Bi, lesbisch, hoe wat....?

Ik heb getwijfeld of dit op psych of sex moest, als het verkeerd staat, verander het dan maar.

Ik besef dat er vast al tig vragen over biseksualiteit zijn geweest, maar ik weet toch niet wat ik hiermee moet. Ik vind al een tijdje van mezelf dat ik bi ben, ik val op vrouwen en mannen, meestal op mannen, maar vrouwen vind ik ook heel interessant. Ik ben wel eens verliefd geweest op een vrouw, maar meestal weinig en kort. Over het algemeen val ik op mannen.

Maar dan. Ik heb de vlekkentest (Rorschachtest) gedaan en mijn psychiater wou mij daarover spreken. Er kwam niet veel vernieuwends uit, behalve dat ze vonden dat mijn seksualiteit ambivalent was. Dit betekende dat het tweeslachtig, eventueel tegenstrijdig was (mijn idee is dat dat komt omdat ik in plaat 3 -http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/82/Rorschach_blot_03.jpg- 2slachtige trommelaars zag, met penis én borsten). Ik besprak dat met mijn psychiater en ik zei dat ik veel meer opgewonden werd door een vrouwelijk lichaam dan door een mannelijk. En dat ik door een mannelijk lichaam meer schaamtegevoel kreeg dan door een vrouwenlichaam. Ik weet dat zelf aan een misbruik in mijn kinderjaren. Hijzelf vond dat ik goed meer lesbisch kon zijn dan bi (of hetero), maar dat ik door 'normale' patronen in de richting van mannen geduwd werd.
Ik heb dat een beetje weggelachen, vooral omdat ik vaker verliefd werd op mannen... Maar intussen begin ik te twijfelen. Wat als ik inderdaad meer richting vrouwen trek dan richting mannen (op seksueel gebied ben ik ook veel meer aangetrokken tot vrouwen dan tot mannen), ben ik dan bi (wat ik altijd gedacht heb), ben ik lesbisch (sexueel) of tja wtf.

Dan lijd ik ook nog eens aan vaginisme. Ik heb een afkeer van het mannelijk geslachtsdeel, er zijn dingen in mijn verleden gebeurd waardoor ik schrik heb om sex te hebben, maar als ik iemand vertrouw, lukt het wel (al is dat in het begin erg saai en opbouwend), maar blijft het meestal pijn doen.... Met mijn ex heb ik ook ervaren dat ik 'allergisch' was voor sperma. Of dat kwam door mijn vaginisme en het opspannen en het openschuren, of dat ik het gewoon niet kon verdragen, daar hebben we nooit onderzoek naar gedaan ^^ 1x mij naar beneden dragen en een halve nacht huilend op het toilet doorbrengen was voldoende om het nooit meer te proberen.

Ik was nu op msn en sprak met een vriend van me, die vond ook dat ik sexueel meer richting vrouwen neigde. Kan het zijn dat ik wel geestelijk me aangetrokken voel tot mannen, maar oa. bv. door mijn verleden me aangetrokken voel tot vrouwen? En hoe vertaalt zich dat dan, zal ik voor de rest van mijn leven 'ambras' hebben op sexueel gebied met mannen (ik heb overigens nog geen sex gehad met een vrouw). komt het door mijn verleden dat ik sexueel meer aangetrokken ben tot vrouwen omdat die 'minder schade kunnen berokkenen'. En wat moet ik dan? Moet ik blijven oefenen tot het goed gaat en intussen hopen dat hij geduld heeft (wat er niet zoveel hebben), of moet ik mij richten op vrouwen?

Pfff

Allemaal ingewikkelde vragen en het is te laat voor ingewikkelde antwoorden, maar is een onderzoek misschien niet het handigst: kijken hoe seks met een vrouw is?

Als je verliefd wordt op mannen, en niet (echt) op vrouwen, kan ik me nauwelijks voorstellen dat je echt bi kunt zijn, laat staan lesbisch. Maar als seks met mannen je echt niet aanspreekt, en je wel opgewonden wordt van vrouwen, zou ik dat eens gaan uittesten... want als je dat wel helemaal geniaal vindt, is dat misschien toch een duidelijke aanwijzing. Of misschien ben je niet zo van de seks, dat kan ook nog. Ik weet ook niet zo goed in welke mate misbruik een rol speelt - ik weet niet in hoeverre het wetenschappelijk bewezen is, maar ik heb altijd het idee dat iemand homoseksueel ís, niet wórdt. Dat je door je verleden geen interesse meer hebt in mannen, op die manier, à la, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat je geaardheid verandert. Als je echter toch al geïnteresseerd was in allebei...

Maar goed, ik heb eigenlijk nog nooit mensen ontmoet die écht bi waren, alleen mensen die zichzelf zo noemden, maar wel heel duidelijk neigden naar een van de twee, en waarvan ik dus altijd een beetje het idee heb dat dat gewoon moeilijk doen om niks is. Dus ik heb nog altijd een beetje twijfels bij in hoeverre je nu écht bi kunt zijn

[Pluis]

Ik denk dat dit topic beter past op L&R dan hier.

Dank je voor je snelle reactie, dat had ik zo laat niet meer verwacht ^^

Probleem is dat ik sex met vrouwen ook weer eng vind (net zoals met mannen woohoo), maar dan anders. Ik heb het idee dat ik wel weet wat ik zou moeten doen, maar ik heb dus geen idee of ik dat ook kan uitvoeren. Maar ik ben dan ook nog geen vrouw tegengekomen waarmee ik verder zou/had willen gaan. Op zich wel, maar dan waren er weer andere factoren die meespeelden.... Ik heb het idee dat ik een vrouw nog moeilijker zou kunnen bevredigen dan een man (terwijl ik dat in het verleden al genoeg heb gedaan...), omdat die veeleisender zijn (tenminste, als ik naar mezelf kijk ).

En ik geef je in zekere zin gelijk, vaak denk ik dat mijn bi-geaardheid gericht is op het model van nu. Mannen en vrouwen zijn interessant voor meisjes (vrouw ben ik al, maar ik haat mijn leeftijd ). Maar aan de andere kant, wat moet ik met dat sexuele, er zijn heel weinig jongens geweest die mij konden opwinden en igv zelfbevrediging, dan komt er altijd een vrouw aan te pas.

Dus waarschijnlijk heb je gelijk, sex hebben met een vrouw en dan oordelen, maar ja, om zo snel een vrouw te vinden met wie ik ook nog eens sex wil ....


Edit: Pluis: prima

[BendeBen]

of je maakt je er niet druk om en bekijkt het gewoon van persoon tot persoon. stel nou dat je nu als "antwoord" krijgt dat je lesbisch bent. over een half jaar kom je echter opeens een wtfnice kerel tegen dan laat je die toch niet schieten puur omdat freud en zn vriendjes menen dat je lesbisch bent?

hoezo zijn er nog psychiaters die de rorschach afnemen trouwens

BendeBen schreef:

of je maakt je er niet druk om en bekijkt het gewoon van persoon tot persoon. stel nou dat je nu als "antwoord" krijgt dat je lesbisch bent. over een half jaar kom je echter opeens een wtfnice kerel tegen dan laat je die toch niet schieten puur omdat freud en zn vriendjes menen dat je lesbisch bent?

hoezo zijn er nog psychiaters die de rorschach afnemen trouwens

True. Ik ga ook niet zo snel van de psych zijn reactie uit, maar ik zit gewoon een beetje in dubio, ik weet persoonlijk niet wat ik hiermee moet, vooral niet op sexueel gebied (vandaar dat ik het eerst op sex plaatste). Om het nog maar eens samen te vatten: ik weet niet wat ik hiermee moet. Moet ik doorgaan met mijn jongens-ambitie, moet ik meisjes eens proberen, moet ik gewoon blijven waarmee ik bezig was. Ik ben op het moment een beetje verward, vandaar de post. En ik denk persoonlijk niet dat als ik over tig jaar die wtfnice kerel tegen kom, dat ik dan twijfel, maar ik twijfel nu.... Verwarring

En ja blijkbaar wel

[zoef de haas]

ik denk dat je vooral in je achterhoofd moet houden dat je niks 'moet' en vooral moet doen waar je je goed bij voelt. En als je dat op dit moment niet weet who cares? Waarom zou je daar persé een labeltje op moeten/willen plakken?

[SiemdeCyper]

Naar mijn idee is er niets getrouwer dan je gevoel, mits je het tegen iets rationeels afzet.

Aan de ene kant denk ik, wat maakt het uit. Maar je zit ermee en dat maakt dat het genoeg uitmaakt.

Iedereen wordt getekend door wat er met hem gebeurd, je karakter is volgens mij zo vormbaar door omstandigheden. Ik zou dus niet weten of er een vast 'zijn' is waar je naar toe moet gaan werken? Als jouw gevoel zegt bij hem/haar te willen zijn, hoezo zou je jezelf dan ombuigen naar een persoonlijkheid/voorkeur, omdat je mogelijk als dat andere allemaal niet was gebeurd, je er zó op had gereageerd.

Heeft dit dan niet meer met acceptatie te maken? Net zoals vrouwen zonder vader naar een 'vaderfiguur' zouden zoeken? Flauw voorbeeld.

Ik zou me zo voor kunnen stellen zelf ook geobsedeerd/verliefd te kunnen worden op een vrouw zonder mezelf biseksueel te willen noemen. Omdat het niet om een seksuele intentie gaat, maar om een persoon.

Wat versta jijzelf onder biseksualiteit en hoe kijk jijzelf psychologisch aan tegen zoiets als karakterontwikkeling en wie je bent, het 'zijn'? Misschien interpreteer ik het te ingewikkeld wat je schrijft, maar het komt op mij over alsof je je afvraagt wat als je leven anders gelopen was. Geloof je dan dat er gewoon biologisch bepaald is in je hersenen wat je 'bent', maar door omstandigheden je een andere kant uitgeduwd wordt, wat je al zei.

Goed ik vind het moeilijk om mezelf duidelijk te maken zo, maar weet je waarom je dit dwars zit? In de zin van, waarom laat je het niet gebeuren zoals het gebeurd? Waarom laat je er een psychiater naar kijken?

[snowflakes]

Even een vraag tussendoor... (ben nieuwsgierig )... Op grond waarvan wordt de Rorschachtest afgenomen? Heb wel het een en ander over de test zelf gelezen, maar kom er niet echt achter wanneer de test nou daadwerkelijk wordt afgenomen... Is daar een bepaalde indicatie voor?

Weet iemand dat ?

[Kitten]

Het eerste wat ik dacht toen ik dit las was: Maakt het uit? Ik denk dat het allerbelangrijkste wat je kan doen, is je gevoel volgen, maar ook snappen waar je gevoelens vandaan komen.

In mijn optiek is je geaardheid een combinatie van factoren, zowel biologische als psychisch. Als je opgroeit in een omgeving die je richting vrouwen duwt (op wat voor manier dan ook), kan ik mezelf voorstellen dat je ook sneller op vrouwen valt. Ik vind dat daar niet een strakke lijn in te trekken is.

Op het seksuele vlak, denk ik vooral met vrouwen, dat je je schroom moet overwinnen. Ik denk dat er niemand is die met de juiste vaardigheden met een partner begint. Zeker bij vrouwen, is elk lichaam anders, heeft andere plekken waar het op reageert en andere methodes waarop die bevredigd moeten worden. Ik denk dat je jezelf daar de ruimte moet gunnen om het te ontdekken. Ik zou zelfs denken dat meisjes/vrouwen die jij interessant vindt, net zo goed die angsten kunnen hebben en je samen een basis hebt om rustig vanuit te werken.

Ik zou zeggen dat je niet moet ophouden met twijfelen, maar voor jezelf moet bedenken waar je grenzen liggen. En uit te zoeken waar die liggen.

[Mark]

Hoi Mutant,

ten eerste dapper dat je dit onderwerp bespreekbaar maakt!

Dit is geen eenvoudig verhaal. Elke reactie die hier neergezet wordt (daarmee zeg ik niets over voorgaande reacties) zal waarschijnlijk de complete lading niet dekken. Wat ik zie is een emotioneel krachtenveld, waar de oorsprong of het ontstaan van die krachten niet eenvoudig verklaard kan worden. Het is een samenspel van omstandigheden waarin jij momenteel je eigen gevoelens in twijfel bent gaan trekken. Ik vergelijk het iemand die als lievelingskleur groen heeft en graag spijkerbroeken draagt. De perfecte broek zul je in dat geval moeilijk vinden. Het zijn conflicterende belangen verenigd in één persoon. Zo'n dilemma lees ik bij jou ook tussen de regels door. Je bent aangetrokken tot mannen, maar hebt een hekel aan de penis en sperma.

Zoals ik al zei liggen er waarschijnlijk meerdere factoren ten grondslag aan dit dilemma. Toch zal ik proberen specifiek op dit onderwerp in te gaan. In de basis kan ik niet stellen dan iemand van nature, ongeacht de omstandigheden, slechts op mannen of vrouwen valt. Of een pure biseksuele geaardheid bestaat weet ik niet. Dit kan een optie zijn, alhoewel Freyja dit eerder in twijfel trekt. Persoonlijk denk ik dat je altijd meer aangetrokken zult zijn tot het éne geslacht dan het andere. Elke hetero denkt in zekere mate op een bepaald moment van zijn leven wel eens na hoe het zou zijn met iemand van zijn eigen geslacht. Voor homoseksuele denk ik dat dit ook geldt, alleen dan natuurlijk met het andere geslacht. . Dat het gepaard gaat met een gevoel van aantrekkingskracht wil nog niet zeggen dat je direct biseksueel bent. De mens verlangt in essentie altijd naar iets wat men niet heeft. De nadelen van de huidige situatie worden daarbij afgewogen met de voordelen van de nieuwe situatie. De conclusie van deze alinea is dat pure biseksualiteit mijns inziens niet is uit te sluiten, maar dat in de meeste gevallen een primaire voorkeur bestaat voor 1 van de geslachten, de seksuele geaardheid. Waardoor ontstaat dan toch die interesse voor dat andere geslacht? Dit kan mijns inziens tweeledig zijn. Zoals ik zei worden de voordelen die men niet heeft afgewogen tegen de nadelen die men wel ondervindt. Een pragmatisch voorbeeld: mannen die voetbal kijken doen dit liever met mannen dan met hun vrouw. Betekent dit dat ze op mannen vallen? Meestal niet. Vrouwen die kleding gaan kopen doen dit liever met vrouwen dan met mannen. Betekent dit dat ze op vrouwen vallen? Meestal niet. Indien een soortgelijke situatie zich voordoet op seksueel gebied, spreekt men echter al snel van homoseksualiteit of biseksualiteit. In essentie is dit mijns inziens niet juist. Er kunnen aspecten zijn in een seksuele relatie die je als negatief ervaart bij een relatie met een man (veel vrouwen houden niet van pijpen bijv.). De aantrekkingskracht, of in het minimale geval een vergelijk tot een seksuele relatie met een vrouw is dan snel gemaakt. Betekent dit dat je dan biseksueel bent? Niet per definitie. Aan elke seksueel contact zitten voordelen en nadelen. De balans tussen deze aspecten bepaalt je positie in het seksuele geaardheid spectrum.

Een tweede punt wat daarin een belangrijke rol speelt, maar interessant is voor discussie is de invloed van omgevingsfactoren op de seksuele voorkeur. Er is een redelijke consensus over het feit dat je als heteroseksueel of homoseksueel wordt geboren. Hier wil ik de nuance aan toevoegen dat dit primair het geval is, maar dat bepaalde omstandigheden ervoor kunnen zorgen dat jouw positie in dit spectrum verandert. Dat wil zeggen dat je aangeboren seksualiteit voornamelijk heteroseksueel is, maar dat er dingen in je leven gebeuren waardoor de afkeer voor een geslacht toeneemt. Vanzelfsprekend ontstaat de interesse voor het andere geslacht. In dat geval kan een gevoel van homoseksualiteit of biseksualiteit kunnen ontstaan. Of in ieder geval twijfels hierover. Is dit vreemd? Mijns inziens niet. Ik kan me het voorbeeld voor de geest halen van vrouwen die meerdere mannen hebben gehad en daarbij meerdere keren flink teleurgesteld zijn. Er ontstaat een afkeer voor mannen, in sommige gevallen gaat dit gepaard met een toenemende interesse voor vrouwen. Dit heeft te maken met het vergelijk van de nadelen van de relatie met de man met de voordelen die een relatie met een vrouw op dit gebied levert. Vaak is dit een onvolledige afweging van alle gevoelsaspecten, een impuls door een momentopname of een structurele negatieve ervaring.

Als ik jouw situatie in het licht van dit vertaal plaats, dan zie ik het volgende. Je geeft aan dat je vroeger misbruikt bent? Als dit zo is, dan kan dat zeker van invloed zijn op de manier waarop jij seks ervaart met mannen. Vroeger kreeg ik altijd een klap voor mijn kop van mijn moeder als ik iets deed wat niet mocht. Niet hard, maar genoeg om te voelen dat het niet mocht. Wat voor een effect heeft dit? Als iemand zijn hand omhoog brengt vlak bij mijn hoofd knijp ik mijn ogen samen en trek ik mijn hoofd tussen mijn schouders. Dit gebeurt in een automatische reflex, op basis van de negatieve associatie met die beweging. Kun je bijna niets aan doen. Dit betekent niet dat ik bang geboren ben, maar dat de omgevingsfactoren ervoor hebben gezorgd dat deze negatieve associatie optreedt. In jouw geval kan dit ook het geval zijn. Jouw negatieve associatie met het mannelijk geslacht en sperma heeft gezorgd voor een natuurlijke afkeer hiervan. Gezamenlijk met dit (mogelijk onbewuste?) gevoel is een groeiende interesse voor de vrouw ontstaan. Het vergelijk van een negatief aspect met de voordelen van iets wat je niet hebt. Menselijk gedrag.

Ik wil niet zeggen dat ik hiermee beschrijf dat dit bij jou het geval is, maar het is zeker een optie. Op basis van wat jij aangeeft is dit een mogelijk scenario. Ik ben geen deskundige, ik ken jouw specifieke situatie niet, maar ik zie dit als een mogelijke verklaring.

Daarmee ben je er natuurlijk nog niet. Want hoe ga je hier vervolgens mee om? Deze uitdaging heeft grotendeels te maken met vertrouwen en liefde. Indien je een relatie met een man wilt opbouwen, zonder daarbij de voor jouw negatieve ervaring van de penis te moeten ervaren, kun je het beste het seksuele aspect van een relatie voorlopig buiten spel zetten. Zorg dat je jouw partner volledig vertrouwt, dat er liefde is, ook zonder seks. De seks is een deel van je relatie, maar het moet je relatie niet bepalen. Jouw geest moet ervaren en leren dat niet elke penis een slechte penis is. De negatieve ervaringen uit het verleden moeten worden gecompenseerd met positieve ervaringen. Er moet een nieuw gebalanceerd beeld ontstaan. Dit heeft tijd nodig. Probeer dit bespreekbaar te houden met je partner, probeer steeds verder te gaan in het seksueel contact, maar nooit als je er een slecht gevoel bij hebt (negatieve associatie/ervaring). Dit zorgt namelijk voor een nog grotere afkeer, zoals je beschrijft door jouw ervaring met openscheuren. Dit mag en zal niet meer gebeuren als jij de grenzen aangeeft. Mijns inziens is het in jouw geval geen lichamelijke kwestie, geen biseksualiteit of homoseksualiteit, maar een samenloop van negatieve associaties uit het verleden. De man die dit respecteert is jou waard.

Trouwens, ik wil overigens niet zagen aan de stoelpoten van jouw psychiater. Immers die man of vrouw heeft er jaren voor gestudeerd en ik niet. Inhoudelijk volgen hij en ik een totaal andere redeneerlijn, met totaal andere uitkomsten. Ik wil hierin niet aangeven of ik denk dat zijn of mijn redeneerlijn juist is. Ik denk dat het twee mogelijke scenario's zijn. Dit maakt het voor jou niet makkelijker. Echter je zult geen antwoorden vinden bij anderen, maar slechts bij jezelf. Anderen kunnen je alleen de juiste vragen stellen of hier licht over te laten schijnen. Nu constateer ik dat ik in dit hele stuk slechts 1 vraag heb gesteld en daarmee ook meteen dat je psychiater hier waarschijnlijk veel beter in is.

Groeten, Mark (die ervaring heeft met de corrigerende tik)

PS: de gedachten waarop ik mij grotendeels baseer zijn die van Freud, voor een simplistische en korte beschrijving van zijn ideeën moet je maar eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Sigmund_Freud kijken.

Het enige ''nuttige'' wat ik op je vragen kan zeggen is: doe waar je (nú) zin in hebt en niks anders.

snowflakes schreef:

Even een vraag tussendoor... (ben nieuwsgierig )... Op grond waarvan wordt de Rorschachtest afgenomen? Heb wel het een en ander over de test zelf gelezen, maar kom er niet echt achter wanneer de test nou daadwerkelijk wordt afgenomen... Is daar een bepaalde indicatie voor?

Weet iemand dat ?

De Rorschachtest is op aanraden van de psycholoog afgenomen. Ik was op dat moment opgenomen en in behandeling voor een depressie. De psycholoog heeft zijn conclusies opgeschreven en de psychiater heeft die met mij besproken. Het was bedoeld als persoonlijkheidstest, omdat ze niet goed wisten hoe ik in elkaar zat, blijkbaar gaf ik me op bepaalde gebieden te weinig bloot.

En voor de rest, merci voor jullie reacties en de tijd die jullie erin hebben gestoken! Ik ben daar al vaker over aan het nadenken geweest. Vooral in de zin van, wat als ik eigenlijk idd lesbisch ben, maar het mezelf moeilijker maak door op mannen te vallen ofzo. Of wat als ik gewoon hetero ben, maar sexueel alleen maar aangetrokken ben tot vrouwen vanwege mijn angsten. Daarentegen zijn er heus wel mannen geweest waarmee ik sex wou (nou ja, eentje waarvan ik de minuut dat ik hem zag, dacht: wauw, daar wil ik sex mee hebben, niet omdat hij zo knap was ofzo, maar gewoon, zijn uitstraling, hij had alles wat ik in een man zoek).

[Changshan]

Als je een beetje schaamte voelt bij mannenlichamen, kan dat juist ook op heteroseksualiteit duiden, lijkt me.

Verder heeft het echt geen zin om het erover te hebben, voordat je alle dingen geprobeerd hebt waar je nu over twijfelt. Ik kon ook nog niet zeggen dat ik hetero ben voordat ik wat met mannen geprobeerd had.

[blauw engeltje]

ik snap niet hoe een psych kan concluderen dat je bi of lesbisch bent omdat je in dat prentje twee figuren ziet die op trommels slaan die toevallig uitsteeksels en rondingen hebben op rare plaatsen - want dat zie ik er ook best in hoor, misschien niet het eerste dat in me zou opkomen, maar het is inderdaad toch echt wel een zinnig antwoord - of gewoon omdat je vertelt dat je vrouwen seksueel aantrekkelijker vindt dan mannen
een foto van een blote vent doet mij bijvoorbeeld hoegenaamd niéts, terwijl een naakte vrouw voor mij veel meer 'seks uitstraalt', maar ik zou geen seks willen met een vrouw en heb ook nog nooit gevoelens gehad voor vrouwen, en mijn vriend dan weer wel een enorm RAWR!!-bespring-effect heeft op mij.


maar dat terzijde

als je zowel op mannen als op vrouwen verliefd wordt en door de beide geslachten wordt aangetrokken op seksueel vlak ben je m.i. gewoon bi, of je dan 'meer lesbisch' bent of niet maakt daarbij toch geen ruk uit? je kan toch perfect biseksueel zijn en gewoon toevallig vaker op mannen of vaker op vrouwen verliefd worden? hangt gewoon af van wie je ontmoet.

[gurl19]

Ik vind persoonlijk een vrouwenlichaam ook veel mooier en sexier dan een mannenlichaam.
En ik ben toch echt wel 100% hetero. Ik denk dat dat veel meer vrouwen hebben.
Over al die andere dingen wat je zegt weet ik niet veel vanaf en kan ik ook niets zinnigs over zeggen.

gurl19 schreef:

Ik vind persoonlijk een vrouwenlichaam ook veel mooier en sexier dan een mannenlichaam.
En ik ben bij mijn weten toch echt wel 100% hetero.

Er zijn een paar dingetjes in je verhaal die ik wel herken (terwijl ik zelf niet misbruikt ben oid).
Ik denk dat je je seksueel aangetrokken voelt tot vrouwen ipv mannen omdat het minder bedreigend voor je is en omdat je vrouwen gewoon aantrekkelijk vindt.
Ik heb zelf dat ik absoluut niet over een onbekend mannenlichaam voor wie ik niks voel zou kunnen fantaseren, terwijl ik dat wel kan bij een vrouwenlichaam. Echt, de gedachte aan random naakte mannen, ookal zien ze er goed uit of whatever, vind ik niet bepaald smakelijk.
Maar aan de andere kant, wanneer ik verliefd word op een jongen, dan wil ik het ineens allemaal wel. Nou ja, ineens... zoiets bouwt bij mij dan heel geleidelijk op over een paar maanden. Ik zou dus echt niet in een keer met een jongen op wie ik verliefd ben seks kunnen hebben, dan zou het heel raar, ongemakkelijk voelen en komt er een soort weerstand.
Terwijl ik het idee heb dat ik dat wel ineens met een vrouw zou kunnen (theoretisch dus he ). Ik word btw alleen verliefd op mannen, niet op vrouwen, daarom vind ik mezelf gewoon hetero.

Maar nu terug naar jouw situatie. Ben je weleens echt hevig verliefd geweest op een man? (klinkt idd raar, ik heb ook nog steeds de neiging om te praten over jongen / meisje)
Want het lijkt me dat dat zich toch, ondanks je weerstand, ook zou uiten in lichamelijke verlangens..? En misschien dat je (ik weet niet of je dat al doet/deed) de seks iets geleidelijker op kan bouwen als je een vriend hebt.

Ik ben al wel (heel) hevig verliefd geweest op mannen/jongens En toen bouwde de seksuele spanning zich inderdaad op. Ik had sex voor de eerste keer na een half jaar met mijn vriend samen te zijn geweest. We hebben uiteindelijk bijna 4 jaar een relatie gehad, maar halverwege die relatie is het slecht beginnen gaan met sex. Het deed pijn, ik had er geen zin meer in en van dat soort dingen. Na die relatie ben ik een beetje gaan rondsletten, vooral om te kijken of ik überhaupt nog wel sex kon hebben, maar dat viel erg tegen, omdat het bleef pijn doen. Ik heb pas weer echt van sex leren genieten in een relatie met een sex-verslaafde (vreemde combinatie, ik weet het ^^), maar hij had dus niet alleen aandacht voor zichzelf maar ook ten volle voor mij. Maar ook toen bleef het meestal een pijnlijke ervaring. Dat is na een jaar uitgegaan (omdat ik een jaloers kreng was en hij toch meer op jonge meisjes viel ). Daarna heb ik me nog meer afgeschermd gehad van sex, op die keer na waarbij ik die ene jongen tegenkwam waarbij ik van het begin dacht 'daar wil ik sex mee'. Het ging wat ongemakkelijk, maar het heeft voor zover ik het me herinner niet echt pijn gedaan en het was een van de beste ervaringen ooit ^^. Helaas wou die geen relatie .

[Changshan]

^ Pfoei, klinkt toch alsof er ook iets fysieks speelt? Iets als vaginisme maar dan totaal anders?

[SiemdeCyper]

Wat voor pijn ervaar je precies al je sex hebt?

Het penetreren is ontzettend pijnlijk, zoniet onmogelijk door verkramping. Dat mindert wel naarmate ik iemand meer vertrouw, maar de kramp, daaropvolgend pijn en het bijkomende verplichte ontspannen blijft over het algemeen altijd.

[cenerentola]

Volgens mij ben je behoorlijk in de war. Je hebt de behoefte om al je gevoelens te verklaren en te begrijpen door gebeurtenissen uit het verleden. Als ik heel eerlijk ben, denk dat je lesbisch bent en dat heeft niets te maken met jouw ellendige ervaringen uit het verleden, maar omdat je zo geboren bent. Je moet jezelf niet langer voor de gek houden met allerlei theorietjes en accepteren dat je lesbisch bent. Je zegt zelf dat je seksueel meer aangetrokken voelt tot vrouwen, waardoor dat komt, maakt niet uit, het is gewoon zo. Je denkt dat jouw vaginisme komt door het misbruik van mannen in het verleden, maar misschien voel je je gewoon niet aangetrokken tot mannen.

Accepteer dat je lesbisch bent. Misschien helpt het om ervaringen te delen mét en om steun te zoeken bij andere lesbiennes in jouw omgeving. Het lijkt me voor jou een enorme opluchting om met iemand te kunnen praten met dezelfde gevoelens en die gevoelens ook begrijpt. Als je geen lesbiennes kent, biedt het internet wel voldoende informatie over homoseksualiteit. In tegenstelling tot wat anderen zeggen, duik niet meteen het bed in met een andere vrouw (gezien jouw ervaringen), maar zoek contact met andere lesbiennes en wacht tot de juiste en tot je het echt zeker weet.

[metallica]

BendeBen schreef:

hoezo zijn er nog psychiaters die de rorschach afnemen trouwens

Opvallend ja In al mijn psychologieboeken staat dat het absoluut geen betrouwbare methode is, dus ik zou het sowieso met een korreltje zout nemen als ik jou was.

En wat betreft het richten op mannen of vrouwen... Ik denk dat je er niet zo naar moet kijken, maar gewoon moet open staan voor beide opties, als je verliefd bent merk je dat wel. In welk hokje je nou valt, zou ik me niet druk maken als ik jou was