Het wordt misschien een lang en vaag verhaal, maar ik zal erg blij zijn als mensen de moeite nemen om het te lezen en er serieus op in te gaan. Vooral als je met dezelfde klachten te maken hebt zou ik het graag van je horen.
Ik weet niet of het er überhaupt iets mee te maken heeft, maar vorig jaar januari heb ik voor de eerste en enige keer in m'n leven spacecake gegeten. Het viel absoluut niet goed, ik had een vreselijke trip en heb daarna nog een paar dagen instabiel rondgelopen. De trip begon met het gevoel dat er iets vastzat in mijn keel; alsof er een botje los was geschoten dat stak, of dat er een stukje plastic vastzat. Daarna kreeg ik het gevoel alsof mijn hele binnenste begon te draaien terwijl de rest van de wereld stilstond. Of andersom, dat was niet helemaal duidelijk. Wat ik daarna ervaren heb kan ik nog het best omschrijven als het gevoel hebben dat je tegelijkertijd geboren wordt en doodgaat. Daarnaast voelde ik de standaard dingen die mensen ervaren bij een trip: geen besef van tijd, angst, droge mond etc.
Sinds dat moment heb ik last van vreemde klachten. Soms voelt het alsof er weer iets vastzit in mijn keel, terwijl dat niet zo is. Het belemmert niet mijn ademhaling, ik kan gewoon slikken en eten, als ik aan mijn keel voel zit er niets. Ik ben daar al eens voor naar de dokter geweest en die zei dat het waarschijnlijk een probleem met mijn amandelen is, niets ernstigs. Dat geloof ik graag, maar het heeft heel lang geduurd voordat ik het echt kon aanvaarden. Ergens bleef ik het gevoel houden dat het toch iets ernstigs was en dat kon ik niet zo makkelijk van me afzetten. Dat is al iets wat in principe niet klopt. Als de dokter zegt dat iets een heel normale onsteking is accepteert men dat meestal gewoon en blijft er niet over doormalen.
Dat is niet het ergste, het is nog medisch verklaarbaar. Ik schrok altijd van het vervelende gevoel in mijn keel, hoewel dat de ene keer heftiger was dan de andere. Waar het eigenlijk om gaat is dat ik erg vaak last van een drukkend gevoel in mijn borstkas. Het is moeilijk te omschrijven, maar komt nog het dichtst in de buurt van het gevoel dat je waarschijnlijk zult hebben als er een stoeptegel in je borstkas wordt gelegd. Het begint vrijwel altijd aan de linkerkant, waardoor ik lange tijd bang ben geweest dat het iets met mijn hart is. Daarna verspreidt het gevoel zich naar het midden en rechts, niet altijd op dezelfde manier. Daarnaast heb ik last van de volgende gevoelens:
- Het gevoel dat er heel erg veel bloed tegelijk door een ader stroomt, en dat als ik niet even gauw met mijn arm of been zwaai het niet goed zal komen.
- Soms wordt 1 van mijn ledermaten heel zwaar en moet ik er van mezelf ook even mee schudden.
- Dat een bepaalde plaats in mijn lichaam ineens heel erg warm begint te voelen, alsof het van binnenuit in de fik gestoken werd. Als ik dan aan dat lichaamsdeel voel is de temperatuur natuurlijk gewoon normaal.
- Het gevoel dat de hele wereld begint te draaien terwijl ik stilsta, of dat ik begin te draaien terwijl alles om me heen stil blijft staan.
- Wazig zicht, vlekken voor mijn ogen, terwijl er aan mijn ogen toch echt niets mankeert.
Ik ben naar aanleiding van dit soort klachten 2 keer in paniek 's nachts naar de huisartsenpost van het ziekenhuis gegaan, maar ik werd iedere keer gezond verklaard. Na een bezoek aan mijn huisarts heeft deze me voor de druk in mijn borstkas doorverwezen naar het ziekenhuis om longfoto's, een hartfilmpje en een bloedonderzoek te laten doen. Daar kwam ook uit dat mij lichamelijk niets mankeert.
Die gedachte houdt me wel op de been als er weer iets op komt zetten, maar ondertussen is het nog steeds niet gestopt. Ik link de gevoelens aan mijn spacecake-trip, omdat ze grotendeels overeenkomen met wat ik toen voelde. Dat hoeft echter helemaal niet zo te zijn. Wat wel waar is, is dat ik voor die tijd nooit last heb gehad van deze problemen.
Eerder ben ik in paniek geraakt als ik weer vreemde dingen voelde, inmiddels niet meer. Ik kan mezelf goed voorhouden dat het niets lichamelijk is, dat ik niet doodga en dat ik op moet houden met raar doen. Als ik dat blijf denken komt het altijd goed. De klachten komen ook altijd opzetten als ik alleen ben, als ik rust (in bed een film kijken, slapen) maar nooit overdag als ik bezig ben met wat dan ook. Dat is voor mij ook al een indicatie dat het toch echt niets lichamelijks is.
Omdat het probleem niet medisch is, is het psychish. Ik kan best accepteren dat ik zo nu en dan rare lichamelijke dingen voel die niet kloppen met wat er echt met me aan de hand is, maar dan wil ik wel weten waar dat vandaan komt, wat het precies is en waarom nou eigenlijk. Een vriendinvan me heeft me aangeraden om het er eens met een medium over te hebben. Hoewel ik daar zelf sceptisch tegenover sta en ontzettend nuchter ben, is het misschien toch een optie. Ik kan er namelijk niet meer zo goed tegen dat ik al bijna een jaar klachten heb die schijnbaar niet te verklaren zijn.
__________________
没有什么不能够面对!
|