Opname

[Minami]

Hallo allemaal,

Doordat het al langere tijd niet zo goed met mij gaat, en veel gesprekken bij Jeugdzorg/GGZ gevoerd te hebben, hebben ze gisteren besloten (in bijzijn van een psychiater) om mij te laten opnemen in een kliniek. Dit besluit is zo snel gegaan en ik was er niet 100% bij met mijn gedachten, maar ik heb er wel in meegestemd omdat ik toch niets te verliezen heb.
Ze wilden mij in een gesloten afdeling plaatsen, maar ik heb gezegd aan te kunnen geven als het niet goed gaat en zelf voor een open afdeling te willen kiezen, geven ze mij daar ook het gelijk in.
Ook wilden ze mij gister meteen laten opnemen, maar omdat ik gister zo in de war was wilde ik even rust en zelf tijd nemen om kleding en spullen in te pakken. Dus met toezicht van mijn vriend de gehele tijd tussen het gesprek gistermiddag en dan de opname vanmiddag, mocht ik wel thuis zijn.
Nu ben ik zo zenuwachtig, ik weet niet wat mij te wachten staat.
Zijn hier mensen die dit hebben meegemaakt, mij kunnen vertellen wat er gaat gebeuren?
Het is een periode voor minimaal 2 weken.

Liefs Minami

[Harmony]

Zelf heb ik al meerdere opnames meegemaakt, waarvan een langdurige. Heb nooit op een gesloten volwassenen afdeling gezeten, wel op een open.

Het is helemaal niet zo eng als het lijkt, dus vergeet alle gillende mensen en jasjes met lange mauwen. Je hebt gewoon een gezamelijke kamer, waar je meestal koffie en thee drinkt en waar je gewoon kan zitten. Vaak heb je overdag therapie en kun je 's avonds tv-kijken ofzo. Maar misschien heb je wel een progamma gekregen. Er loopt verpleging rond waar je altijd naar toe kan gaan als het niet gaat, maar verder laten ze je eigenlijk wel met rust. Vaak is het best wel gezellig met je mede-patienten, samen roken en een beetje geinen. Maar ervaring is dat op de volwassen afdeling een ontspannen sfeer hangt en je eigenlijk gewoon je eigen gang kan gaan, tot op zekere hoogte. Maar misschien dat je wel een eigen progamma krijgt waar je je aan moet houden. Het is er ook meestal best wel een beetje saai.

Je moet echt niet bang of zenuwachtig zijn, het valt heel erg mee. Let er wel op dat ze je niet voorbij lopen, vraag echt de aandacht die je nodig hebt. Daar ben je er immers voor. Probeer vooral je rust te vinden en niet meteen teveel te verwachten, het zijn geen wondermensen met een toverstafje. Je bent er voor jezelf, en moet het zelf doen.

[Sannes]

Heb ook meerdere opnames gehad.
Mijn eerste was ook een spoedopname, waarbij er eigenlijk niet veel van me gevraagd werd. Kan er ook aan gelegen hebben dat een van de therapeuten op dat moment ziek was
Ik zal je niet lastig vallen met een beschrijving van al mn opnamens, heeft ook niet veel nut. Ik denk dat Harmony de belangrijkste dingen ook al wel verteld heeft. Meestal heb je ook inderdaad wel een programma of iets dergelijks. Wees in ieder geval niet bang om jezelf te laten zien, dat is denk het belangrijkste dat ik je mee kan geven...

[ScheleKameel]

Ik zit zelf momenteel in mijn 2e (langdurige) opname. Ik ben nu zo'n anderhalf jaar uit huis, doordat ik opgenomen ben, en ik vind het eigenlijk best gezellig. Wat ik aan jouw verhaal kan opmaken is dat je (denk ik) naar een crisisgroep gaat en niet naar een behandelgroep. Kan dat? Want voor een behandelgroep sta je eerst een tijd op een wachtlijst. Ik ben nooit op een crisisgroep geweest, maar 2 keer in een behandelgroep. Maar wat ik heb gemerkt, is dat het echt super rot kan zijn, maar ook echt geweldig. Dat klinkt heel raar. En ik denk ook dat je dit alleen zal merken op een behandelgroep omdat je elkaar daar door en door leert kennen. Je maakt zo veel mee samen, goede en slechte momenten. Weetje ik ben net anderhalve maand met ontslag in mijn vorige instelling (De Lingewal in Zetten (Karakter inmiddels.).) en er zijn momenten die ik voor geen goud weer mee zou willen maken, en er zijn ook momenten waar ik goud voor zou willen géven om het nog een keer mee te maken. Het is heel dubbel. Ik ben ook heel erg bezig om deze tijd af te sluiten, want het heeft een hele inpact gehad in mijn leven. Misschien heb je niks aan dit verhaal. Maar wat ik wil zeggen, is dat je ook moet kijken naar de leuke dingen die je er meemaakt, en zeker als je ooit op een behandelgroep komt. Huil er, en geniet er.

Goodluck, liefs, Mariekje.

[Eend]

Ik ben op dit moment ook bezig met mn zoveelste opname. Heb veel in een Jeugdkliniek in Dordrecht gezeten, op het CIB in Den Haag en op de opname afdeling van Gouda. Bij elkaar ben ik nu bijna 20 maanden opgenomen.
Ik zit alleen nog steeds op gesloten en ik weet alleen de open afdeling van de Jeugd kliniek. Daar was het altijd gezellig, naja, meestal dan. Ik heb ook ellendige dagen meegemaakt, maar vaak was het wel leuk. We gingen veel naar het winkelcentrum of de stad in na onze therapie. Ik zie het terug als een leuke tijd waar ik best veel aan gehad heb.

Mijn opname op de gesloten opname afdeling van Gouda zie ik als veel minder prettig. Er is veel crisis op de afdeling, vooral met mij. ls je zo'n onrustige lastpak voor je ziet, dan heb je mijn spiegelbeeld. Ik dissocieer veel en zorg voor veel spanning. Ik zit ook veel in de separeer en als ik er uit ben, word ik gigantisch in de gaten gehouden.
Mijn tijd op het CIB was ondanks de vele crisis weer wel leuk. We hadden daar een dagstructuurprogramma en deden veel spelletjes met elkaar. We kenden elkaar ook door en door. Dat was echt leuk, dat heb ik op die opname afdeling niet.