Ik weet niet hoe ik me moet voelen.

[jarne55555]

Hallo allemaal,

Eerst even dit: Sorry dat dit een heel lange post is, ik moest dit gewoon even kwijt

Ik weet niet als ik dit op de juiste plek op het forum heb gezet, maar ik moet mijn verhaal gewoon ergens kwijt want ik weet gewoon niet meer hoe ik me moet voelen Ik za ook maar een beetje voorgeschiedenis geven zodat je misschien beter kan begrijpen hoe ik me voel.

Ik ben jarne, een 17 jarige jongen,ik heb altijd wel moeilijkheden gehad met vrienden maken en met erbij horen. In de basisschool was wel alles prima, daar ging ik altijd met verschillende vriendjes spelen, ik was een gelukkig kleutertje, maar toen ik in het middelbaar aankwam veranderde alles. Ik kwam van een heel kleine school en had het moeilijk met de aanpassing naar het middelbaar. Ik wist niet hoe ik me moest gedragen tegen de andere en werd dat jaar heel hard gepest, ik heb dat jaar echt afgezien maar ben er wel doorgekomen. Toen hebben ze me het jaar daarna in een heel lieve en fijne klas gezet. Ik werd zeg maar met rust gelaten en ze deden normaal tegen me. Maar ik voelde me nog steeds het buitenbeentje, Het jaar daarna was er een nieuwe school, en die school heeft me in het 3rde middelbaar juist bij een pestkop van in het 1ste middelbaar gezet. Ik werd heel hard gepest en had dat jaar zelfs overwogen zelfmoord te plegen, dat heb ik gelukkig niet gedaan.
Het 4de jaar werd ik van klas verplaatst en daar was het wel oké zeg maar, ik werd in het begin aanvaard maar toen ze me beter leerden kennen namen ze opeens afstand van mij, ik heb me dat schooljaar heel alleen gevoeld. Maar ik was toen eigenlijk gewoon blij dat ze me niet meer pesten en dat jaar viel nog wel mee.

Dan komen we nu in het heden, ik zit nu in het 5de middelbaar, in dezelfde klas waarin ik vorig jaar ook zat. Het is een beetje dezelfde situatie. Ik word niet uitgesloten maar ik hoor er ook niet echt bij.
Er zijn eigenlijk 3 groepen in onze klas ( we zijn in totaal met 18) : 1: de buitenbeentjes, niemand mag dit groepje (= 8 mensen)
Groep 2: de populairen, dat zijn de mensen waar ik probeer bij te horen en die altijd een kliekje vormen en gaan feesten samen.
Groep 3: Hier zit ik in, eigenlijk alleen maar 3 personen die hier inzitten. Dit zijn de personen die worden niet gehaat in de klas, niemand heeft er een probleem mee maar ze worden ook niet meegevraagd om iets te doen. Het zijn eigenlijk de mensen die nooit betrokken geraken in iets.

Als ik groepswerken heb met iemand van de populaire groep vinden ze dat niet erg, ze vinden dat ik wel een grappige jongen ben. Maar ze vinden ook dat ik superraar ben en dat ik eens normaal moet doen. Maar ik ben gewoon mezelf en dan vind iedereen me maar een rare gast. Als ik tijdens de pauze bij hun ga staan praatten ze met wel met me maar als ik ergens anders zou gaan staan zouden ze niet eens erg vinden.

November dit schooljaar hoorde ik dat het kliekje van onze klas naar een fuif gingen. Ze vroegen of ik ook ging en ik zei: ik heb nog geen plannen. Ik dacht toen echt dat ze me mee gingen vragen maar dat deden ze niet, dus ik besloot het initiatief eens te pakken en ging op mijn eigen en dan gewoon bij de klas staan. Dan doen ze aardig tegen mij en praatten ze ook.

Zo ben ik naar een paar fuifen gegaan maar het is echt niet fijn als je die dan altijd dingen hoort en ziet regelen om naar feestjs te gaan en ze vragen je nooit mee, als ik niet uit mijn eigen ga zouden ze waarschijnlijk nog niet een merken dat ik er was.
Ik word er zo gek van!
Ik wil nu niet het weenbaby uithangen omdat ik weet dat ik het heel goed heb tegenover anderen. Ik heb een fantastisch thuisleven, nooit ruzie met mijn broer, liefhebbende ouders en ik heb alles wat ik nodig heb, ook financieel. En toch zit ik vaak dagen in mijn kamer te treuren omdat dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden heb.

Als ik nu opeens uit school zou weggaan zou niemand me missen, ik praat de hele dag met niemand via facebook behalve als ik het contact leg. Ik voel me gewoon alleen en ongelukkig op school. Iedereen zit daar dan zo te lachen en te praatten, en ik zit daar dan zo bij van, waarom heb ik geen beste vriend en waarom zit ik hier eigenlijk, wat heeft het allemaal voor zin. Soms heb ik gewoon zin om gewoon in de tijd te gaan en de middelbare school overslaan. Ik ben de enige van mijn klas die niet geinteresseerd is in voetbal. Ik ben de enige die een online spel speelt (runescape). En ik heb dan ook gewoon niemand om daarover te praten omdat alle jongen over voetbal bezig zijn. Maar volgens mij kan daar het probleem echt niet alleen aan liggen.

Ik ben helemaal niet verlegen maar ze zeggen gewoon dat ik altijd rare opmerkingen maak, dan probeer ik me in te houden en dan probeer ik niets fout te zeggen en dan vinden ze me depressief en saai. Ik kan ook niets goed doen in hun ogen .
Ik ben verliefd op een meisje die ik regelmatig in de schoolgangen tegenkom, we zeggen soms hey tegen elkaar maar dat is het ook.
Ik ben bang als ik haar beter leer kennen dat ze me ook raar gaat vinden en dat ze niks met mij te maken wil hebben

Het komt er eigenlijk allemaal op neer dat ik niet gelukkig ben op school en dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen en hoe ik mij moet gedragen. Ik isoleer me steeds meer van de mensen af terwijl dat helemaal niet de bedoeling is maar het laat de pijn gewoon verdwijnen als ik achter de computer zit en gewoon niet probeer contact te leggen.


Hebben jullie misschien tips voor wat ik kan doen om toch vrienden te maken ( en nog een sorry , dat dit zo een belachelijke lange post is maar ik moest mijn hart gewoon is kunnen luchten.)

Met vriendelijke groeten,

jarne

[Elin3]

Als ik jou was zou ik me niet te druk maken om de mensen op school. Dat zijn net als jij bent onzekere pubers waarvoor het nu eenmaal erg makkelijk is om jou buiten te sluiten om er zelf maar bij te horen.
Waarom je niet eens wat afspreekt met de niet-populaire kids uit je klas weet ik niet. Die kunnen juist ook wel heel tof zijn.

Kijk daarnaast ook eens buiten school als je vrienden wil maken. Heb je leuke collega's op je werk of ben je lid van een vereniging waar je mensen leert kennen?

[quintyy]

Wat Elin3 zegt. Waarom alleen proberen om met 'populaire' mensen af te spreken?
Je zegt ook dat je al in de 5e klas zit, dus maximaal nog een jaar als je het volhoudt. Een jaar is best lang, vooral als je niemand hebt om er doorheen te komen. Ik weet niet of je naar hbo of uni gaat of iets dergelijks maar daar kom je weer heel andere figuren tegen die je weer mag.
En wat zeggen ze dan wat raar is aan jou? Stel als het iets heel bewust is (ongepaste grappen bijvoorbeeld), kun je daar van afzien.

[Daantje_0705]

Ik zou idd ook proberen om contact te leggen met andere mensen uit je klas. Die zitten misschien ook wel te wachten op vrienden en misschien kunnen jullie wel een leuke nieuwe groep vormen. Houd je volgend jaar dezelfde klas of kom je dan met andere mensen in de klas? Misschien kan je dan een nieuwe start maken? Doe je dingen buiten school? Sporten, bijbaantje, oid? Heb je nog contact met mensen van je basisschool of mensen van jouw leeftijd uit de buurt? Probeer vrienden te zoeken buiten school.

[Martijnftw]

Hee Jarne,

Ik vond even dat ik hierop moest reageren, dit is zo’n beetje mijn situatie van een paar jaar geleden.

Ben zelfs speciaal na Word gegaan om wat punten te arceren waarover ik het even wil hebben.

Ik vind trouwens dat je het goed hebt uitgelegd.
Je kan beter een lang verhaal geven dan een afgekort verhaal wat niemand van dit forum zou kunnen begrijpen.

Me eerste punt is dat je jouw klas opdeelt in groepjes.
Ik snap wel waarom je dit probeert te doen,maar dit is zinloos.
Op deze manier benadeel je jezelf alleen maar.
Je moet inzien dat jij helemaal niet anders bent dan andere mensen in je klas.
Je wordt niet geboren met een stempel op je kop
Je poept bijvoorbeeld gewoon hetzelfde als één van de “populaire mensen”.

En trouwens, wat maakt deze mensen populair in jouw ogen?
Is het omdat ze uitgaan en drinken en seks hebben?
Kom op zeg,dat is niet de hele tijd plezier en de meeste maken zich daar juist belachelijk.

Ik denk ook dat jij juist een emotioneel stabieler type bent dan hun.
Velen zoeken juist een vorm van afleiding met uitgaan, omdat het anders met hun slechter zou gaan.

Ik denk echt dat je jezelf wegcijfert door te denken dat anderen per definitie beter dan jou zijn.

Tweede punt is dat je zegt dat: “Ik dacht toen echt dat ze me mee gingen vragen maar dat deden ze niet”

Het enige wat de mens onderscheidt van de dieren is dat wij op een zekere hoogte empathisch kunnen zijn ten opzichte van elkaar.

Waarom denk jij dat ze je niet mee hebben gevraagd?
Omdat je het zelf niet hebt gevraagd!!
Mensen denken dan ook, dat je er geen zin in hebt, of hun niet aardig vindt.
Ze kunnen je gedachten niet lezen.

Hetzelfde geldt voor dat meisje dat je leuk vind,zij weet ook niet dat je haar leuk vind.
En aangezien je praten met de “populaire mensen” al ongemakkelijk vond, dan is het met haar mega ongemakkelijk omdat ze hoger bij jou in de denkbeeldige pikorde staat

Maar nogmaals zij is ook een normaal mens die op de wc zit.

Ik geloof best dat je niet verlegen bent met anderen,maar in dezelfde zin zeg je dat je jezelf probeert in te houden.

Inhouden waarvan? Dit ben jij Jarne, de enige echte Jarne op de planeet Aarde.
Dat neemt niemand van je af. Daar moet je juist blij om zijn

Ze vinden je helemaal niet raar, ze kennen je gewoon niet.
Iedereen doet gekke dingen, je moet dat niet inhouden.

Iedereen kan zien dat je je aan het inhouden bent ,maar ze zien niet waarom en daarom gaan ze dan zelf van die domme dingen ervoor aan het verzinnen.

Je moet dat dan ook niet opvatten alsof zij dan ook daadwerkelijk over je denken.

Mijn advies is dat je mensen simpel moet gaan behandelen.
Vraag wat je wilt vragen en ga geen dingen proberen geen dingen insinueren, want mensen kennen je gewoon niet goed genoeg om te snappen wat je ermee wilt.

En even wat tips om je meid aan te spreken.

Als ze met een gemeenschappelijke vriendin of kennis gaat praten, ga er dan mee samen praten als ze in een groepje staan.

Ze hoeft alleen na je geluisterd moeten hebben, en zo maak je al indruk op haar.

En dan kan je haar aanspreken, met zovan, jij was de vriendin van –insertname- toch?

Probeer dan ook meteen haar nummer te vragen, dan weet ze meteen wat je bedoeling is zodat je minder makkelijk gefriendzoned kan worden.

Wat je niet moet doen is de fout zoals ik die heb gemaakt,dat je het aan haar vriendin gaat zeggen dat je haar leuk vind. Die kan natuurlijk haar mond niet houden.

Dat was even alles wat ik erover wilden zeggen, hoop dat je verder kan helpen

Als je nog vragen hebt of ik je ergens bij kan helpen, kan je altijd een berichtje sturen


Groetjes, Martijn

[escadameisje 17]

Jarne? Ik heb je ffe een prive bericht gestuurd