Oud 18-12-2003, 21:56
Verwijderd
Sociale angst, ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord (van die term) totdat we er een paar artikelen over moesten lezen voor mijn studie. En toen herkende ik alles terug in mezelf. Volgens onderzoek lijdt 7% van alle mensen aan deze tja psychologische 'afwijking'. Nu vroeg ik me af of jullie iets erin herkennen en of jullie enige ideeën hebben wat je er tegen kan doen, therapie of dergelijken, of gewoon je sociale vaardigheden trainen. Ik hoor het allemaal graag.

Hieronder staat een omschrijving ervan......

-----------------------------------------------------------------------------------

Wat is er aan de hand?
Als iemand bang is in contacten met anderen zullen een aantal van de volgende zaken aan de orde zijn.
onderschatten van de eigen vaardigheden in het contact met anderen
overschatten van de risico's van de gevolgen van 'fouten' in sociaal contact
een te negatief zelfbeeld
overschatten van de zichtbaarheid van de eigen onzekerheid
verhoogde bewustzijn van de eigen presentatie. De aandacht is in het sociale contact zozeer gericht op de manier waarop men overkomt, dat het functioneren er door belemmerd wordt.


Gevolgen
Wanneer de aandacht vooral gericht is op het eigen functioneren, komen signalen van anderen over dat functioneren niet binnen. Men blijft gevangen in de eigen vooronderstellingen die nooit gecorrigeerd worden. Omdat die vooronderstellingen een vaak overdreven negatief beeld geven zorgen ze voor een angstige spanning.


Als iemand zo met zichzelf bezig is, staat hij niet open voor de informatie die nodig is om passend te reageren. Zo wordt de kans op missers inderdaad groter. Die missers bevestigen die negatieve gedachten die men toch al had over zichzelf.


De gerichtheid op zichzelf versterkt een neiging tot beoordelen van het eigen functioneren. Dit beoordelen leidt af en omdat de oordelen bijna zonder uitzondering negatief uitvallen verhogen ze de spanning.


Een verhoogd zelfbewustzijn maakt op deze manier angstiger


Het verhoogd zelfbewustzijn zorgt ervoor dat de aandacht gericht wordt op wat er in het lichaam gebeurt, denk aan hartkloppingen, trillende handen, gevoelens van warmte (blozen) en zweten. Ook gewaarwording van deze sensaties zal niet rustiger maken. Het leidt er toe dat de angst alleen nog maar toeneemt. Opvattingen over de eigen hulpeloosheid in sociale situatie worden steeds opnieuw bevestigd.

------------------------------------------------------------------------------------

Bij mij komt het vooral terug in bijvoorbeeld ontmoetingen met vreemden, zeg maar oogcontact in de trein of mensen die me tegemoet komen fietsen (ik wil heel hard wegfietsen als er bijv een groep onbekende jongeren mij tegemoet fietst). heel bang om afgekeurd te worden. ook ben ik altijd bang voor gesprekken met mensen, bang dat ik niet genoeg zeg of dat het stilvalt, en dat ik dan als saai wordt bevonden. ik heb op dit forum gezocht naar sociale angst, maar kon niks vinden, vandaar dit topic.

dus.....herkennen jullie er wat in terug, of hadden jullie dit vroeger, wat denk je dat goed werkt, of weten jullie meer erover dan ik weet..........ik hoor het heel graag!
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 18-12-2003, 22:15
miss-suus
Avatar van miss-suus
miss-suus is offline
nee eigenlijk ben ik niet bang om met anderen of dergelike in contact te komen.
__________________
hm hm
Met citaat reageren
Oud 18-12-2003, 23:22
Kayina
Kayina is offline
ja, echt wel....ik herken er best veel in. Zelfs met mensen die ik goed ken voel ik me niet helemaal op mn gemak, en ben altijd bang om fouten te maken...geen idee waar dit vandaan komt.
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 07:32
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Ik denk dat je wel moet oppassen, met het zoeken van zulke dingen om vervolgens de herkenbare kenmerken af te strepen.
Zo kan je jezelf nl ook een hoop dingen aanpraten...

Tis niet dat ik je niet serieus neem oid, ik zeg ook niet dat het
niét kan, maar pas wel een beetje op.
(voordat er allerlei misverstanden ontstaan)

Ik herken me hier overigens wel een beetje in. Al heb ik het
niet zo erg dat je echt van angst ed kan spreken.
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 09:08
Snellius
Avatar van Snellius
Snellius is offline
De ene dag durf ik bijna niet eens mijn bed uit te komen en de volgende dag zou ik gemakkelijk presentaties kunnen geven.
Wazig.
__________________
And if it gets to be obscene, yeah I am a human being
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 09:21
CoveredEyes
Avatar van CoveredEyes
CoveredEyes is offline
In een ander topic staat dat je sociaal bent, is dit dan in een lichte vorm ofzo?

Ik herken het trouwens niet, ik vind het soms wel moeilijk om contact te leggen, maar dat lijkt me niet ongezond...
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 09:54
dyfusica
Avatar van dyfusica
dyfusica is offline
Ach, ik herken een paar symptomen wel maar ik denk niet dat ik dit zou hebben.

Citaat:
Nu vroeg ik me af of jullie iets erin herkennen en of jullie enige ideeën hebben wat je er tegen kan doen, therapie of dergelijken, of gewoon je sociale vaardigheden trainen.
Bij mij op school hebben ze allemaal oefeningen die er misschien voor kunnen helpen. Bijvoorbeeld sociale-vaardigheids-training , doelengroep en mentorgesprekken (met een sociotherapeut dus, niet met de mentor van school).
Tja misschien kan je het aan je psycholoog voorleggen als je er veel last van hebt en dan kan die je er mee helpen.
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 10:31
Dreamerfly
Avatar van Dreamerfly
Dreamerfly is offline
Hallo Topicstarter

Zelf heb ik met een sociale angst te maken gehad en heb dat nu nog steeds wel eens.
Ongeveer 3 jaar geleden is er bij mij een Sociale Fobie geconstateerd bij de MFE(Soort Riagg), een sterke Sociale Angst dus. Eigenlijk speelde dit al veel langer, het is er langzamerhand in geslopen en ik heb er een hele tijd niet over gepraat, totdat het mij allemaal helemaal teveel werd en ik niet meer naar school wou. Op die dag, mijn dieptepunt, heb ik er ook "veel uit gegooid" naar m'n ouders toe, die er tot dan toe niets van af wisten.(ze merkte wel aan mij dat ik niet goed in mijn vel zat, maar dat uitte zich meer in veel boosheid naar hun toe en heel af en toe een Angstaanvalletje>maar dat was alleen op het "hoogtepunt">het werd een gegeneraliseerde Angst; Van school, verplaatste "het" naar buiten en zelfs naar Thuis).

Waar ik last van had?.
Ik durfde niets meer te zeggen in de klas(soms moest het omdat het mij gevraagd werd), ik was heel angstig in contact met klasgenoten(ik ging alleen om met vrienden/bekenden en als mij door klasgenoten iets gevraagd werd, klapte ik heel vaak dicht(niet altijd)). Ik had weinig zelfvertrouwen. Op een gegeven moment durfde ik ook steeds minder te zeggen binnen mijn vriendengroepje, en aan tafel thuis begon ik zelfs al angstig te worden(onzeker als ik aan het woord was). Ik was ook altijd bang dat anderen konden zien dat ik onzeker was(rood werd, zenuwachtig). Op de straat, op de fiets(zoals jij het al beschreef), werd ik ook bang, als mensen mij tegemoet fietsten; dan wou ik het liefste wegkruipen. In de winkel, voelde ik mij zeer ongemakkelijk, vooral als ik in de rij stond, dan kon ik wel door de grond zakken, ik was heel bang dat anderen naar mij gingen kijken en mij raar/stom/lelijk/dom etc zouden vinden. Zo kan ik nog wel evn doorgaan.(ik was toendertijd ook enorm eenzaam en ik zonderde mij af, was ook depressief)

Na een heel gedoe(ik bespaar je het verhaal), ben ik bij de MFE gekomen(dik halfjaar later). Daar heb ik een paar gesprekken gehad met een psych(ter diagnose) en hebben we er samen voor gekozen dat ik een SVT-training zou volgen(Sociale vaardigheidstraining). Dat was heel nuttig, want ik kreeg hierdoor meer inzicht in (mijn) sociale vaardigheden en ik had wat steun van een groep mensen. (ik heb het heel moeilijk gevonden en heb ook weinig gezegd tijdens deze training). Tegelijkertijd had ik op de andere school waar ik inmiddels zat(Havo-examen), ook een faalangsttraining. Hierna volgde er op de Hogeschool(SPH), nog 2 trainingen.(Sociaal emotionele expressie training en Identiteitsgroep). Aardig wat therapiën dus.

Nu, gaat het eigenlijk best wel goed. Ik heb een goed sociaal netwerk. Ik heb nog wel eens last van sociale angst, maar ik kan er véél beter mee omgaan. Ik ga nu juist de confrontaties aan en ik probeer mij op allerlei mogelijkheden, te trainen in die vaardigheden; ik onderneem veel.(mijn opleiding dwingt mij hier ook wel toe).Soms heb ik er ook even geen last van en praat ik heel makkelijk met anderen, soms heb ik weer een terugvalletje en houd ik mij wat stil. Ik merk vooral nog in contact met vreemden en in de klas(als ik iets moet zeggen), dat ik nog last heb van die sociale angst.

Ik hoop dat je(of anderen) iets aan het verhaal hebt, herken je bepaalde dingen?

Goed, nu even weer terug naar jou.

Je geeft aan dat je in contact met vreemden last heb van een "sociale angst", heb je dat ook wel eens bij bekenden?. Hoe uit zich die "sociale angst" bij jou naar onbekenden toe?. Hoe lang heb je er al last van?/ wanneer is het begonnen en waardoor is het begonnen denk je?.

(Evn een aantal vragen ter verbreding van het plaatje dat je nu hebt gegegeven, want ik heb er nog niet echt een heel goed duidelijk beeld bij).

Ik denk dat als je er dagelijks last van ondervindt, je er mee zit en het gevoel hebt dat je het zelf niet kan oplossen, dat je, je huisarts kan raadplegen. Leg je situatie bij hem op tafel en dan zal hij je eventueel kunnen doorverwijzen. Of je belt naar een studentenpsycholoog>secetaresse(staat vaak in een boekje van school aangegeven) en vraagt daar een gesprek aan.(de studentenpsycholoog heeft vaak een aantal trainingen, daarnaast kan je ook individuele gesprekken krijgen)

Wellicht hebben zij zoiets van; "een sociale vaardigheids training zou goed voor je zijn", maar dat kunnen zij denk ik het beste beoordelen.

Groetjes,
Mariamne
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...

Laatst gewijzigd op 19-12-2003 om 10:33.
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 10:32
Dreamerfly
Avatar van Dreamerfly
Dreamerfly is offline
Citaat:
CoveredEyes schreef op 19-12-2003 @ 09:21:
In een ander topic staat dat je sociaal bent, is dit dan in een lichte vorm ofzo?

Je kan best heel sociaal zijn, ook al heb je last van een sociale angst.
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 11:00
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Ik heb er last van GEHAD, maar ik vind het nu gewoon leuk om sociaal te zijn en goed met mensen overweg te kunnen. Telkens als ik dan wat gedurft heb ben ik helemaal trots op mezelf, haha, wat ben ik eigenlijk idioot

Maargoed, er valt dus vanaf te komen Gewoon veel oefenen, maar wel weten wat je moet zeggen en zo.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 11:02
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Dreamerfly schreef op 19-12-2003 @ 10:32:
Je kan best heel sociaal zijn, ook al heb je last van een sociale angst.
idd Ik was ook wel sociaal, alleen wist me geen houding te geven en ontweek alle sociale dingen gewoon. Ik was gewoon bang, maar niemand ziet je als een asociaal op zo'n moment, je bent pas asociaal als je mensen verrot gaat schelden oid.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 13:09
CoveredEyes
Avatar van CoveredEyes
CoveredEyes is offline
Citaat:
Eend schreef op 19-12-2003 @ 11:02:
idd
Tjah, ik zag het verschil niet helemaal, maar na t verhaal van Dreamerfly snap ik een beetje wat de angst inhoud...

Ik dacht overigens al dat het best samen kon gaan
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
Met citaat reageren
Oud 19-12-2003, 15:44
Verwijderd
over dat van sociale angst en toch sociaal zijn....

ik zie mezelf toch wel als heel sociaal (klinkt vast wat arrogant), maar ik bedoel ik kan mensen nooit kwetsen, of heb daarna zo erg spijt dat ik er nog meer mee zit. ook doe ik me altijd heel sociaal voor, ben geinteresseerd in anderen (ik heb ook liever in het gesprek dat de ander praat)

en DreamerFly: mooi verhaal, daar heb ik wel wat aan!!

tegenover onbekenden probeer ik altijd oogcontact te vermijden, dat vind ik echt heel eng. ik ben enorm bang om bekeken en beoordeeld te worden, net wat jij zegt om stom of dom of lelijk of nerderig te worden gezien. het ergste vind ik het als 2 mensen naar me staan te kijken en dat ik voel dat ze over me praten (in een naar mijn idee niet positieve manier), dan word ik gewoon helemaal gek en wenste ik dat ik deze mensen nooit meer tegenkwam. en het gekke is dat ik het zo pas de laatste jaren voel.

wat betreft bekenden, daar is het wel een stuk minder maar vind ik het (hoe raar het ook klinkt) heel eng om vrienden tegen te komen. ik denk altijd ongelofelijk veel na van: hoe kom ik over...hoe zullen ze over me denken. en dat kan ik maar niet loslaten. als ik met ze praat ben ik dus bang om tja als saai beoordeeld te worden. ik moet echt snel zoeken naar dingen om over te praten, maar dat werkt natuurlijk averechts. verjaardagen zijn voor mij ook redelijk eng, vooral om binnen te komen in een ruimte met deels vrienden, deels onbekenden. dan voel dat ik zeg maar geanalyseerd wordt, en vraag me niet waarom, maar das voor mij HEEL erg.

overigens zijn er ook dagen waarop ik me wel heel vrolijk voel en geen angsten heb als ik buiten ben. wat daarvan de oorzaak is.....dit klinkt en beetje alsof ik zo n internetfiguur ben, wat eigenlijk nog reuze meevalt (heb veel vrienden, hoewel niet close vrienden), maar meestal door een gesprek met iemand op internet, die me net vertelt dat ik heel grappig ben of knap (als ik ze fotos stuur). dit klinkt wel zielig, dat ik me complimenten op internet moet halen ofzo......en ik weet het. maar in de offline wereld hoor ik dat nooit, en als iemand me wat aardigs zegt op internet geeft dat mij wel een boost....en daardoor gaat het weer een stuk makkelijker buiten, met vrienden, als ik fiets en alles. of door dit allemaal te typen voelt het ook al beter, vooral doordat ik het hier kwijt kan en er mensen reageren.

maar nu lijk ik weer zo iemand die aandacht nodig heeft enzo en dat wil ik ook weer niet
ik moet nu stoppen maar ik kan hier nog heel veel over typen
Met citaat reageren
Oud 20-12-2003, 17:58
Verwijderd
en toen waren er geen reacties meer omdat jullie nu denken dat ik alleen maar aandacht wil ofzo
Met citaat reageren
Oud 20-12-2003, 18:32
Verwijderd
Citaat:
Dreamerfly schreef op 19-12-2003 @ 10:31:
verhaal
Hmmm hier herken ik wel een hoop in, maar bij mij wordt het een beetje minder nu ik ouder word. Misschien doordat ik volwassener word, misschien door mijn opleiding of de mensen om me heen.

En idd, je kan jezelf veel ziektes aanpraten, aangezien een hoop symptonen vrij algemeen zijn
Met citaat reageren
Oud 20-12-2003, 22:55
Freestyler*
Freestyler* is offline
Ja .. 7% van alle mensen
ik denk dat bij jongeren dit percentage al verdubbeld is ofzo..en bij de forummensen hier ...

maar ik herken mezelf er ook wel in jah..
Heb je dan ook niet zoiets dat je je anders, en dan in de zin van onaardig , gaat gedragen omdat het makkelijker te accepteren is dat mensen je niet aardig vinden als je een 'toneelstuk opvoert' dan als je echt jezelf bent
__________________
I love dr Phil :D
Met citaat reageren
Oud 29-12-2003, 22:31
Verwijderd
Ik heb zelf, volgens mijn (ex-)psychiater een sociale fobie (o.a.). Hij heeft het niet officieel gediagnosticeerd ( ya gotta love that word! ) maar hij had het er wel over.

Ik heb in die tijd deelgenomen aan een assertiviteitscursus...met een aantal meisjes...ik was de enige jongen daar!! Waar ik eigenlijk niet erg veel van geleerd heb. Ik wist ook heel veel dingen al wel, naar mijn mening. Ik bracht het alleen niet in de praktijk.

Die man, Auke heette die (en heet ie nog steeds, naar ik vermoed), zei door de telefoon tegen mijn moeder dat ik een zogenaamde PDD-er was. Vroeg dingen zoals, of ik als kind veel huilde en of ik mij wel in kon leven in anderen. PDD staat nl. voor Pervasive Developmental Disorder (pervasieve ontwikkelingsstoornis). Ik zou dus een vorm van autisme hebben. Mijn moeder steunde deze gedachte totaal niet. Ik geloof ook niet dat dit het geval is.

Maar goed...dit was mijn verhaal dan.
Met citaat reageren
Oud 30-12-2003, 12:55
Dreamerfly
Avatar van Dreamerfly
Dreamerfly is offline
Hallo, beetje een late reactie van mij(excuse moi), maar toch nog even

Citaat:
over dat van sociale angst en toch sociaal zijn....
ik zie mezelf toch wel als heel sociaal (klinkt vast wat arrogant),
maar ik bedoel ik kan mensen nooit kwetsen, of heb daarna zo erg spijt dat ik er nog meer mee zit.
Citaat:
ook doe ik me altijd heel sociaal voor, ben geinteresseerd in anderen (ik heb ook liever in het gesprek dat de ander praat).
Citaat:
en DreamerFly: mooi verhaal, daar heb ik wel wat aan
>Ik vind het niet arrogant als je zegt dat je, je heel sociaal vindt, jij vindt/ervaart/ziet dat van jezelf, punt.

>"Je doet je sociaal voor", dat komt bij mij over als; je sociaal voordoen, terwijl je dat niet wilt/bent, aan de andere kant zeg je wel dat je geïnteresseerd bent in anderen. Het komt wat tegenstrijdig op mij over. Hoe bedoel je dat "je sociaal voordoen".


>Mooi zo!, daar doe ik het voor!.
Is het vooral herkenning of kan je er ook dingen uithalen om zelf mee aan de slag te gaan?



Citaat:
tegenover onbekenden probeer ik altijd oogcontact te vermijden, dat vind ik echt heel eng. ik ben enorm bang om bekeken en beoordeeld te worden, net wat jij zegt om stom of dom of lelijk of nerderig te worden gezien. het ergste vind ik het als 2 mensen naar me staan te kijken en dat ik voel dat ze over me praten (in een naar mijn idee niet positieve manier), dan word ik gewoon helemaal gek en wenste ik dat ik deze mensen nooit meer tegenkwam. en het gekke is dat ik het zo pas de laatste jaren voel.

Als ik het goed begrijp ben je bang dat anderen je negatief beoordelen, je niet accepteren zoals je bent.
Waar komt die angst vandaan?, wat maakt het dat je daar zo'n belang aan hecht(wat mensen van je vinden)?

"en het gekke is dat ik het zo pas de laatste jaren voel"

Heb je enig idee wanneer en waardoor dat is begonnen?


Citaat:
wat betreft bekenden, daar is het wel een stuk minder maar vind ik het (hoe raar het ook klinkt) heel eng om vrienden tegen te komen. ik denk altijd ongelofelijk veel na van: hoe kom ik over...hoe zullen ze over me denken. en dat kan ik maar niet loslaten. als ik met ze praat ben ik dus bang om tja als saai beoordeeld te worden. ik moet echt snel zoeken naar dingen om over te praten, maar dat werkt natuurlijk averechts. verjaardagen zijn voor mij ook redelijk eng, vooral om binnen te komen in een ruimte met deels vrienden, deels onbekenden. dan voel dat ik zeg maar geanalyseerd wordt, en vraag me niet waarom, maar das voor mij HEEL erg.
Hoe komt het dat je bij je eigen vrienden je niet op je gemak voelt, eigenlijk zelfs bang bent voor oordelen over jou?

Hoe is je contact met je vrienden?, heb je een vertrouwensband met ze?, hoe ziet dat contact er uit?


Citaat:
overigens zijn er ook dagen waarop ik me wel heel vrolijk voel en geen angsten heb als ik buiten ben. wat daarvan de oorzaak is.....dit klinkt en beetje alsof ik zo n internetfiguur ben, wat eigenlijk nog reuze meevalt (heb veel vrienden, hoewel niet close vrienden), maar meestal door een gesprek met iemand op internet, die me net vertelt dat ik heel grappig ben of knap (als ik ze fotos stuur). dit klinkt wel zielig, dat ik me complimenten op internet moet halen ofzo......en ik weet het. maar in de offline wereld hoor ik dat nooit, en als iemand me wat aardigs zegt op internet geeft dat mij wel een boost....en daardoor gaat het weer een stuk makkelijker buiten, met vrienden, als ik fiets en alles. of door dit allemaal te typen voelt het ook al beter, vooral doordat ik het hier kwijt kan en er mensen reageren.
Ik vind het niet raar dat je behoefte hebt aan complimentjes, dat is gewoon fijn en iedereen heeft dat nodig.

Wat je jezelf wel zou kunnen afvragen is of je, je niet te afhankelijk opstelt van anderen en hun mening/complimentjes.
Kan je jezelf complimentjes geven, kan je losstaand van anderen, jezelf de moeite waard vinden(ook al gaat niet alles goed)?

Hoe is je zelfbeeld?, accepteer je jezelf zoals je bent?; in hoeverre accepteer je jezelf?


Citaat:
maar nu lijk ik weer zo iemand die aandacht nodig heeft enzo en dat wil ik ook weer niet
ik moet nu stoppen maar ik kan hier nog heel veel over typen
Ik vind het heel goed dat je hier over praat!, het er met anderen over hebben/ jezelf openstellen en er zelf over nadenken, is de eerste stap naar het oplossen van je probleem.
(en natuurlijk los je niet alles zomaar op, maar je zet wel een proces op gang van overdenken, verwerken, er mee aan de slag gaan en blijven etc.)

Hoe gaat het de laatste tijd met die sociale angst?, hoe ging het bijvoorbeeld deze week?.
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...

Laatst gewijzigd op 30-12-2003 om 13:22.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 30-12-2003, 14:19
Nona
Avatar van Nona
Nona is offline
"Je hebt een gekleurde bril op, en om je weer normaal te laten zien zullen we heel die bril moeten ontkleuren." Aldus mijn psychologe.
Ja, ik herken het erg. Maar wat moet ik ermee? Er een naam aan geven kan een geruststelling zijn, want als er een naam voor is ben je niet de enige die het heeft. Maar ik wil niet bezig blijven met naampjes geven aan alles wat ik doe. Dat heeft al genoeg veroorzaakt.
__________________
I like my new bunny suit
Met citaat reageren
Oud 30-12-2003, 15:50
Verwijderd
Citaat:
forum_verslaafd schreef op 18-12-2003 @ 21:56:
heel bang om afgekeurd te worden. ook ben ik altijd bang voor gesprekken met mensen, bang dat ik niet genoeg zeg of dat het stilvalt, en dat ik dan als saai wordt bevonden.
Daar heb ik ook last van
Met citaat reageren
Oud 30-12-2003, 16:35
Zwavelstokje
Avatar van Zwavelstokje
Zwavelstokje is offline
Ik vind het zo jammer dat er altijd een sociale vaardigheidstraining aan te pas moet komen. Wat het is met die trainingen: ze laten mensen kennis maken met situaties, leren hun dat het heus wel goed komt etc. Het probleem is dat deze mensen nog steeds onzeker zouden zijn als mensen hen zouden uitlachen of beledigen.

Het gaat er denk ik ook heel erg om dat je zelf verandert, zonder trainingen of hulp van buiten. Het moet juist uit jezelf komen. Dat is heel erg moeilijk maar dan werkt het wel góéd.

Ik denk dat iedereen sociale angst heeft (99,9% van de mensen) maar dat zij allemaal hun eigenwaarde in iets anders zoeken. (Hun uiterlijk, seks, drank, kleding, imago, muziek, etc.) Alleen bij mensen wie dat niet lukt, komt dat dan naar voren.
Met citaat reageren
Oud 30-12-2003, 16:39
Verwijderd
ik heb weleens dat ik bang ben om saai voor te komen, maar alleen als ik iemand leuk vind.. terwijl ik normaal heel gemakkelijk contact leg.. maar dit van mij zal wel met puberale onzekerheid te maken hebben

Ook heb ik een hekel om aan de telefoon te zitten met iemand die ik minder goed ken.. juist omdat er dan stiltes vallen en je het gezicht van de ander niet kunt zien (wat meestal laat zien of de ander zich ook ongemakkelijk voelt).. maar omdat ik toch moet bellen moet ik me er over heen zetten..

Trouwens.. stiltes lijken vaak in jouw hoofd veel langer te duren dan dat ze in werkelijkheid zijn..
Met citaat reageren
Oud 30-12-2003, 20:05
Verwijderd
Dreamerfly schreef op 30-12-2003 @ 12:55:
Hallo, beetje een late reactie van mij(excuse moi), maar toch nog even

>Ik vind het niet arrogant als je zegt dat je, je heel sociaal vindt, jij vindt/ervaart/ziet dat van jezelf, punt.

gelukkig


>"Je doet je sociaal voor", dat komt bij mij over als; je sociaal voordoen, terwijl je dat niet wilt/bent, aan de andere kant zeg je wel dat je geïnteresseerd bent in anderen. Het komt wat tegenstrijdig op mij over. Hoe bedoel je dat "je sociaal voordoen".

dat ik ook bij mensen die ik niet mag, dit niet laat merken. ik kan nooit eens boos worden of iets dergelijks. klinkt beetje raar denk ik.

>Mooi zo!, daar doe ik het voor!.
Is het vooral herkenning of kan je er ook dingen uithalen om zelf mee aan de slag te gaan?

vooral herkenning denk ik, maar dat is al genoeg


Als ik het goed begrijp ben je bang dat anderen je negatief beoordelen, je niet accepteren zoals je bent.
Waar komt die angst vandaan?, wat maakt het dat je daar zo'n belang aan hecht(wat mensen van je vinden)?

ik weet het niet, ik heb echt het idee dat wat mensen van mij vinden, ook echt is wie ik ben. ik kan niet iemands mening opeens van me afschuiven. komt denk ik door een gebrek aan zelfbewustzijn. de enige dag vink mezelf heel grappig en leuk en de andere dag vink mezelf een zeer loserachtige loser


"en het gekke is dat ik het zo pas de laatste jaren voel"

Heb je enig idee wanneer en waardoor dat is begonnen?

nee het is er denk ik ingeslopen, de laatste 2 jaar denk ik. daarvoor had ik het helemaal niet. kan me ook niks voor de hand halen waardoor het is begonnen ofzo.


Hoe komt het dat je bij je eigen vrienden je niet op je gemak voelt, eigenlijk zelfs bang bent voor oordelen over jou?

als ik bij vrienden ben wil ik altijd laten merken dat ik het waard ben om een vriend te zijn. klinkt heel ziekelijk en is het ook. als ik dus even niets zeggen denk ik al meteen dat ze me saai vinden enzo. hoewel ik ook wel snap dat ze me al langer kennen en dus niet zomaar hun mening over me veranderen.

Hoe is je contact met je vrienden?, heb je een vertrouwensband met ze?, hoe ziet dat contact er uit?

met sommigen heb ik wel zo'n band, met anderen niet, daar lach ik vooral mee enzo, de minder serieuse gedoe.


Ik vind het niet raar dat je behoefte hebt aan complimentjes, dat is gewoon fijn en iedereen heeft dat nodig.
Wat je jezelf wel zou kunnen afvragen is of je, je niet te afhankelijk opstelt van anderen en hun mening/complimentjes.
Kan je jezelf complimentjes geven, kan je losstaand van anderen, jezelf de moeite waard vinden(ook al gaat niet alles goed)?

ja idd, wat ik al zeg, ik ben teveel afhankelijk van wat andere mensen vinden. ik zie mezelf als dat wat andere mensen direct over mijn persoon zeggen. als iemand zegt je bent grappig, denk ik ja best wel en als iemand zegt dat ik saai ben, denk ik dat er ook wat inzit. dan ga ik er meteen over nadenken. je kan me dus snel tuk hebben zeg maar.

Hoe is je zelfbeeld?, accepteer je jezelf zoals je bent?; in hoeverre accepteer je jezelf?

me zelfbeeld is momenteel zeer negatief. ik accepteer wel wie ik ben, maar of ik er ook blij mee ben. ik kijk ook steeds naar slechte kanten van me ouders (die ik slecht vind) die ook terugkomen bij mij. dus nee niet echt een positief zelfbeeld.

Ik vind het heel goed dat je hier over praat!, het er met anderen over hebben/ jezelf openstellen en er zelf over nadenken, is de eerste stap naar het oplossen van je probleem.
(en natuurlijk los je niet alles zomaar op, maar je zet wel een proces op gang van overdenken, verwerken, er mee aan de slag gaan en blijven etc.)

Hoe gaat het de laatste tijd met die sociale angst?, hoe ging het bijvoorbeeld deze week?. [/B][/QUOTE]
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Help Sociale Angst
Hksdnwl
6 06-07-2015 10:16
Psychologie vreemde angsten
moon
141 16-09-2008 19:19
Psychologie Hulp zoeken/sociale angst
Verwijderd
2 07-08-2008 18:11
Psychologie Sociale angst & op kamers gaan
gewoonmezelf
11 16-12-2006 23:24
Psychologie Sociale angst & ik
gewoonmezelf
15 10-10-2006 20:40
Psychologie "Iedereen heeft sociale angst"
Zwavelstokje
8 31-12-2003 15:31


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:38.