Ik vrees dat dit niet een heel positief verhaal wordt......
Sinds 4 maanden gaat het niet zo lekker meer met me.
Heb het gevoel dat ik constant achter mezelf aan loop te hollen, en steeds meer de verwachtingen van anderen aan het voldoen ben.
Op de een of andere manier lijkt het wel alsof ik steeds meer aan het acteren ben dat het wel ok met me gaat, maar van binnen weet ik dat het niet zo is. Ik durf er ook niet zo goed mee voor de dag te komen, want ik heb het er al zo vaak over gehad met met mijn vriendin, en ik weet dat ze er altijd voor me is, maar ik wil er haar niet teveel mee belasten.
Ik weet gewoon niet zo goed meer waar ik sta in het leven, wat ik in de toekomst wil, en hoe ik aan ieders verwachtingen nog langer kan voldoen.
Dit heeft ook tot gevolg dat ik op ram koers lig met bijna iedereen, en mensen onbedoelt beledig. Aan de ene kant wil ik geen mensen om me heen, im de ergste uitvallen zelf maar op te vangen ( ik heb in een vlaag van razernij een onderdeel van mijn trompet kapot gesmeten ), aan de andere kant ben ik dan wel heel eenzaam.
Het begon eigenlijk toen ik 4 maanden geleden een nachtmerrie kreeg over iets dat gebeurde toen ik naar de middelbare school zou gaan. Ik was aan het spelen met een buurjongen, die 3 jaar ouder is, het begon met stoeien, maar daarna, gebeurde er iets wat ik nog steeds aan niemand heb verteld, want niemand zou me geloven, zelfs mijn moeder niet, en dat was toch iets dat met jongens toch niet zou gebeuren?? ZO redeneerde ik toen, en ik heb me er veder maar voor afgesloten, en veel ervan ben ik ook vergeten, totdat die nachtmerries begonnen, met meer details dan ik ooit voor mogelijk zou hebben gehouden.
Door die nachtmerries slaap ik bijna niet, en heb ik het gevoel dat ik echt heel langzaam gek aan het worden ben, zonder dat ik het kan tegenhouden, ik durf eigenlijk niemand van mijn vrienden erover te spreken, omdat ik bang ben dat ze niet zouden geloven, maar ik word steeds radelozer en wanhopiger.
Heeft iemand tips, ben ik dusdanig gestoord aan het worden dat ik naar de psych moet, of moet ik me meer vermannen???
|