gaan of dit in het begin van jullie relatie wel zo was? Of ben je steeds meer van hem en jullie relatie gaan verwachten?

Hij vindt het heel erg moeilijk omdat hij niet de spontane, avontuurlijke jongeman is waar ik zo naar op zoek ben. Dat is best kut.

Hiervoor geldt hetzelfde, is hij dat in het begin wel voor jou geweest? Of verlang je daar nu naar, omdat je inderdaad meer van hem gaat verwachten? Want dat kan, mensen veranderen en relaties ook. En mensen in een relatie veranderen ook. In het begin verwacht je minder van elkaar dan naarmate de relatie vordert. In het begin is alles nog leuk en spannend, en vooral ook nieuw. Je moet elkaar nog leren kennen, en na verloop van tijd ken je elkaar steeds beter en wordt je partner daardoor heel vertrouwd voor je. En dat is heel fijn.

Maar ontwikkeling in een relatie is ook belangrijk, zeker als je merkt dat je zelf veranderd bent en misschien anders naar de relatie bent gaan kijken. Het mooiste is natuurlijk als je partner meegaat in die verandering of erin mee kan gaan. maar als de ene wel verandert en de ander blijft min of meer stilstaan, dan kan dat op gegeven moment irritaties op gaan leveren.

culture schreef op 29-07-2005 @ 14:43 :
Ja, dat bedoel ik.
Ik vraag me af of ik deze beslissing kan nemen naar aanleiding van mijn verwachtingen van een ultieme 'droomman' ofzo, die ik dus niet in hem vind. En of ik spijt ga krijgen omdat ik dan toch al onze dingetjes mis en hém als persoon, waar ik gewoon tegen aan kon kruipen als ik me rot voelde. Want ik wil niet een aantal maanden later bij hem aankloppen met; oeps, ik mis je.

dat begrijp ik.
maar wat zou je missen? hem of iemand om tegen aan te kruipen?

[Thee Muts]

Miss Jones schreef op 29-07-2005 @ 14:43 :
dat begrijp ik.
maar wat zou je missen? hem of iemand om tegen aan te kruipen?

Inderdaad. En dat missen zal er in het begin sowieso wel zijn. Zowel het missen van hem als van het hebben van een relatie en al die dingen die daarbij horen. Want je hebt toch 1,5 jaar jullie leven met elkaar gedeeld, en als je dat dan opeens weer helemaal alleen moet gaan doen, dan is dat best even omschakelen. Maar dat is eigenlijk niet meer dan logisch lijkt me en uiteindelijk vind je je eigen draai wel weer als het goed is.

[Maurice]

er bestaat inderdaad verschil tussen 'hem' missen en 'de aandacht' of 'de zekerheid' missen.

[poepdrol]

Dit komt niet meer goed.

[vrancken_anke]

Dit is zo herkenbaar! Ik zit ongeveer in dezelfde situatie.

Alleen is het bij mij nog ietske erger.. Ik heb ook nog een andere jongen leren kennen. Ik denk dat ik verliefd ben op die andere jongen, dat merk ik aan mijzelf als hij mij aanraakt en dingen in mijn oor fluistert. Hij maakt het mij niet makkelijk, want hij zegt dat hij graag met mij wil beginnen, dat hij mij wel gelukkig kan maken, etc etc..

En dan is er nog mijn huidige vriend. Na 14 maand hebben we nu ook een dipje. Kheb het gevoel dat hij "het" niet is voor mij, maar ik durf er ook geen eind aan maken.

Want inderdaad: zie dat ik binnen enkele maanden denk van: oeps, hij was het toch. Dan sta ik hier alleen?..

Slechte reden om het niet uit te maken wss, maar ik krijg het niet over mijn hart.

[m3tr01dm1nd3d]

Niet te geloven dat iedereen zo'n verhaal echt gaat lezen

'k Heb niet alles gelezen, maar ik weet waar 't op neer komt.
't Is tijd je de volgende vraag te gaan stellen en er eerlijk op te antwoorden;
hou je van hem? of hou je van de aandacht en de zekerheid die hij je kan geven?

Ik denk nml. dat het hier om het laatste gaat. Tijd om 't echt uit te maken en voor jezelf te zorgen, imo.

Andijvie schreef op 29-07-2005 @ 17:26 :
'k Heb niet alles gelezen, maar ik weet waar 't op neer komt.
't Is tijd je de volgende vraag te gaan stellen en er eerlijk op te antwoorden;
hou je van hem? of hou je van de aandacht en de zekerheid die hij je kan geven?

Ik denk nml. dat het hier om het laatste gaat. Tijd om 't echt uit te maken en voor jezelf te zorgen, imo.

Ik denk dat het probleem andersom is, dat ik wél van hem hou, en de aandacht juist mis, daarbij ook de zekerheid, omdat hij zelf ook op het punt heeft gestaan het uit te maken.

vrancken_anke schreef op 29-07-2005 @ 16:46 :
Dit is zo herkenbaar! Ik zit ongeveer in dezelfde situatie.

Alleen is het bij mij nog ietske erger.. Ik heb ook nog een andere jongen leren kennen. Ik denk dat ik verliefd ben op die andere jongen, dat merk ik aan mijzelf als hij mij aanraakt en dingen in mijn oor fluistert. Hij maakt het mij niet makkelijk, want hij zegt dat hij graag met mij wil beginnen, dat hij mij wel gelukkig kan maken, etc etc..

En dan is er nog mijn huidige vriend. Na 14 maand hebben we nu ook een dipje. Kheb het gevoel dat hij "het" niet is voor mij, maar ik durf er ook geen eind aan maken.

Want inderdaad: zie dat ik binnen enkele maanden denk van: oeps, hij was het toch. Dan sta ik hier alleen?..

Slechte reden om het niet uit te maken wss, maar ik krijg het niet over mijn hart.

Als ik óók nog verliefd zou zijn op een ander, zou het voor mij niet eens meer een vraag zijn om het uit te maken.
Maargoed, een buitenstaander zegt over mijn situatie ook meteen; 'uitmaken!', dus jouw situatie is natuurlijk ook complexer dan dat hij zo op het eerste oog lijkt...
Nouja, succes er mee.

metroidminded schreef op 29-07-2005 @ 17:09 :
Niet te geloven dat iedereen zo'n verhaal echt gaat lezen

Niet te geloven dat er mensen zijn die onnuttige dingen posten in een topic dat ze niet eens gelezen hebben.

[Laudate Dominum]

Dag Cultuurliefhebster,

Eerlijk gezegd denk ik dat je de relatie beter kunt beeindigen..

Na het lezen van je verhaal krijg ik sterk de indruk dat een soort van gewenning plaats heeft genomen in je relatie. Dit is niet erg maar het kan inderdaad leiden tot frustraties. Vaak krijg je als primaire reactie op dit soort verhalen ( m.b.t. de ' spanning die eraf is..' ) te horen dat de verliefdheid ( het spontane begin waarin zich de natuurlijke sexuele interactie ontwikkelt en wanneer je daar eigenlijk geen genoeg van kunt krijgen ) na een tijdje overgaat. Dit met het oog op de verandering in ' houden van ' . Iets dat mij persoonlijk altijd een dubbelzinnig gevoel geeft. Zelf ben ik er namelijk van overtuigd dat als je écht van iemand houdt ( nadat de verliefdheid in bepaalde zin over is.. ) je je zeker niét ergert aan zijn / haar gedrag. Houden van en gewenning is iets dat vaak door elkaar gehaald wordt en dat is precies wat hier mijns inziens het geval is.

Het is menselijk te wennen aan dingen die een (dagelijks) aandeel leveren aan ons dagelijks leven maar dat is geen houden van. Natuurlijk zul je in het begin moeten wennen aan het idee dat hij er ' niet meer is ' op de manier die jou zo gewoon is. Bedenk daarentegen dat je 'houden van' zelden tegenkomt en geloof me, als je het eenmaal gevonden hebt, dan is dat onverbiddelijk en laat dat ook maar enige vorm van twijfel m.b.t. het beeld dat je van je huidige relatie hebt achterwege.

Succes !

[poepdrol]

culture schreef op 29-07-2005 @ 21:35 :
Niet te geloven dat er mensen zijn die onnuttige dingen posten in een topic dat ze niet eens gelezen hebben.

Shit, je was me voor

Zelden heb ik zo een domme opmerking gelezen als die metroidminded maakte

[Sjaahaak]

Tsja, moeilijk!

Ik ken je situatie, en ik begrijp je conclusies.

Misschien is het beter dat jullie allebei even rust nemen. Op die manier kun je zien of je écht onvoorwaardelijk van elkaar houdt, of zoals meneer Dominum zegt dat jullie aan elkaar gewend zijn.

Mijns inziens is het allemaar niet zo depressief en ben ik van mening dat als jullie allebei werken aan jullie frustraties en ze een voor een uitpraten er best nog wat terecht kan komen van jullie relatie.

En wie weet, misschien helpt het om samen eens een weekje uit te wapperen en te waaien op Terschelling.

ik zie hier een bizarre angst die ik ook ooit had: de angst om 'alleen' te zijn.

als dat een reden is om door te modderen met een krakkemikkige relatie, zal je nooit gelukkig worden.
Je vent is gek in zijn hoofd, dat hij zo'n verregaande controle op je wil uitoefenen, en jij moet het niet accepteren, en wel zonder compromissen. Hij heeft maar te accepteren dat jij een leven hebt.

Oja, over het hebben van een leven: je bent 18, en te jong om in een relatie te zitten, die verzandt is in dit soort shit, Dus: maak het uit, en zoek een andere leuke vent.

heb het even gelezen en je geeft wel wat goeie argumenten waarom jij denkt dat het niet goed loopt. En misschien moet je het ook maar uitmaken zoals het hier getypt staat.

Maar ik vind je verhaal wel overduidelijk een voorbeeld van one side of the story. Ik denk minstens zo belangrijk als je dit besluit wil maken.

Dit verhaal gaat over vertrouwen.

Iemand die jou op deze manier durft te controleren, heeft zelf een probleem. En een relatie waarin geen vertrouwen is, is geen relatie.

Wat ik dan weer jammer vind om te lezen:
"Eigenlijk is er de gedachte; ik wil nu vrijheid en een prins op een roze paard en spontaniteit en impulsiviteit en avontuur en leven! En dan straks, over 10 jaar, zoek ik hem weer op."

Misschien moet je daar eens mee stoppen?
Dat is echt de angst om alleen te zijn.
Ik heb dit al eens eerder gepost in een ander topic, maar leg jezelf niet zo enorm vast! Je bent pas 18! Ik denk dat je jezelf tekort doet door zo te denken.

Waarom moet je hem zo nodig weer opzoeken over 10 jaar? Hij zal echt niet 200% veranderd zijn dan hoor. Durf opnieuw te beginnen!

Teveel mensen blijven in hun vicieuze cirkeltje ronddraaien door dat niet te durven. Zo lopen ze weer tegen dezelfde problemen aan. Je hebt dat echt zelf in de hand. Je kiest zelf of je op de lange termijn gelukkig wilt worden of niet.

[Pluis]

hij is de perfecte vader voor je kinderen, maar je wilt toch geen kinderen met iemand waaraan je je doodergert?

ik zie hier niet zoveel toekomst in (op een dramatisch huwelijk na, en maar geweldige vader spelen na de scheiding..)

sommige dingen zijn gewoon niet ment to be, en moet je laten gaan, hoe moeilijk het ook is.

je maakt jezelf ongelukkiger door het aan te houden dan door het uit te maken. dat gaat na een tijdje namelijk wel "over", volgens mij gaan die irritaties alleen maar van kwaad tot erger.

overigens is het wel vrij natuurlijk dat je niet meer verliefd bent. tis nl heel erg ongezond voor een lichaam om langer dan een jaar verliefd te zijn, en dan gaat het over in houden van. het is dus de truc om dat houden van sterk genoeg te hebben om met deze persoon door te gaan. eeuwige verliefdheid zit er voor niemand in, hoe hard ze dit ook willen ontkennen.

[pyres]

weet je

klinkt gek maar ik had precies hetzelfde met mijn ex

we hadden al paar maanden een dip maar alsnog zag ik mezelf met hem oud worden. geschiedenis... verschillende dingen meegemaakt enzo

nu is het al een paar maanden uit en na een paar weken goed depri zijn ( ja dat heb je na een relatie van 3jr) voelt het nu gewoon goed

ja ik ben blij dat het uit is en ik hoef hem voorlopig niet meer te zien maar als het moment goed is over bijvoorbeeld tien jaar ofzo dan zou ik het misschien pas weer proberen.
eerder niet

[Bianca16*]

Meisje, ik vind dit gewoon eng... Jouw verhaal had ik nu zo erg zelf kunnen schrijven...
Ik zit dus helaas in exact hetzelfde schuitje. Iedereen om me heen, mn moeder, mn beste vriendinnen, iedereen zegt of schreeuwt bijna dat ik het uit moet maken.
Sinds 4 weken gaat het allemaal gewoon zo ongelofelijk kut!
Daarvoor ben ik 4 maanden in het buitenland geweest, daar ben ik erachter gekomen dat ik mezelf prima kan redden, dus ook zonder hem. Volgens mij ben ik me hierdoor veel onafhankelijker op gaan stellen tot grote ergernis van hem.
Maar ook ik zit met dat levensgrote probleem, moet ik het nu wel of niet uitmaken, de ergernissen worden steeds groter, de ruzies steeds serieuzer enz.
Maar, ik ben toch nu al ruim een jaar met hem samen, alles gedeeld, zo`n geschiedenis met elkaar.
Dat wil je gewoon niet zomaar weggooien.
Daarbij komt dat mn beste vriendin sinds 2 maanden samen is gaan wonen met haar vriend, zij lijken het allemaal zo leuk te hebben! Dit maakt me jaloers, maar nog erger, ook heel erg bang dat als ik het nu uit zou maken, ik er echt helemaal alleen voor sta.

Het is gewoon zo kut! Zo lang kan alles goed gaan in een relatie. Je bent verliefd, alles is mooi en ineens kan het overgaan. Waarom!?!

Wat jij al zei; ik wil gewoon weer verliefd zijn en dat het zo wordt als in het begin...

Dit is echt een van de grootste dillema`s die ik ooit heb gekend.
Ik wens je echt alle sterkte van de wereld! Want natuurlijk is het makkelijk voor buitenstaanders om te roepen dat je het beter uit kunt maken en dat je jezelf zo ongelukkig maakt.
Maar JIJ bent degene met het bange gevoel dat je daarna alleen zielig op de bank zult gaan zitten en hem gaat missen.

Wat betreft een break nemen... Ik weet niet, het is net als je oude schoenen op zolder zetten: je doet ze waarschijnlijk toch nooit meer aan.

Ik ben heel benieuwd hoe het voor jou af gaat lopen!

Tóch hadden wij een weekend geleden een paar geweldige dagen en we leken wel ‘weer’ verliefd. Maar als ik dan denk; wát was nou zo goed? Ja, dan houdt het eigenlijk best wel op bij de seks en het knuffelen in bed. Verder hebben we vooral op de bank gehangen en niets bijzonders gedaan.

Het gaat er toch niet om of je wat bijzonders doet? Het bijzondere zit 'm in het feit dat jullie best nog heel verliefd met elkaar om kunnen gaan. Dat verliefde moet je toch júist in zulke gewone situaties ook kunnen houden?

[BrunetJuh]

Als hij je nu al een dip bezorgt, hoe moet dat dan als jullie kinderen hebben? Lijkt me nogal lastig..

Je zou met hem erover kunnen praten. Misschien komen jullie samen tot een oplossing. Maar als er dan nog niks verandert, denk ik eerlijk gezegt dat jullie relatie niet zo veel kans van slagen meer heeft. Als hij je alleen maar ellende bezorgt, kunnen jullie er misschien beter een punt achter zetten!

succes!

Dumpen die hap, zo snel mogelijk!

[Iduna]

Soms is houden van niet genoeg om bij de ander te blijven.


Praten jullie wel met elkaar? Of hebben jullie alleen ruzie?

[Thee Muts]

Ben wel benieuwd hoe het nu is, de TS heeft al een tijdje niks meer van zich laten horen..

[Woudschim]

DarkSide schreef op 10-08-2005 @ 10:38 :
Dumpen die hap, zo snel mogelijk!

waar


of je wilt heel je leven met hem doorbrengen.
maar ik denk dat je beter maar iets beters kunt zoeken.
jij hebt je best gedaan. je kan jezelf in ieder geval niets verwijten