Inferno ziet het niet meer zitten

[Inferno]

heej luitjes,

Ik kom niet vaak op dit forum maar ik zie het op dit moment niet meer zitten...Alles in mijn leven gaat fout...

Ik zal alles bespreken

Ouders: De ellende is begonnen toen mijn moeder anderhalf jaar geleden depressief werd..Ze moest naar een kliniek ik ben bijna elke avond naar haar toe geweest en had het er heel erg moeilijk mee...Ze huilde elke keer en voelde zich klote enzo. Ze zei ook dingen waarvan ik dacht dat ze ze niet meende.
Rotopmerkingen, heel het huishouden draaide ook om haar zodra ze terug was en
ik kreeg geen aandacht meer.Alleen van mijn vriendin die mijn moeder ziet als bedreiging in plaats van verrijking ze heeft zeg maar verlatingsangst wat mij betreft. En mijn vader trekt altijd partij voor dat kutwijf(ja dat ismijn moeder) Ze maakt mijn leven kapot.
Maar ik heb niet genoeg geld om op mezelf te wonen maar als t zo doorgaat ben ik helemaal psychisch overspannen voordat ik op mezelf kan wonen..Ik heb ook geen ouders ik heb verzorgers.
Liefde geven is er niet bij. Ja kado's maar ja daar heb je niks aan..Als mijn vriendin iets zei wat haar niet beviel wachtte ze tot ze weg was en gaf mij de volle laag..Net weer knallende ruzie dat ze alles voor mij doen: eten koken, kleren wassen enz. Ik zei: dat is niet alles in het leven. toen zei zij: Wat doe je hier dan nog?

Vrienden: Heb ik praktisch niet

Drugs&Alcohol: Voer ik een constant gevecht mee want ik moet er niet aan beginnen want dan kom ik er niet meer vanaf.

Relatie: Gaat ook kut door dat gezeik met mijn ouders ben ik zo gestressd dat mijn vriendin de volle laag krijgt..

Ik weet het gewoon niet meer. Ik voel me geweldig op mijn werk en bij mijn vriendin maar zodra ik thuis ben..
Vroeger ben ik ook veel gepest dat heeft mij ook ee deuk in mijn zelfvertrouwen gegeven en nu wijzen mijn ouders mij op elk puisje en vlekje enzo. Terwijl het de zoon van haar beste vriendin was die mij schopte,sloeg en verrot schold omdat ik (jawel!!) een bril had..En ik had het al zo vaak tegen der gezegd maar ze deed niks en nu ontkent ze dat ze wat had kunnen doen..
Ik weet het niet meer. Ik wil mijn vriendin niet echterlaten maar dit kan niet langer...


Bedankt voor het lezen...

[Ilja_]

Eeehhh *stil is*

Weet ff niet wat ik er op moet zeggen maar iig sterkte en succes.. En echt, je red t allemaal wel Probeer (hoewel t vaak heel moeilijk is) zo veel mogelijk naar de goede en fijne dingen te kijken. Zoals jouw vriendin Take care!

Knuf

[Quiana]

Maar ik heb niet genoeg geld om op mezelf te wonen maar als t zo doorgaat ben ik helemaal psychisch overspannen voordat ik op mezelf kan wonen..

Zorg dan dat het niet zover komt dat je helemaal psychisch
overspannen bent. Zijn er mensen met wie je over de dingen
kunt praten ed, bij wie je je stress ed een kwijt kunt?

Kun je niet (tijdelijk) bij een lieve tante oid terecht, zodat je een beetje tot rust kunt komen ed? Want (wat je zelf ook al aangeeft) volgens mij lijd je behoorlijk onder de situatie thuis ed..

Een oplossing voor (een tekort aan) geld ed is niet zo makkelijk
te vinden denk ik, en kan ik ook niet geven, maar als ik het
zo lees denk ik dat het wel heel belangrijk is dat er iets
verandert, voordat je het écht niet meer aankunt.

[Inferno]

dank jullie voor jullie reacties ik heb een nicht gemaild en korrelatie ik hoop dat zij mij kunnen helpen..

[De Veroorzaker]

als je je eigen moeder een kutwijf noemt ben je al aan het degenereren dus ik zou me er niet al te druk over maken

[Orchid]

Als je het praktisch bekijkt:

- Je voelt je nog goed op je werk, bij je vriendin.
- Je moeder dreigt dit laatste te verpesten, en ik denk dat haar houding t.o.v. jou ook niet bevorderlijk is voor je werkhouding en plezier in je werk.
- Gezien het feit dat je haar een kutwijf noemt, en je hiervoor verontschuldigt, lijkt het me dat enige afstand tussen jullie bevorderlijk zou kunnen zijn. Dan zou de woede kunnen zakken, heeft zij ook meer tijd om na te denken over haar eigen gedrag. En ze voelt wat ze mist. Wat ik niet zou doen, is het contact helemaal verbreken. Door haar depressie ziet ze dingen niet goed, en ik denk dat jij je moeder ook nodig hebt. (Woede wijst meestal op frustraties, onvervulde verlangens.)

Als je thuissitiatie zo is, lijkt het me dat je recht hebt op een uitkering. Stichting Korrelatie zou uitkomst kunnen bieden, en je zou je in kunnen schrijven bij het CWI (Centrum voor Werk en Inkomen). Waarschijnlijk kun je een link vinden op de site van je woonplaats/gemeente. Daar kunnen ze precies voor je bekijken wat de mogelijkheden zijn, dus sta je er niet alleen voor. Ook weten zij vaak meer; ze hebben ervaring met dit soort situaties.

.. Nou ja. Ik hoop dat het beter voor je wordt.

[Eend]

Das een moeilijke rotsituatie eej
Als ik in die situatie zou vekeren zou ik ook niet weten wat ik moest doen.

Kun je niet tijdelijk bij je vriendin gaan wonen? en kun je geen psych zoeken? Die kan je doorverwijzen naar leefgroepen oid en daar hoef je vaak niet zo veel huur te betalen en je hoeft niet een volledig huishouden op je dak te hebben.

Ik kan best begrijpen, dat je even geen uitweg ziet, maar die is er echt!

Ik denk dat weggaan de meest zinvolle keuze is, hoe moeilijk dat ook klinkt, het gaat om je eigen gezondheid, en die is zoals je aangeeft niet best.

Ik weet niet of je werkt, of studeert, maar ik zou in elk geval proberen ergens op kamers te gaan, en van daaruit proberen met je ouders weer op een lijn te komen. Geld zou geen probleem moeten wezen, desnoods als vuilnisman kun je de huur ed., betalen.

Hee gast, zet hem op

[merijn]

Weet je, ik herken er echt best wel veel in. Ik ga altijd gekke plannen bedenken om hier weg te kunnen, maar uiteindelijk bijf ik gewoon waar ik ben. Het is best moeilijk, maar ik heb nu iets leuks in het vooruizicht.
Vanaf september ga ik voor een jaar naar het oostblok om daar vrijwilligerserk te doen. Lekker een jaartje weg van huis. Misschien ook een idee voor jou? (zie het niet als weglopen... maar meer als een pauze voor jezelf) Kijk eens op http://www.europa-in.nl

Mailen mag je me altijd..

merijn85@hotmail.com

KNUF!