Ik ben bijna 18.
Heb erg veel al meegemaakt voor mijn doen.
Ik zal mijn 2 jaar bespreken.
Ik heb in die twee jaar mensen leren kennen die een grote leugen bleken te zijn.
Ik had 1,5 jaar een vriend, hij behandelde me als vuil.
Later kwam ik erachter toen het eindelijk uit was dat ie constant vreemdging.
Ik had toen ook een vriendin, die eigenlijk alleen maar achter me vriend aanzat en hem telkens begon te versieren/aandacht trekken etc.
Ik zie haar niet meer, mede omdat het uit is met mijn vriend.
En ook omdat ze zichzelf zo ontzettend geweldig vind, egocentrisch.
doordat ze erg afgunstig was en niet wou kijken naar me niieuwe huis had iker een punt achter gezet met haar.
Ik had nog een vriendin, waar het eerste half jaar leuk mee ging,maar toen ging ze ineens andere mensen leren kennen, en ze ging uit, ik hoorde daar nooit wat van , en als ik vroeg wat ze gingen doen dan zei ze dat ze uit ging, maar verder vroeg ze nooit of ik misschien mee wou.
Ik merkte dat ze alleen maar naar me toe kwam als ze ruzie had met haar vrienden[ die ik overgens ook ken..]
Zij is dus ook een beetje op een zijspoor gekomen.
Ik ben erg vaak alleen in me kamer, doe niks, en ben best depressief.
Ik loop ook bij een psychiater en slik medicijnen [ leed/lijdt aan ansgttoornis en paniekstoornis, en heb 4 jaar gehyperventileerd, gelukkig gaat dat nu weg door die medicijnen]
Ik heb een leuke jongen leren kenne van 23 [ je kan dat verhaal lezen op relaties en liefde]
Ik heb al mijn moe dbij elkaar gehaald om hem uit te nodigen.
Het was echt ontzettend leuk met hem
In totaal hebben we 3 x afgesproken en we voelen[ tenminste ik, hij ook dacht/denk ik ] erg veel voor elkaar al.
Hij gaat uit, drinkt best veel bier, en heeft leuk vrienden.
Ik heb bijna tot geen vrienden, ga wenig uit en heb ook dus niet zo'n boeiend leven om indruk op hem te maken daarmee,
Ik heb wel indruk op hem gemaakt met mezelf denk ik, maar niet met wat ik in de weekenden doe [ denk ik...zelf omda ik onzeker ben]
ik drink ook erg weinig omdat dat niet kan vanwege die medicijnen, ik weet niet ofik hem dat ook wel is moetuitleggen.
Maar nu komt het dus:
Ik weet van mezelf dat ik [ net als mijn vorige vriend ] me anders ga gedragen, constant een masker opzetten om maar leuk over te komen, en ik weet dat ik met die nep vriendinnen die ik hierboven beschreef weer contact op ga nemen alleen maar zodat ik nog een beetje aankan tonen dat ik een boeiend leven heb met vrienden. Alleen ik wil eigenlijk niet meer met ze omgaan, maar anders heb ik helemala niemand ..en dan komt dat zo zielig over lijkt me.
Ik weet dat als ik mezelf niettegenhou, dat ik weer met de verkeerde mensen omga waar ik niet mee om wil gaan.
Ik ben niet onzeker oer me gezich tofzo , maar meer over mij lcihaam, mijn lengte, hoe ik eruit zie, hoe ik me gedraag alles.
ik ben zo bang dat ze me een focking nobody vinden.
ik zit soms de hele dag tegen me zelf te schelden.
ik voel me zo'n saaie klotesukkel.
Terwijl me ouders telkens zeggen dat ik een leuk meisje ben etc.
Die jongen zit nu 3 weken op gran canaria, ik hoop dat alles goe dgaat, hij belt me om de 2 dagen en we smsen veel, het is echt een schat .
...
ik wou ff me verhaal kwijt, misschien dat mensen hetzelfde erin zien..?
Kus,
|