Je zoende mij,
wat was ik blij.
Je zoende me nog een keer,
ik voelde het weer.
Toen zei je tegen mij;
het is voor de gein.
Ik weet nog goed hoe je het zei,
ik von het echt niet fijn.
Nu spoken vragen door mijn hoofd,
hoe en wat er nu allemaal is.
Alleen echte liefde heb ik mezelf beloofd,
maar nu is er duidelijk wat mis.
Ik ben in de val gelopen,
die jij voor me hebt gezet.
Ik ben in een rivier verzopen,
en jij heb mij niet gered.
Al mijn dromen over de liefde en mijn lot,
hoe het zou zijn als ik het had.
Al mijn dromen nu kapot,
Ik ben het nu best wel zat.
Schoppen slaan ik wil je killen,
Maar iets in me houdt me tegen.
Dit gevoel is om van te gillen,
Eigenlijk moet ik mijn hartje legen.
Maar ik kan dat niet,
En ik wil jou vriendschap niet kwijt.
Het doet me veel verdriet,
Maar ik weet het het slijt.
Morgen zie ik je weer,
gewoon normaal tegen je doen is wat ik ga doen.
Weten wat jij deed doet zeer,
van jou.......nooit meer een zoen.
Ik dag;laat ik eens proberen een gedicht te maken.Niet dat het goed gelukt is.Het slaat nergens op maar ik moest toch rijmen he
Het omschrijft wel hoe ik me voel.Dat is ook de voornaamste reden waarom ik het schreef.