Wat moet ik doen?!

[de lekkerste]

Hoi allemaal..

Zoals de meesten van jullie wel zullen weten, zit ik nu echt in een vervelende periode..
Ben 7 maanden geleden mijn moeder kwijt geraakt.. en 2 dagen geleden heeft de moeder van mijn beste vriendin zelfmoord gepleegd..

Nu zit ik met 2 dingen, ik begin met het laatste en makkelijkste..
Vorig week vrijdag heb ik op school een stuk of 30 pillen bijna ingenomen. Ik werd betrapt door S.P. 'Gelukkig' kan ik het niet noemen.. Ik had er echt bedoelingen bij..
Toen ze achter me stond en tegen me begon te praten om me te kalmeren, zag ik pas in hoe stom ik bezig was..
Dinsdag heeft de moeder van R; mijn beste vriendin, zelfmoord gepleegd. Door pillen. Ik was er zó van geschrokken dat ik na school, toen ik thuis kwam, meteen alle pillen en scherpe dingen uit mijn kamer heb gezet.
(De pillen heb ik net toch maar weer mijn kamer ingehaald...)
Ik durf R. dus niet onder ogen te komen..

Mijn moeder is vermoord.
Verdachte is opgepakt, maar...
Ik denk dat P. er meer van weet, dat hij er ook wat mee te maken heeft.. Aan de ene kant zou ik hem graag aan willen geven, maar aan de andere kant wil ik hem niet 'verraden'.
Tot nu, heb ik aan niemand verteld hoe ik over de zaak van mijn moeder denk.. Ik stop het weg.
Ja, ik weet dat ik dat niet moet doen..
Ja, ik weet dat ik erover moet praten, schrijven o.i.d.
Maar dat kan ik niet. En als ik het dan probeer, klap ik dicht. (komt door wat er vroeger is gebeurd, toen praatte ik heel veel)
Ik weet echt niet wat ik allemaal moet doen..
Ik voel me zo rot en alleen en misschien vinden jullie dit wanhopig ofzo, maar dit is wie ik nú ben.. Dit is niet wie ik zijn wil..

Kunnen jullie me verder helpen..?

Liefs.. Yas.

Meis, dit is niet niks. Hoe moeilijk het ook is, je moet hierover praten. Misschien is het makkelijker om met S.P. hierover te praten? Ik weet niet wie het is, maar zij weet er al iets van. Of misschien heb je familie die je goed kan helpen? Uiteindelijk is het denk ik belangrijk dat je professionele hulp krijgt.

Niemand kan in jou koppie kijken dus het is belangrijk dat je zelf aangeeft dat het niet goed gaat. Ik weet dat het heel moeilijk is, maar het is vrees ik de enige weg. Je hoeft het natuurlijk niet per se te vertellen, je kunt ook een brief of mail schrijven naar iemand als dat makkelijker is.

Heel veel sterkte meis!

de lekkerste schreef op 16-11-2006 @ 22:15 :
Tot nu, heb ik aan niemand verteld hoe ik over de zaak van mijn moeder denk.. Ik stop het weg.
Ja, ik weet dat ik dat niet moet doen..
Ja, ik weet dat ik erover moet praten, schrijven o.i.d.
Maar dat kan ik niet.

Kunnen jullie me verder helpen..?

Stop
Think
Orientate
Plan

Stop - Zoek eerst rust. Hoe? »

Think - Bedenk dat ook dit probleem uiteindelijk zal overgaan. Dat is moeilijk als je er middenin zit, ik weet het, maar hou het in je achterhoofd. En verder? »

Orientate - Laat voorlopig iemand anders de oplossingen uitzoeken. Jij hebt al genoeg aan je hoofd. Neem iemand in vertrouwen, iemand die in een positie is en de tijd heeft om je te helpen. Die persoon mag niets voor jou beslissen, maar toont je alleen de keuzes. Pas als jij iets besluit, komt die persoon in actie. Maar wie dan? »

Plan - Onderneem nu stappen en neem contact op met de persoon die in je hoofd opkomt. Je denkt vast aan iemand. Iemand met kracht en goedheid, die niets of weinig met jouw problemen te maken heeft. En dan? »

Je moet niets. Tast af. Je kunt die persoon best vertellen dat je in grote problemen verkeert, maar dat er nog niet over wilt praten. Zeg dat je nu steun wilt en pas praat als je er aan toe bent. Verzamel je kracht, wees sterk.

Heel veel sterkte toegewenst.

[de lekkerste]

Hallo..

Bedankt voor jullie reacties..
S.P. is een docent bij mij op school.. Aan haar heb ik veel steun..
Ik vertrouw haar wel, denk ik.. Maar niet goed genoeg..
Sinds het overlijden van mijn moeder, vertrouw ik niemand meer. ALthans, ik vind het moeilijk om belangrijke dingen zomaar even met iemand te bespreken.
Ik weet dat jullie gelijk hebben, en dat ik tóch met iemand moet gaan praten..

Als ik denk aan rust houden, wil ik meteen naar bed..
Als ik me rot voel, kruip ik ook meteen in bed..

Op school mag ik van docenten wegblijven als ik weet dat ik me tóch niet kan concentreren, en als ik me echt kut voel. Dus daar maak ik ok echt gebruik van. Misschien zelfs misbruik.

Ik heb nu overal lak aan.. Nu, op dit moment, kan h et me niet eens schelen dat het zo slecht gaat.
Mijn diepe onvoldoendes doen me ook helemaal niets. Doe helemaal niets aan school, sociale contacten o.i.d.

Het enige waar ik aan denk is weg gaan.. Maar ik kan het niet, door wat er afgelopen week is gebeurd.
Ik ben er echt heel erg mee bezig.. Eigenlijk vind ik het best eng..


Ik heb net een brief geschreven. Ik denk dat ik die aan S.P. zal geven, maar ik weet het niet zeker.. Ik zie wel of ik nog durf..
Morgenochtend is de begrafenis. Ik ga toch maar niet. Ik ben bang dat ik straks een paniek aanval krijg ofzo. Ik doe wel een kaartje op de post..!


aan de ene kant wil ik dit allemaal niet meer.. aan de andere kant kan het me niets schelen..

..xx

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
Sinds het overlijden van mijn moeder, vertrouw ik niemand meer. Althans, ik vind het moeilijk om belangrijke dingen zomaar even met iemand te bespreken.Ik weet dat jullie gelijk hebben, en dat ik tóch met iemand moet gaan praten..

Neem de tijd. Voel je eigen ritme totdat het 'moeten' een 'willen' is geworden. Verwacht ook geen wonderen van mensen die je helpen. Ja zal zien dat ze alles doen om je te helpen, maar het is heel erg moeilijk om voor ze om zich in jouw situatie te verplaatsen. Tip: geef duidelijk aan hoe je je voelt en wat je nodig hebt.

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
Als ik denk aan rust houden, wil ik meteen naar bed..
Als ik me rot voel, kruip ik ook meteen in bed..

Wegkruipen is normaal. Veroordeel jezelf er niet om. Dat geldt overigens voor alles wat je doet: neem gewoon waar dat je je zo voelt, maar veroordeel jezelf er niet om. Weet dat het een deel van een proces is.

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
Ik heb nu overal lak aan.. Nu, op dit moment, kan h et me niet eens schelen dat het zo slecht gaat. Mijn diepe onvoldoendes doen me ook helemaal niets. Doe helemaal niets aan school, sociale contacten o.i.d. Het enige waar ik aan denk is weg gaan.. Maar ik kan het niet, door wat er afgelopen week is gebeurd.

Ook dit is normaal. Het geeft niet. Accepteer dat je je zo voelt. Weet tegelijk dat je wel kunt weglopen, maar dat je problemen met je mee gaan. Ze blijven bij totdat je er iets aan doet. Dat betekent natuurlijk niet dat ze nooit meer weggaan - alles gaat uiteindelijk voorbij.

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
Ik heb net een brief geschreven. Ik denk dat ik die aan S.P. zal geven, maar ik weet het niet zeker.. Ik zie wel of ik nog durf..

Anders geef je de brief op een moment dat je je goed voelt, maar zegt dat ze die brief pas mag openmaken als jij zegt dat dat mag.

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
Morgenochtend is de begrafenis. Ik ga toch maar niet. Ik ben bang dat ik straks een paniek aanval krijg ofzo. Ik doe wel een kaartje op de post..!

Ik denk dat ze dat best zal begrijpen. Natuurlijk is zo'n begrafenis moeilijk voor je.

de lekkerste schreef op 17-11-2006 @ 18:55 :
aan de ene kant wil ik dit allemaal niet meer.. aan de andere kant kan het me niets schelen..

De enige manier waarop je dit allemaal niet meer hebt, is door iets aan je situatie te veranderen. Ik begrijp dat het moeilijk is voor je om erover te praten. Erover praten betekent als het ware dat het echt is. Als je zwijgt dan is het er niet. Praat erover als je er aan toe bent. Maar laat je wel steunen. Het zal je verbazen hoeveel steun je krijgt als je zegt dat je die nodig hebt, maar er toch niet over kan praten. Mensen hebben geduld.

[de lekkerste]

Erover praten betekent als het ware dat het echt is. Als je zwijgt dan is het er niet.

whoow..
Dat is dus precies waarom ik er niet over wil praten. Ik wist nooit hoe ik het moest verwoorden..

Bedankt, voor je reactie..
Het geeft mij denk ik een beetje kracht om hulp te zoeken..
Dankjewel..

[Cherry Springs]

Om te beginnen vind ik het echt heel erg vreselijk voor je. *dikke knuffel geeft*
Kan je erover praten met je beste vriendin? Samen uithuilen lucht erg op.
Sorry, ik weet niet hoe ik je verder kan helpen.
Heel veel sterkte in elk geval.

[de lekkerste]

Ik ga nu naar een feest.. Verloving van mijn neef..
Ik heb zo geen zin.. Het liefste zou ik thuis willen blijven, maar ik heb een verrassing voor hem.. Ik ga zingen (heb ik nu dus al helemaaaal geen zin in..)
Als ik vanavond op tijd terug ben, en niet kan slapen enzo, ga ik S.P. mailen.

Vandaag was de begrafenis. Ik ben niet geweest. Nu voel ik me zó schuldig.. Toen met mij stond ze 24/7 voor me klaar...
Misschien dat ik volgend week bij haar langs ga.
Ik ga nu even haar adres zoeken..!!

xx

[de lekkerste]

Nu heb ik S.P. nog niet gemaild.. Ik ben écht laf..

En k voel me zó schuldig dat ik niet naar de begrafenis ben geweest

[Magican]

Cherry Springs schreef op 18-11-2006 @ 12:49 :

Heel veel sterkte in elk geval.

de lekkerste schreef op 20-11-2006 @ 18:11 :
Nu heb ik S.P. nog niet gemaild.. Ik ben écht laf..

En k voel me zó schuldig dat ik niet naar de begrafenis ben geweest

Noteer dat je dat doet. Beoordeel het niet. Zie gewoon dat je je zo voelt en dat je dat doet, maar beoordeel het niet als goed of slecht. Ga wel op onderzoek uit waarom je dat doet. Maar laf - dat ben je niet.

[Yientje]

((ik vind van wel.... ))

Ik ben bij de psychologe geweest. Het was eigenlijk een kennismakingsgesprek samen met de psychologe die de behandeling overneemt. Ik heb ze alles verteld. Nou ja.. bijna alles.
Nu weten ze zeker dat ik depressief ben. Ik had ze nooit mogen vertellen van mijn z.m. actie, anders hadden ze me medicijnen gegeven. Zou ik me ten minste een beetje beter voelen..

Ik heb R. nog steeds niet gesproken. Ik durf haar niet onder ogen te komen, maar dat komt wel goed, ooit, hoop ik.
Volgend week toetsweek..
echt balen. Dat kan ik er nu niet bij hebben, maar ook dat moet gebeuren. Ik zal zo veel mogelijk mijn best doen

Liefs.