Hoi .itsjustmex,
Ik herken mezelf helemaal in jou, mijn mama lijkt ook wel wat op jou.
Ik ben dan wel 10 jaar jonger dan je, ik ben ook best introvert en verlegen. Ik houd er ook van om buiten rondjes te lopen en het benauwende gevoel van mensen rond me heen vind ik niet fijn.
Mijn mama is zelf ook introvert en zij heeft het altijd al moeilijk gehad met het leggen van contact met mensen. Ze heeft zelf ook maar 1 vriendin en op het werk kan ze ook maar met twee personen opschieten.
Ik heb zelf niet echt veel tips. Maar hier volgen er wat;
-> Wees vriendelijk
-> Wees jezelf
-> Wees niet verlegen en probeer in de "groepjes" te staan. Het klinkt moeilijk, en dat is het ook. Maar zodra je bij de "groepjes" staat, is het makkelijker om mee te doen aan het gesprek.
-> Organiseer een leuke dag met de mensen waarvan je denkt dat je er bevriend mee kan raken. Ik heb eergisteren 18 km gewandeld met mijn klas (een sponsortocht) en ik heb ervaren hoe het is om sociaal te zijn. En daar word ik heel gelukkig van. Ik glimlach nog steeds als ik denk aan al die gesprekken die ik heb gevoerd, gewoon omdat ik stond bij iemand die ik tof vond.
-> Laat je minder gekende kanten zien. Op school zit ik altijd te lezen. En als ik dat eens niet doe en begin te praten, dan is het makkelijker om mensen op je af te laten komen.
-> ...
Ik wil ook nog zeggen dat het heel goed is dat je een psycholoog hebt ingeschakeld. Misschien is er een trauma die je zo verlegen heeft gemaakt. En misschien bén je ook gewoon wel zo.
Ik sluit ook helemaal aan bij hetgeen wat Zaina zei. Je bent niet talentloos en je bent goed genoeg voor het leven. Het is niet omdat je verlegen bent, dat je opeens minder waard bent. Dat denk ik ook altijd over mezelf, maar ik heb het volgende al eens gehoord;
" Als je niet van jezelf houdt, hoe moet iemand dan van jou houden?"
Dus houd van jezelf en accepteer wie je bent.
Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt. En ik wens je nog heel veel geluk en voorspoed in je leven.
Met vriendelijke groetjes,
Khadija333
|