Lijfstraffen thuis: de discussie

[Jaleesa]

een klap geven, opvoedkundig of niet is in mijn ogen not done. Zoiezo omdat ik denk dat als je begint met slaan je aan een kind toont dat je de controle kwijt bent. Slaan doe je uit onmacht, ik heb in mijn werk geleerd dat het voor kinderen veel indrukwekkender is om kalm te blijven en ze grenzen te stellen. Als ze over die grens heen gaan krijgen ze een waarschuwing en stel je meteen de consequentie vast als ze wel doorgaan. Gaan ze door dan voer je de consequentie meteen uit. Zodra kinderen merken dat je inderdaad doet wat je zegt zullen ze wel beter opletten voor ze waarschuwingen negeren.

[Al Murphy]

Jaleesa schreef op 05-09-2006 @ 19:14 :
een klap geven, opvoedkundig of niet is in mijn ogen not done. Zoiezo omdat ik denk dat als je begint met slaan je aan een kind toont dat je de controle kwijt bent. Slaan doe je uit onmacht, ik heb in mijn werk geleerd dat het voor kinderen veel indrukwekkender is om kalm te blijven en ze grenzen te stellen. Als ze over die grens heen gaan krijgen ze een waarschuwing en stel je meteen de consequentie vast als ze wel doorgaan. Gaan ze door dan voer je de consequentie meteen uit. Zodra kinderen merken dat je inderdaad doet wat je zegt zullen ze wel beter opletten voor ze waarschuwingen negeren.

Een kind een tik geven is nog iets anders dan hem/haar pijn doen. Je zegt dat je hebt geleerd dat het indrukwekkender is om kalm te blijven. In sommige gevallen is het handiger en beter om ze in de hoek te zetten, naar hun kamer te sturen, of inderdaad een tik op hun broek te geven. Heeft niks met onmacht te maken, heeft niks te maken met 'toegeven dat je geen controle hebt'.

[akumabito]

Wat een gezeur allemaal... 'vroegah' toen ik klein was was die discussie er niet eens. Als ik me niet gedroeg, kreeg ik gewoon een slag voor m'n kop. Ik kan me echt zooooo ergeren aan die 'nieuwe ouders' die eindeloos met een kind van 5 in discussie gaan over wat wel en niet mag...

of deze dan:
'waarom doe je dat nou?'
(kindje van 5 staart eindeloos terug met grote glazige ogen en een nietszeggende uitdrukking)
'jah, vertel eens.. waarom doe je dat nou? da's toch niet leuk?'
(kindje begint te twijfelen; aandacht vestigen op het vogeltje buiten, of toch maar huilen)
ouders blijven door zaniken: 'hey, vertel nou eens waarom je dat nou deed?'
(kindje besluit toch maar voor de laatste optie te kiezen om van het gezeik af te zijn)

Wat een gezeik allemaal. Ik heb vroeger regelmatig een klap gekregen, en achteraf gezien ben ik dankbaar dat m'n ouders me zo opgevoed hebben. (en nu kan ik haast niet wachten tot ik zelf een kindje heb dat ik kan slaan.. )

[akumabito]

Sherco schreef op 02-08-2006 @ 19:03 :
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar ik heb mijn mening over dit onderwerp behoorlijk bijgesteld sinds wij nieuwe achterburen hebben (nu 4 jaar). De kinderen van deze mensen wonen practisch in een soort hut in de achtertuin die ze gemaakt hebben, vandaar dat we nogal wat mee krijgen over hun opvoeding en gesprekken die ze met hun ouders voeren.
De kinderen van deze mensen zullen nooit een tik krijgen, aangezien hun ouders ze verteld hebben (meerdere keren) dat ze gelijkwaardig aan elkaar zijn en dat ze alles oplossen door te praten, want ze zijn allemaal intelligente mensen. Als een kind iets doet wat hij niet mag, zeggen de ouders nooit nee of mag niet, maar gaan ze onderhandelen. Over alles zijn "afspraken", en als een van beide partijen het hier niet meer over eens is wordt er opnieuw onderhandeld.
Gevolg: strontverwende kinderen, die denken dat ze de baas zijn over hun ouders en dat ze alles maar kunnen doen omdat ze alles ondertussen wel mooi kunnen praten.
Gevolg 2: compleet gefrustreerde ouders. Een paar dagen geleden liep de moeder brullend door de tuin dat haar dochter toch eens moest ophouden met zo eigenwijs te zijn en moest beginnen naar haar te luisteren. Blijkbaar is op gelijke voet staan met haar kinderen toch niet de oplossing

Nou is dit natuurlijk een extreem voorbeeld, maar ik zal mijn kinderen, als ze na herhaald duidelijk maken dat ze iets doen wat niet mag of hoort nog steeds niet luisteren, zeker een tik verkopen.
Ik kreeg zelf hele duidelijke grenzen, wist het als ik er over heen ging en accepteerde de tik die ik ervoor kreeg. Hadden mijn ouders grenzen gesteld en had het geen consequenties als ik er overheen ging, dan waren die grenzen niet veel waard geweest...

hahahah, jah, idd! Ik had over je post heen gelezen, maar da's nou precies het soort zeikouders waar ik echt zoooo allergisch voor ben.. weet je wat ook altijd gebeurd met dit soort gezinnen? De ouders blijven maar volhouden dat het modelkindjes zijn.. lopen die kut-koters weer eens bomen te slopen ofzo, roepen die ouders altijd 'ja maar mijn Jan-Jaap-Hendrikje doet dat soort dingen nou echt noooooooooit...'

...soms zou je die ouders wel eens een opvoedende tik willen geven, nietwaar?

[Vogelvrij]

Ik vind het ook nogal van het kind afhangen. In principe ben ik tegen slaan, ook tegen een tik, maar ik kan me voorstellen dat sommige kinderen soms even tot rede gebracht moeten worden, als het echt uit de hand loopt. Maar meestal denk ik dat het toch handiger is om ze even in de gang te zetten of zo. Dat deden mijn ouders soms. Sommige mensen generaliseren hier een beetje, maar niet elk kind heeft een tik nodig, sommige zijn gewoon niet zoveel stout en luisteren eigenlijk altijd.

[Jumpfrious]

Tsja, laatst ben ik thuis ook geslagen, met een ring vlak onder mn oog: liep ik daar dus met een dikke, rode, pijnlijke bult. En later snapten ze thuis maar niet waarom ik die bult daar had en dat t pijn deed.
(Was trouwens omdat een opmerking van mij, die aardig was bedoeld, helemaal verkeerd opgevat werd. Zonder de kans om uit te leggen dat t niet gemeen bedoeld was kreeg ik al een tik)
Kon nog net de neiging om terug te slaan onderdrukken...

[akumabito]

lol, je wordt nog geslagen als je 19 bent? That's messed up...

Jumpfrious schreef op 06-09-2006 @ 20:35 :
Tsja, laatst ben ik thuis ook geslagen, met een ring vlak onder mn oog: liep ik daar dus met een dikke, rode, pijnlijke bult. En later snapten ze thuis maar niet waarom ik die bult daar had en dat t pijn deed.
(Was trouwens omdat een opmerking van mij, die aardig was bedoeld, helemaal verkeerd opgevat werd. Zonder de kans om uit te leggen dat t niet gemeen bedoeld was kreeg ik al een tik)
Kon nog net de neiging om terug te slaan onderdrukken...

och meisje toch..
Sterkte.. Ik kan je geen advies geven,, ook al zou ik dat graag willen..
Maar doe er iets aan..!

[Jumpfrious]

Nou, gebeurt niet vaak gelukkig... was jaren geleden... Maar vond dit echt een !@#$-reden (er was eigenlijk niet eens een reden) Ik had zelf zoiets van "het is gewoon triest dat zoiets gebeurt en ga er echt geen woorden of energie aan vuil maken". Maar mn vriend die werd echt super kwaad toen ik t hem vertelde, maar kon m gelukkig tegenhouden voor hij gekke dingen ging doen...

Jumpfrious schreef op 07-09-2006 @ 13:49 :
Nou, gebeurt niet vaak gelukkig... was jaren geleden... Maar vond dit echt een !@#$-reden (er was eigenlijk niet eens een reden) Ik had zelf zoiets van "het is gewoon triest dat zoiets gebeurt en ga er echt geen woorden of energie aan vuil maken". Maar mn vriend die werd echt super kwaad toen ik t hem vertelde, maar kon m gelukkig tegenhouden voor hij gekke dingen ging doen...

Ben je er al een beetje overheen?

[Jumpfrious]

unfaiithful schreef op 07-09-2006 @ 23:22 :
Ben je er al een beetje overheen?

Jahoor... heb me het eerste weekend boven op mn kamer opgesloten of gezorgd dat ik wegwas. Die week erna 6 volle dagen gewerkt, dat weekend naar een vriend in een andere stad geweest en nu ben ik weer met mn studie begonnen en ben ik weinig thuis. Ik doe maar gewoon een beetje dat het niet gebeurt is, maar ik pas nu wel erg op met wat ik zeg (ik maak dus geen complimentjes meer, die worden toch alleen maar verkeerd opgevat )

Erg tof van je trouwens dat je interesse erin toont

[AC Milan 7]

Als volgens mn moeder te druk was, dan werd ik met mn kop onder de koude kraan gehouden, als ik iets verkeerds deed bij mn vader kreeg ik of een scheldkannonade of een klap voor mn kop. De enige keer dat ik van zijn minatuurspoorbaan een aantal treinen had gebruikt om mee te spelen heb ik echt gevlogen, en dat deed bij beide zeer, mijn kont en zijn teen!

[Mr. Pignati]

akumabito schreef op 06-09-2006 @ 15:16 :
verhaal

helemaal mee eens. Dat gezeur, soms zie je kinderen echt gewoon vervelend doen, sterker nog die kinderen lopen gewoon over hun ouders heen en nog moet er gewoon gepraat worden. Van een tik ga je echt niet dood, en je krijgt er ook geen trauma van.

Ik vind dat een tik een keer kan misschien maar niet echt een klap. Want ik denk dat kinderen dan voorbeeld gaan overnemen en andere klasgenootjes ook gaan slaan b.v . Mijn moeder heeft me nooit een tik gegeven, als ik echt heel heel vervelend was , werd ze gewoon heel woendend en begon ze te schreeuwen, maar een tik nee.

Sovreze schreef op 03-05-2006 @ 21:51 :
Lijfstraffen klinkt wel erg hard, maar een opvoedkundige tik zonder dat het werkelijk schade aanricht is wat mij betreft prima. Zolang het maar niet dag in dag uit, zonder andere straffen ernaast, wordt gedaan. Het moet wel een 'uiterste' straf zijn.

En je moet als ouder ook zeker niet in de situatie terecht komen waarin je harder moet gaan meppen voor hetzelfde effect... dan zul je toch echt iets anders moeten bedenken. En zo'n opvoedkundige tik is ook niet gebaseerd op hoe hard oid, maar met welke boodschap erachter.

Ik heb zelf de nodige tikken gehad en die had ik dubbel en dwars verdiend, alleen toen het geen effect meer had omdat ik me er niet meer door liet intimideren stopte mijn moeder er ook mee en is ze (verstandig) met geestelijke spelletjes begonnen. En die hebben gewerkt.

Bekend verhaal

sommige mensen lijken wel te denken dat er niets zit tussen een tik of praten. Als ik vervelend was werd ik gewoon op de gang gezet en na een tijdje weer opgehaald en dan moest ik sorry zeggen. En als ik vervelend was in de supermarkt ofzo, werd ik in de auto gezet. Ik was zelden vervelend, dus ik neem aan dat het werkte.

[akumabito]

Sarah schreef op 12-09-2006 @ 09:27 :
sommige mensen lijken wel te denken dat er niets zit tussen een tik of praten. Als ik vervelend was werd ik gewoon op de gang gezet en na een tijdje weer opgehaald en dan moest ik sorry zeggen. En als ik vervelend was in de supermarkt ofzo, werd ik in de auto gezet. Ik was zelden vervelend, dus ik neem aan dat het werkte.

kip / ei?

Was je zo weinig vervelend omdat de milde aanpak werkte, of werkte de milde aanpak omdat je zo weinig vervelend was?

[Daboman]

Het grootste probleem is hier denk ik waar leg je de grens. Denk dat het niet zo zwartwit is als slaan of niet slaan.

Persoonlijk kan ik me weinig herinneren dat ik geslagen ben. Het gebeurde soms wel eens. 1 specifiek geval kan ik me nog herinneren. Ik kon een hele tijd niet meer zitten. Achteraf vind ik wel dat ik hem verdiend heb. Maar behalve dat werd ik meestal gewoon op m'n kamer gezet.

Ik was ook nooit echt erg opstandig dus die aanpak werkte voor mij prima. Verder heb ik ook veel vrijheid gehad, dus er was ook weinig om tegen in opstand te komen. Aangezien ik daar verstandig mee om ging, heb ik na een bepaalde leeftijd nauwelijks meer straf gehad. En die ene klap had destijds zoveel effect dat ik m'n vader liever niet kwaad zag. Ik ben er ook niet verwend door geraakt. Dat kun je misschien niet zomaar van jezelf zeggen, maar ik ben altijd bereid geweest hard te werken als daar resultaten tegenover staan.

Ik denk dat een klap soms gewoon nodig is, maar alleen als alternatieve straffen geen effect meer hebben.

M"n broertje is veel opstandiger, die is een keer onder de koude douche gezet. Erg origineel en het schijnt effect te hebben gehad

[Vogelvrij]

Daboman schreef op 13-09-2006 @ 23:46 :
En die ene klap had destijds zoveel effect dat ik m'n vader liever niet kwaad zag.

Maar dan heb je dus eigenlijk angst voor je eigen vader...

Dat probleem met die grens waar jij het over hebt, zou misschien moeten zijn dat een tik oké is zolang het kinderen niet echt angst aanjaagt. Ik weet niet. In ieder geval is in Nederland nu alles verboden en dat vind ik een goede maatregel.

[Makaveli]

Ik vraag me af wat voor effect de wet heeft. Gaan nu de ouders die te ver gaan met de 'corrigerende tik', dit nu minder doen?
En gaan de ouders die niet te ver gaan met de 'corrigerende tik' zich aan de wet houden? Ik denk dat deze ouders meer belang aan het kind hechten, dan aan deze wet.

Ik heb thuis weleens 'billenkoek' gehad of een koude douche of voor straf op de trap eten in plaats van aan tafel. De 'billenkoek' van mijn vader was altijd harder dan van mijn moeder. Mijn vader voelt zich nog steeds een beetje schuldig dat hij mij weleens 'billenkoek' heeft gegeven als kind, vooral omdat hij zichzelf vond falen in de opvoeding op dat moment.
Ik neem hem overigens niets kwalijk, net als mijn moeder. Volgens mij vonden mijn ouders het moeilijker om 'billenkoek' te geven, dan ik zelf om te krijgen, op langer termijn iedergeval.

[Nona]

Makaveli schreef op 14-09-2006 @ 19:09 :
Ik vraag me af wat voor effect de wet heeft. Gaan nu de ouders die te ver gaan met de 'corrigerende tik', dit nu minder doen?
En gaan de ouders die niet te ver gaan met de 'corrigerende tik' zich aan de wet houden? Ik denk dat deze ouders meer belang aan het kind hechten, dan aan deze wet.

Die wet heeft meer te maken met mensen die hun kinderen wel echt mishandelen maar zich dan beroepen op ouderlijke tucht en vrijgesproken worden. Wanneer ze dat excuus niet meer hebben is veroordeling makkelijker, en kunnen kinderen beter beschermd worden tegen agressieve ouders.
De ouders die echt een verdiende tik geven zonder een kind echt pijn te doen worden überhaupt nooit aangeklaagd. Wie gaat de moeite doen, bij liefhebbende ouders zonder kwade bedoelingen?

[arti]

Zelf herinner ik me ook verschillende malen dat ik een pak slaag heb gehad. Wat ik toen gedaan heb weet ik niet meer, wel dat ik er nu nog van ondersteboven kan raken.
Als ik nu bijvoorbeeld zie of hoor dat een kind geslagen wordt, lijkt het wel of ik het zelf ook voel. Ik kan er helemaal door bezeten worden.

Hiermee wil ik een pedagogische tik niet helemaal afkeuren, maar vanaf een bepaalde leeftijd kan dit voor een kind wel heel vernederend zijn.

Het voorbeeld wat Rebecca in dit topic noemde zou ik dus absoluut niet op deze manier ervaren zoals zij dat voelde. Ik zou dit dan steeds opnieuw beleven.

[arti]

Lijfstraf = mishandeling?

[kenni]

Ik ben fel tegen de pedagogische tik. Het kenmerkt de zwakte en de pedagogische onmacht van de opvoeder als hij op die manier (denkt) zijn kind in de hand te kunnen houden.

Verder is het zo dat de pedagogische tik in de meeste gevallen een eufemisme is van 'geweld'.
In de gezinnen waarin geen pedagogische tik wordt gegeven ontstaat (vrijwel) nooit kindermishandeling. In de gezinnen waarin wel een pedagogische tik wordt gegeven is er een grote kans dat dit overgaat in kindermishandeling.

Ik ben van mening dat je je op gevaarlijk gebied begeeft wanneer je af en toe je kind een tik geeft.

Stel je de volgende situatie in:
Normaal gesproken geef je je kind een tik (op dr vingers) als het iets doet wat het niet mag. Moeder heeft net gigantische ruzie gehad met haar man. Even later doet het kind iets wat niet mag. Moeder zit nog zo vol emotie/ woede etc dat ze zichzelf niet in de hand heeft. De tik die ze wilde geven schiet nogal uit, en wat dan dus gebeurd is dat ze het kind ipv een tik een harde klap geeft...

En tot slot: In allerlei instellingen met kinderen met zware gedragsproblemen (deze kinderen zijn dus moeilijk te hanteren) mogen (uiteraard) geen lijfstraffen gegeven worden. Waarom zou het dan nodig zijn om in een normaal gezin je kind een tik te moeten geven?!

[kenni]

Sovreze schreef op 03-05-2006 @ 21:55 :
Wat ik trouwens pas écht 'machtsmisbruik' vind in deze kwestie is dat kinderen/jongeren een heilige status hebben alleen maar omdat ze zwakker zouden zijn? Lichaamlijk best, maar we hebben het niet in elkaar rossen en van de trap mieteren lijkt me. Als een kind soms een wat hardere hand nodig heeft om te leren wat het dient te leren, so be it.

Uiteindelijk zijn er in deze samenleving maar weinig volwassenen (die vroeger weleens een schop kregen) getraumatiseerd oid. Nee, degelijke burgers.

Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Waarom is het niet normaal als een volwassenen een andere volwassenen slaat? En lijkt het door sommige wel normaal gevonden te worden dat een ouder zijn kind slaat?
Vind je het dan ook goed dat een leerkracht het kind slaat? Of vind je het ook goed dat als jij niet luistert naar een vriendin van je - dat ze jou dan maar een tik geeft?
En waarom kun je een kind niet iets leren met woorden in plaats van er maar op los te slaan?

[Changshan]

Waarom het niet alleen met woorden kan? Daar heb je een flinke hoeveelheid moderne psychologen voor nodig, en die zullen het er waarschijnlijk nog niet over eens worden.

Waarom niet door andere volwassenen dan je ouders geslagen/getikt worden? Dat zou niet aankomen, als je zo jong bent heb je een speciale band met je ouders, die het mogelijk maakt dat er al op jonge leeftijd meer intimiteit, zoals een tik tegen de wang, mogelijk is. Dat accepteer je, het is normaal en je weet in één keer dat je te ver bent gegaan, zonder dat de ouders zich zwakker hebben moeten maken door argumenten te gebruiken. Het uitleggen kan namelijk vaak juist helemaal tegendraads werken op bepaalde jonge leeftijden. Ik weet in ieder geval dat mijn broertje het nodig had, en ik in mindere mate.

Oh, en kalmte werkt echt niet bij ieder kind. Dan heb je inderdaad een leger van stressbestendige beroepsopvoeders nodig zoals ze die hebben in 'corrigerende tik-loze instanties'.

[jawi]

Bij mij werd het:

Van je klits, klets, klats, klandere
Van de ene bil op de andere
(refrein)

regelmatig in praktijk gebracht, of tewel, bij misdragingen kreeg ik een flink pak slaag.
Kan alleen maar zeggen dat ik er beter van geworden ben. 't Was echt geen mishandeling. Mijn vader en moeder bedoelden dit goed.
We moeten, denk ik, oppassen om van kinderen geen mietjes te maken. Bij een misdraging hoort gewoon straf en een pak voor de broek wil heel goed werken.

[Lisette Smink]

Een opvoedkundige tik vind ik al vreselijk om te geven denk ik later. Die ga ik niet toepassen later, mocht ik kinderen hebben. Ik heb vroeger ook wel eens een opvoedkundige tik van mijn pa gehad. Gewoon omdat ik nogal hardleers ben.

Laatste tijd heb ik veel ruzie met mijn ouders, dus die 'tikken' krijg ik nog wel eens. Maar nu accepteer ik het niet langer. Een schop tegen mijn voeten aan, of even hardhandig mijn kaak vastgrijpen pik ik niet langer. Maarja, veel macht heb ik er niet in. Het zijn en blijven mijn ouders...

[naam ingebruik]

Lisette Smink schreef op 23-09-2006 @ 17:04 :
Een opvoedkundige tik vind ik al vreselijk om te geven denk ik later. Die ga ik niet toepassen later, mocht ik kinderen hebben. Ik heb vroeger ook wel eens een opvoedkundige tik van mijn pa gehad. Gewoon omdat ik nogal hardleers ben.

Laatste tijd heb ik veel ruzie met mijn ouders, dus die 'tikken' krijg ik nog wel eens. Maar nu accepteer ik het niet langer. Een schop tegen mijn voeten aan, of even hardhandig mijn kaak vastgrijpen pik ik niet langer. Maarja, veel macht heb ik er niet in. Het zijn en blijven mijn ouders...

je weet niet of je dat gaat doen later want je hebt geen kinderen

[kenni]

Changshan schreef op 22-09-2006 @ 23:37 :
Waarom het niet alleen met woorden kan? Daar heb je een flinke hoeveelheid moderne psychologen voor nodig, en die zullen het er waarschijnlijk nog niet over eens worden.

Waarom niet door andere volwassenen dan je ouders geslagen/getikt worden? Dat zou niet aankomen, als je zo jong bent heb je een speciale band met je ouders, die het mogelijk maakt dat er al op jonge leeftijd meer intimiteit, zoals een tik tegen de wang, mogelijk is. Dat accepteer je, het is normaal en je weet in één keer dat je te ver bent gegaan, zonder dat de ouders zich zwakker hebben moeten maken door argumenten te gebruiken. Het uitleggen kan namelijk vaak juist helemaal tegendraads werken op bepaalde jonge leeftijden. Ik weet in ieder geval dat mijn broertje het nodig had, en ik in mindere mate.

Oh, en kalmte werkt echt niet bij ieder kind. Dan heb je inderdaad een leger van stressbestendige beroepsopvoeders nodig zoals ze die hebben in 'corrigerende tik-loze instanties'.

Het is NIET normaal.. Het wordt normaal GEVONDEN.. En daar ligt het probleem.
Slaan van kinderen vindt in onze samenleving al heel lang plaats, men doet het uit gewoonte en omdat het gewoon gevonden wordt.
Dat zou ernstig zorgen moeten baren, aangezien uit onderzoek is gebleken dat in culturen waar het geweld tegen kinderen minder gewoon gevonden wordt, mishandeling van kinderen minder voorkomt.

In Zweden zijn er op grond van dergelijke bovenstaande overwegingen bepalingen in het burgerlijk wetboek opgenomen, die het opvoeders verbieden tegen hun kinderen geweld te gebruiken, in welke graad en vorm dan ook.
Op dit moment gelooft nog maar een kleine minderheid van de Zweden in de zin van de lichamelijke straf...

'Normaal' is dus ook maar een relatief begrip, maar in Nederland wordt het helaas nog steeds 'normaal' gevonden.

[Lilmissy]

Ik vind zelf dat lijfstraffen niet kan! Jaah een tik op de billen als het echt te ver gaat, maar bijvoorbeeld met een stok keihard slaan en op gezicht slaan vind ik te ver gaan... Een vriendin van mij was toen zij 6 jaar oud was keihard gestraft met een houten stok.. ze heeft er een trauma aan over gehouden... Ik heb weleens toen ik 14 jaar oud was een gigantische pak slaag in mijn gezicht gekregen van mijn pa..... ook best een trauma geworden... Ik denk eerder dat je beter kan praten en als het echt niet lukt gewoon straf geven, maar niet hard slaan enz..

[kenni]

Lilmissy schreef op 26-09-2006 @ 19:00 :
Ik vind zelf dat lijfstraffen niet kan! Jaah een tik op de billen als het echt te ver gaat, maar bijvoorbeeld met een stok keihard slaan en op gezicht slaan vind ik te ver gaan... Een vriendin van mij was toen zij 6 jaar oud was keihard gestraft met een houten stok .. ze heeft er een trauma aan over gehouden... Ik heb weleens toen ik 14 jaar oud was een gigantische pak slaag in mijn gezicht gekregen van mijn pa..... ook best een trauma geworden... Ik denk eerder dat je beter kan praten en als het echt niet lukt gewoon straf geven, maar niet hard slaan enz..

Wat jij beschrijft valt niet onder de noemer 'pedagogische tik' maar onder geweld ofwel mishandeling.
Een pedagogische tik is een pedagogische tik als het NIET bedoeld is om pijn te doen, maar om de aandacht af te leiden.

[Lisette Smink]

naam ingebruik schreef op 23-09-2006 @ 17:06 :
je weet niet of je dat gaat doen later want je hebt geen kinderen

Ik heb (nog) geen kinderen nee.

[Lisette Smink]

Lisette Smink schreef op 28-09-2006 @ 16:46 :
Ik heb (nog) geen kinderen nee.

Toevoeging; ik heb het ook over 'later'.

[Changshan]

Wijzig je vorige post dan gewoon, niet dubbelposten.

@ kenni: Dan verschillen we hier gewoon over wat wel/niet normaal is. Natuurlijk kun/zou je (moeten) uitgaan van een opvoeding zonder ook maar het lichtste tikje, maar er zijn nu eenmaal mensen die gewoon meer leren van een corrigerende tik. Ook psychologische moeilijkheden kunnen erg veel pijn doen voor zowel ouder als kind, en die dreigen tevoorschijn te komen als de corrigerende tik te krampachtig weggehouden wordt. Let wel; ik bedoel dus echt een tikje zoals je een hondje een tikje op de neus geeft als hij/zij zindelijk gemaakt wordt en daarin een fout begaan heeft, dus niets hards.

ik denk (en spreek uit ervaring) dat ouders die kinderen slaan, of een tik geven want ik vind dat dat op hetzelfde neer komt, zelf helemaal niet meer weten wat ze moeten doen (believe me, kinderen kunnen je echt zwaar frustreren), en daarom gaan slaan.
Ik denk dat het bijna altijd voortkomt uit een impuls. ik denk dat er maar weinig mensen zijn die hun kinderen voor de lol slaan. Ik durf dat zelfs uit te sluiten. Alhoewel er altijd zieke geesten zullen zijn die het wel leuk vinden oid, maar dat geloof ik ook niet. als je echt eerlijk bent weet je dat het fout is.
Ik heb mijn zoon ook wel eens een tik gegeven, maar dat vond ik helemaal niet leuk. Ik voelde me zwak en verdrietig, ook al was het nog zo`n klein tikje. Het was zo, dat ik op die momenten niet wist wat ik moest doen. Ik kon het met woorden niet meer oplossen.
Ik heb ook heus wel een klap voor mijn billen gehad van mijn moeder, en dat heeft me niet geschaad in die zin dat ik kapot ben voor de rest van mijn leven. Maar ik kan me nog wel wat 'klappen' herinneren. Ik voelde me dan gekleineerd en beschaamd.
Bovendien denk ik (en zie ik ) dat het niks helpt.
Ik denk juist dat je een hele foute boodschap naar je kind afgeeft, als je het niet meer weet als iemand heel vervelend is mag je die gerust een klap geven.
Je kan een kind beter 10000000 keer hetzelfde uitleggen (waarom iets niet mag oid) dan 1 keer een tik te verkopen.
Ik denk ook dat als je eerlijk bent naar jezelf en goed in je vel zit (wat i.m.o samenhangt) je ook helemaal niet een, al dan niet pedagogische, tik hoeft te geven.
Want wanneer geef je je kind een tik? ik denk als je zelf heel geiriteerd bent en niet weet hoe je met bep. situaties moet omgaan.

[Blaf]

Ik heb ook zovaak een tik gehad maar achteraf gezien had ik die ook wel verdient hoor en ik heb er nix van overgehouden dus ik weet wel zeker dat ik het later ook ga doen bij mijn kinderen (als ze zo irritant zijn als ik vroeger was)

[SyllietJ]

Ik vind zo en zo dat slaan /iedere andere vorm van geweld niet kan...
Vroeger dacht ik daar heel anders over...
Maar nu heb ik een vriendin en zij word mishandeld door haar ouders...
Samantha (zo heet mijn vriendin) vind het doodnormaal dat ze als ze perongeluk haar schoenen vergeet op te ruimen / vergeet haar moeder te bedanken voor het heerlijke ontbijt dat ze dan helemaal bont en blauw geslagen wordt..

Natuurlijk is mishandelen wat anders dan een tik geven...
Maar daar begon het met Samantha ook mee... Maar haar werd niet uitgelegd wat ze fout deed... Dus gebeurde het vaker en vaker... Haar ouders kregen geen grip meer op haar en begonnen telkens meer geweld te gebruiken...
Samantha was vroeger nogal een 'probleem-kind'
ik zet het tussen aanhalings tekens want het lijkt net of het over het kind gaat ik kan jullie vertellen 99 van de 100 keer ligt het aan de ouders!

Wat ik eigenlijk wil duidelijk maken is : Je moet zelf weten hoe je je kind(eren) wilt opvoeden maar stel dat u wilt slaan.. oke jou keus... bemoei ik me niet mee... maar vertel dan iig wat ze verkeerd doen en hoe je zou willen dat ze het wel zouden doen...

lang verhaal dus stop mr weer doeidoei SyllietJ

[Nona]

SyllietJ schreef op 02-10-2006 @ 19:52 :
Wat ik eigenlijk wil duidelijk maken is : Je moet zelf weten hoe je je kind(eren) wilt opvoeden maar stel dat u wilt slaan.. oke jou keus... bemoei ik me niet mee... maar vertel dan iig wat ze verkeerd doen en hoe je zou willen dat ze het wel zouden doen...

Dat zou je sowieso al moeten doen voor je een tik geeft. De eerste keer dat je kind iets fout doet moet je er rustig over praten, de tweede keer ook, de derde keer kun je boos worden en straf komt pas daarna. Als een kind in een gezonde ouder-kind relatie een tik krijgt weet het in mijn ogen allang waar hij fout zit, zelfs voor hij het doet. Als hij het echt niet begrepen heeft kun je het beter nog een keer uitleggen.

Ben het nog steeds met mijn oude antwoord eens, Ga eerst praten en je kind terrecht wijzen, een tik is niet nodig vindt ik!

[littlestar24]

Ik ben zwaar tegen tikken bij kinderen.

Ik ben zelf 6 jaar geleden omdat ik geen antwoord gaf op de vraag van mijn vader redelijk in elkaar geschopt en geslagen. en ook 1 keer door mijn broer.

Ik zeg altijd van mijn kinderen krijgen geen tik of wat dan ook.Ben nu zelf 21 en een zoontje van 2. Maar hij heeft nog geen 1 tik van me gehad.

Doorwat mijn vader en me broer hebben gedaan is er bij mij veel schade aangebracht van binnen.

Met een tik bij een kind lost men niets op. En met praten wel. Tenminste als die mensen dan willen praten. Want die heb je er ook nog tussen zitten.

[Fayelinde.]

Ze gaven me thuis ook wel eens een schop, een slag, maar eigenlijk deden zulke dingen veel minder pijn dan een emotionele vernedering hier en daar. Alhoewel zoiets getuigt van vrij machteloos staan tegenover je kind, ben ik er niet 'voor' en niet 'tegen'. Je kunt mentale kleineringen sowieso niet uit huis bannen, dus waarom moet dat met fysiek geweld?

Ja, fysiek geweld kan erg ver gaan, maar dat is psychologisch gezien toch ook zo? Ik denk niet dat ik mijn kinderen ooit zal slaan, omdat kinderen zich na zoiets meestal juist niet gestraft voelen (althans ik niet, of mensen met wei ik al vaker die discussie heb gevoerd) maar eerder machtiger over hun ouders.

[lennuzz]

Ik vind lijfstraffen prima. natúúrlijk moet het niet iedere dag gebeuren en natúúrlijk niet om het minste of geringste, maar als een kind vervelend is zoals ik was dan is een opvoedkundige tik of gewoon een vlakke hand in het gezicht heel zinnig, denk ik. Daar moet ik dan wel bij zeggen dat ik écht heel erg vervelend was, áltijd tot het uiterste ging en als men mij ging slaan ging ik heel hard schreeuwen dat ik de kindertelefoon zou bellen en de politie. maar diep van binnen (en ik denk dat dat bij iedereen zo is en is het niet zo, dan hebben lijfstraffen thuis inderdaad geen functie) wist ik dondersgoed dat ik veel te ver gegaan was en snel op moest houden.
De grens aangeven is onmogelijk. Tussen lijfstraffen en mishandeling zit een heel groot grijs gebied naar mijn idee. een grijs gebied met vakken waarin de ouders gelukkig getrouwd zijn of elkaar sowieso altijd al mishandeld hebben, waarin ouders goed kunnen opvoeden en ouders die overal de fout in gaan, kinderen die geboren lijken om de regels te volgen en kinderen die geboren lijken om de ouders te straffen.
Tis net als seks: ieder geval is verschillend, altijd.
vind ik dan he.

[Ingmar87]

Vind zelf een afkeurende tik wel kunnen. En wat ik steeds terug zie is dat mensen die zelf hier mee geconfronteerd zijn het NIET erg vinden. De mensen die volgens de "correcte opvoeding" zijn opgevoed vinden een afkeurende tik NIET kunnen.

Maar persoonlijk geen probleem mee.