Herbelevingen

[Eend]

Ik heb tijdens mijn opname best wel veel heftige dingen meegemaakt. Zo ben ik in totaal 3 maanden gesepareerd (2x anderahlve maand) geweest en heeft een afdelingsgenootje van me zelfmoord gepleegd.
Eerst had ik hier geen last van, maar naarmate het beter gaat met me, krijg ik steeds meer last van een soort herbelevingen. Ik zie dan heel die situatie als een filmpje weer voor me en voel de paniek die ik toen ook voelde.

Nou vraag ik me af of er meer mensen zijn met herbelevingen en wat jullie er aan doen om 'eruit' te komen. Zijn er trucjes voor of niet?

[deedee21]

Ik zelf heb meestal nachtmerrie's over dingen die er zijn gebeurt tijdens mijn opnames.Alleen de dingen die thuis zijn gebeurt herbeleef ik meestal lukt het me niet om ze te stoppen.
Soms helpt het om de beelden te veranderen die je liever ziet zoals in plaats van ruzie gezelligheid

volgens mij is herbeleving een teken dat je het niet verwerkt hebt.. dus denk dat de enige manier om er vanaf te komen of er iig mee om te kunnen gaan is de dingen te gaan verwerken op een of andere manier.. sterkte!

[Droomvlucht]

Poeh.. moeilijk.. Voel je zelf ook wel eens de herbeleving aankomen?

Er is mij ooit een associatie oefening aangeleerd. Dat als je het voelt aankomen je naar iets kijkt, de kleur benoemt en allerlei dingen gaat opnoemen of bedenken die met die kleur te maken hebben.

Ik wil niet zeggen dat dit super werkt of dat het een wondermiddel is ofzo, maar soms helpt het wel helemaal in het begin als je het dus voelt aankomen.

[dwight88]

herkenbaar, al is het voor mij in een iets andere vorm, geen therapie.

Mijn moeder is bijna 2 maanden geleden overleden, na een extreem zwaar ziektebed. Die weken, het overlijden (waar ik 'gelukkig' bij was), de begrafenis. Alles komt ook regelmatig precies voorbij in m'n gedachten.

[~~dolce~~]

Aragnabite schreef op 19-10-2006 @ 12:09 :

Er is mij ooit een associatie oefening aangeleerd. Dat als je het voelt aankomen je naar iets kijkt, de kleur benoemt en allerlei dingen gaat opnoemen of bedenken die met die kleur te maken hebben.

ja, die oefening heb ik ook geleerd! werkte meestal wel oke, nou had/heb ik niet echt herbelevingen maar t was meer een oefening om in het "hier en nu"te blijven.
Ook was er bij mij op de afdeling die had hele erge herbelevingen en om haar "terug" te krijgen was het vooral belangrijk dat ze letterlijk, met bijna benen op de grond zat. (zeg maar niet opgetrokken)

Ik herken het wel, hoewel het voor mij niet echt herbelevingen zijn, gewoon nare herinneringen. Met mij gaat het nu al een hele tijd heel goed, maar toch denk ik nog het grootste deel van de tijd aan die rottijd. Het lukt me wel steeds beter om dat gevoel buiten te sluiten, ik denk dan wel aan die rottijd, maar voel niet meer wat ik toen voelde. Daarvoor moet je sterk zijn en het gewoon absoluut niet toelaten je daar weer rot om te gaan voelen. Constand andere gedachtes er tegenover zetten ("het is verleden tijd", "Ik ben nu veranderd", "die mensen kom ik nu niet meer tegen" enz.) Natuurlijk, af en toe wint het rotte gevoel, maar dan is het zaak zo snel mogelijk in te grijpen, een leuk muziekje opzetten, met mensen kletsen, kijken wat je allemaal bereikt hebt, even iets anders doen, uit de situatie gaan waar je op dat moment in zit. Succes!

[Eend]

Aragnabite schreef op 19-10-2006 @ 12:09 :
Poeh.. moeilijk.. Voel je zelf ook wel eens de herbeleving aankomen?

Er is mij ooit een associatie oefening aangeleerd. Dat als je het voelt aankomen je naar iets kijkt, de kleur benoemt en allerlei dingen gaat opnoemen of bedenken die met die kleur te maken hebben.

Ik wil niet zeggen dat dit super werkt of dat het een wondermiddel is ofzo, maar soms helpt het wel helemaal in het begin als je het dus voelt aankomen.

Ja, die oefening herken ik wel. Die ken ik van het wegraken. Ik kan mezelf namelijk wegdissociëren. Als je dan om je heen gaat kijken en aan dingen gaat voelen e.d. dan blijf je in het hier en nu.
Nou is het zo dat ik nogal eigenwijs ben en ik het vaak te lang uitstel, waardoor ik er geen grip op krijg. Zo kom ik vaak in de separeer terecht. Ik ga hier allemaal wel behandeling voor krijgen in Amsterdam of Den Haag, maar dat duurt nog even.

Ik ga gewoon nog extra mijn best doen om een dissociatie of herbeleving voor te zijn met deze oefening.

[Eend]

lentekriebel schreef op 19-10-2006 @ 16:10 :
Ik herken het wel, hoewel het voor mij niet echt herbelevingen zijn, gewoon nare herinneringen. Met mij gaat het nu al een hele tijd heel goed, maar toch denk ik nog het grootste deel van de tijd aan die rottijd. Het lukt me wel steeds beter om dat gevoel buiten te sluiten, ik denk dan wel aan die rottijd, maar voel niet meer wat ik toen voelde. Daarvoor moet je sterk zijn en het gewoon absoluut niet toelaten je daar weer rot om te gaan voelen. Constand andere gedachtes er tegenover zetten ("het is verleden tijd", "Ik ben nu veranderd", "die mensen kom ik nu niet meer tegen" enz.) Natuurlijk, af en toe wint het rotte gevoel, maar dan is het zaak zo snel mogelijk in te grijpen, een leuk muziekje opzetten, met mensen kletsen, kijken wat je allemaal bereikt hebt, even iets anders doen, uit de situatie gaan waar je op dat moment in zit. Succes!

Dit is voor mij heel moeilijk, omdat ik nog midden in die rotperiode zit. Ik kan niet denken dat het voorbij is, want het hoeft maar even slecht te gaan en ik zit zo weer in de separeer. dat is ook mijn grootste angst, maar mijn psychiater kan niet beloven dat ze me nooit meer zal separeren,omdat ze net zo goed weet als ik, dat het gewoon heel slecht met me kan gaan.

Een muziekje opzetten doe ik wel eens, maar het helpt niet altijd. Met mensen praten had ik ook al aan gedacht. Even een gesprekje aanvragen bij de verpleging, maar het probleem is, dat ik er op dat moment niet aan denk dat ik hulp kan vragen. Ik werk met een rode kaart. Die moet ik laten zien wanneer ik wegraak en dan kijkt de verpleging wat ze met me doen. Meestal gooien ze me dan weer de separeer in. Dat is tot nu toe de enige effectieve manier, maar daar wil ik juist vanaf.

slobowicz schreef op 19-10-2006 @ 10:21 :
volgens mij is herbeleving een teken dat je het niet verwerkt hebt.. dus denk dat de enige manier om er vanaf te komen of er iig mee om te kunnen gaan is de dingen te gaan verwerken op een of andere manier.. sterkte!

Dat is ook wat ik er van begrepen heb. En ook dat juist herbeleven een vorm van verwerken is. En dat de pijn/paniek minder wordt.
Maar hoe je het voorkomen kunt weet ik niet...

[Jaleesa]

als je het aan voelt komen jezelf proberen terug te halen naar het hier en nu. Benoem voor jezelf wat je aan het doen bent en ga daarmee verder. als je op het moment niks aan het doen bent zorg je voor jezelf voor een simpele activiteit zoals thee zetten. Hou het makkelijk maar zorg dat je jezelf terugverwijst naar de activiteit, benoem ook voor jezelf wie er in je omgeving zijn,als je alleen bent benoem je dat ook. Dat is hoe we op mijn werk clienten terug proberen te halen, werkt niet altijd, dan fixeren we ze, maar dan heb ik het ook over bewoners die nog niet zo ver zijn als jij

[Droomvlucht]

~lienepien~ schreef op 19-10-2006 @ 19:23 :
Dat is ook wat ik er van begrepen heb. En ook dat juist herbeleven een vorm van verwerken is. En dat de pijn/paniek minder wordt.
Maar hoe je het voorkomen kunt weet ik niet...

Als herbeleven een vorm van verwerking is, is er bij mij vast iets fout gegaan.

Ik heb dat eigenlijk nooit. Natuurlijk heb ik wel eens herinneringen aan een bepaalde situatie, maar om nou te zeggen dat ik ze opnieuw beleef...? Nee.

[Droomvlucht]

Ok, gisteren was ik een beetje geïrriteerd over iets geloof ik. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat herbeleven juist een teken is dat je iets NIET hebt verwerkt.

Het kan zijn dat je in therapie herbelevingen gaat oproepen. Dan doe je dat om te verwerken, maar dat is iets anders dan dat ze zich zonder aankondiging of door een trigger komen.

Ik heb ook veel last van herbelevingen, en ik begin nu wat trucjes te leren in de dagbehandeling die ik nu doe. In ieder geval als ik bij mensen ben. Door beide voeten op de grond te zetten en proberen mensen aan te kijken en proberen iets te zeggen over wat er gebeurd. Voor als ik alleen ben weet ik het nog niet zo goed.

[XQseMe2]

Als ik mijn herbelevingen heb, dan doorleef ik ze gewoon weer opnieuw. Ik herbeleef de pijn & het verdriet ook weer, het gevoel van "dit kan niet waar zijn", de ongeloof en het verdoofde gevoel.
Ik laat het expres over me heen gaan, dat voelt het beste.

Waarom?
Omdat ik dan weet dat ik het aan het verwerken ben. Zo zal ik er des te sneller van af komen. En ik moet zeggen....ik heb ze al een tijd niet meer gehad terwijl het een periode héél erg is geweest. Daardoor zag ik de dagelijkse werkelijkheid niet meer.
Maar dat is nu dus voorbij (for now anyway).

[Devil-Eye]

Ik heb ook soms nog wel eens een herbeleving van een ongeluk dat ik juli 2003 had.
Kan zich allemaal van voor naar achter afspelen in mijn hoofd. Meestal als ik niet in slaap val. Dan raak ik een enkele keer beetje in paniek. Maar val gelukkig meestal wel weer in slaap...

[lennuzz]

Eend schreef op 19-10-2006 @ 09:46 :
Ik heb tijdens mijn opname best wel veel heftige dingen meegemaakt. Zo ben ik in totaal 3 maanden gesepareerd (2x anderahlve maand) geweest en heeft een afdelingsgenootje van me zelfmoord gepleegd.
Eerst had ik hier geen last van, maar naarmate het beter gaat met me, krijg ik steeds meer last van een soort herbelevingen. Ik zie dan heel die situatie als een filmpje weer voor me en voel de paniek die ik toen ook voelde.

Nou vraag ik me af of er meer mensen zijn met herbelevingen en wat jullie er aan doen om 'eruit' te komen. Zijn er trucjes voor of niet?

In het boek NLP voor Dummies staan van dit soort oefeningen, hoe je uit slechte herinneringen iets goeds haalt en het versterkt zodat de associatie met het hele gebeuren anders wordt in je hoofd. oefeningen waarbij je op zo'n moment van herbeleving 2x uit jezelf moet stappen om voldoende afstand te nemen en vanuit daar je hele herinnering kunt bewerken totdat het gevoel dat je erbij krijgt anders wordt.
misschien helpt het. Het boek is sowieso kei zinnig