Steken in borst, hartkloppingen, trillen...

Ik heb hier al jaren last van, en het steekt altijd de kop op als ik me in een zwaar geestelijk 'probleem' bevind.
Ik ben zeer labiel, en ik weet het van mezelf, ik ben gelukkig sterk genoeg me er doorheen te slepen, zolang ik me er maar bewust van blijf dat ik er niet aan onderdoor ga.
Maar dat neemt niet weg dat ik compleet instort.
Ik vecht al jaren tegen mezelf, en probeer steeds opnieuw bij zulke gebeurtenissen tegen mezelf te zeggen dat het wel weer over gaat, en dat ik moet blijven staan. Ik sta nog steeds, ik ben me alleen aardig zorgen aan het maken hoelang me dat nog gaat lukken.

Er zijn zoveel barrieres die ik eigenlijk zou moeten doorbreken, maar wil ik dat wel? En eerlijk gezegd probeer ik dat al jaren, maar het lukt niet.
Ik wil het best, maar wat bereik ik er nu eigenlijk mee? Ik blijf dezelfde persoon, ik blijf iemand met een groot zwak punt, waar bepaalde mensen schijnbaar 100% controlle over hebben.
Ik ben nu eenmaal iemand die niet overdreven sociaal is, maar dat is ook helemaal niet nodig. Dat is iets wat amper te veranderen is, ik kan voor eigen bestwil me nog ietsje verder open stellen, maar ik weet gewoon; als ik me teveel open stel, word ik ook alleen maar zwakker.

Er zijn gelukkig dingen die ik positief kan noemen over mezelf, maar andere mensen zien dat niet, of amper. Of geven me de kans niet deze te uiten.

Ik heb in totaal 4 mensen die me pijn kunnen doen, en die dat tot nu toe ook weleens gedaan hebben.
Iig stort ik op het moment weer helemaal in, ik eet al 2 dagen niets meer, drinken lukt nu net nog wel, maar ik krijg het gewoon niet door mn keel. Ik tril alweer als een gek, het lijkt wel parkinson

Mn hoofd is een chaos, ik heb alleen maar vragen maar ook; antwoorden.
Maar deze kunnen niet uitgevoerd worden door alleen mij...

Steken in mn borst ben ik gewend, als het goed is is dat gewoon stress, de hartkloppingen heb ik ook altijd al gehad op dit specifieke punt.
Ik ben echt heel blij dat ik hier heel nuchter tegenaan kan kijken, maar het neemt mn situatie niet weg.

Ik denk dat ik bij deze meer mn hart heb gelucht, maar hebben jullie dit ook;
Waarom? Wat heb je er eventueel tegen kunnen doen, naast het feit 'move on' ?


+ ik denk dat ik er spijt van ga krijgen dat ik dit uberhaupt gepost heb

[=zwart wit=]

andere mensen domineren over jou? in welke punten ben jij zwakker als zij? kennen zij jou wel echt? wil jij dat ze jou wel echt kennen?
waarom wordt je er zwakker van je zelf open te stellen? is dat alleen jouw idee omdat je gesloten (wilt!) zijn/bent? heb je wel vertrouwen in mensen?
waarom wil je barrieres niet doorbreken? ben je bang jezelf kwijt te raken?

Of dit uberhaupt een serieuze reactie is, god mag het weten, al bestaat die niet...

*andere mensen domineren over jou?
Nee totaal niet, maar IK kies ervoor.
*in welke punten ben jij zwakker als zij?
Omdat alles me compleet af kan breken.
*kennen zij jou wel echt?
Jazeker. De twee mensen die me het beste kennen zelfs.
*wil jij dat ze jou wel echt kennen?
Wil ik dat ze mij kennen? Zou fijn zijn, waarom communiceer ik anders met ze?
*waarom wordt je er zwakker van je zelf open te stellen?
Als ik mezelf open stel, word ik 'leesbaar', dus ben ik een makkelijk doelwit.
*is dat alleen jouw idee omdat je gesloten (wilt!) zijn/bent?
Ik ben gesloten, dat heb ik ooit zelf gedaan. Wil ik dat? Ja, maar maar tot een bepaald punt.
*heb je wel vertrouwen in mensen? Nee.
*waarom wil je barrieres niet doorbreken? Sommige barrieres houden me op de weg, als ik deze wegbreek kan ik alle kanten op. Lijkt me niet bevorderend.
*ben je bang jezelf kwijt te raken? Ben ik al.

[=zwart wit=]

zijn deze conclusies een beetje recht? -->

je wilt niet gekend worden. je bent bang voor anderen mensen. je wilt jezelf blijven en je bent bang dat je door te veel openstellen, je zelf kwijt raakt. dat anderen mensen dan weten hoe je bent en dat ze dat op een negatieve manier kunnen uitbuiten. mss ben je iets hooggevoeliger en laat je sneller emoties blijken. eigenlijk wil je dat helemaal niet, anderen kunnen dat veel beter als jij. op dat punt zijn ze sterker als jij en eigenlijk wil jij ook 'harder' zijn. en hoe wilden die mensen jou kennen als jij jezelf niet openstelt? straal je dingen zo erg uit, kun je niet toneel spelen?

<--

mijn vraag is dan nog hoe je jezelf kwijt geraakt kan zijn als je je niet openstelt.


tsjonge, wat doe ik lekker irritant .

Meid, leuk dat je het probeert, maar in 1 woord; nee.

[Marcade]

Sovreze .. een ding .. ik denk dat (bijna) alle mensen hier op het psychologie forum je topic echt wel serieus zullen nemen en er goed over na zullen denken. Dit is niet het onzin forum.

Het zou misschien een stuk fijner zijn ook als je probeert er ook voor open te staan en niet bij voorbaat al zoiets hebben van dat er geen serieuze reacties komen of dat je er ws. toch spijt van gaat krijgen.

Worden mensen misschien bang voor je en hebben ze minder zin om te reageren. tenzij je dat wilt natuurlijk

Mijn 'negatieve' reactie was specifiek op Ganzenveer gericht, was niet eens 'negatief', maar gezien haar schrijfstijl, haar onduidelijk doel en haar uiteindelijke roloog heb ik misschien iets bot gereageerd. Overigens gaf ik alleen maar duidelijk aan dat ze de verkeerde conclusie trok