"Jaloers" om alles in relatie

[Mangler]

Sinds 2 en een halve maand heb ik weer een nieuwe vriendin, jeej!
Maar bij alles wat ze doet word ik gewoon "gek" van binnen.. Erg vervelend..

In het begin zat ze constant op haar gsm facebook te checken, elke week veranderde ze haar profielfoto waar ze natuurlijk weer 100+ likes op kreeg, heel de dag zat ze met vrienden te sturen, gek werd ik er van..
Na dit een paar keer aangehaald te hebben begon ze er op te letten en nu kijkt ze bijna niet meer op haar facebook, profielfoto's zijn nu foto's van ons 2 & ze is in gaan zien dat de mensen die constant naar haar stuurde haar enkel contacteerden omdat ze haar wouden, dat het geen echte vrienden waren. (Vanaf het moment dat ze "in een relatie met" instelde hoorde ze er niemand meer van.
Ze vind het ook allemaal niet erg meer dat ze dit allemaal niet meer doet, ze vind het normaal. Dus dat is allemaal goed.

Nu dronk ze ook nogal graag af en toe eens, ging ze uit etc. maar ook hier kon ik niet tegen.
Het uitgaan heeft ze ook opgegeven (Zijn ondertussen 7/7 bij mekaar, ik vertrek van daaruit naar het werk en kom ook gewoon weer naar daar na m'n werk). Dus ik dacht dat ik dan wel geen probleem meer zou maken van het drinken. Ik dacht echt dat het ging om de gedachte dat ze dronken was als ik er niet bij was.
Maar zelfs als ze nu op een familiefeest een glaasje wijn drinkt krijg ik het nare gevoel al..
Net of m'n maag trekt samen ofzo, heel nerveus,... Na een glaasje of 4 stopt ze dan wel weer omdat ze weet dat ik er niet tegen kan, maar toch vind ik het erg vervelend dat ik haar zo alles moet ontnemen omdat ik er niet tegen kan, dit zou niet mogen..
Binnen anderhalve week verjaart ze en dan komt de familie langs & zal ze zowiezo ook wel wat drinken & zelfs daar maak ik me al druk in. Ik zou echt heel graag zeggen dat ze eens gewoon haar gang mag gaan (Het is tenslotte haar verjaardag) maar het lukt gewoon niet, ik kan het niet loslaten..
We hebben er al erg veel over gepraat maar ik vind gewoon niet van waar dit komt. Ze toont er begrip voor maar het is natuurlijk ook erg vervelend. Zowel voor haar als voor mij, ik zou me ook liever niet telkens druk maken maar het komt gewoon vanzelf..

Ik heb vroeger wel eens nare dingen meegemaakt met alcohol maar zo'n afkeer heb ik nooit gehad. Nooit zo heftig, in geen enkele relatie..
Tot een jaar geleden dronk ik ook zelf graag nog maar dit is er het laatste jaar uit gegaan, ook het weggaan etc. zit er niet meer in bij mij.

& dan komt er nog eens bij dat ik het nerveus gevoel zelfs al krijg als ze gewoon nog maar iets met een vriendin gaat doen. Ookal is dit gewoon wandelen met de hond ofzo..
Er zit iets serieus verkeerd in m'n hoofd en ik weet echt niet wat..

Het gaat niet om vertrouwen of wat dan ook, er is op dit moment ook geen haar aan m'n hoofd dat er aan denkt dat ze me zou bedriegen of tegen me liegt ofzo. Ik weet echt niet wat het is..
Bij de kleinste dingen waar ik niets mee te maken heb word ik gek..
Het is net of ik wil constant 100% van haar aandacht & zodra ik die niet zou krijgen word ik gek.
Dat ik zo reageer op uitgaan & dan drinken kan ik ergens nog snappen, dat komt wel vaker voor. (Is ook niet gezond natuurlijk maar goed) Maar dat ik zo zelfs reageer als er familie op bezoek komt of als ze gaat wandelen met een vriendin is echt niet oké.

Herkent iemand dit? Wat is het & wat kan ik er aan doen?

*edit*
Wel moet ik er bij zeggen dat ik vorig jaar met een meisje constant een aan-uit relatie had. (Achteraf bekeken heb ik me toen serieus laten doen)
Zij ging constant dingen doen etc., na het werk ging ze nog met collega's weg & dan dronk ze zich telkens helemaal lazarus waardoor ze telkens foto's had met andere jongens & ook een keer terug bij haar ex kwam tijdens zo'n dronken avond..
Zou het hier allemaal vandaan kunnen komen?

Of is het gewoon dat ik vantevoren een relatie van 3 jaar heb gehad waarbij we natuurlijk na al die tijd alles samen deden, alles van mekaar wisten & praktisch enkel nog ons leven samen hadden, en dat ik TE hard verwacht dat het direct zoals toen word terwijl dit nog rustig opgebouwd moet worden?

[Elin3]

Het is juist goed om naast je relatie ook nog een leven, sociale interactie etc. te hebben. Je kunt bepaalde dingen bij je partner aankaarten, omdat dat je niet lekker zit, maar je kunt haar niet vragen om voor jou haar identiteit te veranderen. Je moet haar ook de ruimte geven om haar eigen persoon te zijn.

[WolterB]

Zoals je je nu opstelt binnen je relatie ga je haar verstikken en zal het geen lang leven hebben.

Jij stelt je jaloers, bezitterig en controlerend op, lijkt geen vertrouwen te hebben in haar en legt haar steeds meer beperkingen op. En hoewel ze het nu nog zegt te begrijpen komt er een moment dat het klaar is óf en moment dat ze zich er bij neerlegt en ze geen eigen wil meer toont. Beide wil je niet lijkt me.

En verder wat Elin3 zegt.

[Mangler]

Daarom net dat ik dit wil veranderen.
Ik wil ook weten waar dit vandaan komt en het oplossen.
Dit is niet goed voor de relatie & natuurlijk voor mezelf ook vervelend dat ik me overal druk in zit te maken.
Ik zou ook veel liever gewoon verstand op 0 kunnen zetten en gewoon genieten maar dit lukt gewoon niet atm.
Als er ook maar iets kleins word gezegd dat ze gaat doen ofzo zit ik constant na te denken, zelfs op m'n werk. (Wat nu wel mogelijk is aangezien je daar niet bepaald je hoofd bij moet houden)

Hoe zorg ik er voor dat ik mezelf helemaal anders op kan stellen? Dat ik mezelf niet meer heel de dagen door gek zit te maken?
Ik wil er echt wel wat aan doen & dat weet zij ook. Ik weet gewoon niet hoe..

Ik heb haar wel duidelijk gezegd dat, tot die tijd, als ik te veel verwacht, ze het moet zeggen. Het mag niet tussen ons in gaan komen..

[bikinigek]

Je duwt haar steeds verder weg naar een volgende jongen...

[Anonymous John]

Niet met haar hierover praten. Hou het luchtig. Op deze manier wordt ze z.s.m. wakker op iemand ander z'n piemel. Al dit gedoe ligt volledig aan jezelf. Gewoon relaxen. Je kan niet bepalen wat iemand anders allemaal uitspookt. En als er geen vertrouwen meer is, dan niet.

[Elin3]

Anonymous John schreef:

Niet met haar hierover praten. Hou het luchtig. Op deze manier wordt ze z.s.m. wakker op iemand ander z'n piemel. Al dit gedoe ligt volledig aan jezelf. Gewoon relaxen. Je kan niet bepalen wat iemand anders allemaal uitspookt. En als er geen vertrouwen meer is, dan niet.

Helemaal niks meer delen komt je relatie ook niet ten goede. Belangrijk is vooral dat TS om leert gaan met zijn gevoelens en onzekerheid, ipv daar het probleem van zijn vriendin van te maken.

[Anonymous John]

^^^ Ja, dat zegt het beter dan mijn post.

Misschien moet je zelf ook een sociaal leven buiten je vriendin zoeken. Geeft wat meer lucht en afleiding.

En dat zij nooit meer uitgaat omdat ze altijd naar jou moet is idioot. Ik zou het heel goed begrijpen als ze je daarom dumpte. Laat haar gewoon uitgaan als ze dat wil.

[Mangler]

En hoe leer ik terug omgaan met mijn gevoelens en onzekerheid?
Ik wil er echt wel weer terug mee om kunnen gaan maar ik weet gewoon echt niet hoe ik moet beginnen..
Des te meer ik er over nadenk, des te ingewikkelder het word..

[Mangler]

@azeche, ze gaat niet niet meer uit omdat ze altijd naar mij "moet".
Dat is haar keuze, die heeft ze zelf genomen, daar heb ik niks over gezegd.
Zij wil zelf ook 7/7 bij mekaar zijn..

[Elin3]

Mangler schreef:

En hoe leer ik terug omgaan met mijn gevoelens en onzekerheid?
Ik wil er echt wel weer terug mee om kunnen gaan maar ik weet gewoon echt niet hoe ik moet beginnen..
Des te meer ik er over nadenk, des te ingewikkelder het word..

Praat er over met vrienden of familie of schrijf het van je af. Als dat niet voldoende is kan je professionele hulp overwegen. Verwacht niet dat het na één keer praten weg is, waarschijnlijk gaat daar best wat tijd overheen.

Probeer daarnaast ook een leven te hebben naast je relatie. Maak jij nog tijd voor sport, vrienden, hobby's?

[Mangler]

Elin3 schreef:

Praat er over met vrienden of familie of schrijf het van je af. Als dat niet voldoende is kan je professionele hulp overwegen. Verwacht niet dat het na één keer praten weg is, waarschijnlijk gaat daar best wat tijd overheen.

Probeer daarnaast ook een leven te hebben naast je relatie. Maak jij nog tijd voor sport, vrienden, hobby's?

Ik zal eens beginnen met het van me af te schrijven.
De band met mijn vrienden is wegens omstandigheden zo goed als weg gevallen, ik heb ook echt niet de drang om deze weer op te bouwen.
Ik vis als hobby maar dit doet zij ook erg graag dus zij gaat altijd mee.
Als zij iets gaat doen zit ik wel voornamelijk thuis te wachten tot ze weer terug is, wat niet echt goed is natuurlijk..
Maar ze gaat wel voornamelijk dingen doen als ik aan het werken ben, zodra ik weer thuis ben is ze meestal weer terug..

[Elin3]

Zorg dat je zelf ook weer wat hobby's of vriendschappen hebt om op terug te vallen. Ga bij een sportclub of vereniging als je het lastig vind om zelf wat op te pakken. Juist gesprekken met vrienden waar je soms zorgen en frustraties kunt uiten, zijn heel goed voor je relatie. Vrienden kunnen je helpen relativeren zodat je niet elk klein dingetje direct met je vriendin hoeft te delen/ er haar probleem van maakt.
Alleen contact hebben met je partner is niet bepaald gezond. Niet voor je relatie maar ook niet voor jou (wat nu als het uit zou gaan?).

[WolterB]

Aan alles wat ik van je lees is dat je in een ongezonde situatie zit. Als jij thuis gaat zitten wachten tot je vriendin terug is wanneer zij weg is, is dat niet goed, dat geef je zelf ook aan.
Gevolg daarvan is nu al dat je vriendin vooral dingen gaat ondernemen als jij aan het werk bent omdat ze dit weet. Ik zou het zelf ook niet prettig vinden om van huis te zijn als ik daardoor iemand niet gelukkig maak. Maar dit is ook iets wat ik niet lang vol zou houden en ik denk dat niemand dat kan.

Dus zorg, zoals al aangegeven wordt, dat jij dingen vindt waarmee je plezier kunt hebben zónder je vriendin.

Een relatie moet niet iets zijn om je dag mee in te vullen buiten je verplichtingen om, het moet juist een aanvulling zijn op je leven buiten alle andere dingen om.

Ze zegt wel dat ze niet thuisblijft vanwege jou, maar ik zou écht niet op mijn gemak zijn als ik zou weten dat mijn vriend alleen en verdrietig thuis zou zitten als ik uit zou gaan. Jullie zijn nog maar heel kort samen - wat deed je voor dat jullie samen waren om de dagen te vullen? Gamen, muziek maken/luisteren, tekenen, series kijken, sporten? Waar werd je blij van? Probeer dat weer op te pakken.
Je vriendin heeft er duidelijk behoefte aan om een leven te leiden waar in ze jou af en toe niet ziet (en dat is volledig gezond - ik ben hartstikke gek op mijn vriend maar ben godsgruwelijk blij dat we allebei ook nog onze eigen dingen hebben), probeer dat ezlf ook eens. Misschien wordt het makkelijker om los te laten als je zelf ervaart dat het ook heel fijn kan zijn om eens niet bij elkaar te zijn.
Je vraagt constant hoe je er van af moet komen - ik denk dat dat is door "gewoon" te laten gebeuren waar je bang voor bent en te merken dat dat niet het einde van de wereld is. Stel nou - je vriendin zuipt zich een keer helemaal zat. Nou ja, shit happens. Ze kotst een keer, heeft een dag een kater en het is weer over. Stel dat je je vriendin een keer een dag niet ziet omdat ze met vriendinnen op stap is - dan heb jij lekker tijd en ruimte voor jezelf en kunnen jullie 's avonds goed bijkletsen.