vertrouwen schaden of vriendschap naar de knoppen?

[misterwho]

Hey mensen,

Ik moet even mijn verhaal kwijt en hoop dat jullie me kunnen helpen.

Vorig jaar juni ben ik een week of 3 heel erg veel met een leuke meid bij mij uit de klas omgegaan. Ik kende haar wel al langer en zag haar ook best vaak (elke doordeweekse dag op school en ook nog in het weekend op activiteiten/programma van onze scouting groep. maar kwam in die 3 weken ook nog bij haar thuis over de vloer en zij bij mij enz.) Doordat ik die 3 weken zoveel met haar om ging, ben ik haar leuk gaan vinden. Sindsdien (tot op de dag van vandaag) ben ik dus tot over mijn oren verliefd op haar(a). Na die 3 weken gingen we op zomerkamp, 2 weken lang met 25 personen op elkaar gekluisterd zitten en zij was daar ook 1 van. Het zomerkamp was eigenlijk geweldig, alleen kijk ik er nog steeds met een ontzettend kut gevoel op terug. Haar beste vriend was er namelijk ook bij, (die had die 3 weken dat wij zoveel met elkaar omgingen stage, dus toen gingen zij minder met elkaar om) maar op zomerkamp heeft ze 2 weken lang bijna niet meer naar me om gekeken en hingen zij en haar beste vriend zo ongeveer de hele dag aan elkaar. Best pijnlijk om te zien voor mij dus, (die beste vriend van haar vond haar ook leuk, dus ik was ook super jaloers:$) en ik voelde me ook wel een beetje gebruikt moet ik zeggen. Omdat ze die 3 weken zoveel met mij was omgegaan en me daarna gewoon liet vallen.

Maargoed, vanaf na dat zomerkamp tot afgelopen kerst echt zo’n vriendschap gehad met weken die super goed gingen, (dan was ik ook helemaal gelukkig) en weken dat ze zo ongeveer niks met me te maken wilde hebben of dat ik me ergens behoorlijk aan ergerde(en dat ik me dus super klote voelde).
Rond de herfstvakantie begon zij die beste vriend van haar leuk te vinden, alleen vond hij haar nu niet meer leuk.
Hij had iemand anders op het oog (en heeft daar rond de jaarwisseling ook wat mee gekregen.) Sinds hij haar niet meer leuk vond keek hij niet meer naar haar om (zij werd daarom ook kwaad op hem en daardoor gingen wij weer meer met elkaar om).

In December, heb ik haar dan ook verteld dat ik haar al sinds de zomer leuk vind. Dat had ze niet echt verwacht. Sindsdien gaan we dus wel weer met elkaar om, en zijn we ook wel echt goede vrienden geworden. Voor mij is ze mijn beste vriendin(en ook nog een keer de gene die ik leuk vind) terwijl ik voor haar gewoon een goede vriend ben. Dat wil dus nog wel eens botsen en ook nu zijn er dus nog steeds wel up’s en down’s.

Sinds een aantal weken gaat het wel weer beter tussen haar en haar vroegere beste vriend, ze kunnen weer goed met elkaar praten en zij is niet meer boos op hem. Zij hoopt nog steeds dat het weer zo wordt tussen hen als eerst.
Ik ben daar wel gelukkig om voor haar, maar ik ben dan ook super bang dat als het uit zou gaan tussen hem en zijn vriendin dat ze dan weer beste vrienden worden en ik dan weer aan de kant geschoven word.
Ook elke keer als ze samen met z’n 2en zitten te kletsen of te smsen dan ben ik stront jaloers en moet ik me echt bedwingen om niet alles te willen weten wat ze bespreken enz.

Ze weet van mij dat ik me hier enorm aan kan ergeren en ontzettend jaloers ben, en ze weet ook waarom. Ze zegt dan wel dat ik niet meer snel aan de kant geschoven zal worden en dat ik me nergens druk om hoef te maken omdat ze op dit moment toch lang niet zoveel met elkaar omgaan als dat ik met haar omga. Maar toch blijf ik steeds ontzettend jaloers.

(Tot hier eigenlijk mijn 1e vraag, zouden jullie in deze situatie ook jaloers zijn? Of is het raar dat je om deze rede jaloers bent? Ik vind het maar irritant bij mezelf dat ik er iedere keer zo jaloers om ben:$)

3 weken terug kom ik maandag ochtend op school en merk ik dat ze me de hele dag zo ongeveer negeert, (en haar beste vriendin (waar ik zo ongeveer elke les naast zit) reageerde ook de hele dag een beetje geprikkeld) dus ik begon door te krijgen dat er iets niet lekker zat of dat ze zich ergens aan ergerde bij me.
Ik bel haar na school op, eerste 3 minuten wat zitten kletsen en daarna zegt ze zo: ik heb er eigenlijk even helemaal genoeg van, en heb eigenlijk ook geen zin om vrolijk met je te gaan zitten bellen.

Ongeveer 2 uur lang gebeld, en wat blijkt, iemand (ze mag me niet vertellen wie) heeft haar iets verteld waardoor ze nu denkt dat ik tegen haar gelogen heb. Ze maakt me dus voor leugenaar uit en zei dat ze geen zin had om nog zoveel met me om te gaan en vrolijk te gaan zitten smsen enz. de komende tijd. Ik wilde dus weten wat die persoon dan gezegd heeft want ik weet voor mezelf zo goed als 100 procent zeker dat ik nooit tegen haar gelogen heb, en al helemaal dat ik nooit ergens over zou liegen als zij daarover in zou zitten. Maar ze mag van de persoon die het haar verteld heeft niet zeggen wie het gezegd heeft en wat het is (want dan zou ik zo kunnen raden wie t was)
Zij vind dat ze het vertrouwen van die persoon niet mag schaden en me dus niks mag vertellen. (ze heeft die persoon in de afgelopen weken nu een aantal keer gevraagd of ze het me mag vertellen, maar dat mag niet en de kans is dus nu bijna 0 dat ze het me ooit nog mag zeggen.)
Ik vind dat als iemand haar iets verteld heeft waardoor er een vriendschap op het spel staat, dat je dan tegen die persoon moet zeggen: luister, ik MOET dit gewoon vertellen omdat er anders een vriendschap op het spel staat.
Zij en haar vriendin (want die weet het dus ook) vinden dat ik me er maar bij neer te leggen heb dat ik het niet te weten kom.
Ik vind dat je dat niet kunt maken! Als je iemand voor leugenaar uitmaakt dan moet je diegene ook de kans geven om zich daarin te verdedigen. Daarna pas weet je echt 100 procent zeker of het ook wel echt waar is.

Ik heb een vermoeden wie haar iets verteld heeft omdat er in mijn ogen maar 1 persoon kan zijn van wie ze het vertrouwen niet zou willen schaden en nog een aantal andere dingen zoals bellen op de momenten waarop ze mij belooft had hem te vragen of ze het mocht vertellen.(namelijk die vroegere beste vriend van haar). Ik heb dus tegen haar gezegd
Dat als zij niet verteld wat het is, dat ik dan zelf op onderzoek uit ga. (zij werd toen erg kwaad en zei dat ze dat kinderachtig van me vond, maar ik kan er gewoon niet mee leven als ik het niet te weten kom. We gaan nu, 3 weken later eigenlijk weer net zo met elkaar om als van tevoren maar toch speelt nog elke dag door mijn hoofd wat dat geweest is, want ik weet zeker dat als we dadelijk weer een conflict krijgen en het voorgaande nog niet uitgepraat is, dat dat toch weer boven komt.

Wat zouden jullie doen? Het gewoon accepteren dat je het niet weet, of ook (dan maar op de andere manier) erachter zien te komen wat er nu gezegd is omdat je van jezelf weet dat het niet waar kan zijn of in ieder geval niet zo bedoeld is.

Ik hoop dat jullie me een goed advies kunnen geven

[I C U]

Pfff... Damn, veel leeswerk. Maar goed.

Te stom dat zij zoiets niet zegt, eigenlijk. Als het haar zoveel pijn heeft gedaan, blijkbaar, zou ik als ik haar was toch echt verhaal gaan halen, of jij het nou mag weten of niet. Zoals je zegt, het gaat hier om een vriendschap.

Dus eigenlijk sta je nu voor de keuze: of je blijft aandringen en gaat uiteindelijk zelf op onderzoek uit, of je laat het erbij zitten. Net wat jij wil, bij optie 1 wordt je vriendin pissed, bij optie 2 blijf je in dezelfde situatie hangen.

O, enneh, het is niet raar jaloers te zijn, lijkt me een redelijk normale reactie.

[Experiment]

Ik zou zeggen laat dat domme mens het lekker zelf uit zoeken. Zij heeft jou alleen nodig als ze geen hoop op beters heeft (bijv. meneer beste vriend) Waarschijnlijk is dit hele lieg-verhaal gewoon een domme smoes van haar omdat ze geen zin meer in je heeft.

[bbyn]

Experiment schreef op 24-04-2006 @ 20:32 :
Ik zou zeggen laat dat domme mens het lekker zelf uit zoeken. Zij heeft jou alleen nodig als ze geen hoop op beters heeft (bijv. meneer beste vriend) Waarschijnlijk is dit hele lieg-verhaal gewoon een domme smoes van haar omdat ze geen zin meer in je heeft.

dat wou ik ook zeggen ja... als ze zo doet, is ze jou iig niet waard..

[misterwho]

Dat heb ik voor kerst ook wel eens gedacht, en ik ben die 2 keer ook echt kwaad geweest al heb ik dat misschien minder laten merken, ik kan heel moeilijk boos op haar worden omdat ik haar leuk vind. Maar ik weet zeker dat dat nu niet meer zo is. Zij zag mij toen niet als vriend en misschien verwachtte ik toen teveel (alhoewel ik vind dat ze dan niet die weken zoveel met mij om had moetten gaan)

Op dit moment weet ik wel dat ze mij ook echt als vriend ziet, af en toe zie je wel dat er ook nu nog meer van mijn kant komt dan van haar kant maar ik vind haar ook leuker dan zij mij. dat is gewoon zo

Waar het me vooral om gaat, zouden jullie het accepteren als iemand zegt van: je moet maar accepteren dat je het niet te weten komt of zouden jullie dan ook zelf op 'onderzoek' uit gaan

en wat zouden jullie doen als jullie in haar schoenen zouden staan. (kiezen om het door te vertellen of niet)

Experiment schreef op 24-04-2006 @ 20:32 :
Ik zou zeggen laat dat domme mens het lekker zelf uit zoeken. Zij heeft jou alleen nodig als ze geen hoop op beters heeft (bijv. meneer beste vriend) Waarschijnlijk is dit hele lieg-verhaal gewoon een domme smoes van haar omdat ze geen zin meer in je heeft.

[Orpheo]

wat ik zou doen... ik zou immens woedend zijn/worden, en gewoon zeggen weet je wat, EY, FUCK IT, en gewoon haar links laten liggen. en dan ook echt negeren. niet bellen. niet smsen. niet mailen. niet msnen, neit praten, niet kijken, niets. als ze je echt als vriend ziet, je leuk vindt, oid, i.e.: om je geeft, dan zal dat gedrag haar opbreken. werkelijk. als zij boos op je is, en jij weet echt niet wat, ook al pijnig je je hersenen tot migraine aan toe, dan vind ik gewoon dat je de (vriendschappelijke) relatie moet verbreken. ik heb t ook eens gehad hoor, bijna zo'n zelfde situatie. tot op heden baalt ZIJ nog van haar gedrag, en walg ik van haar.

[WolterB]

1: Die jaloezie is waarschijnlijk vrij normaal, maar hoe jullie er mee om zijn gegaan vind ik wel erg goed. Veel praten en duidelijk zijn is goed binnen een vriendschap. Alleen oneindig blijven hopen op een relatie of dat zij je toch leuk gaat vinden moet je echt opgeven, want dat werkt niet

2: Hoe zij tegen je doet is niet redelijk en je kan idd raden wie het was, alleen niet wat er gezegd is. Ik vind dat het niet haar taak is om dit te verzwijgen, want er staat een vriendschap op het spel.
Zij houdt iemand de hand boven het hoofd, die volgens jou leugens heeft verspred. Misschien probeert zij via jou de andere kant teweten te komen en misschien heeft ze dat ookal gedaan, waardoor ze weer net als vanouds met je omgaat.

Hopelijk zal ze het nog aan je vertellen, of duidelijk maken dat ze je gelooft. Misshien moet je eerst het tweede proberen te vragen aan haar en/of hoe je kan aantonen dat je geloofwaardig bent.

[juno]

Wat een loeder. Ik noem dat geen vriendin.

[Smokin']

What the fuck is wrong with you?

- Er is hier geen sprake van vriendschap want jij bent extreem verliefd op haar. Jullie denken helemaal niet hetzelfde over elkaar.

- Hoe zij doet is misschien niet heel leuk voor jou arme ziel, maar jij bent een mietje want ze komt er mee weg. Jij hoopt dat door eeuwig lief en aardig doen z eooit het licht ziet en je leuk gaat vinden. Well it aint gonna happen kid. Nooit. Verbreek deze 'vriendschap' want het is pure marteling voor jou.