Ik zou graag weten wat jullie hiervan denken:
Ik ben nu bijna 2 maanden samen met mijn huidige vriend en alles gaat heel erg goed. Ben echt heel erg gek op hem en naar wat ik van hem merk/hoor hij ook op mij & we hebben het heel gezellig en voelen elkaar goed aan. Het enige probleem is dat ik af en toe vind dat hij te hard van stapel loopt.
Voorbeeld hiervan is toen we net met elkaar uitgingen. Als het aan hem had gelegen dan hadden we op date 3 al in bed gelegen. Nu heb ik toch echt een mond van m'n moeder mee gekregen dus heb hem ook duidelijk gemaakt dat ik dat niet zag zitten. Dat nam hij wel erg goed op en hij zei ook wel zo lang te willen wachten als ik nodig had. Stiekem bleef hij het echter steeds proberen, maar stopte wel keer op keer braaf als ik hem tegen hield. Na een maandje in de relatie te zitten heb ik hem z'n gang laten gaan, omdat ik dat zelf wilde en niet omdat ik hem z'n zin wilde geven. Hij heeft toen wel een paar keer gevraagd of ik het zeker wist, maar daarna had ik een beetje het gevoel dat hij nogal met zichzelf bezig was en wat minder met mij, terwijl het wel mooi m'n eerste keer was en hij me de eerste paar seconden (ok, toegegeven, iets langer) toch best pijn deed. Gelukkig was de pijn echt snel weg, dus heb ik er ook niks van gezegd. Alleen was 't condoom ineens pleite & was mijn stopweek 2 dagen te lang. Oeps. En dan is hij dus wel weer zo dat hij de eerste is die naar de apotheek rent om een MAP voor me te halen en daarna heel erg bezorgd is om de bijwerkingen (had behoorlijk pijn in m'n buik & was beetje misselijk).
Met het zeggen van 'ik hou van je' vond ik hem ook nogal snel. Dat gebeurde toen we bijna een maand iets hadden. Hij had het al wel enkele keren in sms'jes gezet zo van hvj, maar nooit echt in woorden tegen me gezegd. Ik schrok er ook best wel van en heb het maar opgelost door een zoen te beginnen. Nu moet ik zeggen dat ik ook wel echt oprecht van hem houd, maar het was voor mij echt heel moeilijk dat al zo snel te zeggen en ik voelde me een beetje opgejaagd omdat hij het me dus al wel zei. Heb er een week over gedaan om het te zeggen, maar ik meen het wel oprecht, ookal weet ik dat het alsnog wel snel is die waardevolle woorden te zeggen.
Nu heeft hij al wel eens eerder iets over 'de ware' en mij in één en dezelfde zin laten vallen, maar vandaag kwamen we er weer op. Hij zei dat hij nu toch echt zeker wist dat ik de ware voor hem ben. Seriously, ben erg gek op hem and all, maar hoe kun je dat na nauwlijks 2 maanden zeggen? Aan de andere kant vind ik het dan ook wel weer erg lief!
Ik weet dus niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Misschien moet ik toch maar met hem praten over dit alles? Maar ik ben zo bang dat hij dat fout opvat en denkt dat ik minder gek op hem ben dan hij op mij terwijl het enige is dat ik van mening ben dat je na twee maanden niet kunt beoordelen of iemand de ware is. Sowieso, volgens mij kun je dat na 10 jaar nog niet beoordelen! Ik dacht toch niet dat ik in de toekomst kon kijken, dus kan ik toch ook nooit zeggen of iemand de ware is ookal voelt dat nu zo? Ook die andere dingen, dan denk ik... tsja. Wat moet ik hier nou mee? Ben ik gewoon een zeur? Voor de rest is de relatie echt prima. Hij maakt tijd voor me vrij en doet echt wel moeite voor me, maar dit bovenstaande zit me nu wel een klein beetje dwars..
Misschien moet ik erbij zetten dat zijn vorige vriendin met zijn beste vriend het bed in is gedoken. Hij is als we uit gaan af en toe echt zo dat hij graag even laat zien dat ik 'van hem ben', vooral als ik bekijks heb. Hij is overigens helemaal niet extreem bezitterig en ik mag ook gewoon zonder problemen alleen (met vriendinnen) uit. Misschien zegt/doet hij deze dingen omdat hij bang is dat ik hetzelfde ga doen? (gebeurd echt niet, vreemd gaan vind ik echt zó laag) Ik weet het ook niet, verzin ook maar wat
jémig wat een lange post. Sorry
als ik ook één keer begin te tikken komt er geen eind meer aan.... -_-"