brief aan mijn mentrix

[light fighter]

Heb maandag een gesprek gehad met mijn mentrix en die wilde toen een afspraak maken, ze vind dat het niet goed gaat met mij, en ze heeft daar gelijk in. Maar ik wil de geen afspraak, en nu heb ik haar een brief geschreven met wat er aan de hand is. Wat vinden jullie, kan ik deze brief zo aan haar geven?

Eigenlijk weet ik helemaal niet waar ik moet beginnen bij deze brief. Zeker omdat ik geen flauw idee heb waar ik op uit kom. Ik denk dat ik eerst maar begin bij het waarom van deze brief.

Maandag (**/**) zouden wij de weken voor de repetieweek gaan plannen. Op een gegeven moment kwam het gesprek er op uit dat ik niet zou weten in hoeverre mij het zou lukken om me daar aan te gaan houden omdat ik andere dingen aan me hoofd heb. In deze brief wil ik proberen uit te leggen wat er nu precies aan de hand is. Ik heb heel bewust gekozen voor een brief omdat ik geen enkel idee heb hoe ik reageer als ik er over ga praten, en ik heb het ook mijn beste vriendin laten weten via een brief en dat vond/vind ik nog een stuk gemakkelijker dan praten. Hoewel het schrijven van deze brief mij tot nu toe ook tegen valt.

Eerst zal ik uitleggen hoe ik er op gekomen ben om u deze brief te schrijven. Via Internet heb ik een jongen leren kennen, althans toen was het gewoon een jongen voor mij. Na een heleboel berichtjes via die website te hebben verstuurd aan elkaar heb ik hem bij mijn msn-lijst toegevoegd. Daar werden onze gesprekken dieper en dieper. Nu is het een heel goede vriend van mij en ik spreek hem ook bijna dagelijks. Hij weet ook wat er met mij aan de hand is. Tijdens een gesprek via MSN kwam het op dat gesprek van maandag. We hebben toen alle voor en nadelen tegen elkaar afgewogen om te kijken waar de meeste voordelen aan zaten: Erover praten of er niet over praten. Anders gezegd hij heeft mij proberen te overtuigen dat het beter was om toch er over te gaan praten. Negatief als ik ben zag ik al direct veel nadelen. Hij kwam toen op het geweldige idee om een brief te schrijven. Voor de verandering ben ik maar eens niet dwars en volg zijn tip op.

Als ik dit gewoon normaal typ zal het een heel vaag en onsamenhangend geheel worden. Daarom heb ik die vriend van mij heel lief aan gekeken of ik delen van onze gesprekken mocht kopiëren in deze brief om dingen toe te lichten en om duidelijk te maken hoe ik over bepaalde zaken denk. En ik heb mijn dagboek maar weer eens door gelezen en daar kopieer ik ook stukjes uit omdat dat zo goed vergeeft hoe ik mij voel. Gelukkig heeft hij alle gesprekken opgeslagen, ik had er maar een paar, dus heb ik die van hem gekregen om stukjes uit te gebruiken die zinnig zijn. Ik heb wel zijn naam en de mijne veranderd.

Wat is er nu precies aan de hand. Ik blijf gewoon in het nu, zou ook een flinke tijd terug kunnen gaan maar dat is niet logisch. Hoe zeg ik dat op een manier, zonder dat het gewoon rond uit ziek klinkt, ik kom nu tot de conclusie dat, dat helaas niet mogelijk is. Ik wil me zelf heel doelbewust pijn doen. Anders gezegd ik wil mezelf verwonden, lichamelijk. Op dit moment WIL ik mezelf pijn doen, maar ik vecht er tegen om te voorkomen dat ik mezelf iets aan doe waar ik later spijt van krijg. Nu vecht ik nog, ik kan niet zeggen hoe lang ik dat voel ga houden, dat kan lang zijn. Maar het kan ook zo zijn dat ik morgen opgeef en mezelf pijn doe. Dit is echt niet de eerste keer dat ik in zo’n situatie zit. In augustus was dat ook zo en toen had ik er met die vriend een gesprek over:

P:=ik
Ik weet dat ik mijn bek daarover moet houden omdat ik het zelf ook deed en de drang nog steeds erg groot is
T:
Ja.. maar ik hoop dat je dat niet meer doet..
P:
Ik probeer het maar ik geef geen garantie af en toe is het echt zo moeilijk
T:
Ik kan je niet tegenhouden, maar ben wel voorzichtig!
P:
Ja, dat weet ik ik wil het ook helemaal niet maar die drang kan ik niet onderdrukken dat gevoel van ik moet iets maar ik kan niets
P:
Normaal zou ik gaan sporten maar ja dat gaat nog al lastig
T:
Klopt..

Aan de ene kant, dat is ook het stomme, wil ik het absoluut niet maar aan de andere kant wil ik het wel. Gelukkig is het niet altijd dat ik mezelf wil pijn doen maar het zijn echt periodes, soms een paar weken soms een maand, dat wisselt. Meestal geef ik er na een tijd te hebben gevochten tegen dat gevoel aan toe. Om daarna weer een terug naar af te gaan, op die manier kom ik dus eigenlijk geen stap verder. Soms, kan ik door vechten tot het gevoel weer over is. Maar vaak geef ik op omdat ik heel erg moe wordt van het vechten en dan me voor zo lang als het duurt even beter voel, totdat het besef terug komt wat ik heb gedaan, dan val ik terug. In oktober is het een keer fout gegaan, en na een paar dagen besefte ik wat ik had gedaan. In mijn dagboek schrijf ik er het volgende over:

Ik voel best wel heel erg kut. Waar ik al een hele tijd bang voor ben is nu ook gebeurd. Niet heel erg maar toch. Ik ga er niet verder op in en ik stop nu voor vandaag.

Op 20 oktober schrijf ik het volgende over hoe ik mij voelde nadat ik mijn vriendin de brief had geschreven dat ik mezelf pijn wil doen en het soms ook doe.

Mood: Ik ben irritant, en vervelend
Music: Ramnstein: Ich will

Ik voel me..... Ik weet niet hoe ik mij voel nu. Het gaat nu niet echt goed met mij maar ook weer niet slecht. Een tussen gevoel, heb ik nu.

Ik weet ook dat ik mezelf niet meer kan vertrouwen als ik in een periode zit waarin ik mezelf pijn wil doen. Als ik dan alleen thuis ben, wordt ik redelijk gestresst omdat ik niet weet wat ik ga doen:

zondag 2 november 2003 om 14:25.

Alleen
Ben nu alleen thuis.

Voelt niet echt goed ofzo. Ik weet dat ik mezelf niet kan vertrouwen en dat is nogal kut om te voelen. Weet niet echt zo goed wat ik daar mee aan moet helaas

Voor mijn gevoel, ik kan er ook naast zitten, is het deze keer erger. Omdat ik normaal gesproken mezelf helemaal naar de kloten zou roeien zodat ik op die manier al mijn agressie frustratie of weet ik wat kwijt kan. Daarna was ik wel altijd moe, en dat scheelt heelveel. Zeker als het dan fout gaat dan besef je niet zo snel wat je hebt gedaan, maar dat komt later. Op zich als zou ik best kunnen gaan roeien nu ik weet alleen dat het heel erg onverstandig is. Omdat ik al zo vaak pijn heb aan mijn knie, kan ik het wel erger gaan maken maar daar schiet ik dan ook weer niks mee op. Gelukkig weet ik eind januari meer, als ik naar het ziekenhuis ben geweest.

Nu ik toch van alles aan het uit leggen ben kan ik eigenlijk wel net zo goed uit leggen waarom ik niet naar bureau jeugdzorg ben gegaan. In juli had ik een afspraak daar gemaakt, maar omdat ik moest werken kon ik niet. Toen heb ik daar een briefje door de deur gedaan van dat ik niet kwam. Op dat moment was ik nog wel van plan om daar alsnog naar toe te gaan. Maar doordat het eigenlijk steeds slechter met mij ging toen ik niet meer werkte, drie weken nadat ik daar die afspraak zou hebben, liet ik dat gaan. In die weken liep ik constant op pijnstillers en daar wilde ik eerst vanaf. Het klinkt heel fout dat weet ik maar door die pijnstillers ging het thuis beter en beter. Okay, ik wist dat ik niet op pijnstillers kon blijven lopen dus ik ben naar de huisarts gaan en die stuurde mij door naar de fysiotherapeut. Onder tussen was de vakantie al weer bijna afgelopen (geloof dat ******** mij toen in de laatste week van de vakantie heeft gebeld) en ik was druk met fysiotherapie en met leuke dingen doen met mijn vriendinnen. Die je niet kunt laten zitten uiteraard. Voor mij was opdat moment de fysiotherapie en mijn vriendinnen zoveel belangrijker dan hoe het thuis ging dat ik er voor heb gekozen toen om niet naar bureau jeugdzorg te gaan.

Het is een behoorlijk lang verhaal geworden nu ik het terug lees. Ik hoop dat ik zo duidelijk heb gemaakt wat er op dit moment in mijn hoofd gebeurt/om gaat. Over wat voor een vervolg op deze brief moet komen, daar ben ik nog niet helemaal uit. Persoonlijk lijkt een gesprek mij het meest logische vervolg.

Light fighter

[Heleeeeen]

kan het iets korter miss?
verder zou ik gewoon een brief aan de mentrix geven hoor, als je toch geen zin hebt om met haar te praten!

[light fighter]

kan niet korter, dit is die brief

[Suzcka]

Je hebt goed weergegeven hoe je je voelt in deze brief. Ik denk dat je hem aan je mentrix moet geven.

Wat je daarna kunt verwachten is een gesprek (maar dat heb je zelf ook al door, omdat je het zelf voorstelt) waarin je mentrix je zal vragen WAAROM je je zo voelt. Dat komt namelijk niet naar voren in je brief. Misschien komt dat doordat je zelf niet weet hoe je aan dit gevoel komt.
Ik denk dat je mentrix je zeker zal aanraden met een psycholoog te gaan praten. En dat lijkt mij een goed idee. Ik denk dat je de dingen op een rijtje moet gaan zetten mbv professionele hulp. Misschien kom je er dan achter waarom je je zo voelt (als je dat nog niet weet) en hoe je er verandering in kunt gaan brengen.

Sterkte ermee

[ekki]

Ik zou de brief ook geven. Dat lijkt mij ook makkelijker om een gesprek over te beginnen dan er zomaar heen te gaan. Lijkt mij een stap in de goede richting in ieder geval .

Verder ben ik het geheel met Suzcka eens.

[light fighter]

Suzcka schreef op 09-01-2004 @ 17:26:
Je hebt goed weergegeven hoe je je voelt in deze brief. Ik denk dat je hem aan je mentrix moet geven.

Wat je daarna kunt verwachten is een gesprek (maar dat heb je zelf ook al door, omdat je het zelf voorstelt) waarin je mentrix je zal vragen WAAROM je je zo voelt. Dat komt namelijk niet naar voren in je brief. Misschien komt dat doordat je zelf niet weet hoe je aan dit gevoel komt.
Ik denk dat je mentrix je zeker zal aanraden met een psycholoog te gaan praten. En dat lijkt mij een goed idee. Ik denk dat je de dingen op een rijtje moet gaan zetten mbv professionele hulp. Misschien kom je er dan achter waarom je je zo voelt (als je dat nog niet weet) en hoe je er verandering in kunt gaan brengen.

Sterkte ermee

klopt ik weet idd niet waarom ik mij zo voel

Heb je de brief al gegeven
Misschien moet je er toch iets aan veranderen. Ik vind de brief nu een beetje vaag. Er staat dus dat je am doet en dat je last van je knie hebt. Er staat niet in hoe het komt dat je je zo voelt, of wat je nu precies wil. Je moet meer je gevoelens beschrijven.
Daarna zou ik hem zeker geven. Dat heb ik vroeger ook vaak gedaan en dat hielp enorm. daarna volgende meestal een gesprek ja, maar je kunt ook vragen of ze je een keertje terug schrijft. Hierin kan ze dan schrijven of en waarmee ze je zou willen helpen. Hierna kun jij dan zelf besluiten wat je wilt§!
Heel veel suc6 en laat wat horen, over wat ze ervan vond.

[light fighter]

Ik wilde die brief maandag geven, maar ik heb toen een beetje ruzie met haar gehad. Er waren leraren bij haar geweest van wat er met mij was enzo. En toen vond ze dat ik het wel moest vertellen. Dat wilde ik niet, ik had zo iets dat is ook niet het moment voor een brief te geven. Miss doe ik het nog wel. Maar ik heb gisteren na de les een afspraak met haar gemaakt. En vrijdag heb ik een gesprek met haar en dan moet ik dus alles vertellen van am en zo.

Groetjes Pauline

[Pinksterhaas]

I vind het nu niet bepaald een goede brief. Die gesprekjes maken het (voor mij) juist onduidelijker. Het kan veel korter en duidelijker.

Maar dat is allemaal makkelijk gezegd. Het is niet makkelijk om een brief te schrijven die zo 'beladen ' is. Dus dat zal wel ten koste gaan aan de stijl.

Je kan de brief zo geven, maar ik zo er als ik jou was nog wel het 1 en ander in veranderen. Ik vind het wel goed om zo'n brief te schrijven trouwens.

[Bellenblaas]

Ik vind niet dat je er iets aan moet veranderen, als je zelf denkt dat je in deze brief weergeeft hoe je je voelt. Anderen kunnen wel zeggen dat je het in moet korten of iets toe moet voegen, maar dat moet wel vanuit jezelf komen!
Ik denk zelf dat je het beste deze brief morgen kan geven, zodat je mentrix hem nog voor jullie gesprek kan lezen. Dan heb je meteen iets meer concreets waar je het over kan hebben. Nu heeft ze waarschijnlijk alleen maar een klein vermoeden wat er met je is en zal het moeilijk zijn om haar het hele verhaal te vertellen.

[light fighter]

hey, dat is best wel een idee. Verander de datum en ik geef hem kan ook tijdens het gesprek. Is opzich wel een super goed idee

[mirnie]

.

[mirnie]

Je verwoord jezelf verder wel goed in je brief hoor, maar ben het wel eens met de anderen. Het is een beetje erg onduidelijk, omdat het zo'n lang eind is. Je concentratie vermogen moet erg goed zijn wil je het helemaal uit lezen en nog precies weten wat er in staat.

Maar even een paar dingen waarvan ik denk dat je daar toch nog even over na moet denken.

Als je iets verteld komt het bij alle leerkrachten terecht. Dus zijn er dingen waarvan je liever niet hebt dat een bepaald iemand dat weet laat het er uit! Vooral een brief gaat door de school rond. Dit soort dingen worden in je dossier gezet. Het komt er nooit weer uit en blijft meespelen. Maakt niet uit of ze zeggen dat ze objectief zijn en het gaat om hoe je nu bent. Als er iets misgaat wordt het toch hier weer op verhaald. Sommige dingen die je nu schrijft in je brief blijven je gegarandeerd achtervolgen door je studie heen. Volgens mij kun je gewoon beter zeggen dat je even niet zo lekker in je vel zit. Het niet nodig vindt om er verder op in te gaan. En vooral ze naar de bek lullen. Je beloofd gewoon als het nodig is dat je je best gaat doen en als er iets is dat je er mee komt.

Krijg je iig niet nog meer gezeik van al die leerkrachten. En je ouders krijgen misschien ook niet meteen een leuk verontrustend telefoontje of bezoek. Hoef je dat gezeik niet ook nog eens aan te horen

[Suzcka]

mirnie schreef op 15-01-2004 @ 21:49:
Als je iets verteld komt het bij alle leerkrachten terecht. Dus zijn er dingen waarvan je liever niet hebt dat een bepaald iemand dat weet laat het er uit! Vooral een brief gaat door de school rond. Dit soort dingen worden in je dossier gezet. Het komt er nooit weer uit en blijft meespelen. Maakt niet uit of ze zeggen dat ze objectief zijn en het gaat om hoe je nu bent. Als er iets misgaat wordt het toch hier weer op verhaald. Sommige dingen die je nu schrijft in je brief blijven je gegarandeerd achtervolgen door je studie heen. Volgens mij kun je gewoon beter zeggen dat je even niet zo lekker in je vel zit. Het niet nodig vindt om er verder op in te gaan. En vooral ze naar de bek lullen. Je beloofd gewoon als het nodig is dat je je best gaat doen en als er iets is dat je er mee komt.

Krijg je iig niet nog meer gezeik van al die leerkrachten. En je ouders krijgen misschien ook niet meteen een leuk verontrustend telefoontje of bezoek. Hoef je dat gezeik niet ook nog eens aan te horen

Uhm.. Ik denk dat het in de eerste plaats de bedoeling is om haar te helpen. Ik denk niet dat ze erop uit zijn om haar een loer te draaien.. Ze heeft gewoon hulp nodig. Dat is heel duidelijk, en dat vindt de school blijkbaar ook.

Het kan wel zo zijn dat jij het zo zou aanpakken, maar dat is waarschijnlijk niet de beste oplossing.

Uhhm ik vraag me af op wat voor school jij zit maar bij ons op school hebben ze echt geen dossier met brieven die je naar je leraar hebt geschreven hoor? En ik denk dat als je tegen je mentor zegt dat je haar alleen dingen verteld als ze beloofd om het tegen niemand te zeggen zopnder jou tioestemming dat ze dat heus niet zal doen!!!Anders zou er bij mij een heel dossier vol met brieven zijn maargoed dat terzijde. Heb het er gewoon eens met haar over en laat wat horen over hoe het ging!!!!
Liefs Esther

[Nientjuh087]

Deze brief kun je zeker weten afgeven!
Je bent erg open hierin, en je mentrix zal zeker meer van je begrijpen.
Sommigen zeggen misschien dat je hem in moet korten of langer moet maken, maar doe dat niet. Deze brief is echt niet te lang.
Als je mentrix wil weten wat er met je aan de hand is, zal ze graag de moeite nemen om dit te willen lezen.

hey, dat is best wel een idee. Verander de datum en ik geef hem kan ook tijdens het gesprek. Is opzich wel een super goed idee

Het is denk ik een minder goed idee om hem tijdens het gesprek te geven. Dit omdat jij er dan bijzit en dat je mentrix misschien afleidt. Ze kan hem beter een keer doorlezen wanneer ze alleen is. Als jij er bij zit, zal ze waarschijnlijk aardig snel de neiging hebben om jou vragen te gaan stellen, hoewel het beter is als ze de brief eerst helemaal leest. Als ze daarna nog vragen heeft, kan ze die jou altijd nog stellen.

Waarschijnlijk, als jij die brief voor het gesprek al geeft, verloopt het gesprek duidelijker (voor jou èn voor je mentrix). Je mentrix weet dan wat er aan de hand is en kan je op dat moment gerichte vragen stellen.

Heel veel succes en sterkte er mee! Ik hoop voor je, dat het gauw beter met je gaat..

(ben erg benieuwd naar hoe het gesprek met je mentrix verloopt..)

[light fighter]

Heb vanmiddag het gesprek gehad. Vond het heel erg moeilijk. Heb die brief niet gegeven, was hem vergeten . Ze was er volgens mij best wel van geschrokken. maar verder ging het wel goed. en Ik krijg waarschijnlijk als ik mijn ouders het verteld heb, maakt niet uit of het er 1 of allebei is/zijn proffesionel hulp. Maar dat is dus nu aan mij.

[Nientjuh087]

Okeej, ik was dus te laat met mijn reactie. Maargoed, dat doet er niet toe.

Toch fijn dat het gesprek goed is verlopen.

Het is enigzins logisch dat je mentrix geschrokken is. Het is toch niet zomaar iets.. :-S Maar ik denk dat je blij kunt zijn dat je het haar verteld hebt.

Misschien is het idd wel handig om proffesionele hulp te nemen. Het is tenslotte toch niet het kleinste probleem wat jij hebt.

Ik wil je er iig heel veel sterkte mee wensen!
Ik hoop dat het goed gaat komen!

grt. Nienke

[light fighter]

Het is idd verstandiger om prof hulp te zoeken. Dat had ik ook al verwacht. Haar reactie ook wel, maar toch eht blijft heel moeilijk om er over te praten. Ik heb nu met haar de afspraak dat als het in de tentamenweek (komende week) niet lukt dat ik of naar haar of naar de coordinator toe ga. Maar dat ligt niet in de planning en ook om het in die week het aan mijn moeder te vertellen dat vind ik nog miss wel het moeilijkste van alles

[Nientjuh087]

Ik vind het erg goed van je dat je het je mentrix vertelt hebt, en dat jullie nu die afspraken hebben gemaakt.

Ik kan me voorstellen dat je het erg moeilijk vind om het je moeder te moeten vertellen. Vooral het begin is denk ik erg lastig... De stap die je moet nemen.. Als je eenmaal met haar aan het praten bent, zal het allemaal wel makkelijker gaan.

Hoe je het het beste aan kan pakken weet ik niet. Misschien is het een idee om een klein briefje voor haar te schrijven en die achter te laten als jij weg gaat, naar school bijvoorbeeld. Hierin kun je zetten dat je een probleem hebt en het graag met haar daarover wilt hebben, maar dat ze zich iig niet te veel zorgen moet maken.

Misschien begint ze er dan uit zichzelf wel over wanneer je een keer alleen met haar bent. Dat maakt het denk ik makkelijker voor jou. De eerste stap is dan in ieder geval al genomen...

Het komt vast wel goed. Als je moeder eenmaal weet wat er aan de hand is, wordt het voor jou misschien ook wel makkelijker om erover te praten...

Heel veel sterkte ermee! Ook heel veel succes met de komende tentamenweek!

Kuss Nienke

Fijn meis, dat het zo goed is gegaan!!! Hoe vatte je mentor het op dan? schrok ze niet ontzettend? Ik hoop iig dat ze je nu niet anders gaat behandelen dan andere leerlingen maar dat zal wel niet! Zorg ervoor dat je je tentamens gewoon goed maakt zodat je je verhaal niet nog eens tegen een onbekende(ofzo) coordinator hoeft te vertellen, en je moeder tsja.....
Als iemand zo dicht bij je staat is het altijd moeilijk te vertellen, ik bedenk wat en dan post of pm ik het je. Laat je iets horen over hoe alles is verlopen??? Succes

[light fighter]

ik kan en kon haar reactie niet echt pijlen maar toen ik het had gezegd zag ik wel dat ze zoiets had van eh ja.... Maar schrok wel volgens mij ik denk dat ze iets anders had verwacht, een eet porbleem of zo. Maar ik zal het je wel laten weten hoe het is gegaan met mijn moeder voor 3 feb moet ik het in elk geval verteld hebben....

[light fighter]

heb vandaag voor het eerst weer les van haar gehad en ze behandelt me anders. Mijn vriendin die naast mij zit die ik het ook heb verteld viel het ook al want normaal is ze een beetje van hmm heb je haar weer met haar idiote vragen en nu was ze heel voorzichtig en behulpzaam maar ja, voor haar is het ook niet gemakkelijk. Heb nog niet met mijn ouders gepraat

[merijn]

Ik vind het een hele goede brief. Hij is heel erg lang en onsamenhangend, maar dat geeft juist weer hoe jij je voelt. Daaruit blijkt dat je er zelf niets van snapt.

Waarschijnlijk erg logisch zal je na deze brief wel met je mentrix moeten praten. Ik denk dat ze zal proberen om je proffesionele hulp te laten krijgen, maar daar ben ik niet zo kapot van. Psychs zijn mensen die er voor gestudeerd hebben om mensen te helpen, maar kunnen dit niet op een persoonlijke manier. Misschien is het mogelijk om binnen de school hulp te krijgen. Bijvoorbeeld van een couselor. Zo iemand heeft er ook speciaal voor geleerd, maar staat veel dichter bij je. Op die manier ben je geen nummer maar gewoon jezelf.

KNUF! Merijn

[merijn]

Ik was alweer veel te snel met reageren..... ik zie dat je er al over gepraat hebt. In dat geval... denk alleen aan het laatste stukje van mijn post. Sorry

Dat had ik dus ook bij mijn mentor toen ik haar persoonlijke dingen had verteld in de 2e en 3e(zit nu in de 5e en heb haar net als in de 2e weer als mentor) dat ze me anders behandeld. Ze is heel voorzichtig met me en neemt het soms voor me op. Toch weet ze niet hoe moeilijk ik het er nog mee heb en vaak als ik gepest/geplaagd wordt doet ze er niet echt iets aan. Nietr dat dat moet maar soms doet ze zelf mee. Iedereen denkt dat ik het ook wel grappig vind maar daar zit ik echt mee, Toch van de andere kant zal ik als ik klets nooit een waarschuwing krijgen en als ze iets moet weten vraagt ze het altijd aan mij.