Slaapverlamming

Zijn er mensen hier die weleens last hebben gehad van het niet kunnen ontwaken i.c.m een eng sfeertje?

Slaapverlamming: een bovennatuurlijke oorzaak?

Je wordt wakker. Je kan niet meer ademen. Niet meer bewegen. Je hebt het nare gevoel dat er zich een kwade entiteit in de kamer bevindt. Je hoort geluiden. Vreemde geluiden. Voetstappen. Gejammer. En dan zie je het… De schim. Hij dwaalt door je kamer. Hij neemt plaats op je borstkas en doet je stikken. Komt dit tafereel je bekend voor? Dan heb je misschien last gehad van slaapverlamming. Of is er een bovennatuurlijke oorzaak voor dit fenomeen?

Wereldwijde paniek
Volgens recent onderzoek zou twintig procent van de bevolking vroeg of laat met deze beangstigende ervaring geconfronteerd worden. Sommige personen ervaren het slechts één keer in hun leven, anderen hebben er wekelijks last van. De precieze oorzaak van slaapverlamming is nog lang niet duidelijk. Is het een buitenaards wezen? Een kwaadaardige demon? Of gewoon een biologische reactie van ons lichaam? Iedereen heeft zo zijn theorie.

Het enige dat men zeker weet is dat het een fenomeen is dat over de hele wereld gekend is. In het Engels noemen ze dit wezen The Old Hag (oude heks). In het Duits kreeg het de naam Mare mee, een oud Germaans woord dat ‘nachtelijke kwelgeest’ betekent. In Zanzibar noemen ze deze entiteit Popobawa en in Japan Kanashibari.

Incubus
Mogelijk is ook de legende van de incubus hieruit voortgevloeid. De incubus is een mannelijke demon die ’s nachts op de borst van vrouwen komt zitten, vaak om hen te verkrachten. De vrouwelijke variant noemt men de succubus. Men vindt de legende van de incubus terug in verschillende culturen. De mensen die hem hebben waargenomen omschrijven hem als een grote, donkere geest.

Eeuwenoud probleem
Slaapverlamming is ook geen recent fenomeen. Al in de middeleeuwen werden er ervaringen opgetekend van mensen die met The Old Hag in contact waren gekomen. De achtiende eeuwse romantische schilder Henri Fuseli maakte een reeks schilderijen die deze entiteit als onderwerp hadden. The Nightmare in zijn bekendste werk.

Ook andere kunstenaars, voornamelijk schrijvers, gebruikten The Old Hag als inspiratiebron. Bekende schrijvers als Maupassant (Le Horla), Kingsley Amis (The Green Man), Ernest Hemingway (The Snows of Kilimanjaro), Herman Melville (Moby Dick) en Shakespeare (Romeo & Juliet) verwerkten hun ervaringen van slaapverlamming in hun oeuvre.

Wetenschappelijke verklaring
De meest voor de hand liggende verklaring is van biologische aard. Tijdens de REM slaap (als we dromen) is ons lichaam helemaal verlamd. Alleen nog de oogspieren en het hart zijn actief. De spieren zijn zo ontspannen dat ze niet meer kunnen reageren op wat er zich in onze geest afspeelt. Dat moet ook wel, anders zouden we de bewegingen in onze dromen ook letterlijk uitvoeren.

Soms voelen we deze verlamming aankomen als we in slaap vallen of wakker worden. Dan kunnen we niet meer bewegen, praten of schreeuwen. Soms treden er tijdens deze slaapverlamming ook hallucinaties op. Het kan gaan om visuele, auditieve, tactiele en gevoelsmatige gewaarwordingen: vreemde geluiden, spookachtige gedaantes, moeilijkheden met ademen…Ze komen meestal heel realistisch over en gaan gepaard met extreme angst.

Stress voorkomen, voldoende bewegen en zorgen voor een regelmatige nachtrust zouden voldoende zijn om slaapparalysie helpen te voorkomen. Als het toch nog gebeurt, raden wetenschappers aan je oogleden te bewegen zodat het proces van wakker worden sneller in gang kan worden gezet.

Buitenaardse ontvoeringen
Het lijkt inderdaad een zeer plausibele verklaring te zijn voor het Old Hag syndroom. Ook zogezegde ontvoeringen door buitenaardse wezens worden door deze theorie ontkracht. Slachtoffers van buitenaardse ontvoeringen zeggen namelijk volledig verlamd te zijn als het gebeurt. Bovendien vinden de ontvoeringen bijna altijd ’s nachts plaats. Vele onderzoekers zijn er dan ook van overtuigd dat de verhalen van ontvoering door buitenaardse wezens niet meer zijn dan ervaringen van verlamming tijdens de slaap.

Mysterie
Volgens paranormale onderzoekers zijn het kwaadaardige entiteiten, aan de aarde gebonden geesten, demonen en heksen die ons tijdens de slaap aanvallen. Te ver gezocht? Denk er dan aan dat de theorie van de slaapverlamming niet alles kan verklaren. Wist u bijvoorbeeld dat soms hele plaatsen (bijvoorbeeld dorpen) gelijktijdig door het Old Hag syndroom overvallen worden?

Mogelijk is er een natuurlijke verklaring voor dit bizarre verschijnsel. Maar misschien zal ooit blijken dat de entiteiten uit een andere wereld stammen, waar het onderbewuste toegang tot heeft, en die even reëel is dan de wereld buiten ons. Zo beweren enkele paranormale onderzoekers dat het biologische fenomeen van slaapverlamming de persoon zodanig schrik aanjaagt dat ze daardoor ontvankelijker worden voor lage, negatieve astrale dimensies en geesten in de kosmos.

Oud artikeltje, http://mens-en-samenleving.infonu.nl...e-oorzaak.html.




Vertel uw ervaringen en meningen!

Mijn mening is dat er hoogstwaarschijnlijk geen bovennatuurlijke oorzaak is.

Ik heb wel meer dan 1 keer gedroomd dat ik niet meer kon bewegen of praten terwijl ik probeerde te vluchten van iets/iemand. En werd dan ook geschrokken wakker. Maar ik zie geen spoken in de kamer, wat logisch is, want spoken bestaan niet.

[Little Phoebe]

Nee, nooit gehad, maar het klinkt wel eng ja!

Ik heb het weleens gehad. Al lang niet meer gebeurd. De laatste keer dat het gebeurde, was ook de engste. Lag op mn rug en toen zat iets op mijn borst die mijn polsen stevig vasthield, grijnzend uiteraard. Ben nog nooit zo bang geweest. Zat daarna letterlijk te trillen. Heb weken met laptop aan geslapen, en paar dagen met licht aan. De ervaring toen was iig heel eng, want normaal vond ik het niet eng omdat ik eraan gewend was geraakt (en "het is maar een tijdelijke verlamming"). Normaal was het ook zonder een iets. Alleen soms iets gezien/gevoeld. Een klein zwart schimmig mannetje met ogen precies zoals in die schilderij in de beginpost (ook ongeveer even lang, maar geen aapje hoor). En een zwart hoedje, en zwarte trenchcoat.
Dat van niet kunnen ademen en geluiden heb ik niet gehad. Wel kan ik alles goed zien, met gesloten ogen.

[Trimm Trabb]

Kazet Nagorra schreef:

Mijn mening is dat er hoogstwaarschijnlijk geen bovennatuurlijke oorzaak is.

[Little Phoebe]

Mr Soija schreef:

Ik heb het weleens gehad. Al lang niet meer gebeurd. De laatste keer dat het gebeurde, was ook de engste. Lag op mn rug en toen zat iets op mijn borst die mijn polsen stevig vasthield, grijnzend uiteraard. Ben nog nooit zo bang geweest. Zat daarna letterlijk te trillen. Heb weken met laptop aan geslapen, en paar dagen met licht aan. De ervaring toen was iig heel eng, want normaal vond ik het niet eng omdat ik eraan gewend was geraakt (en "het is maar een tijdelijke verlamming"). Normaal was het ook zonder een iets. Alleen soms iets gezien/gevoeld. Een klein zwart schimmig mannetje met ogen precies zoals in die schilderij in de beginpost (ook ongeveer even lang, maar geen aapje hoor). En een zwart hoedje, en zwarte trenchcoat.
Dat van niet kunnen ademen en geluiden heb ik niet gehad. Wel kan ik alles goed zien, met gesloten ogen.

Hallo engerd straks durf ik niet meer te slapen!

Vrouwen hebben het minder vaak, hoorde ik.

Zo beweren enkele paranormale onderzoekers dat het biologische fenomeen van slaapverlamming de persoon zodanig schrik aanjaagt dat ze daardoor ontvankelijker worden voor lage, negatieve astrale dimensies en geesten in de kosmos.

Van dit soort zinnen moet ik altijd heel hard lachen. Kom op, zeg.

[Little Phoebe]

Mr Soija schreef:

Vrouwen hebben het minder vaak, hoorde ik.

Dat hoop ik dan maar voor je

[Dinalfos]

Als ik overdag een beetje lig te dutten, heb ik ook wel eens last van slaapverlamming. Ik zie geen Freddy Kruegers op m'n tieten zitten, maar toch kan ik al m'n ledematen bijna niet bewegen. En dat terwijl ik toch heel sterk het gevoel heb klaarwakker te zijn. Het is niet angstaanjagend, maar wel een erg vreemd gevoel, vooral als ik merk dat ik mijn armen maar een paar centimeter van het matras af kan krijgen.

[flyaway]

Ik heb het een keer gehad, maar zocht niet naar een bovennatuurlijke oorzaak. Ik 'voelde' dat iemand zich heel diep over mij heenboog in mijn slaap waardoor ik niet kon bewegen of ademen, was echt heel eng. Maar ik zocht de oorzaak in tijdelijk zuurstoftekort ofzo, of een combinatie van de spieren die in slaapstand zijn en het deels toch ontwaakt zijn. Was heel naar, maar niets bovennatuurlijks in mijn ogen.

[Thinus]

Hier was een tijdje geleden ook al een topic over.

Ik heb een periode gehad waarin ik hier heel vaak last van had. En als ik het had had ik het meestal ook 2 - 3x achter elkaar in een nacht. Ik heb het niet precies zo ervaren zoals het hierboven staat maar het leek er wel heel veel op. De eerste keer was het idd heel angstig, ik werd wakker wou naar mijn deur lopen en zakte langzaam in tot ik niet meer kon bewegen. ik probeerde om hulp te roepen maar dat lukte ook niet en toen ik uit alle macht probeerde te bewegen had ik het idee dat ik rondgeslingerd werd door de kamer maar toen ik vervolgens wakker werd lag ik tot mijn eigen verbazing nog gewoon in mijn bed. Na deze eerste keer heb ik in die periode er vaak last van gehad maar niet meer zo eng als de eerste keer. Alleen uit alle macht bewegen wat steeds niet lukt en het gevoel hebben door de hele kamer geslingerd te worden omdat ik nou niet weet of ik door de bewegingen die ik denk te maken wel echt beweeg of in bed blijf liggen.

Na die eerste keer wist ik wel dat ik gewoon sliep en dat ik zo weer wakker zou worden maar het bleef wel een heel angstig gevoel, en ik blijf toch steeds weer denken dat ik wel uit mijn bed val doordat ik zo hard probeer om te bewegen.


Je bent wakker maar je lichaam staat nog in slaapstand waardoor je niet kan bewegen. Toevallig heb ik dit sinds een paar dagen geleden sinds een lange tijd weer gehad. Ik denk dat dit veroorzaakt word door een tekort aan slaap of misschien stress. In de periode dat ik hier zoveel last van sliep ik ook weinig.

[Missy]

Goed topic, Soija.

Gelukkig heb ik er nooit last van gehad. Het lijkt me ook niet echt een fijne ervaring.

Nog nooit gehad.

Thinus schreef:

Hier was een tijdje geleden ook al een topic over.

Ik heb een periode gehad waarin ik hier heel vaak last van had. En als ik het had had ik het meestal ook 2 - 3x achter elkaar in een nacht. Ik heb het niet precies zo ervaren zoals het hierboven staat maar het leek er wel heel veel op. De eerste keer was het idd heel angstig, ik werd wakker wou naar mijn deur lopen en zakte langzaam in tot ik niet meer kon bewegen. ik probeerde om hulp te roepen maar dat lukte ook niet en toen ik uit alle macht probeerde te bewegen had ik het idee dat ik rondgeslingerd werd door de kamer maar toen ik vervolgens wakker werd lag ik tot mijn eigen verbazing nog gewoon in mijn bed. Na deze eerste keer heb ik in die periode er vaak last van gehad maar niet meer zo eng als de eerste keer. Alleen uit alle macht bewegen wat steeds niet lukt en het gevoel hebben door de hele kamer geslingerd te worden omdat ik nou niet weet of ik door de bewegingen die ik denk te maken wel echt beweeg of in bed blijf liggen.

Na die eerste keer wist ik wel dat ik gewoon sliep en dat ik zo weer wakker zou worden maar het bleef wel een heel angstig gevoel, en ik blijf toch steeds weer denken dat ik wel uit mijn bed val doordat ik zo hard probeer om te bewegen.


Je bent wakker maar je lichaam staat nog in slaapstand waardoor je niet kan bewegen. Toevallig heb ik dit sinds een paar dagen geleden sinds een lange tijd weer gehad. Ik denk dat dit veroorzaakt word door een tekort aan slaap of misschien stress. In de periode dat ik hier zoveel last van sliep ik ook weinig.

Een theorie is dat je geest uit je lichaam treedt, wat dus zou betekenen dat je (geest) daadwerkelijk door de kamer geslingerd wordt.
Las ik net op een wiki.fok.nl

[Thinus]

mwa ik geloof niet in lichaamsuittredingen. Ik denk eerder dat omdat ik probeer te bewegen mijn brein denkt dat ik aan het bewegen ben, maar doordat mijn lichaam nog slaapt ik dus nog gewoon stil lig.

[Geel]

Nooit last van gehad, gelukkig.

Stress voorkomen, voldoende bewegen en zorgen voor een regelmatige nachtrust zouden voldoende zijn om slaapparalysie helpen te voorkomen.

Gebeurt het, Soija, toevallig als je veel stress hebt, en/of te weining slaapt? Of een beetje lui bent?

[Little Phoebe]

ggcy8 schreef:

Nooit last van gehad, gelukkig.



Gebeurt het, Soija, toevallig als je veel stress hebt, en/of te weining slaapt? Of een beetje lui bent?

Als het dat laatste was geweest, hadden Pip en ik niks anders gehad

ggcy8 schreef:

Nooit last van gehad, gelukkig.



Gebeurt het, Soija, toevallig als je veel stress hebt, en/of te weining slaapt? Of een beetje lui bent?

Ik heb dat stukje ook gelezen. Maar geen idee, gebeurde vroeger eigenlijk.

[Cherry Springs]

Daar heb ik nog nooit last van gehad. Ik heb vaker gehad dat ik in mijn droom iets deed en dat mijn slaapverwerking nog niet/niet meer werkte. Zo probeerde ik een keertje terwijl ik in mijn bed lag een sprongetje te maken. Of droomde ik dat ik omhooggetrokken werd en ging ik opeens rechtop in bed zitten.

[Soundwave]

Ik heb het een paar keer gehad. De eerste keer had ik geen idee, ik was wel wakker, maar kon niets bewegen, lag helemaal stil in bed en wilde opstaan. Maar niks kwam in beweging, toen hoorde ik een deur opengaan, en ik dacht, redding is nabij! Ik probeerde te schreeuwen maar kreeg geen geluid eruit. Daarna ging de deur dicht. Maar het gekke was wel dat ik heel goed bij kennis was, ik nam afscheid van alles en iedereen en dacht ik dood ging..

Paar secondes later was ik blijkbaar helemaal wakker en schrok ik gelijk omhoog, deur was gewoon nog open, dus die is nooit open/dicht gegaan en ik leefde nog

De paar keren daarna ook eens gebeurd, maar toen eerlijk gezegd geen paniek. Dacht alleen maar yeah yeah, ik ken de truc al, en ging weer verder slapen daarna

Soundwave schreef:

ik nam afscheid van alles en iedereen en dacht ik dood ging..

Ik kende het al jaren vóór het mij overkwam.

[Uice]

Te ver gezocht? Denk er dan aan dat de theorie van de slaapverlamming niet alles kan verklaren.

Oh ja, deze theorie verklaart niet alles, dus misschien moeten we de theorie aannemen die helemaal niets verklaart.

Ik heb het weleens. Ik heb het nooit als iets angstaanjagends of vervelends ervaren, want ik weet wat het is. Dus meestal kijk ik gewoon naar de hallucinaties, die soms best indrukwekkend zijn.

[Allure]

Ja, vaak gehad toen ik in de puberteit kwam. De eerste keer schrok ik me rot. Heb het nu nog heel af en toe en het blijft naar maar ik raak er niet meer van in paniek, weet nu ook wat het is. Ik heb er vooral last van als ik gestrest ben of weinig geslapen heb.

[Mevrouw Lul]

Jasses, nu ben ik spontaan bang dat ik dat krijg . Maar als het iets 'echts' was (zo'n geest of whatever) dan zou er toch wel eens ook iets gebeuren met die mensen?

Ik heb wel een keer gehad dat ik wakker werd met een hand op mijn gezicht. In mijn half slaap begon ik heen en weer te schudden om die hand te lozen maar die begon me in mijn gezicht te slaan dus paniek, paniek! Tot ik wakker genoeg was om tot de conclusie te komen dat mijn arm sliep en mijn hand op mijn gezicht beland was... Echt heel suf, maar het was zo eng want je voelt echt niet dat het een onderdeel van je eigen lijf is .

[Trimm Trabb]

Uice schreef:

Ik heb het weleens. Ik heb het nooit als iets angstaanjagends of vervelends ervaren, want ik weet wat het is. Dus meestal kijk ik gewoon naar de hallucinaties, die soms best indrukwekkend zijn.

Dit dus.

Ik vind het vaak wel cool. M'n hoofd is half wakker, maar m'n lichaam nog niet. Ik ben me er dan van bewust dat ik slaap en dat ik nog aan het dromen ben.

Zo heb ik ooit 'gedroomd' dat Ben Folds in m'n kamer zat en dat we samen muziek gingen maken en toen bedacht ik een liedje dat echt zo fucking catchy was dat het wel een hit moest worden. Met tekst en alles erbij enzo...
Toen werd ik wakker en dacht ik 'OMG, dit moet ik opschrijven!', maar voordat ik een pen+papier had gevonden was het alweer weg.

[Martiño]

Kazet Nagorra schreef:

Mijn mening is dat er hoogstwaarschijnlijk geen bovennatuurlijke oorzaak is.

[Soundwave]

Mr Soija schreef:

Ik kende het al jaren vóór het mij overkwam.

Ik had me er ook in moeten verdiepen!

Maar ja, nachtmerries en dromen lijken echt, maar één op andere manier weet ik toch dat het niet echt is ..

Maar dit was net echt! Ik zweer het je

[mepsteen]

Ik heb het een keer gehad, een aantal jaar terug. Geen prettige ervaring, en het voelt echt alsof er iets op je zit.

Na 10 seconden kon ik me weer bewegen, en ik heb die avond niet meer geslapen

[Little Phoebe]

Ja godver, door dit topic ben ik echt met een kutgevoel gaan slapen en toen heb ik een nachtmerrie gehad ik schrok er van.
Over spinnen dan wel, maar toch ik heb nooit nachtmerries!

[Soundwave]

Little Phoebe schreef:

Ja godver, door dit topic ben ik echt met een kutgevoel gaan slapen en toen heb ik een nachtmerrie gehad ik schrok er van.
Over spinnen dan wel, maar toch ik heb nooit nachtmerries!

Of als je vlak voor je gaat slapen aan je ademhaling gaat denken en het zelf gaat doen

[Little Phoebe]

Soundwave schreef:

Of als je vlak voor je gaat slapen aan je ademhaling gaat denken en het zelf gaat doen

Daar heb ik geen last van gehad, maar ik ging niet met een lekker gevoel slapen

Kazet Nagorra schreef:

Mijn mening is dat er hoogstwaarschijnlijk geen bovennatuurlijke oorzaak is.

[fizzle-fluffy]

Ik heb weleens gedroomd dat ik werd gewurgd en vastgeketend en toen ik wakker werd (en ja ik was echt wakker), voelde ik nog steeds die handen op mijn keel en strakke dingen om mijn enkels en polsen en ik kon niets bewegen en ik kon steeds moeilijker ademen en het was ontzettend eng. Maar er kwam niemand op mijn borst zitten.

Ik heb zoiets nog nooit gehad, maar ik ben nu echt bang dat ik het krijg!

wtf dit is freaky

Ik heb wel zoiets vaker gehad. Niet met rare beesten of iets op je borst.

Maar wakker worden en je niet meer kunnen bewegen, moeilijk kunnen ademen en als je jezelf probeert te bewegen amper nog kunnen ademen. Praten of roepen lukt ook niet. Ik vond het angstaanjagend maar bedacht me dat het ook wel is een nachtmerrie/droom zou kunnen zijn dus ik heb mijn ogen dichtgedaan en maar gehoopt dat ik levend wakker werd

Keren daarna ben ik weer sneller in slaap gevallen. Maar het blijft best eng en creapy.

Kazet Nagorra schreef:

Mijn mening is dat er hoogstwaarschijnlijk geen bovennatuurlijke oorzaak is.

Het lijkt me wel een toffe ervaring, trouwens. Do want!

[Volk]

Ik ken het en zoek het ook bewust op. Vanuit de hallucinaties die daarbij mee kunnen komen is het een kleinere stap naar lucide dromen. De eerste keren is het eng, maar nu geniet ik ervan.

[marrel]

Ik heb dat nog nooit gehad. En dat wil lik denk ik wel zo houden raar.
Wel ooit dat ik droomde dat ik liep maar amper vooruit kon komen, alsof de zwaartekracht m'n benen 10x sterker naar de grond trok. Voelde heel echt en bij wakker worden lijkt het alsof het echt was en had ik ook moeie benen of ik droomde nogsteeds.

Nou, was net aan het dromen dus. Gizmo en James kwamen erin voor en mn ouwe buurjongen en nog wat kindekes. Toen ineens merkte ik dat ik steeds minder kon bewegen en snapte het niet.
Totdat ik besefte dat ik aan het dromen was en mn droom verstoord werd door een slaapverlamming. Ik lag half op mn zij, met mn buik naar beneden. Dus ging ik proberen los te komen door kracht te gebruiken. Voelde toen een mannetje op me liggen, die niet veel langer was dan mn rug, hij hield me vast aan mijn bovenarm en mn schouder. Ik wist precies wie het was - al zag ik hem niet, maar heb hem in het verleden eens gezien - en ik was wat geïrriteerd en schold hem uit ofzo of zei dat ie moest optyfe, iets dergelijks. Toen begon ie met fluisterende stem (die overigens helemaal niet zo laag is als je zou denken) Latijnse, of in een dergelijke taal, woorden/zinnen tegen me te zeggen. Op een negatieve toon, alsof ie beledigd was en geïrriteerd en derhalve kwaad over me uitsprak. Zn tekst klonk iig duister.
Toen werd ik wakker/kwam ik los/kon ik weer bewegen. En toen deed ik nog een paar keer met mn tong en mn gezicht: *puh*. In de richting van waar die op me had gelegen. En nee, ik vond het niet eng.

Mijn mening is dat er geen bovennatuurlijke oorzaak is.

[Henck]

Een slaapverlemming, dat heb ik ook eens gehad. Toen ik ontwaakte, zag ik nog net een Gastly wegvliegen

[Severus]

Vandaag voor de eerste keer meegemaakt. Ik was, vreemd genoeg, aan het dromen over een deel van mijn ochtendritueel: het opendoen van alle rolluiken 's ochtends. Ik werd wakker net toen ik het rolluik van mijn slaapkamer wou opendoen: ik opende mijn ogen en zag dat het raam opeens niet meer horizontaal was, maar verticaal (logisch, aangezien ik nu naar het raam keek vanuit een liggende positie, inplaats van een staande positie). Aanvankelijk besefte ik dat echter niet helemaal, en de vreemde positie van het raam voelde heel duivels en onnatuurlijk aan, alsof iets kwaadaardigs in de slaapkamer was en mij dit aandeed. Dit gevoel werd versterkt door de plotselinge luidheid van mijn tinnitus; normaal is het suizen vrij rustig, eentonig en op de achtergrond, maar nu was het opeens heel luid en vanalles door elkaar - bijna alsof het "in paniek" was en me probeerde te waarschuwen voor gevaar. Ik merkte toen ook gelijk dat ik me niet kon bewegen. Vreemd genoeg verbond ik dat dan weer niet aan de duivelse aanwezigheid in de slaapkamer - ik dacht: "O jee, is dit misschien het begin van een epileptische aanval?", me herinnerend hoe een vriend van mij ooit beschreef hoe hij plotselinge stijfheid had ervaren vlak voordat hij zo'n aanval kreeg. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn, want niet lang daarna kon ik mijn tong bewegen en enkele seconden later ook de rest van mijn lichaam. Mijn ledematen voelden toen vrij zwaar aan, vooral mijn benen. Toen ik enkele minuten later langzaam opstond om naar het toilet te gaan, liep ik dan ook een klein beetje wankel (niet helemaal soepel, in ieder geval), maar ook dat was na een tijdje weer over.

Al met al best een vreemde gewaarwording. Ik heb gelukkig geen doodsangsten uitgestaan (wat dat betreft was ik psychisch toch meer in 'survival mode'), maar toch hoop ik dit niet nog een keer mee te maken (kan me namelijk best voorstellen hoe een volgende keer namelijk wél eng kan zijn). Ikzelf schrijf deze gebeurtenis toe aan het feit dat ik al 3 dagen niet meer goed heb geslapen, waardoor mijn REM-slaap vast een beetje verstoord is geraakt en deze slaapverlamming daardoor tot stand was gekomen. Hopelijk slaap ik dus snel weer beter.

That's it. En ja, ik weet dat dit best een grote up is, maar ik wou het toch even ergens kwijt.

tekst

Quintiano schreef:

Het lijkt me wel een toffe ervaring, trouwens. Do want!

Volgens mij waren zijn er een aantal manieren. Als ik het me goed herinner kun je in slaapverlamming komen door gewoon naar bed te gaan en vervolgens je ogen dicht doen en helemaal stil liggen en ontspannen, dan elk seintje dat je lichaam geeft te bewegen negeren. Neiging om te bewegen, jeuk enz. en na een tijdje (half uur? uur? meer?) zou je er ongeveer in moeten zitten en maak je het mee als je je ogen open doet.

Archont schreef:

Ik heb wel zoiets vaker gehad. Niet met rare beesten of iets op je borst.

Maar wakker worden en je niet meer kunnen bewegen, moeilijk kunnen ademen en als je jezelf probeert te bewegen amper nog kunnen ademen. Praten of roepen lukt ook niet. Ik vond het angstaanjagend maar bedacht me dat het ook wel is een nachtmerrie/droom zou kunnen zijn dus ik heb mijn ogen dichtgedaan en maar gehoopt dat ik levend wakker werd

Keren daarna ben ik weer sneller in slaap gevallen. Maar het blijft best eng en creepy.

Tegenwoordig probeer ik zo heftig te bewegen dat ik er ''uitschiet''. Maar het zorgt altijd nog voor een beetje paniek

Ik heb 't een paar keer gehad, heel akelig als je net wakker wordt, maar ik dacht vervolgens gewoon:'Oh, cool, slaapverlamming!' en ging gewoon weer verder slapen