All you need is love

Als ik voor mezelf de afgelopen twee dagen naloop, is er mij in mijn ogen niets ongewoons overkomen wat ik als excuus zou kunnen geven voor mijn gedrag van vanavond.
Gisternacht ben ik na een gezellige verjaardag inclusief gourmet nog uitgeweest in Den Bosch, en vanmorgen ben ik wakker geworden in een vreemd bed. In de treinrit naar huis is me ook niets vervelends overkomen, waardoor ik mijn wangedrag van eerder op de avond kan goedpraten.
Was het maar zo, het zou me zeker goed doen, maar alles is de afgelopen twee dagen gegaan zoals het hoort te gaan.
De laatste keer dat ik het zelf zag gebeuren, was een paar jaar geleden toen mijn vader de mist in ging bij de Suprise Show van Henny Huisman.
Toen het gebeurde lachte ik mijn vader vreselijk uit en wees ik hem op zijn gebrek aan mannelijkheid. Ik maakte hem uit voor alles wat in mijn ogen mietig was en noemde hem zelfs een ‘ Sissy ‘ . Een woord dat ik in die tijd wel eens gebruikte, maar naderhand zelden tegen iemand anders heb kunnen zeggen.
Toen het me vanavond zelf overkwam zat ik nonchalant bij mijn zus op de bank. Mijn zus had een biertje voor me neergezet, de afstandsbediening gegeven en beloofde me chips. Zelf was ze bezig met de afwas en riep ze vanuit de keuken onverstaanbare dingen waar ik dan weer onverstaanbaar op antwoorden. Vaak de beste gesprekken bij ons thuis.
Toen ik aan het zappen was en bleef hangen op het desbetreffende programma had ik het eigenlijk al moeten zien aankomen.
Dit was het moment waarop ik naderhand zeg : toen had je het kunnen voorkomen.
Het ging fout bij Jeff en Anneke. Jeff woonde in Kentucky, maar studeerde in Hawaï en had zodoende zijn Anneke al maanden niet gezien.
Met een smoesje dat Anneke een reis had gewonnen was ze door een vriendin meegelokt naar New York. Hetzelfde New York waar Jeff eerder op die morgen al was aangekomen.
Jeff beschreef Anneke in zijn introductie filmpje als ‘ Lang, blond en sexy ‘ Ik zette mijn bier op de tafel en ging op het puntje van de bank zitten.
De eerste geplande ontmoeting tussen Jeff en Anneke voor het theater was in de soep gevallen. Tussen al die honderden mensen slaagde Robert er niet in Anneke te vinden omdat er teveel blonde sexy vrouwen bleken te lopen. Bij de tweede ontmoeting moest het dan maar gebeuren.
Jeff nam plaats onder een kerstboom van 20 meter met een miljoen lichtjes en gespannen wachtte hij af.
Zo wilde ik me ook wel voelen, dacht ik nog ‘ Gespannen, omdat je verlangde naar iemand die heel erg verliefd op je was ‘
Na een korte introductie van Robert aan de totaal overvallen Anneke vroeg hij haar ‘ Is er misschien iemand met wie je graag samen zou willen zijn deze kerst ? Iemand die de kerst mooier voor je zou kunnen maken, completer ? ‘
‘ Jeff ‘ Antwoorden ze zonder na te denken en met een dromerige glimlach. Er viel een korte stilte en haar blik dwaalde af naar de grond.
Volgens mij dacht ze aan de laatste keer dat ze met Jeff had liggen vrijen. Het was de laatste keer dat ze vreeën voordat ze terugmoest naar Nederland en ze waren zich er allebei van bewust. Het was heftig geweest die nacht, en later had ze over zulke nachten alleen maar gelezen in boeken, of dacht ze er korte fragmenten van te herkennen in films. Echt de behoefte aan een herhaling van die nacht met een andere man had ze nooit gevoeld, ze wilde het ook niet. Het was de nacht geweest van Jeff en Anneke, hun nacht.
Ze bleef kijken naar de grond en even leek het alsof ze naar kleine details van die nacht aan het zoeken was, omdat zelfs zulke nachten slijten in het geheugen. ‘ Wat droeg ze ook alweer die nacht. ? ‘
Robert haakte dankbaar in op haar blik en dirigeerde haar langzaam naar de kerstboom. Enkele ogenblikken later sloot ze zich na een korte aanloop in de armen van Jeff plots wist ze plots weer wat ze die laatste nacht gedragen had.
Toen ging het goed fout, de macho in mij liep de kamer uit en de gevoelige jongen bleef op de bank achter. Dit was het moment dat ik voelde dat ik veranderde. Ik zal er niet meer omheen draaien en het gewoon eerlijk bekennen :' Ik heb moeten huilen bij de kerstspecial van All you need is Love. '
Jullie mogen het allemaal weten, ik ben er vreselijk de mist mee ingegaan en het had niet moeten gebeuren. Duizendmaal excuus, het is dom maar niets aan te doen. Het overkwam me gewoon.
Het was niet echt huilen zoals de meeste vrouwen huilen hoor, grote rivieren met tranen die stromen over beide wangen. Het waren gewoon drie of vier kleine traantjes die in een moment van onoplettendheid ontsnapte uit mijn oog, maar toch.
' Waarom had het me vanavond moeten overkomen, en waarom in de woonkamer van mijn zus?'
Zoals altijd op momenten van zwakte steek ik een sigaret op en probeer ik me te herinneren wanneer ik voor het laatst heb moeten huilen
Mijn zus die ondertussen gestopt was met schreeuwen en afwassen kwam de woonkamer binnenlopen.
Ik schrik behoorlijk omdat ik me betrapt voel in een moment van zwakte, ze kwam net op het verkeerde moment binnen.
Ze zet een glimlach op van oor tot oor en zegt ‘ Jij hebt toch niet ‘ ze wijst naar de televisie en wijst naar mijn vochtige ogen. Vermoedelijk om een verband te leggen tussen de omhelzing van Jeff en Anneke en mijn tranen.
‘ Haha nee hoor wat denk je nou, komt gewoon door de rook van mijn sigaret ‘ zeg ik terwijl ik mijn sigaret boos aankijk.
Met mijn rechtemauw ga ik langs mijn ogen in de hoop mijn tranen te verbergen.
Ze kijkt me even aan met een wantrouwende blik, vouwt haar theedoek op en zegt ‘ Gelukkig maar, lijkt me niets voor jou. ‘
Ze laat een moment van stilte vallen waardoor haar opmerking me net iets harder raakt.
' Huilen bij al you need , vroeger wilde je er genees naar kijken ‘ gaat ze door terwijl ze zich omdraait en weer naar de keuken loopt.
In mijn hoofd blijft haar opmerking zich keer op keer herhalen ‘ Gelukkig maar, niets voor jou. ‘
Ik kijk naar buiten, zie opvallend veel kerstbomen branden en wist dat ik voorgoed veranderd was.
‘ Hoe heeft het ooit mogelijk kunnen zijn ' blijft het malen in mijn hoofd. En wat zouden mijn tranen als gevolg hebben op de rest van mijn kerst, om maar te zwijgen over de rest van mijn leven. ?
Er vlogen me wel tientallen vragen te binnen, misschien moest ik maar in therapie of waren er zelfs aparte praatgroepjes met mannen die ooit hebben moeten huilen bij All you need is love. ‘
Na een paar minuten neem ik afscheid van mijn zus en enkele ogenblikken later zit ik versuft en verdoofd op de fiets richting mijn moeder.
Als ik na enkele minuten fietsen concludeer dat het met mijn mannelijkheid wel nooit meer goed zou komen, stop ik met tegenzin voor een stoplicht om de aanstoormende auto’s voor te laten gaan.
‘ Wat had mijn leven immers nu nog voor zin? Wat moest er wel niet van mij terechtkomen ? Ik was een huilebalk, een mietje een Sissy. ‘
Er stopt een meisje precies naast me voor het stoplicht. Ik schat haar een jaar of negentien, hoge laarsjes strakke spijkerbroek en een donkerbruin jack en roze wangen van het fietsen. Ze kijkt me aan en ik wist gelijk dat ze het wist. Het leek wel alsof het met koeienletters op mijn hoofd stond getatoeëerd ‘ Ik was die jongen die vanavond is gezwicht voor Robert ten Brink, ik heb moeten huilen. ‘
We kijken elkaar een paar ogenblikken aan, en in mijn ooghoek springt het stoplicht op groen.
Ze blijft me aankijken, geeft me een vertrouwd knikje waardoor het net lijkt alsof ze zegt ‘ Het komt heus wel goed met die kerst van jou, huilen is zo slecht nog niet. ‘
De rest van de fietstocht zit ik met een glimlach op mijn gezicht uit.

[Jenneke.*]

Ik heb die aflevering van all you need is love ook gezien , maar dat terzijde.

Oke, ten eerste vind ik het best wel goed geschreven. Het eerste stuk vind ik wel een beetje vaag, je hebt het over je vader, de suprise show en allerlei andere details, die de inleiding wat verwarrend voor mijn gevoel maken. Alles wordt vrij gedetailleerd beschreven, wat in zo'n stukje eigenlijk best prettig is, maar op sommige momenten een beetje zeurderig.
Het viel me op dat je voor en na een dubbele punt een spatie gebruikt, die spatie ervoor hoort niet. De aanhalingstekens kloppen ook niet 100%. De kleine spelfoutjes daargelaten, het was een prettig stukje om te lezen. De manier waarop je je gedachten kan omschrijven is leuk en je maakt het beeldend, wat me ook bevalt. Ik heb al wat meer van je gelezen, o.a. brief aan god. Die vind ik wat beter dan dit stukje, maar ga zo door, je lees prettig.

Ik vond het ook wel leuk om te lezen. Weer eens wat anders. Alleen het einde vond ik minder, vooral de laatste zin. Wat er dan wel had moeten staan weet ik niet, maar ik vind het op een of andere manier een beetje afbreuk doen aan het geheel.

[Charlottetje]

eerste reactie voor ik het topic opende: "wow, weer een verhaal van dubbelfris!"
reactie na de eerste drie zinnen: "o"
3e reactie: "hm, geen treinverhaal, wel zijn stijl, maar even doorlezen dan"
laatste reactie: "ach, geen treinverhaal, heb mooiere verhalen van hem mogen lezen, soms valt zijn stijl een beetje terug in een 'het is perfect romantisch' idee, maar dat zal wel door de tv serie komen. Eigenlijk best leuk weer!"