Vertellen, verzwijgen, vergeten?

Een jaar geleden was er een etentje van mijn ouders. Mijn tante, oom, hun twee dochters (van 30 en 35) met hun echtgenoot gingen mee. Met dit gezin hebben we heel veel contact, al jaren lang. Sinterklaas, kerst, nieuwjaar, verjaardagen, etc. Erg gezellig. Mijn nicht en haar man (die van 30) heb ik het meest contact mee. Nouja, had. Ze hebben een kindje en daar ging ik regelmatig oppassen, vroeger pasten zij op mij, etc.

Dat etentje dus.
Veel gedronken, iedereen. Erg gezellig. Taxibusje naar huis, ik zat achterin naast de echtgenoot van mijn nicht. En toen heeft hij wat dingen bij me geprobeerd, me betast en ik wil niet teveel in details treden, maar het klopte niet en ik voelde me vreselijk.

Hij heeft dat zelf gelukkig ook aangevoeld want de dag erna stond hij op de stoep, huilend. Ik zei dat het allemaal wel meeviel en dat we het tegen niemand zouden vertellen.

Maar nu. Een jaar later. Is hij echt helemaal.. van de wereld. Als wij met osn gezin binnenkomen, of alleen mijn ouders, dan trekt hij wit weg en wil hij meteen naar huis. Het huwelijk van hun loopt slecht en mijn nicht komt regelmatig bij mijn moeder uithuilen omdat ze niet weet wat ze met hem aan moet. "Hij is zo veranderd..!" Ik zit dan in de kamer ernaast te huilen. Het is mijn schuld.

Met kerst vorig jaar hebben we elkaar genegeerd. Terwijl we eerst altijd de meeste lol met elkaar hadden. Hij kwam niet op mijn verjaardag (hij was ziek) en hij komt nooit meer naar ons thuis. Twee weken geleden heeft hij me gebeld. "Ik denk er nog iedere nacht aan Sanne, het schuldgevoel is te groot." Hij wil het gaan vertellen. Ik verbied hem dat ten zeerste.

Sinterklaas, kerst en nieuwjaar staan voor de deur.
Niemand van de familie snapt wat er met hem aan de hand is, hij lijkt wel een ander mens te zijn geworden. Ik steek mijn kop in het zand en doe alsof er niets aan de hand is. Maar ik vind het een vreselijke situatie.

Iemand enig idee wat hij zou doen in deze situatie?
Als het uitkomt, gaan ze vast scheiden, of komen er familie ruzies, of wat dan ook. In ieder geval wordt er niemand beter van.

Maar shit, wat moet ik hiermee?

X

Hij had het gewoon direct moeten vertellen, nu is de hele zaak ontzettend opgeblazen. Doordat hij nu al een jaar (terecht) met schuldgevoel loopt, doordat jij nu al een jaar (niet geheel terecht) met schuldgevoel loopt, doordat die nicht nu al een jaar voor de gek is gehouden, doordat de hele familie er bij betrokken is geraakt omdat die kerel anders is gaan doen, etc.

Verder zal dit hoe dan ook wel uitkomen. Je hebt alleen invloed op hoe en wanneer dit gebeurt - op een familiefeestje, met veel drama en geschreeuw of enkel met die nicht en haar man (of met die nicht en jou, maar ik weet niet hoeveel zin jij daar in hebt) in een rustig gesprek. Jullie kunnen ook met z'n drieën gaan praten, dan weet je in elk geval zeker dat die vent niet gaat vertellen dat jij hem besprong oid, je weet maar nooit.

Dus tja, ik zou maar gauw van die invloed gebruik gaan maken, want zulk soort zaken hebben de neiging nogal uit de hand te lopen wanneer je er niks mee doet. (Zoals je in het afgelopen jaar reeds hebt kunnen merken.) Naar die man dus, overleggen hoe jullie 't gaan vertellen en eh ja, 't vertellen dus.

[Dennis27]

Doe gewoon wat jij denkt dat goed is En trek je niet te veel aan wat anderen zouden doen...die hebben namelijk nogal makkelijk praten.

Nouja kijk, voor mij persoonlijk is het (tot nu toe) uitgesloten dat ik het ga vertellen of dat ik wil dat hij het gaat vertellen. Ik wil gewoon weten of er een manier is om hier mee om te kunnen gaan..

[Maresa]

Sowieso is het niet jouw schuld. Je zou eventueel je verhaal kwijt kunnen aan een vriendin of je ouders (als je denkt dat die het stil kunnen houden). Het is uiteindelijk aan hem hoe en wanneer hij ervoor uitkomt.

[Meissiej]

Ten eerste jou schuldgevoel is niet echt terecht. En ten tweede raad ik je aan; praat erover met iemand die je vertrouwd! En mocht het je daarna nog erg dwars zitten/ veel invloed hebben op jou; zoek hulp, maar dan proffessionele hulp. (via huisarts, school o.i.d) Voordeel is dat zij vaker soort gelijke verhalen hebben gehoord en je dus ermee kunnen helpen. Verder hebben ze een zwijgplicht wat erg handig is als je niet wil dat iemand weten komt wat er is gebeurd.

Dankjewel allemaal.

Ik heb er zelf geen last van in het dagelijks leven, ik denk er niet iedere nacht aan of wat dan ook. Ik vind heat lleen heel erg dat hun huwelijk er onder lijdt en dat we niet nromaal tegen elkaar kunnen doen met de feestdagen en dat iedereen dat merkt. Ik heb zelf geen hulp nodig, ik kan dat 'aan', maar ik wil hem helpen en zorgen dat hij het ook aan kan zodat we er gewoon mee om kunnen gaan als een 'dom foutje'..

[Sherco]

S/-\nne schreef op 24-10-2006 @ 11:29 :
Ik vind heat lleen heel erg dat hun huwelijk er onder lijdt en dat we niet nromaal tegen elkaar kunnen doen met de feestdagen en dat iedereen dat merkt. Ik heb zelf geen hulp nodig, ik kan dat 'aan', maar ik wil hem helpen en zorgen dat hij het ook aan kan zodat we er gewoon mee om kunnen gaan als een 'dom foutje'..

Ik denk dat je om ervoor te zorgen dat jullie weer "normaal" tegen elkaar kunnen doen, het toch zult moeten vertellen. Ik neem aan dat jou nicht ook wel ziet hoe stom haar man zich voelt en hoeveel spijt hij heeft, en ik denk dat zij het prettiger zou vinden om de oorzaak ervan te weten zodat er iets aan gedaan kan worden, dan te zien hoe alles langzaam stuk gaat...

Wat me nog niet helemaal duidelijk is is waarom jij het per se niet wilt vertellen?

Omdat ik me er voor schaam, ik niet wil dat mijn ouders hem niet meer aardig vinden, ik wil dat ze bij elkaar blijven, ik bang ben dat mijn nicht boos op mij wordt, dat er gedacht wordt dat ik het 'uitgelokt' zou hebben oid, dat er een 'familieruzie' komt.

[smvs]

Ach dat soort verwikkelingen kan de beste overkomen (spoiler alert) http://en.wikipedia.org/wiki/The_Celebration

[Miracle]

S/-\nne schreef op 24-10-2006 @ 12:22 :
Omdat ik me er voor schaam, ik niet wil dat mijn ouders hem niet meer aardig vinden, ik wil dat ze bij elkaar blijven, ik bang ben dat mijn nicht boos op mij wordt, dat er gedacht wordt dat ik het 'uitgelokt' zou hebben oid, dat er een 'familieruzie' komt.

Dat is wel een doemscenario hoor. Zo groot lijkt me de kans niet dat ze het jou gaan verwijten.

Als je denkt dat het vertellen de beste oplossing is, dan kun je dat best op zo'n manier doen dat het bij niemand in het hoofd opkomt om jou ergens van te beschuldigen. Hij kan bijvoorbeeld vertellen wat er is gebeurt en de schuld op zich nemen.

[5803]

Ik snap echt ontzettend goed dat je niet wilt dat iedereen het weet, en als ik in jouw situatie zat zou ik ook echt proberen te voorkomen dat het uitkomt. Hoewel de situatie nu ook al klote is, wordt het volgens mij alleen maar erger als iedereen alles weet. Dan heb je echt nooit meer normale familiefeestjes of iets. Zoiets heeft dan echt wel een grote uitwerking. Een tip of advies oid hoe dit op te lossen, heb ik niet, maar toch zou ik als ik jou was itt de anderen die in de topic hebben gereageerd, het niet vertellen. Succes.

[madelief21]

Wat lastig voor jou, zeg.
Wat hij doet is manipuleren ( persoonlijke mening ) hij belt jou zodat jij je schuldig voelt t.o.v. hem. Als jij hier last van hebt kun je een gesprek met hem hebben ( onder 4 ogen ) waarin je aangeeft dat hij ophoudt met telefoneren en zich gewoon normaal t.o.v. jou gedraagd en dat je het vergeet en vergeeft of dat hij het zegt tegen zijn vrouw ( nicht ). Het is zijn verantwoordelijkheid niet die van jou, jij kan jezelf hierin beschermen.

[Sherco]

S/-\nne schreef op 24-10-2006 @ 12:22 :
Omdat ik me er voor schaam, ik niet wil dat mijn ouders hem niet meer aardig vinden, ik wil dat ze bij elkaar blijven, ik bang ben dat mijn nicht boos op mij wordt, dat er gedacht wordt dat ik het 'uitgelokt' zou hebben oid, dat er een 'familieruzie' komt.

Waarom zou jij je schamen voor iets waar je geen schuld aan hebt? Het is zijn schuld, en dat beseft hij zich ook terdege, anders zou hij zich niet zo idioot gedragen. Ik denk dus niet dat iemand jou iets gaat verwijten, aangezien die jongen zichzelf al verraad door hoe hij doet.
Het is moeilijk, als je aan de ene kant het voor je wilt houden maar aan de andere kant je familie gelukkig wilt houden. Ik vrees dat je toch zult moeten kiezen, want beide tegelijk kan blijkbaar niet...

Nu ik er verder over nadenk; waarom laat je ze dit onderwerp niet lezen als ze je niet geloven, dan wordt denk ik een stuk meer duidelijk

is sowieso niet jouw schuld, hij zat aan jou, niet andersom..
ligt eraan wat ie precies gedaan heeft of t handig is om te vertellen voor iedereen.. denk dat het voor hem wel goed is te vertellen, want hij zit er blijkbaar heel erg mee.. en wat er derna gebeurd zij zo, maar als hijniet verder kan leven zou k het hem laten vertellen..

[madelief21]

Precies, dus realiseer je gewoon dat jij hier geen schuld aan hebt. En leg het gewoon bij hem.

Vandaag bij het eten tijdje over hem gehad. Mijn moeder benadrukte noge ens hoe raar hij wel niet deed en ze waren aan het speculeren dat hij een ander had.

Ik vertel het vanavond mijn broer, hij kan me vast wel helpen.

Bedankt voor alles,
x

Succes meis. Laat je weten hoe je broer het opnam?

Doe ik Dankjewel

[Chloe Siere]

Ik vind dat ie het wel moet vertellen. Dat lijkt me beter voor hem. Ik kan me niet voorstellen dat je nicht het daarom zou uitmaken. Hij heeft duidelijk laten zien dat ie er ongelofelijk veel spijt van heeft.

Ja eh, dit klinkt vrij egoistisch maar:
Ik zou het vreselijk vinden omdat iedereen mij dan ook raar aankijkt. En vooral mijn nicht, met wie ik een enorm goede band heb. Het zou niet meer hetzelfde zijn en dat zou jammer zijn.

Ik vertel het mijn broer niet, ik wil dat niemand van de familie het weet en dat heb ik hem gister ook verteld. Puur egoisme, jep. Maar zoveel stelde het nou toch ook niet voor? Ik zou willne dat hij zich daar gewono overheen kon zetten.

Maarja, genoeg .

[__]

ik snap het wel, maar als je toch zo'n goede band met je nicht hebt.. dan kun je dit toch niet verzwijgen? en dan bedoel ik niet dat wat er gebeurd is, maar het feit dat jíj wel weet waarom die man van d'r zich zo vreemd gedraagt en het niet zegt. als zij het bijvoorbeeld met jou daar over heeft en jij doet alsof je van niks weet.. nouja, ik zou het niet kunnen iig, als ik een goede band met diegene heb.

[Nona]

S/-\nne schreef op 23-10-2006 @ 23:20 :
Het is mijn schuld.

Wie heeft je dat verteld? Zoiets is niet jouw schuld. Hij kan verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen acties en ook als hij jou daarin betrekt is het nog steeds zijn eigen schuld.

Praat met hem, één op één. Dan kun je nagaan hoe hij zich voelt, wat hij in de toekomst zou doen en wat zijn ideeën zijn over hoe jullie dit op zouden kunnen lossen. Dit ongedaan maken kan niet, maar zo lang een zwaar schuldgevoel dragen heeft ook geen enkel nut. Wijs hem op de practische feiten en laat hem ook weten hoe jij je erbij voelt, waar je bang voor bent en hoe je ermee zit. Een goed gesprek lost niet alles op, maar kan een heleboel verhelderen.

[Chloe Siere]

Waarom zou iedereen jou raar aankijken? Echt, dat is grote onzin.

[elledc]

Misschien zit hij ermee verveeld omdat hij iets voelt voor jou?
Vandaar misschien zijn schuldgevoelens. Het kan toch niet dat hij elke nacht piekert over dat ene accidentje?
Volgens mij zit het veel dieper dan dat, ook het mijden en negeren wil veel zeggen, hij wil niet opnieuw met zijn gevoelens geconfronteerd worden.
Vervelend voor jou natuurlijk. Als ik jou was zou ik er niet teveel over vertellen.

[Lautitia]

Misschien is het een idee om een brief te schrijven aan je nicht waarin je vertelt wat er gebeurd is, hoe je hier mee om bent gegaan, waarom je nu toch enigzins noodgedwongen bent het te vertellen en hoe je je daaronder voelt. Vervolgens ga je naar haar toe, vraag je haar om de brief in zijn geheel te lezen en geef je aan dat er daarna de mogelijkheid is om er samen over te praten.

Het voordeel hiervan is namelijk dat je iemand dwingt het hele verhaal tot zich te nemen. Wanneer je namelijk in gesprek zou gaan met je nicht is het mogelijk dat je onderbroken wordt, omdat zij op dat moment beheerst wordt door emoties. Ik denk dat op deze manier de kans vrij klein is dat iemand jou raar aan gaat kijken.

Ik denk dat wanneer hij als eerste zijn verhaal vertelt er geen oor meer voor jouw kant van het verhaal zal zijn, en dat is nou juist zo van belang in deze situatie om de boel niet te laten escaleren. Ik weet wel dat je het liever niet vertelt aan wie dan ook, maar ik ben toch bang dat bij hem de bom op een gegeven moment toch wel zal barsten. Kies daarom voor een 'nette', rustige afhandeling en wacht daar niet te lang meer mee; nu is men nog wel bereid om écht te luisteren. Probeer het eens zo te zien.

Wanneer je weer aan het doemdenken slaat over wat er gebeuren kan als je het vertelt, moet je eens objectief nagaan of de oorzaak daarvan niet soms buiten jou ligt. Dat ze gaan scheiden behoort tot de mogelijkheden, maar dat is enkel en alleen te wijten aan het feit dat hij de gebeurtenis niet los kan laten vanwege de gevoelens en gedachten die het oproept en aan het eventuele onbegrip dat bij je nicht kan ontstaan. Controleer je doemgedachten op hun waarheid en spreek ze tegen.

Ik wens je sterkte toe.

Dankjewel Heel lief .

Die brief is geen slecht idee, dan heb ik tenminste weer een beetje de touwtjes in handen in plaats van 'afwachten' totdat bij hem de bom barst.

Ik ben er veel mee bezig, maar ik wil er goed over nadenken voordat ik iets onderneem.

Desalniettemin, hartstikke bedankt

X

[XQseMe2]

Paranoide schreef op 24-10-2006 @ 00:02 :
Hij had het gewoon direct moeten vertellen, nu is de hele zaak ontzettend opgeblazen. Doordat hij nu al een jaar (terecht) met schuldgevoel loopt, doordat jij nu al een jaar (niet geheel terecht) met schuldgevoel loopt, doordat die nicht nu al een jaar voor de gek is gehouden, doordat de hele familie er bij betrokken is geraakt omdat die kerel anders is gaan doen, etc.

Verder zal dit hoe dan ook wel uitkomen. Je hebt alleen invloed op hoe en wanneer dit gebeurt - op een familiefeestje, met veel drama en geschreeuw of enkel met die nicht en haar man (of met die nicht en jou, maar ik weet niet hoeveel zin jij daar in hebt) in een rustig gesprek. Jullie kunnen ook met z'n drieën gaan praten, dan weet je in elk geval zeker dat die vent niet gaat vertellen dat jij hem besprong oid, je weet maar nooit.

Dus tja, ik zou maar gauw van die invloed gebruik gaan maken, want zulk soort zaken hebben de neiging nogal uit de hand te lopen wanneer je er niks mee doet. (Zoals je in het afgelopen jaar reeds hebt kunnen merken.) Naar die man dus, overleggen hoe jullie 't gaan vertellen en eh ja, 't vertellen dus.

Paranoide schreef op 24-10-2006 @ 00:02 :
Hij had het gewoon direct moeten vertellen, nu is de hele zaak ontzettend opgeblazen. Doordat hij nu al een jaar (terecht) met schuldgevoel loopt, doordat jij nu al een jaar (niet geheel terecht) met schuldgevoel loopt, doordat die nicht nu al een jaar voor de gek is gehouden, doordat de hele familie er bij betrokken is geraakt omdat die kerel anders is gaan doen, etc.

Verder zal dit hoe dan ook wel uitkomen. Je hebt alleen invloed op hoe en wanneer dit gebeurt - op een familiefeestje, met veel drama en geschreeuw of enkel met die nicht en haar man (of met die nicht en jou, maar ik weet niet hoeveel zin jij daar in hebt) in een rustig gesprek. Jullie kunnen ook met z'n drieën gaan praten, dan weet je in elk geval zeker dat die vent niet gaat vertellen dat jij hem besprong oid, je weet maar nooit.

Dus tja, ik zou maar gauw van die invloed gebruik gaan maken, want zulk soort zaken hebben de neiging nogal uit de hand te lopen wanneer je er niks mee doet. (Zoals je in het afgelopen jaar reeds hebt kunnen merken.) Naar die man dus, overleggen hoe jullie 't gaan vertellen en eh ja, 't vertellen dus.

Paranoide schreef op 24-10-2006 @ 00:02 :
Hij had het gewoon direct moeten vertellen, nu is de hele zaak ontzettend opgeblazen. Doordat hij nu al een jaar (terecht) met schuldgevoel loopt, doordat jij nu al een jaar (niet geheel terecht) met schuldgevoel loopt, doordat die nicht nu al een jaar voor de gek is gehouden, doordat de hele familie er bij betrokken is geraakt omdat die kerel anders is gaan doen, etc.

Verder zal dit hoe dan ook wel uitkomen. Je hebt alleen invloed op hoe en wanneer dit gebeurt - op een familiefeestje, met veel drama en geschreeuw of enkel met die nicht en haar man (of met die nicht en jou, maar ik weet niet hoeveel zin jij daar in hebt) in een rustig gesprek. Jullie kunnen ook met z'n drieën gaan praten, dan weet je in elk geval zeker dat die vent niet gaat vertellen dat jij hem besprong oid, je weet maar nooit.

Dus tja, ik zou maar gauw van die invloed gebruik gaan maken, want zulk soort zaken hebben de neiging nogal uit de hand te lopen wanneer je er niks mee doet. (Zoals je in het afgelopen jaar reeds hebt kunnen merken.) Naar die man dus, overleggen hoe jullie 't gaan vertellen en eh ja, 't vertellen dus.

Paranoide schreef op 24-10-2006 @ 00:02 :
Hij had het gewoon direct moeten vertellen, nu is de hele zaak ontzettend opgeblazen. Doordat hij nu al een jaar (terecht) met schuldgevoel loopt, doordat jij nu al een jaar (niet geheel terecht) met schuldgevoel loopt, doordat die nicht nu al een jaar voor de gek is gehouden, doordat de hele familie er bij betrokken is geraakt omdat die kerel anders is gaan doen, etc.

Verder zal dit hoe dan ook wel uitkomen. Je hebt alleen invloed op hoe en wanneer dit gebeurt - op een familiefeestje, met veel drama en geschreeuw of enkel met die nicht en haar man (of met die nicht en jou, maar ik weet niet hoeveel zin jij daar in hebt) in een rustig gesprek. Jullie kunnen ook met z'n drieën gaan praten, dan weet je in elk geval zeker dat die vent niet gaat vertellen dat jij hem besprong oid, je weet maar nooit.

Dus tja, ik zou maar gauw van die invloed gebruik gaan maken, want zulk soort zaken hebben de neiging nogal uit de hand te lopen wanneer je er niks mee doet. (Zoals je in het afgelopen jaar reeds hebt kunnen merken.) Naar die man dus, overleggen hoe jullie 't gaan vertellen en eh ja, 't vertellen dus.

etc.

Snap je 'm...?
Sterkte ermee

[Nona]

Lautitia schreef op 03-11-2006 @ 21:45 :
Misschien is het een idee om een brief te schrijven aan je nicht waarin je vertelt wat er gebeurd is, hoe je hier mee om bent gegaan, waarom je nu toch enigzins noodgedwongen bent het te vertellen en hoe je je daaronder voelt. Vervolgens ga je naar haar toe, vraag je haar om de brief in zijn geheel te lezen en geef je aan dat er daarna de mogelijkheid is om er samen over te praten.

Kan op zich, maar ik zou het wel flauw vinden om dat achter zijn rug om te doen. Dan had je het meteen moeten vertellen. Maar om er zo veel tijd daarna nog eens mee te komen zonder hem in te lichten vind ik toch fout.