keuzes

[saturday]

Hallo,
Ik heb een probleem.
Uhm, ik heb mijn havo diploma gehaald. Nooit iets voor hoeven doen, altijd erg makkelijk gehaald.
Toen ben ik naar het hbo gegaan. Leuke studie, maar ik had niet het gevoel dat het nou een uitdaging was.
Daarom heb ik, toen ik mijn propedeuse had gehaald, de keuze gemaakt om psychologie te gaan volgen aan de universiteit.
Nu ik eenmaal op de studie zit, voel ik me erg eenzaam. Ik had hele leuke vrienden van de andere studie en ik mis de andere studie ook best wel.
Ook valt de studie psychologie me wat tegen. De studie op zich niet, maar wel hoe zwaar het is. En dan vooral psychisch. Ik kijk nu al heel anders tegen het leven aan. Ik bedenk steeds: waarom doen we dit eigenlijk allemaal(de mensen) en dan bedenk ik dat het leven nergens op slaat en allemaal anders pessimistische dingen.
Ik ben erg onzeker en gevoelig en ik twjfel er nu aan of ik wel de goede keuze heb gemaakt. En of het niet te vroeg is in mijn leven om deze studie te gaan doen. Ik ben nu net 19.
Zijn er meer mensen die dit hebben?
En wat zeggen jullie? Doorzetten? Dit is wel iets wat ik graag wil. En anders ga ik het na mijn hbostudie nog steeds wel doen. Maar mijn ouders zeggen dat ik het dan toch niet meer ga doen..(psychologie)
Man, ik weet het echt niet meer. Ik voel me niet fijn
Ik kan mijn plaatsje ook niet echt vinden op de uni. Tis allemaal zo onpersoonlijk..

[Droomvlucht]

Ik zit enigszins in hetzelfde schuitje als jij. Ik ben wel ooit op vwo begonnen, maar door omstandigheden Havo, en ook mijn diploma gehaald. 1 jaar pedagogiek (hbo) gedaan, maar totaal niet uitdagend. Zit nu in mijn propedeuse van de uni.

Ik heb wel bewust niet voor een psychologie (of verwante) studie te volgen. Omdat ik bang was,voor wat bij jou nu gebeurd.

Mijn advies: Van studie wisselen. Tenzij je psychologie echt heel leuk vind. Je kunt beter nu wisselen, dan straks met een studie in je maag te zitten die je niet wil, maar waar je wel al ver genoeg in zit om niet meer terug te kunnen.

^

En over dat het onpersoonlijk is: er zijn genoeg universitaire studies waarbij dat niet zo is, dat zijn dan vooral de studies met minder dan 50 mensen in het eerste jaar.

[Chloe Siere]

Waar studeer je het?

Wij hebben een actieve studievereniging die gigantisch veel activiteiten organiseert. Zo ben ik laatst naar het eerstejaarsweekend geweest en ondertussen ken ik al best wel veel mensen. Het maakt de studie veel persoonlijker. Ik snap niet dat er mensen zijn die mekkeren dat ze niemand kennen etc. Die zijn dan gewoon te stom om niet wat actiever te zijn bij andere activiteiten.

Nu weet ik natuurlijk niet hoe het bij jouw universiteit zit, maar kijk daar anders eens naar.

[Blaf]

Ga ik zou het niet weten ik do vmbo


Ik zou als ik jouw was gewoon nog even de tijd nemen kijken wat je wel en niet wilt, gewoon even je hoofd straight krijgen.. als het ware

[saturday]

Bedankt voor de reacties!
Ik doe deze studie in groningen en ik heb ook wel een aantal leuke mensen ontmoet(via studievereniging idd), maar dan zit ik bij een college en dan kan ik ze niet meer vinden tussen de menigte.
Maar ik heb tot nu toe opzich ook wel goede punten gehaald. Ik voel me niet op mijn plek. Misschien moet ik echt enorm wennen aan het onpersoonlijke gedoe..
Ik vraag me ook af of ik op mijn 23e al mensen kan helpen
Waahh.. ik word helemaal gek van mezelf.

En.. Aragnabite,.. jij voelt je nu wel op je plaats? Was het bij jou eerst ook zo wennen?

saturday schreef op 01-10-2006 @ 01:09 :
Ik bedenk steeds: waarom doen we dit eigenlijk allemaal(de mensen) en dan bedenk ik dat het leven nergens op slaat en allemaal anders pessimistische dingen.
Ik ben erg onzeker en gevoelig en ik twjfel er nu aan of ik wel de goede keuze heb gemaakt. En of het niet te vroeg is in mijn leven om deze studie te gaan doen. Ik ben nu net 19.

Ik denk dat ook vaak, van waarom we dit allemaal doen, maar daarom juist lijkt psychologie me erg interessant. Daarom twijfel ik ook of ik de juiste keuze heb gemaakt, want ik doe nu communicatie.

saturday schreef op 01-10-2006 @ 01:09 :
Ik ben erg onzeker en gevoelig en ik twjfel er nu aan of ik wel de goede keuze heb gemaakt. En of het niet te vroeg is in mijn leven om deze studie te gaan doen. Ik ben nu net 19.

Ik ben achttien en ik ben inmiddels min-of-meer tweedejaars psychologie, dus het kan altijd nog erger.

Ja, op je 23e klaar zijn met de opleiding en dan als therapeut (in opleiding) aan de slag, dat is wel jong. Maar dit hoeft natuurlijk ook niet per se. Als het onderzoek je wel wat lijkt, dan kun je bijvoorbeeld ook eerst gaan promoveren, dan ben je al weer minstens vier jaar verder. Bovendien zijn er ook genoeg takken van de psychologie waarbij je niet mensen met psychologische problemen helpt, dat kun je ook altijd nog overwegen. Organisatiepsychologie bijvoorbeeld. Of je kunt een andere studie ernaast doen en je studie uitspreiden over meer jaren, zodat je bijvoorbeeld pas op je 25e klaar bent. Dat kun je sowieso ook doen als je actief wordt in bestuur of commissies of iets dergelijks.

Allemaal maar suggesties. Ik denk dat je je er niet zo op vast moet bijten dat je op je 23e klaar bent, dat hoeft helemaal niet als je dat niet wilt.

[Chloe Siere]

saturday schreef op 01-10-2006 @ 12:04 :
Bedankt voor de reacties!
Ik doe deze studie in groningen en ik heb ook wel een aantal leuke mensen ontmoet(via studievereniging idd), maar dan zit ik bij een college en dan kan ik ze niet meer vinden tussen de menigte.
Maar ik heb tot nu toe opzich ook wel goede punten gehaald. Ik voel me niet op mijn plek. Misschien moet ik echt enorm wennen aan het onpersoonlijke gedoe..
Ik vraag me ook af of ik op mijn 23e al mensen kan helpen
Waahh.. ik word helemaal gek van mezelf.

En.. Aragnabite,.. jij voelt je nu wel op je plaats? Was het bij jou eerst ook zo wennen?

Word actiever bij je studievereniging, ga bij een commissie of iets dergelijks. Wij hebben 500 eerstejaars, maar ik vind het dus niet onpersoonlijk. Ze zeggen ook dat mensen de studie over het algemeen ook beter volhouden als ze actief zijn bij een vereniging.

En ik vind niet dat je je bezig moet houden met de vraag of je op je 23e al mensen kunt helpen. Je kunt altijd wel wat betekenen en je groeit daar vanzelf in. Daar hoef je je echt geen zorgen over te maken.

[madelief21]

He hallo,

Kan er niet over mee praten studeer ook psychologie aan de universiteit. Hbo schijnt wel wat meer in klassen te zijn. Dat geeft ook een warmer idee.....Tuurlijk is het wennen voor jou als je deze switch moet maken. Je cijfers zijn iedergeval goed, probeer daar een beetje trots op te zijn ? Er zijn namelijk mensen die en niet tegen de sfeer kunnen en slechte cijers hebben ;-)
Niet dat ik jou dit nu moet gaan opdringen hoor maar het zou een extra interne motivatie kunnen zijn toch ?
Misschien ben je wel gevoelig voor veranderingen en sferen dat is toch niet ondenkbaar.....
Je kan twee dingen doen voor jezelf. De huidige situatie accepteren en ervoor blijven gaan als je de studie opzich leuk vindt. Meer contacten maken naast je studie via internet en studievereniging en ook telefoonnummers uitwisselen zodat je met hun kunt gaan zitten tijdens college....
Of je kan het even aanzien nog doen wat je kunt doen aan de situatie en als het echt niet gaat stoppen. Maar leg je niet te veel neer bij het idee dat het beter is om te stoppen dan ga je er te veel naartoe leven. Zet alle voors en tegens tegenover elkaar en maak een keuze voor jezelf.

Succes

[airbag]

Ik ben het op zich wel met je eens, de studie is behoorlijk massaal en daardoor komt het allemaal wat onpersoonlijk over. Echter, naar mijn ervaring is het zo onpersoonlijk als je het zelf wilt maken. Ik begon gewoon een gesprek met de personen naast wie ik kwam te zitten in Pathé en ik vind het nu eigenlijk wel relaxed, zo'n grote groep mensen. Als je zou willen zou je iedere dag iemand anders aan kunnen spreken, en aan het eind van het jaar zou je nog niet iedereen gehad hebben! Het feit dat ik dit zeg is overigens redelijk bijzonder, op de een of andere manier ben ik dankzij deze studie plots een stukje minder verlegen geworden.

Maargoed, toegegeven, het is altijd prettig om een aantal mensen te kennen met wie je altijd uit kunt hangen.. En ik vind het ook niet altijd leuk om weer willekeurig ergens te gaan zitten als ik geen bekende gezichten zie (groepjes zijn naar mijn idee al redelijk gevormd, is minder leuk om naast te gaan zitten).

Twijfel overigens niet om mij een keer aan te spreken mocht je me tegenkomen, vind ik alleen maar leuk. Ik ben die gast die snurkte tijdens Geschiedenis en Overzicht vd Psychologie vandaag . Mocht dat niet helpen, zie fotoboek/VIP-smoelenboek .

.. Het leven slaat nergens op?
Mwah, waarschijnlijk niet, ik zie ook geen doel, maar dat weerhoud me er niet van deze studie te doen in de hoop dat ik mag proberen mensen dit nutteloze leven in ieder geval als prettig te helpen ervaren . (Mijn gebrek aan discipline echter....)

[ILUsion]

Ik zou hetzelfde zeggen als de rest hier:
sluit je aan bij een actieve studentenvereniging, daar heb je lol zat;
verwacht niet al te veel van alles, maar neem het leven gewoon zoals het komt, zet je in de auditoria gewoon ofwel naast iemand die je kent of naast iemand waarmee je wel eens een praatje zou willen doen en doe dat dan ook, na een tijdje leer je echt wel genoeg mensen kennen om helemaal je draai te vinden (ik loop nu zelf ook maar een weekje of 2 rond op universiteit, en elke dag leer je wel een nieuwe persoon kennen, en als die je niet aanstaat is daar toch weer gewoon de volgende dag om weer een nieuwe persoon te ontmoeten of juist om een oude vriend/vriendin tegen het lijf te lopen en daar een praatje mee te doen.

Wat je studie als richting zelf betreft: denk gewoon na of je de studie enerzijds aankan en anderzijds of het onderwerp van de studie je aanstaat; ik heb het dan niet of dat theoretische gezeik; je zal toch hier en daar een uurtje practicum of iets dergelijks hebben, dat helpt om je studie draaglijk te maken (en biedt ook een minder theoretische kijk op wat die al dan niet muffe figuren vanvoor staan te vertellen). Bij mij in de richting zijn de meeste mensen ook heel onzeker of ze wel willen blijven voortdoen, maar zeker in het begin gaat het om een bepaalde houding tegenover die studie te kweken, in een bepaald ritme te komen, elke grote verandering is moeilijk, maar dat wilt daarom zeker niet zeggen dat je direct moet stoppen met die studie; als je denkt te kunnen slagen en het onderwerp staat je aan, dan kun je het best blijven voortdoen (en vergeet niet: je bent in ieder geval niet de enige die zich op de universiteit wat onwennig voelt of alleen, het is nu eenmaal een massabedoening).

[saturday]

Bedankt voor de reacties!
Ik denk dat ik moet wennen idd aan alles. Dat hoop ik iig!
Weten jullie eigenlijk of je dan nog terug kan naar hbo, 2e jaar? Dan ís er een keuze mogelijk.. weet k dat ook weer

enne.. ik heb je niet horen snurken haha

je zegt zelf dat dit echt is wat je wil, dan zou ik er gewoon voor gaan.. universiteit vond ik ook behoorlijk onpersoonlijk, maar denk dat je daar gaandeweg wel aan kan wennen, ook omdat je steeds meer mensen leert kennen..
heb zelf een psycholoog gehad van 24 die me heel goed kon helpen, dus leeftijd zegt niet zo veel..
succes!