Gedichten

[geenideetvj]

Stationsklok.

Zij stond daar maar wat te wezen,
hij aan de overkant, wat te lezen.
Beide stil, beide doof,
voor het lawaai, dat langs hun stoof.

Hij zat, zij stond,
zij tegen een paal, hij op de grond.
Beide kijkend, naar de klok,
de wijzers gingen langzaam, net als de tijd.
Zij keek rond, maar vond hem niet.
Hij ging staan, maar zag haar niet.

De wijzer verschoof, naar 10 voor 12,
het was al laat, vlak voor middennacht,
En eindelijk kwam daar de trein,
en hij stapte in,
zij vond hem eindelijk,
met haar blik.

Ze liep naar voren, naar de kant,
maar kon niet komen, de trein was aan de overkant.
Ze zweeg, hij was er al in,
in de trein, naar een andere wereld.
Een andere wereld,
waarin,
ze beide hun trein nooit zouden missen,
maar in de zelfde coupe,
zouden zitten..

[vidaaa]

geenideetvj schreef op 09-08-2005 @ 16:46 :
de wijzers gingen langzaam, net als de tijd.

mooi

[geenideetvj]

Moet je eens horen.

ik kijk vaak tv.,
ik eet graag een patatje oorlog,
en drink altijd cola light.
Sta niet op voor een karweitje,
laat het liever mijn ouders doen,
ben wel weg van een dvd'tje,
zolang ik hem maar zelf niet halen moet.

Houdt niet van gezeur over oorlog,
en al helemaal niet van over armoede,
lig niet wakker om hongersnood,
en geef niets om massadood..

Geef geen geld aan de collecte,
scheld buitenstaanders de huid vol,
ben niet echt dol op kinderen,
en ben zeker niet weg van de overheid,
terwijl ik mijn tweede portie patat oorlog bestel..

Ik heb de pik op kleine hondjes,
en ik haat het als het regent,
zonneschijn is ook erg vervelend,
aangezien ik dan toch direct een zonnesteek oploop.
Ben eigenlijk op de hele maatschappij boos,
niet wetend waarom,
niet wetend dankzij wie.
Zit niet in mijn persoonlijkheid,
en ben zeker niet zo opgevoed.

Maar omdat ik aan het puberen ben,
wordt er van mij verwacht,
wordt er van mij verwacht,
dat ik dit alles wel vinden moet,
toch?

[geenideetvj]

Schuilend onkruid..

Tussen al die bloeiende bloemen,
en al die knoppen die stonden op springen,
stond daar een klein,
miezerig plantje,
schuilend tussen de reuzen.
Alsof hij niet was toegestaand tot het grote woud,
niet toegestaan was tot de ouderen onder hen,
het deed me denken aan een onschuldig dier,
als wees,
verbannen door de omgeving.

En terwijl dat plantje daar stond te schuilen,
tegen de regen,
tegen zonneschijn,
en daar stond te lijden,
onder donkere bladeren,
en prachtige bloesem,

werd ik zwak in mijn knieen,
en gingen mijn ogen dicht,
want dat stukje groen deed mij denken,
aan een jongen, niet ver van mij,
dat plantje deed me denken,
deed me denken,
aan mij..

Aan mij,
als onkruid,
waar iedereen wilt dat het wordt uitgeroeid,
en maar een enkeling die mislukking een kans wilt geven,
en hem accepteerd,
zoals hij is;
een klein plantje, verscholen voor de werkelijkheid.

[geenideetvj]

Een vleugje jeugd.

Toen ik daar stond,
tegenover zijn graf,
moest ik denken aan een jeugd,
toen hij nog bij ons was.

Een jeugd, niet als in jeugd van je kindertijd,
maar een jeugd als in een horrorfilm.
Waar je nooit wist wat er gebeurde,
vaak niet echt fijne dingen,
en het einde vaak ellendig was.

Mijn jeugd, die ik niet had,
of waar ik soms
met een paar dagen doorheen was,
maar meestal uren in zat te schuilen,
tenminste,
voor mijn gevoel.

Zwarte jeugd, met een enkel vleugje geluk,
als mijn jeugd was geweest ,
zoals alle andere,
was ik niet de persoon geweest
die ik nu was.

Maar toch, wens ik af en toe,
dat mijn jeugd, wat meer vleugjes
van geluk
erin had gehad...

[geenideetvj]

Kattepis..

Toen ik een tijdje van huis weg was,
en achter de kille ijzeren tralies stond,
was ik eigenlijk blij,
met elk moment, elke ochtendstond.
Accepteerde ik mezelf,
en kwam erachter hoe de wereld nu echt was.
Miste ik misschien mijn eigenaars,

maar ja,
wie mist nou hun hond,
als ze naar het zonnige barcelona op vakantie zijn,
is hun hond,
vergeleken met dat,
in hun ogen, kattepis..

[geenideetvj]

koud ijzer.

Ik wou niet dat ze ging,
maar wat kon ik er aan doen,
het was mijn fout, ik wist het,
maar toch deed ik het, ik moest wel.

Het ijzer was kouder dan gisteren, en het water lijkt duisterder dan toen,
het bed is kouder dan met haar erin,
en gesprekken zijn nu vermoeiender dan toen.

Nu zij weg is, weet ik pas wat ik mis,
het is niet haar stem,
of haar lach.
Niet haar haren, of haar karakter,
en niet haar koppigheid of haar mooie diepblauwe ogen,
het is haar hart,
dat ik mis.

Haar hart is koud geworden voor mij,
op slot gedaan,
ik ben eruit verbannen,
het stukje hart van haar met mijn naam erop is weg,
mijn naam erop is uitgegumt.

Ik wil gewoon nog een keertje terug,
terug naar de tijd dat mijn naam er nog op stond,
en dat het ijzer van nu,
weer ietsje warmer was..

[geenideetvj]

Ronde vierkanten.

Mijn wereld bestaat uit verkeerde beelden,
ondergedompeld in verdriet,
verscheurt door oorlog,
kapotgeschoten door armoe.

Mijn ogen waren ooit als een diepblauwe zee,
om in te verdrinken,
nu is het geworden; dof
geen emotie, oogleden omlaag.

Veel pijn, veel moeite heeft het me gekost,
om te krijgen wat ik wou,
toen ik alles had wat ik wenste,
verdween het voor mijn ogen,
als een oorlog die gewonnen leek,
en uiteindelijk werd omgekeerd.

Alles wat ik had was een illusie,
niets is meer wat het is,
mijn enige hoop is dat ik,
ooit nog eens die illusie,
terug kan krijgen,
van de duisternis.

Zo, een hele verzameling afgesplitst en opnieuw in een topic geplaatst. Zie je pm. Dat was dus níet de bedoeling.

[Sjoerd]

phoe wat een boel.
de eerste vind ik wel
2e en 3e vind ik niet zoveel aan.
bij de 4e in de 2e strofe vind ik de herhaling van 'vaak' niet mooi.

hm, misschien vertel je al te veel in het gedicht, net zoals ik doe. probeer eens met minder woorden evenveel te zeggen.