te veel stress op school

[harukawa]

Is er iemand anders die letterlijk aan het instorten is van de stress? Mijn depressie maakt me ook het echt fucking moeilijk, ik heb een psycholoog en IB'er met toetsverkorting maar al het fucking huiswerk+de druk om het geweldig te doen omdat ik in de kleuterklas een wonderkind was laat het voelen alsof mijn ziel zich in tweën splitst. Ik kan mijn werk en huiswerk niet doen, het is te veel en het leven heeft geen punt.

Ik heb iets van 3 keer geprobeerd zelfmoord te plegen in mijn leven en ik ben het zat, Ik heb zo vaak door de wet gekeken maar de overheid geeft ook geen shit want we kunnen letterlijk niet weg totdat we 18 zijn, en niemand neemt het serieus genoeg om me de hulp te geven die ik nodig heb. Ik heb rust nodig. Dit werd een soort van rant maar zeg alsjeblieft dat ik niet de enige ben die het mentaal niet meer aankan.

[Elin3]

Je bent niet de enige die zich zo voelt! Er zijn een hoop leeftijdsgenoten die ook flinke druk ervaren, of zelfs een burn-out hebben.

Waar komt die druk om het geweldig te doen vandaan? Vind je zelf dat je het zo goed moet doen (omdat je vroeger een "wonderkind" was), of vinden je ouders dit?

Heb je naast school ook nog een baantje, of maak je je alleen om school (en eventueel je sociale leven) zo druk?

[harukawa]

Niet per cé, ik ben gewoon niet goed met een hoge werkdruk i guess. Ik kon lezen en schrijven toen ik 3 was, engels spreken toen ik 7 was, en las op hoog niveau, en het is voor mezelf ook raar omdat ik vroeger het zo goed deed maar nu maakt dit niet veel meer uit.

Maar dat is niet het hoofddeel, het is meer dat ik nu mijn vakken zo lastig vind en de algemene stress van dat het zo overwelmend is tot het punt dat ik niks meer kan doen, en dat mensen me gwn lui ervoor noemen soms. En het is echt alleen school.

[Elin3]

Wat je vroeger gedaan hebt is inderdaad niet zo belangrijk meer. Wat belangrijk is is dat jij je oké voelt en dat je je werk leert op te splitsen. Een grote berg huiswerk (plus de druk die je daarbij ervaart) kan je verlammen; het is zo veel dat je niet weer hoe of waar te beginnen of je denkt dat het toch onbegonnen werk is. Sommige mensen zijn gevoelig voor zulke gedachten en dat is helemaal niet erg. Je kunt daar namelijk stapje voor stapje beter mee leren omgaan. Door al je huiswerk in kleine stukjes te hakken bijvoorbeeld en gewoon klein te beginnen. Of door een planning te maken op basis van tijd i.p.v. prestatie. Je kiest er dan voor om steeds een blok (een kwartier/ half uur/ drie kwartier - net wat jij op dat moment aan kan - als het slecht gaat mag het ook best 5 minuten zijn) te leren, en dan een blok te ontspannen. Het maakt niet uit dat je werk (nog) niet af is, maar je hebt wel een blok lang gewerkt en daar mag je trots op zijn. Je bent immers ondanks de stress wel even aan het werk gegaan. Door het werk zo af te bakenen kan je stress verminderen en een meer "tevreden" gevoel krijgen over het werk dat je verzet hebt. Na verloop van tijd kan je die productieve blokken waarschijnlijk steeds iets langer maken maar vergeet niet dat ontspanning ook super belangrijk is (en dat je er van mag genieten!) als je veel stress ervaart.

[Elin3]

Wil je vooral praktische tips hoe je met die stress kunt omgaan (dan staat je topic hier namelijk prima!) of wil je ook door kunnen praten over de psychische kant van het verhaal? Dan past je topic namelijk beter op Psychologie. Laat het maar weten, dan kunnen we indien nodig het topic voor je verplaatsen.