Oud 25-07-2001, 18:36
Verwijderd


"Nee!! Mijn god, Randy nee, niet doen!!!" Toen klonk het schot en zakte ze voor de ogen van haar zusje in elkaar..


Morgan opende haar tas. Ze pakte haar huissleutel eruit en opende de deur. Op de mat lag de post die eerder die dag was bezorgd. Terwijl ze verder het huis in liep opende ze de post. Er was een brief bij van haar broer. Haar poes Maggy kwam op een drafje naar haar toe, toen Morgan de deur naar de woonkamer opende. Ze bukte om Maggy te aaien, maar Maggy rende alweer terug naar haar favoriete plaats, de vensterbank. Morgan's ogen volgde de jonge speelse kat. Ze staarde de woonkamer in en liet de post vallen.. Ze was niet alleen in de kamer!!
Het waren slechts enkele seconden dat Morgan aan de grond genageld stond. Toch leek het wel minuten lang. Morgan knipperde met haar ogen. "Wie ben je" Zei ze met een bonzend hart tegen de man die op haar sofa zat. De man stond zwijgend op. Morgan liet haar ogen over het lichaam van de man dwalen. Ze keek snel naar de telefoon. Hoe snel kon ze er bij zijn als het nodig was? 15 seconden moest te halen zijn, maar zou dat voldoende zijn? Duizenden gedachten schoten door haar hoofd. Ze hield de man nauwlettend in de gaten. Iedere verdachte handeling zou ze op merken. "Zeg op, wie ben je?" Zei Morgan terwijl ze probeerde te kalmeren. Ze keek de man nog eens goed aan. Ergens kwam hij haar bekend voor, maar ze kon hem niet thuisbrengen. De man opende zijn mond en sprak zacht, doch dringend. "Ryan" Zei hij. "Ryan wie?" Vroeg Morgan scherp. "Ryan Thomasson" Sprak hij zacht. "Hoe ben je hier binnengekomen, wat kom je doen?" Vroeg Morgan door. Haar gedachten wilden zich allemaal tegelijk naar buiten dringen. Koortsachtig probeerde ze ze te stoppen, maar haar gedachten waren zo'n warboel dat ze niet te ordenen waren. "Spreek op, hoe ben je hier gekomen?" Zei Morgan tegen de zwijgende man, die slechts op 2 meter afstand van haar stond. "Ik kom hier voor je man" Zei Ryan tot haar verbazing. Was het slechts een slappe smoes of was het werkelijk zo dat deze vreemde man niet wist dat zij en haar man alweer 3 jaar geleden uit elkaar waren gegaan? "Waarvoor heb je hem nodig?" Vroeg Morgan, omdat er geen andere vraag was die haar te binnen schoot. "Zaken, mijn lieveling" Zei hij met een zwoele stem, die ze nog niet eerder bij hem had gehoord. "Noem me geen lieveling!" Haalde Morgan woest uit. Naast Mattew, haar ex-man, had niemand het ooit maar gewaagd om liefkozend tegen haar te spreken, laat staan haar lieveling te noemen! Ze hadden allemaal begrepen dat Morgan geen katje was om zonder handschoenen vast te pakken. Ze voelde een woede in haar opborrelen jegens de man die in haar huis was binnengedrongen en de brutaliteit had om haar lieveling te noemen. "Wat een uitval voor zo'n lief schattig meisje" Zei Ryan spottend, terwijl hij zijn hand naar haar uitstak. "Klauwtjes thuis, voor ik kattig word" Zei Morgan waarschuwend, met een kwade ondertoon in haar stem. Deze man moest niet denken dat hij haar ook maar met één vinger aan kon raken! Meteen trok Ryan zijn hand terug. Blijkbaar had hij door dat er met Morgan Hewis niet te spotten viel. "Zeg me eens, waar kan ik je lieftallige man vinden?" Zei Ryan. "Ergens in Danville" Zei Morgan. Danville was een plaatjes ten westen van South Boston, waar zij al enige jaren woonde. Ze had het grootste deel van haar leven in Georgia doorgebracht, maar toen zij en Mattew gingen trouwen waren ze naar Virginia verhuisd, waar Mattew al een aantal jaren woonde. Mattew's flat werd ingeruild voor een groter huis en daar woonden ze totdat hun huwelijk na 2 jaar al stuk liep. Mattew verhuisde toen naar Danville en Morgan bleef in South Boston wonen. Eens per week bracht Morgan haar dochtertje Helen naar haar vader. Ook nu was ze bij haar vader. "Waar dan in Danville?" Haalde Ryan haar uit haar gedachten. "Hij zal vast wel ergens bij een van zijn vriendinnen zijn." Zei Morgan niet zonder enige pijn. Het liefst zou ze Helen en Mattew van elkaar scheiden. Mattew zou het nog niet eens zo erg vinden, aangezien hij toch weinig tijd met haar doorbracht. Meestal liet hij haar achter bij zijn nieuwste verovering, om zelf "aan het werk te gaan". Uit ervaring wist Morgan dat dit op zoek gaan naar een jong, knap meisje betekende. "Iedere week een ander" Leek Mattew's motto wel te zijn. Toch kon ze Helen niet van haar vader weghouden,want ondanks alles hield Helen zoveel van hem. "En dat laat jij toe?" Zei Ryan, met medeleven. "We zijn gescheiden" Zei Morgan mat. "Oh.. Dat spijt me voor je" Zei Ryan. "Het is al drie jaar geleden, mij kan het niets schelen" Zei ze. Het was niet de waarheid. Het kon haar veel schelen. Mattew had 5 jaar lang een deel uitgemaakt van haar leven, en zelfs nu kon ze hem daaruit niet verbannen. Ze hield diep in haar hart nog steeds van Mattew, maar naar de buitenwereld toe sprak ze vol bitterheid over hem. Hij had haar vertrouwen in mannen beschaamd. Morgan keek op. Ryan had korte bruine haren. Zijn ogen straalden iets uit wat Morgan niet onder woorden kon brengen. "Laten we gaan zitten" Stelde Morgan voor, toen ze bedacht hoe achterlijk het was om met zijn tweeën in de woonkamer te blijven staan. Ryan ging zitten en Morgan deed hetzelfde. "Waar ken je Mattew van?" Vroeg Morgan geïnteresseerd, met in haar gedachte nogsteeds het gevoel dat ze Ryan kende. Ze keek hem aan. Het antwoord rolde niet snel uit zijn mond, alsof hij nog moest nadenken wanneer dat ookalweer was geweest. "Ik was verloofd, met Leya. Het ging uit en ik stortte me op het uitgaansleven, om maar niet aan Leya te hoeven denken. Daar ontmoette ik Matt.." Zei Ryan kort. Morgan was verbaasd. Voor zover zij wist had Mattew altijd hard moeten werken thuis en was er van uitgaan geen sprake. Toch liet ze van haar verbazing niets merken en vroeg verder. "Hoe oud was hij toen?" Ryan dacht na. "Ik weet het niet meer" Zei hij toen. "Vertel eens wat over je leven nu?" Zei Morgan, van onderwerp veranderend. "Ik ben 38, tegenwoordig weer vrijgezel. Ik heb geen kinderen en werk in de automatisering" Sprak hij. "En hoe zit het met jouw leven?" Vroeg hij toen belangstellend. "Ik ben 34, 2 jaar getrouwd geweest, maar nu alweer 3 jaar vrijgezel. Ik kende Mattew al 3 jaar voor we gingen trouwen dus dat was.. " Morgan staarde peinzend voor haar uit. Ze leek wel gek om dit allemaal tegen een vreemde te zeggen. Toch voelde het vertrouwd, ondanks de rare ontmoeting en haar weerzin jegens mannen. Ze zette haar gedachten opzij. "26" Zei ze toen. "Ik heb een dochtertje. Helen wordt in april 4." Toen stopte ze en keek ze Ryan aan. Weer voelde ze dat er iets bijzonders was aan die man. Ze kende hem ergens van. Wist ze nu maar waarvan!! "Ben je Mattew uit het oog verloren?" Vroeg ze aan hem. "Ja, ik verhuisde naar Georgia" Zei Ryan. "Georgia!" Riep Morgan met een vleugje blijdschap in haar stem. "Daar ben ik geboren en heb ik mijn jeugd doorgebracht!" Riep ze. Ryan glimlachte. "Georgia is geweldig" Zei hij. De glimlach verdween weer toen hij verder sprak. "Helaas gebeuren er daar nare dingen" Zei hij zacht. Morgan beaamde dit en veegde een verdwaalde traan van haar wangen. De gedachte aan Georgia bracht een boel herinneringen met zich mee. De reden waarom ze daar wegging zou ze nooit vergeten.. Ryan leek Morgan's emoties omtrent Georgia niet op te merken. Hij leek in zijn eigen gedachten te zijn verzonken. "Ach ja.." Verzuchte Morgan, terwijl ze weer een beetje tot haarzelf kwam. Ryan knikte. Hij wierp een blik op zijn horloge en sprong toen verschrikt op. "Mijn lief, ik heb al teveel van je kostbare tijd gebruik gemaakt. Het spijt me, ik heb het erg naar mijn zin gehad." Zei hij. Morgan slikte haar vinnige opmerking in, die ze wilde maken omdat hij haar "Mijn lief" had genoemd. Er was iets met hem. Iets wat haar helemaal van haar stuk bracht.. Het nare was dat ze niet kon zeggen wat er was. Ze zwaaide hem uit en deed de deur dicht. Toen bedacht ze dat ze de brief van haar broer nogsteeds niet had gelezen.. Ze pakte hem van de tafel en opende hem. Toen begon ze te lezen..


Dit is het eerste hoofdstuk van een verhaal waaraan ik begonnen ben. het moet een boek worden. Hoe vinden jullie het? Tips, reacties, kritiek?
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 25-07-2001, 20:06
PV
PV is offline
Het midden-gedeelte vind ik een beetje langdradig, al die uitleg over Mattew en Morgan. Misschien kan je dat op een andere manier vertellen, of pas in een later hoofdstuk.

Het begin en einde zijn goed, ik krijg het idee dat er in die brief van haar broer meer over Ryan staat (is dat de bedoeling ook?). Ik ben ook benieuwd naar waar ze hem nu van kent, waarom ze wegging uit Georgia en hoe het zit met de eerste keer dat Ryan Mattew ontmoette. Dus er zit genoeg stof in om over verder te schrijven, dat zeker.

Oh ja... waar slaan die eerste schuingedrukte regels op hoort het ook bij het verhaal? (zo ja, hoef je het eigenlijk niet uit te leggen, dan is het leuker als je daar pas later achterkomt )
Met citaat reageren
Oud 25-07-2001, 20:12
Verwijderd
Citaat:
PV schreef:
Het midden-gedeelte vind ik een beetje langdradig, al die uitleg over Mattew en Morgan. Misschien kan je dat op een andere manier vertellen, of pas in een later hoofdstuk.

Het begin en einde zijn goed, ik krijg het idee dat er in die brief van haar broer meer over Ryan staat (is dat de bedoeling ook?). Ik ben ook benieuwd naar waar ze hem nu van kent, waarom ze wegging uit Georgia en hoe het zit met de eerste keer dat Ryan Mattew ontmoette. Dus er zit genoeg stof in om over verder te schrijven, dat zeker.

Oh ja... waar slaan die eerste schuingedrukte regels op hoort het ook bij het verhaal? (zo ja, hoef je het eigenlijk niet uit te leggen, dan is het leuker als je daar pas later achterkomt )
haha, ik vind het leuk hoe je met je gedachtes op een dwaalspoor zit Ik ga het niet uitleggen, maar 1 ding zal ik zeggen: die brief heeft er niets mee te maken .. Die eerste regel is ontzettend belangrijk voor de rest van het verhaal, dus die hoort er zeker bij.
Met citaat reageren
Oud 25-07-2001, 20:58
PV
PV is offline
Citaat:
Myself! schreef:
haha, ik vind het leuk hoe je met je gedachtes op een dwaalspoor zit Ik ga het niet uitleggen, maar 1 ding zal ik zeggen: die brief heeft er niets mee te maken .. Die eerste regel is ontzettend belangrijk voor de rest van het verhaal, dus die hoort er zeker bij.
Okee... ik ben nu wel nog nieuwsgieriger naar het vervolg
Met citaat reageren
Oud 25-07-2001, 22:26
Verwijderd
Sinds wanneer is Morgan meisjes naam?
Met citaat reageren
Oud 26-07-2001, 00:53
Eva*
Avatar van Eva*
Eva* is offline
Ik vind ´t een zeer goed begin van een boek, er komen nu allemaal vragen in me op waardoor ik zeker verder zou lezen en da´s vaak ook de bedoeling in een boek.

Nog veel succes met het vervolg schrijven van je boek!
Met citaat reageren
Oud 26-07-2001, 14:07
Verwijderd
Citaat:
Morgan C. Hoax schreef:
Sinds wanneer is Morgan meisjes naam?

sinds dat ik die naam op een site heb gevonden waar heeeeel duidelijk boven stond: Girl names

de rest allemaal hartstikke bedankt en zoow ik heb hoofdstuk 2 nu ook af
Met citaat reageren
Oud 31-07-2001, 15:11
PV
PV is offline
Citaat:
Myself! schreef:
de rest allemaal hartstikke bedankt en zoow ik heb hoofdstuk 2 nu ook af
Wanneer zet je het hier neer?
Met citaat reageren
Oud 31-07-2001, 16:51
Verwijderd
Hoofdstuk 2

Ryan reed weg in zijn auto. Hij grinnikte in zichzelf. Zou Morgan hem herkent hebben? Het is al zoveel jaren geleden, dat hij het hem niet kon voorstellen. En als het wel zo was, zou ze hem er dan niet meteen uit hebben gestuurd? Misschien zelfs wel de politie gebeld? Nee hij was er vrijwel zeker van. Morgan kon hem onmogelijk hebben herkent. Hij had zich er goed uitgepraat toen ze doorvroeg over Mattew. Ze zou niets vermoeden. Hij voelde zich geweldig. "Zie je wel dat ik iets kan, mama" Zei hij, als een klein jongetje, hunkerend naar de aandacht van zijn moeder. Hij herinnerde zich dat hij dit zinnetje wel vaker had gezegd. Wanhopige pogingen om bevestiging van zijn moeder. "Ja jongen, je bent geen nietsnut. Je bent mijn jongen. Ik ben trots op je." Maar zijn moeder had dat nooit tegen hem gezegd. Ze vitte op hem en kraakte hem af. Hij kon niets. Hij was slecht. Maar hij zou haar bewijzen dat ze ongelijk had! Zelfs al was ze nu alweer enige jaren dood.. Hij trapte het gaspedaal nog harder in en reed verder. Binnen enkele minuten zou hij thuis zijn, mits het stoplicht een beetje meezat. Hij gokte op 15 minuten. Hij reed met een enorme snelheid, zoals hij wel vaker deed. Het gaf hem een kick om al die mensen naar hem te horen toeteren. Niet-wetend dat hij toch deed wat hij zelf wilde. Hij naderde het stoplicht. Hij zag hoe het van groen razendsnel naar oranje en rood versprong. Als er niemand voor hem had gereden, dan was hij verder gereden. Maar zoals alle brave mensen doen minderde ook deze auto vaart. "Verdomme!" Vloekte Ryan. “Rijd door verdomme!” “Je kan zelf toch doorrijden, Ryan?” Hoorde hij. Hij zuchtte. Dit stemmetje herkende hij. Het was wat hij noemde zijn ‘slechte’ stemmetje. Het liet hem dingen doen waar hij geen weerstand tegen bieden kon. Zo ook nu niet. Hij voelde hoe zijn voet het gaspedaal indrukte. Steeds harder en sneller. Zijn voet leek wel een eigen leven te leiden. Het was niet hij die dit wilde, het was zijn voet! Ryan wist ook wel dat het niet waar was, maar alleen zo kon hij leven met de gedachte aan wat hij ging doen. Hij hoorde de mensen weer toeteren. Ryan grinnikte, maar in hem huilde hij. Wat was er toch met hem?? De auto voor hem begon Ryan met lichtsignalen te waarschuwen. In gedachte hoorde Ryan de man “stop” gillen, maar het was slechts zijn verbeelding. Ryan reed door en door. Zijn snelheid opvoerend. Hij zag hoe de man voor hem zijn stuur omgooide en op de andere baan terecht kwam. Hij knalde tegen een andere auto op. Ryan lachte nu nog harder. Hij dacht er niet aan om vaart te minderen. Zo zou hij binnen een minuut of wat thuis zijn. Nog na glimlachend van de schrik die hij de mensen had aangejaagd reed hij verder. “Full speed, mama” Zei hij. “Hard.. dat was toch wat ik had moeten zijn? Ben ik dan nu goed genoeg voor jou?” Wie Ryan Thomasson goed had aangekeken had gezien dat er in zijn ooghoek een traan blonk...


Hoofdstuk 3


…dus hier is alles goed, zoals je wel leest. We bellen gauw weer, knuffel aan Helen! Josh

Morgan had de vier kantjes lange brief nu eindelijk uitgelezen. Ze had Maggy op schoot genomen en heerlijk zitten lezen. Josh kon zo boeiend vertellen over zijn leven in Nederland. Ze miste haar broer wel. Naast Josh had ze geen enkele broers of zussen. Niet meer althans.. Morgan keek op haar horloge en zag dat het al laat geworden was. Morgenvroeg zou ze Helen pas weer gaan ophalen dus ze had nog een hele avond voor haarzelf. Ze zou naar Sara kunnen gaan, of ze zou een film kunnen huren. Ze zou natuurlijk ook gewoon vroeg naar bed kunnen gaan en gewoon wat uitrusten. Morgan twijfelde. Eigenlijk had ze nergens zin in. Sinds dat Ryan weg was, was hij niet meer uit haar gedachten geweest. Waar ze ook aan dacht, elk woordje werd omgezet in Ryan, elk beeldje ging op Ryan lijken. Wat had ze toch vandaag? En dan ook nog het gevoel alsof ze hem kende. Wist ze nu maar waarvan! Ze liep de keuken in met de bedoeling om te gaan koken. Ze keek naar de spullen die ze eerder die dag al klaar had gezet, en voelde een enorme weerzin opkomen. Ze had geen zin om eten te koken. Ze wilde enkel dat ze Ryan nog eens kon spreken. Hij boeide haar. Hij hield haar in zijn macht met zijn manier van doen. Hij had iets. Iets wat ze niet kon omschrijven. Ze pakte loom de telefoon en belde een pizzeria..

Het was een half uurtje later toen Morgan haar ogen weer opensloeg. De deurbel ging en ze stond langzaam op. Weer ging de deurbel en ze pakte het geld uit haar portomonnee. “Hoevee..”Zei ze al, totdat ze zag wie het was. Het was Mattew.. Morgan keek naar hem. In zijn hand zat nog een klein handje. Het was Helen.. “Helen schatje, ga maar vast naar binnen, ik wil nog even met je mama praten” Zei Mattew tegen zijn dochtertje. Helen gehoorzaamde haar vader. “Wat is er, Mattew” Zei Morgan zonder emoties. “Ik moet weg voor mijn werk en Desiree kon niet op Helen letten” Zei hij. “Mattew, we hadden hier afspraken over. Helen heeft haar vader nodig, je moet er voor haar zijn” Zei Morgan met een vleugje woede in haar stem. “Ik heb ook mijn werk, Morgan. Dat moet je begrijpen” Zei Mattew. “Jouw werk bestaat alleen maar uit meiden uitzoeken en de andere dumpen” Zei Morgan beschuldigend. “Nou ik ga maar weer” Zei Mattew. Hij draaide zich om en liep naar zijn auto. “Ik heb je vriend trouwens nog op bezoek gehad” Zei Morgan tegen hem. “Wie?” Mattew draaide zich weer om. “Ryan.. Ryan Thomasson. Je vriend van toen je uitging maar niet uitging” Zei Morgan. “Wat bedoel je Morgan?!” Zei Mattew. “Ryan was hier. Hij zocht jou. Jullie gingen vroeger altijd samen uit.” Zei Morgan. “Ik ken geen Ryan.” Zei Mattew, en voor het eerst in haar leven geloofde Morgan dat Mattew de waarheid sprak..

Morgan liep weer naar binnen. “Mammie, waar is pappie naar toe?” Vroeg Helen aan haar. “Over een paar weekjes breng ik je weer naar papa toe, meisje” Zei Morgan, haar vraag ontwijkend. Helen stak haar duimpje in haar mond. “Mammie, waarom wonen pappie en jij niet meer bij elkaar?” Vroeg Helen. “Nou, je papa en ik hielden niet meer van elkaar. Maar we houden nog heel veel van jou hoor meisje” Zei Morgan. Inwendig zuchtte ze. Kinderen konden zulke moeilijke vragen stellen. Morgan ging naast Helen op de bank zitten. Ze baalde dat ze Helen nu weer thuis had. Ze hield van dit kleine meisje, maar ze genoot ook van haar rust. Ze stond al haast helemaal alleen voor de opvoeding van Helen, en nu moest ze ook nog noodgedwongen haar weekend opgeven. Enkel omdat Mattew geen tijd had voor zijn dochter. Verdomme, het was toch ook zijn dochter!
Met citaat reageren
Oud 31-07-2001, 20:00
PV
PV is offline
Hoofdstuk 2 vond ik iets minder leuk om te lezen, sorry. Ik zat er op te wachten dat hij een ongeluk kreeg met z'n auto maar dat gebeurde niet

Hoofdstuk 3 is leuker, je weet nog steeds eigenlijk niks over wat er nu aan de hand is maar dat maakt het wel spannend. Wat Mattew zei, dat hij geen Ryan kent, lijkt ook waarschijnlijk door iets in hoofdstuk 1
Ook die schuingedrukte regels aan het begin van h. 1 beginnen nu iets te zeggen, maar ik kan er ook naast zitten met wat ik denk dat t betekent. (wat ik denk zeg ik niet, voor als anderen dit verhaal ook volgen)

*wacht op het volgende hoofdstuk *
Met citaat reageren
Oud 01-08-2001, 13:41
Verwijderd
Citaat:
PV schreef:
Hoofdstuk 2 vond ik iets minder leuk om te lezen, sorry. Ik zat er op te wachten dat hij een ongeluk kreeg met z'n auto maar dat gebeurde niet

Hoofdstuk 3 is leuker, je weet nog steeds eigenlijk niks over wat er nu aan de hand is maar dat maakt het wel spannend. Wat Mattew zei, dat hij geen Ryan kent, lijkt ook waarschijnlijk door iets in hoofdstuk 1
Ook die schuingedrukte regels aan het begin van h. 1 beginnen nu iets te zeggen, maar ik kan er ook naast zitten met wat ik denk dat t betekent. (wat ik denk zeg ik niet, voor als anderen dit verhaal ook volgen)

*wacht op het volgende hoofdstuk *

hoofdstuk 2 gaat meer over de kromme gedachtes van die Ryan, maar dat komt meer omdat ik zelf al een aantal ideetjes heb wat betreft hem, en dit is dan een 'voorstukje' zeg maar..

Hoofdstuk 3 is nog niet af, maar ik ben alweer bezig je leest het nog wel, zodra ik weer wat heb denk ik dat het hier wel komt te staan . isset goed genoeg voor een boek?
Met citaat reageren
Oud 01-08-2001, 14:19
PV
PV is offline
Citaat:
Myself! schreef:
hoofdstuk 2 gaat meer over de kromme gedachtes van die Ryan, maar dat komt meer omdat ik zelf al een aantal ideetjes heb wat betreft hem, en dit is dan een 'voorstukje' zeg maar..
Op die manier... dan kunnen er nog leuke dingen gebeuren

Citaat:
Myself! schreef:
Hoofdstuk 3 4 ? is nog niet af, maar ik ben alweer bezig je leest het nog wel, zodra ik weer wat heb denk ik dat het hier wel komt te staan . isset goed genoeg voor een boek?
Ja ik denk dat het goed genoeg is voor een boek, er zijn meerdere verhaal'lijnen' (dus er is genoeg om over verder te schrijven) en het is spannend om te lezen. De hoofdstukken zijn niet bijzonder lang, maar dat hoeft ook niet natuurlijk.
Met citaat reageren
Oud 01-08-2001, 19:50
Anne
Avatar van Anne
Anne is offline
Het leest goed weg, mooi verhaal! Ik wil het vervolg wel lezen hoor!
__________________
Hm... Larstig... ;)
Met citaat reageren
Oud 01-08-2001, 20:12
Verwijderd
Citaat:
PV schreef:
Ja ik denk dat het goed genoeg is voor een boek, er zijn meerdere verhaal'lijnen' (dus er is genoeg om over verder te schrijven) en het is spannend om te lezen. De hoofdstukken zijn niet bijzonder lang, maar dat hoeft ook niet natuurlijk.

ik hou zelf niet zo van lange hoofdstukken, vind ik niet fijn schrijven. Ik vind het zelf <ff arrogant gezegd> een van mn betere verhalen. Ik begon op mn 8ste aan een verhaal, maar ik ben het nu aan het herschrijven, en het hele karakter van de hoofdpersoon wordt anders, waardoor het hele verhaal niet echt meer klopt. Daarom ga ik proberen dit verhaal snel af te hebben. Een jaar moet te halen zijn Zolang het leuk is om eraan te schrijven zal me dat lukken
iig vind ik het fijn dat je me eerlijk kritiek geeft, zo kan ik kijken waar ik op moet letten en, als ik het zelf nodig vind, moet veranderen.
Met citaat reageren
Oud 02-08-2001, 13:49
PV
PV is offline
Citaat:
Myself! schreef:
ik hou zelf niet zo van lange hoofdstukken, vind ik niet fijn schrijven. Ik vind het zelf <ff arrogant gezegd> een van mn betere verhalen. Ik begon op mn 8ste aan een verhaal, maar ik ben het nu aan het herschrijven, en het hele karakter van de hoofdpersoon wordt anders, waardoor het hele verhaal niet echt meer klopt. Daarom ga ik proberen dit verhaal snel af te hebben. Een jaar moet te halen zijn Zolang het leuk is om eraan te schrijven zal me dat lukken
iig vind ik het fijn dat je me eerlijk kritiek geeft, zo kan ik kijken waar ik op moet letten en, als ik het zelf nodig vind, moet veranderen.
Dit is dus het verhaal waar je op je 8ste aan begonnen bent? Dan is het wel knap dat je zo vroeg al een fatsoenlijk verhaal kon schrijven
Met citaat reageren
Oud 02-08-2001, 13:53
Verwijderd
Citaat:
PV schreef:
Dit is dus het verhaal waar je op je 8ste aan begonnen bent? Dan is het wel knap dat je zo vroeg al een fatsoenlijk verhaal kon schrijven
neee dit verhaal ben ik pas aan begonnen Het verhaal waarop ik op mn 8ste aan ben begonnen ben ik aan het herschrijven
Met citaat reageren
Oud 02-08-2001, 14:33
PV
PV is offline
Citaat:
Myself! schreef:
neee dit verhaal ben ik pas aan begonnen Het verhaal waarop ik op mn 8ste aan ben begonnen ben ik aan het herschrijven
Oh okee, dan begreep ik het verkeerd. Post je dat verhaal tegen die tijd ook hier?
Met citaat reageren
Oud 06-08-2001, 23:53
Brigitte
Brigitte is offline
Citaat:
Anneee schreef:
Het leest goed weg, mooi verhaal! Ik wil het vervolg wel lezen hoor!

zeker weten, ik wil t ook graag verder lezen
__________________
Je veux juste une dernière danse, avant l'ombre et l'indifférence} P.E.R.V.S
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 08-08-2001, 15:31
stroopwafel
Avatar van stroopwafel
stroopwafel is offline
Citaat:
Brigitte schreef:

zeker weten, ik wil t ook graag verder lezen


me 2, je weet bijna nix dus er kan nog heel veel gebeuren..

__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
Met citaat reageren
Oud 16-08-2001, 17:59
PV
PV is offline
hoofdstuk 4 af ondertussen?
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Films, TV & Radio Morgan Freeman ernstig gewond door auto-ongeluk
Verwijderd
21 08-08-2008 13:09
Muziek [mp3] guttapercha - trent morgan (idm)
botulismf
8 12-01-2006 01:39
De Kantine Bejaarde Morgan
Qimm
60 05-11-2003 08:43
Seksualiteit Het Morgan_is_een_lekker_ding topic
Raven
3 10-10-2003 10:27
Seksualiteit Slaaf zijn ( speciaal voor morgan )
Raven
1 31-03-2003 15:22
Liefde & Relatie Reply op Anti Morgan
JoGhAn
6 14-11-2002 20:49


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:36.