|
Hoihoi,
Ik en m'n vriend hebben het drie weken geleden uitgemaakt, we wilden een beetje afstand van elkaar nemen omdat er irritatiepunten waren, vanuit zijn kant meer dan mijn kant. Toch hebben we elkaar zo nu en dan wel gezien vriendschappelijk, in het weekend twee weken geleden bijvoorbeeld met een feest, even kort met elkaar gesproken, en een keertje op station, en zo nu en dan een mailtje of smsje.
Afgelopen weekend hadden we weer even afgesproken om het er nog even over te hebben, omdat we het allebei de aankomende weekenden nogal druk zouden hebben en het er niet echt van kwam.
Dus we zouden dit weekend gewoon even praten over alles enzo. We zouden eerst op een terrasje wat drinken, maar toen zei ie dat er toch niemand thuis was, en we ook wel op hun dakterras konden zitten.
Dus we hebben daar best wel lang gepraat over de relatie die we hadden, over wat we allebei minder vonden en wat we wel heel erg leuk vonden enzo. Was wel heel gezellig enzo, en konden wel goed praten over dingen,
alleen soms deed hij wel erg makkelijk over de punten waar hij naar moest kijken, terwijl ik daar wel mee zit en ik anders ook nie weet of ik verder wil.
Naja van het één kwam het ander, we hebben toen gezoend en er waren nog wel wat dingetjes gebeurd, en toen zei ie je moet wel echt werken aan je punten, maar hij doet dan net of hij dat niet hoeft te doen. Dus toen heb ik maar gezegd dat we allebei moeten gaan werken aan de punten. Toen hebben we ook samen gekookt daarna en ben ik nog blijven eten. Dus ik had het idee dat het allemaal wel weer goed kwam, ik bedoel als je zoenend en knuffelend op bed ligt, elkaar echt tig kussen geeft en verstrengeld ligt.
Maar na het eten zei hij ineens dat hij toch nog met een jaarclubgenoot (die hij al een tijdje nie gezien had) nog uit wilde, omdat ze elkaar al een tijd nie gezien hadden. (Terwijl hij die middag nog zei, ik bel hem wel even met dat er iets tussen gekomen is) En toen zei ie dat het misschien niet zo slim was wat we gedaan hadden,
dat we dat beter niet hadden kunnen doen, dat zoenen enzo en dat we het maar moesten vergeten. Want hij was bang dat we weer in de oude situatie zouden belanden. En hij vond dat we te weinig tijd hadden om aan de puntjes te werken,
omdat ik natuurlijk stage heb en we elkaar de aankomende tijd( en momenteel 3 maanden weer ff bij m'n ouders woon), als we weer wat met elkaar zouden hebben, toch niet zo vaak zouden zien, dus dat ging volgens hem nie werken.
Ik vroeg hoe hij de afgelopen drie maanden had ervaren en hij zei dat ie me wel gemist had, maar meer op een vriendschappelijke manier. Kijk als dat zo is, dan vind ik het ook nie erg als je zegt dat het over is en als je helemaal geen gevoelens hebt.
Dus ik vroeg 'm toen wat we nu gingen doen de aankomende tijd zo van kijk als jij het nie meer ziet zitten, zeg het dan gewoon, dan weet ik dat. Dan houden we elkaar ook niet aan het lijntje. Maar toen zei hij dat hij het echt niet wist. En toen vroeg ik of hij geen gevoelens meer had en toen zei hij dat dat echt niet zo was en dat die er nog waren..
Maar waarom gaat hij eerder die dag dan zoenen en wil hij meer enzo (ik bedoel ja wat wil je dan echt?!), voel me daar echt wel een beetje stom over, als ik erover nadenk. Als het voor jezelf nog nie duidelijk is, dan hou je toch wat afstand?? Ik wilde het wel proberen, dus daarom zocht ik meer toenadering, maar hij ging er op in... waarom dan ineens eind van de avond weer terugkrabbelen... en als het over is, waarom zegt ie dat dan nie gwoon... moet ik genoegen nemen met ik weet het nie??
Dus we hebben nu afgesproken om elkaar nu een maand nie meer te zien, spreken, mailen en bellen enzo. Maar hij zei als je een keer in de stad
bent, mag je gerust langskomen voor koffie enzo, maarja ik denk juist nie dat dat handig is toch? Ik bedoel dan moet je elkaar ook echt met rust laten, denk ik dan..
Ik zei toen ook zo van dat ik ook nie wilde dat we elkaar aan het lijntje gaan houden enzo. En toen vroeg ik ook, stel ik kom een andere jongen tegen, zou je dan teleurgesteld zijn?
Toen zei ie, als jij je daar beter bij voelt en het gevoel is er, dan moet je dat doen. Kijk het is niezo dat ik daar nu aan denk, heb er ook nog geen behoefte aan, maarja het is allemaal zo, tja.
Maarja soms weet ik niet zo goed of hij het nog wil, want hij is bang dat we weer in het oude vervallen, dat ik weer heel weinig naar z'n ouders ga enzo en hij wilde dat toch wel 2 a 3 keer in de 2 maanden (geen idee of dat beetje normaal is?)
Misschien vind hij het wel handig dat ik momenteel 3 maanden nie in de buurt op stage ben, dan kan ie toch op zoek gaan, zonder dat ie mij veel tegenkomt en als hij niemand vind, denkt ie dat ie bij mij wel weer terug kan komen, omdat hij tegen mij zo zegt van ik weet het nie, ik heb tijd nodig. Ik vraag me echt af of hij het dan nog wil, en echt tijd nodig heeft, of gewoon op zoek is en het nie toegeeft en als hij niemand vind, mij weer terug wil.
Maarja het laatste geval wil ik echt nie, ben geen 2dehands vriendinnetje... vind het echt zo lastig, want soms weet ik zelf ook nie meer of ik nog wel echt verder met hem wil.
Ik vind het echt heel lastig om met deze situatie om te gaan, als iemand steeds zegt ik weet het nie.. ik vroeg hem ook nog neigt het meer naar niet meer of wel, dat wist ie ook nie...
Wat moet ik hier nou mee??
Ik sta echt open voor al jullie adviezen!
Kus!!!
Laatst gewijzigd op 23-05-2011 om 19:06.
Reden: iets vergeten
|