Zelfmoord

[ValliantWarrior]

Ik ben er tegen, in de bijbel staat dat je niemand mag doden, dus ook jezelf niet.

[hasseltboy]

ValliantWarrior schreef op 12-12-2003 @ 13:40:
Ik ben er tegen, in de bijbel staat dat je niemand mag doden, dus ook jezelf niet.

Ik ook, maar er zijn best wel situaties waarvan ik denk," nou dat kan ik me wel voorstellen"

[Yousra]

hasseltboy schreef op 12-12-2003 @ 15:50:
Ik ook, maar er zijn best wel situaties waarvan ik denk," nou dat kan ik me wel voorstellen"

Erger dan de situatie voor Job was kan het toch haast niet zijn, maar die was standvastig in zijn geloof en sterk in zijn geduld

[hasseltboy]

Yousra schreef op 12-12-2003 @ 16:03:
Erger dan de situatie voor Job was kan het toch haast niet zijn, maar die was standvastig in zijn geloof en sterk in zijn geduld

Dus als je zelfmoord pleegt heb je niet genoeg geloof.....?

[Yousra]

hasseltboy schreef op 12-12-2003 @ 16:05:
Dus als je zelfmoord pleegt heb je niet genoeg geloof.....?

Ik kan me niet herinneren dat ik dat gezegd heb, doe wat aan begrijpend lezen...

[REIE]

Ik vind zelfmoord een lage uitweg voor mensen die problemen eerder uit de weg gaan daan ze op te lossen. Ik keur het niet af, ik heb immers niets te beslissen over het lichaam van een ander (tenzij hij/zij zich verwaarloost of zich onredelijk gedraagd).
Bij uitzichtloos lijden moet zelfmoord getolereerd noemen, maar dan noemen we het gewoon euthanasie.

[Kazanka]

Ik keur zelfmoord in geen enkel geval af. Mensen leiden hun eigen leven, dus waarom zouden zij daar niet zelf over mogen beslissen?

De mensen die echt zelfmoord willen plegen, waarbij geen enkel sprankje hoop op verbetering nog bestaat, zullen dit in de meeste gevallen toch wel doen, zonder dat iemand hier iets aan kan veranderen. De reden waarom zij dit willen is niet belangrijk, aldus mijn eigen mening.

Ook de mensen die veelal een vrije val maken en als het ware steeds naar die grens van leven/dood worden toegetrokken, om daarna weer terug omhoog te klauteren, hebben evengoed het recht om toch die ene stap te nemen, als zij daar voor kiezen.

De mens heeft een vrije wil. Je kunt mensen enigszins proberen te sturen in hun doen en laten, maar zij moeten uiteindelijk degene zijn die de beslissing neemt. (tenzij de persoon om bepaalde redenen geenszins meer in staat is om zelf enige beslissing te nemen) Je kunt laten weten dat je het zeer spijtig zult vinden als iemand daadwerkelijk zichzelf van het leven beroofd, maar je kunt het nimmer verbieden.

[hasseltboy]

Yousra schreef op 12-12-2003 @ 16:08:
Ik kan me niet herinneren dat ik dat gezegd heb, doe wat aan begrijpend lezen...

Nee maar je zegt..."Erger dan de situatie voor Job was kan het toch haast niet zijn, maar die was standvastig in zijn geloof en sterk in zijn geduld " Hij was standvastig in zijn geloof en pleegde ook geen zelfmoord. Dus als je wel zelfmoord pleegt ben je niet standvastig in je geloof....

[elledc]

Het is verkeerd om te zeggen dat zelfdodiging moet afgekeurd worden.
Iedereen heeft een eigen wil en iedereen doet ermee wat ie wil.

Ik moet toegeven dat ik het waardeer als iemand zichzelf kàn moorden. Je moet er eens bij stilstaan en geloof me, jezelf van kant maken is een verdomd moeilijke daad.

Ik keur het dus niet af, maar ik moedig het ook niet aan als iemand het wenst. Als iemand écht zelfmoord wil plegen, ondanks protest en hulp van buitenaf, dan zal hij het vroeg of laat toch zeker doen. Maartoch...

Negrotiator schreef op 12-12-2003 @ 10:48:
Ik denk dat je vooral niet moet gaan proberen te interpreteren wat God vindt van een vrije wil en hoe hij predestineert. Kijk als je God almachtig acht, hoe kan een mens dan ooit iets doen wat niet tot zijn lot behoort? Waar eindigt het voorbestemde en begint de vrije wil? Waarom is de ontmoeting van onze hersenpan met een auto wel Gods wil en de idee van zelfmoord niet?

Vrijheid en determinatie zijn elkaars tegengestelden maar kunnen wel tegelijkertijd in een polariteitsloos begrip bestaan.

Dat doe ik ook niet, ik stel alleen dat God zal oordelen. God zie ik persoonlijk ook niet als een figuur die de menselijke wil kan bepalen, althans niet alsof Zhij ( ) de mens als het ware bestuurt. Natuurlijk kan geloof in God wel de keuzes en aldus de wil van de mens bepalen.

[Weylyn]

ValliantWarrior schreef op 12-12-2003 @ 13:40:
Ik ben er tegen, in de bijbel staat dat je niemand mag doden, dus ook jezelf niet.

Dat gebod in de bijbel is een kromme vertaling uit het Hebreeuws. Oorspronkelijk stond er "gij zult niet moorden".
Doden mag dus wel, onder bepaalde omstandigheden. Uit zelfverdediging etc.

Ik vind niet dat het onder moorden valt als je jezelf doodt.

[Fade of Light]

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 17:35:
behalve wanneer door intense lichamelijke pijn fatsoenlijke voortzetting van het leven onmogelijk wordt gemaakt

Dit is altijd zo'nonzin. Je ontkent dan mentale pijn, aangezien je anders ook zou inzien dat er "intense mentale pijn belemmert fatsoelijke voortzetting van het leven".

en mijn visie: Het is nooit niet je tijd om dood te gaan en doe wat je het beste lijkt. Overigens wel jammer dat er een hoop pubertjes zijn die bij het minste of geringste aan zelfmord denken

[Stefanie]

Another Way schreef op 11-12-2003 @ 17:36:
Ik keur het goed, het is iemands eigen leven, en die persoon kan er mee doen wat hij/zij wilt. Als iemand een klote leven heeft, mag ie van mij part best zichzelf van kant maken, zolang hij er geen andere buitenstaanders mee lastig valt (Lees; voor de trein springen)

En familie en vrienden dan? Valt hij die dan niet lastig?

[hasseltboy]

Le Socialiste schreef op 12-12-2003 @ 22:40:
Dat doe ik ook niet, ik stel alleen dat God zal oordelen. God zie ik persoonlijk ook niet als een figuur die de menselijke wil kan bepalen, althans niet alsof Zhij ( ) de mens als het ware bestuurt. Natuurlijk kan geloof in God wel de keuzes en aldus de wil van de mens bepalen.

Ik geloof dat alleen God daarover kan oordelen....

[Kazanka]

xStefjuhx schreef op 13-12-2003 @ 12:56:
En familie en vrienden dan? Valt hij die dan niet lastig?

Ligt aan de situatie. Misschien brengt die persoon wel meer last met zich mee als die persoon nog in leven is.

hasseltboy schreef op 13-12-2003 @ 13:04:
Ik geloof dat alleen God daarover kan oordelen....

Niet te simplistisch denken

[Machiavelli]

Le Socialiste schreef op 13-12-2003 @ 21:31:
Niet te simplistisch denken

Dat is niet simplistisch maar realistisch.

[funkypunk]

ValliantWarrior schreef op 12-12-2003 @ 13:40:
Ik ben er tegen, in de bijbel staat dat je niemand mag doden, dus ook jezelf niet.

dat is wel heeeeeel simpel
alle regels uit een boek van zeg 2000 jaar geleden na te volgen zonder zelf een mening te vormen

ik zal zometeen wel ff mijn verhaal posten

[funkypunk]

Dit is een verhaal dat enkele maanden geleden in de Fancy stond. dit is slecht 1 verhaal en mijn mening en wat mij is overkomen. wil dus ook absoluut niet claimen dat het zo zit, maar heb alsjeblieft wel een beetje respect.



Heftig verhaal

Flora (17: “Ik heb geen ouders meer)

Haar moeder pleegde zelfmoord toen ze nog maar dertien was en haar vader heeft ze nooit gekend. Ze heeft alleen nog haar halfbroertje Raymond (11). Aan Fancy vertelt Flora (17) haar verhaal.

“Een half jaar geleden zat ik op internet en besloot ineens om mijn vader te gaan zoeken. Het was heel simpel. Ik typte gewoon zijn naam in bij Google, de naam die in mijn babyboek staat. Hij heeft geen standaardnaam en het was meteen raak. Ik kwam op de site van de universiteit waar hij werkt terecht. Er stond een foto bij en waar hij had gestudeerd. Ik dacht: ik geef het een kans. Het was echt een heel aardige man. Hij dacht dat ik zijn dochter was, want dat was hem door mijn moeder verteld. Het zou leuk zijn geweest als hij het was geweest, maar hij was het niet. We hebben een dna-test gedaan en die bleek negatief. Nu kom ik er nooit achter wie mijn vader is. Mijn halfbroertje kent zijn vader ook niet en ik betwijfel of hij er ooit achter komt.”

Al vaker een zelfmoordpoging
“Mijn moeder heeft twee belangrijke relaties gehad toen ik klein was. Haar eerste vriend was de eerste echte man in mijn leven. Ik wilde pappa tegen hem zeggen, maar hij liet dat niet toe. Dat was een grote teleurstelling voor me. Het zorgde er ook voor dat ik argwanend werd tegenover volwassen mannen. Toen hij wegging, was het heel zwaar. Mijn moeder had allerlei problemen. Haar vader is jong overleden, ze is uit huis geschopt en heeft het echt rot gehad. Er werd gezegd dat mijn moeder een borderliner was, dat ze een psychische stoornis had. Ik weet niet of dat zo was. Toen mijn moeder jonger was, zat ze in het alternatieve circuit met drugs en alcohol en weet ik veel wat. Ze had al vaker een zelfmoordpoging gedaan. Toen ze ontdekte dat ze zwanger van mij was, probeerde ze haar leven om te gooien. Door haar eigen mislukte jeugd wilde ze er het beste van maken, maar ik denk dat ze nooit heeft geweten hoe dat precies moest. Ze had ook een gokverslaving die opspeelde in moeilijke tijden. Voordat mijn broertje er was, gingen we vaak naar de cafetaria. Dan kreeg ik een chocomel en een broodje gesmolten kaas en dan ging mijn moeder achter de gokmachine zitten.

Ze was een supermoeder
Mijn moeder leefde van een uitkering. We hadden geldproblemen, ook vanwege die gokverslaving, maar ze zorgde er altijd voor dat we het goed hadden. Ik had bergen Barbies en ik heb op paardrijles gezeten omdat ik dat zo graag wilde. Mijn moeder zorgde gewoon dat het geld er was. Terwijl het echt een dure sport is. Ik weet niet hoe ze dat elke keer oploste. Ze wilde ons alles geven.
In haar goede periodes was ze een supermoeder. Het was gezellig thuis, ze zorgde voor lekker eten en ze deed haar best. Maar als het niet goed ging, om wat voor reden dan ook, dan kon ze
de hele dag in bed liggen. Dan moest ik m’n broertje aankleden en eten geven en het gezin runnen. Dat kwam ook voor.
Toen ik tien jaar was, kreeg mijn moeder een nieuwe relatie. Met die man heb ik nog steeds contact. Hij is een soort vriend, een oom, iemand met wie ik kan praten. Een jaar voor mijn moeder overleed, verbrak hij de relatie. Mijn moeder heeft toen een zelfmoordpoging gedaan. Dat is de enige poging die ik bewust heb meegemaakt. Ik was twaalf. Ik liep haar slaapkamer in en vond haar. De rest is een waas.

Net een slechte film
Raymond en ik hebben daarna twee weken in een pleeggezin gezeten. Mijn moeder is in een weeshuis seksueel misbruikt en ze was bang dat ons iets zou overkomen of dat mensen ons zouden meenemen. Dat we bij verkeerde mensen terecht zouden komen en dat ze ons niet terug zou krijgen. Nadat we weer thuis kwamen wonen is er een jaar lang iemand van Jeugdzorg over de vloer geweest. Die kwam dan met ons praten. Het was een vreselijk mens.
In dat jaar had ik net één VWO afgemaakt. Ik moest alleen nog mijn rapport ophalen. Het ging de periode daarvoor al niet zo goed, mijn moeder was er achter gekomen dat ze baarmoederhalskanker had. Op een avond kregen we ruzie. Haar vriend was weer teruggekomen, maar de relatie was weer op de klippen aan het lopen. Tijdens de ruzie gooide mijn moeder de tafel om. Ik werd bang en ben naar de buren gegaan. Er knapte iets bij me. Ik zei: ‘Ik wil hier niet de hele zomervakantie zijn als ze zo is.’ Toen heb ik vijf dagen bij een oude buurvrouw in een andere wijk gelogeerd en daarna samen met mijn broertje twee dagen
bij een vriendin van die buurvrouw.
Maandagochtend kwamen twee mensen van Jeugdzorg om ons mee te nemen en in een crisispleeggezin te plaatsen. Ze hadden ook met mijn moeder gepraat. Vlak voor we zouden gaan, kwam mijn moeder aanfietsen en was er een enorme scène. Ze zat helemaal onder medicijnen, was heel raar. Ik weet niet wat ze had en voelde. Wij werden in de auto getrokken terwijl mijn moeder schreeuwde ‘Neem mijn kinderen niet mee!’. Ik riep: ‘Mama, niet doen! Maak het niet nog moeilijker!’ Mijn moeder heeft die medewerkster van Jeugdzorg geslagen. Ze rende ook achter de auto aan. Het was net scène uit een slechte film. We zijn nog langs het politiebureau gereden, want die medewerkster wilde aangifte doen. Ze hadden ons afgeleverd bij het pleeggezin in een klein dorpje.
De volgende ochtend om half tien stonden ze weer op de stoep. Ik wist meteen dat er wat mis was. Ze zeiden: ‘Je mama heeft een ongeluk gehad.’ Ik dacht dat ze geraakt was door een auto. ‘Nee’, zeiden ze, ‘ze is voor de trein gesprongen.’”

Een waas
Eerder die maandagochtend had ik mijn broertje nog naar school gebracht. Toen heb ik haar die ochtend voor de laatste keer gezien. Ik weet verder niet wat er is gebeurd is die week en de periode erna. Het is allemaal een waas.
Ik weet nog wel dat we een hele lieve begrafenisonderneemster hadden en dat het een hele mooie begrafenis was. Mijn moeder had een gedicht achtergelaten. Ik vond het jammer dat ze geen brief voor mij en mijn broertje had achtergelaten. Aan de ene kant is dat gemeen, aan de andere kant was het haar leven en heeft ze haar best gedaan voor ons.
Ik vergeef haar dat ze ons veel te vroeg heeft verlaten. Haar leven was een ramp. Ze wilde al dood sinds haar negende, toen haar eigen vader stierf.

Hij trok het niet
Er was geen familie waar we terechtkonden. De laatste vriend van mijn moeder wilde ons wel in huis nemen, ook al waren ze uit elkaar. Hij had net een nieuw huis in een klein dorp buiten de stad gekocht. We waren daar ook altijd welkom om onze moeder te ontlasten. Dat was tenminste de bedoeling, maar het is nooit gebeurd. Jeugdzorg was tegen het plan, omdat hij ernstig ziek is. Mijn moeder zou gewild hebben dat we bij hem gingen wonen, maar ze had het nooit officieel op papier gezet Jeugdzorg zat daarna met ons in de maag, ze konden ons nergens plaatsen. We hebben twee maanden bij onze oude buurvrouw gelogeerd. Zij heeft ons heel goed opgevangen. Daarna konden we terecht bij de makelaar van de vriend van mijn moeder. Hij had mijn moeder ook ontmoet en kende ons verhaal. Hij had zelf drie zoontjes in de leeftijd van Raymond en hij zou daar mooi tussen passen. Het liep helemaal mis. Mijn broertje trok het niet. Hij heeft het temperament van mijn moeder en als hij boos was, zei hij dat hij midden op de weg ging liggen. Niemand kon de situatie aan en het liep dus ook helemaal mis. Raymond werd daarna naar een psychiatrische instelling gestuurd. Hij heeft er best lang gezeten. Ook toen uit de tests bleek dat hij helemaal niets had. Hij was niet zoals die andere kinderen, hij had het gewoon moeilijk met het verlies van zijn moeder. Maar ze konden nergens met hem heen dus ze hebben hem daar laten zitten tot ze een plek voor hem vonden. Omdat mijn broertje was afgewezen, kon ik ook niet meer bij dat gezin blijven. Via de crisisopvang kwam ik bij een echtpaar zonder kinderen. Daarna verhuisde ik naar de pleegouders waar ik nu sinds drieënhalf jaar woon. Mijn broertje zit nu bij een gezin in de buurt. In het begin wilde ik bij hem blijven, maar in die tijd konden we helemaal niet samen in één huis leven. Wij zouden dat hele gezin overnemen. Ik moederde over hem, was zijn tweede moeder en nu soms nog steeds. Uiteindelijk denk ik dat het beter is zo, maar het is nog steeds moeilijk. We zien elkaar één keer per maand. Onze band is wel goed, maar het is lastig. Hij heeft zijn leventje daar en ik het mijne hier. Ik probeer er niet teveel over na te denken, dat levert te veel pijn op.

Ik kan overal wonen
Mijn pleegouders en ik hebben ook ruzies gehad, maar nu gaat het beter. Ik zie ze niet als mijn ouders, ik weet eigenlijk niet hoe ik hen zie. Ze zijn heel anders dan ik. Zij zijn christelijk, ik niet. Zij wonen in een villa, ik kom uit een achterstandswijk. Maar ze doen hun best. Deze winter word ik achttien en dan mag ik officieel weg. Ik blijf wel een half jaar extra in verband met mijn examens.Van mijn pleegouders mag ik hier blijven wonen, maar ik wil graag naar Amsterdam.
Bij Jeugdzorg zeggen ze over mij dat ik mijn jeugd heb moeten missen. Dat voel ik niet zo. Het is misschien wel zo dat ik sneller volwassen ben geworden. Uiteindelijk ben ik wel sterker geworden als persoon. Voor mijn gevoel is het niet zo dat ik alleen op de wereld ben. Ik voel me juist heel erg vrij. Ik kan overal ter wereld gaan wonen, want ik heb niemand aan wie ik gebonden ben. Ik ga mijn studie halen en ik hoop dat ik genoeg geld ga verdienen om te wonen waar ik wil en mijn broertje af en toe over kan laten komen. Het zou kunnen dat ik naar het buitenland ga. Ik wil niet in dit dorp blijven, ik wil iets doen met mijn leven. Laten zien dat mijn moeder een goed persoon was, anders kan ik niet goed zijn.
Mijn broertje zegt dat ze nu een ster is. Dat is mooi, ik houd van sterren. Ik denk dat ze me kan zien, of in ieder geval weet wat ik aan het doen ben. Ik hoop dat ze trots is!

Interview: Eveline Hagenbeek

[Kazanka]

funkypunk schreef op 14-12-2003 @ 00:00:
dat is wel heeeeeel simpel
alle regels uit een boek van zeg 2000 jaar geleden na te volgen zonder zelf een mening te vormen

ik zal zometeen wel ff mijn verhaal posten

Waarom is dat wel heeeeel simpel? Dat boek bevat misschien wel ontelbare levenswijsheden. Zal ook vast veel bullshit bevatten, maar er zitten gewoon waarheden in.

De dood is een belangrijk thema in dat boek, dood is nu nog steeds een relevant thema. Is de dood zoveel verandert in al die tijd? Misschien had Socrates toch nog wel een beetje gelijk.

[De Veroorzaker]

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:32:
Dan interpreteer je me wel fout, alhoewel ik wel vind dat de oorzaak van alle geestelijke pijn in de mens zelf ligt en de oorzaak van alle lichamelijke pijn niet in de mens zelf hoeft te liggen. Geestelijke pijn kan altijd opgelost worden, lichamelijke pijn niet. Hiermee geef ik overigens geen waarde-oordeel van die twee zaken!

Edit: hoewel ik dan ook wel weer van mening ben dat het lichaam niet van belang is en ik me kan voorstellen dat geestelijke pijn zo groot kan worden dat die net zo moeilijk uit te schakelen is als lichamelijke pijn. Hmm. Nou kijk bij het lichaam kun je na diagnose zeker weten of iets een heel leven lang gaat duren, bij geestelijke pijn is er denk ik altijd nog mogelijkheid tot het opheffen ervan. Overigens kan ik wel goed begrijpen dat iemand het dan desondanks doet. Hij zal dat immers niet zo zien.

ok dan ben ik het wel met je eens

geestelijke pijnen zijn denk ik niet minderwaardig, maar wel altijd oplosbaar. je bent de baas over je eigen gedachten, niet over je eigen lichaam

Machiavelli schreef op 13-12-2003 @ 22:24:
Dat is niet simplistisch maar realistisch.

Kom kom, hij maakt het zich er wel erg makkelijk van af.

[Yggdrasil]

Yousra schreef op 11-12-2003 @ 17:49:
Ik beschouw het als een zonde en keur het dus af. Je hebt het recht niet je leven te beëindigen, je zult af moeten wachten totdat het leven dat je gekregen hebt,

Begin nog even met dat "God" gebrabbel dat hij je het leven heeft gegeven en je verhaaltje is compleet

[Fade of Light]

ValliantWarrior schreef op 12-12-2003 @ 13:40:
Ik ben er tegen, in de bijbel staat dat je niemand mag doden, dus ook jezelf niet.

*zucht* om te huilen gewoon

[hasseltboy]

Fade of Light schreef op 15-12-2003 @ 17:02:
*zucht* om te huilen gewoon

Wat?

[funkypunk]

Fade of Light schreef op 15-12-2003 @ 17:02:
*zucht* om te huilen gewoon

dat was dus ook mijn idee en dan willen mensen een onderbouwing
maar alleen maar een boek naar voren brengen en verder niks uitleggen is ook niet een onderbouwing

[machtigespa]

voor saddam zou t nu wel uitkomst bieden

[Screaming Slave]

imo is zelfmoord nogal triest.

maargoed, het schijnt nogal een controversieel standpunt te zijn m.b.t deze delicate zaak, dus ik zal me er maar buiten houden, voor ik mensen op hun teentjes trap.

[ValliantWarrior]

machtigespa schreef op 15-12-2003 @ 23:07:
voor saddam zou t nu wel uitkomst bieden

[Fade of Light]

hasseltboy schreef op 15-12-2003 @ 18:23:
Wat?

Mijn antwoord is irrelevant voor jouw ogen. Daar zit een boek voor.

[funkypunk]

Screaming Slave schreef op 16-12-2003 @ 02:06:
imo is zelfmoord nogal triest.

maargoed, het schijnt nogal een controversieel standpunt te zijn m.b.t deze delicate zaak, dus ik zal me er maar buiten houden, voor ik mensen op hun teentjes trap.

behalve jij zijn er nog meer mensen in het topic die niet alles lezen, zou graag eens een peersoonlijke reactie krijgen op het verhaal dat ik gepost heb....
ik heb het meegemaakt en ben daarom misschien bevooroordeeld, maar zou toch graag eens een eerlijke discussie erover voeren
dat het triest is in jouw ogen dat kan ik begrijpen, maar heb je je ooit verdiept in het feit waarom iemand die stap zal zetten
*zijn verschillende redenen denkbaar*

[Yggdrasil]

Ik ben niet tegen zelfmoord, vanuit mijn eigen ik gezien. Een persoon kan in zo'n situatie zitten dat ie het echt niet meer ziet zitten. Ik ben eens met een vriend van mij naar een revalidatiecentrum geweest! Daar zitten meisjes van 17 jaar die hun hele familie hebben verloren bij een auto ongeluk, en zelf zitten ze verlamd in een rolstoel. Ik kan me goed voorstellen dat je geen zin meer hebt om te leven, en ik vind dat zelfmoord dan een juiste oplossing kan bieden.

Om hier maar eens op door te gaan:

Waarom liggen er langs spoorlijnen zoveel psychiatrische instellingen, bijna elke week is het wel eens raak op de lijnen tussen Uitgeest en Alkmaar, amersfoort en zwolle.
Op die laatste lijn krijgen machinisten en conducteurs zelfs toeslag....

[faan]

Op dit moment ben ik aan 't worstelen om mijn leven te verbeteren. Het is zwaar. Vooral omdat mijn gedachtes tegenwerken. Ik wil dus dat die gedachtes weggaan. Maar ik ervaar die gedachtes als rustgevend en iets helemaal van mezelf. Je weet wel hoe fijn het kan zijn om lekker onder de dekens te kruipen en te gaan slapen. Mijn idee voor de dood is hetzelfde: voor altijd rust.
Sommige mensen in deze topic zeggen dat geestelijke pijn te verhelpen is. Maar de oorzaak van mijn geestelijke pijn (het verlangen naar de dood) ervaar ik als iets fijns. Het is dus intens moeilijk om iets wat je als fijn ervaart af te leren.
Nu kom ik even terug op de eerste regel van de 2e alinea. Ik ervaar deze samenleving als niet rustgevend. Hoe zou een op mij gelijkend persoon dan ooit zijn geestelijke pijn kwijtraken? Ik snap zowiezo niet waarom dit zo makkelijk gezegd wordt.
Ik ben trouwens tegen de opvatting zelfmoord. Omdat het in deze samenleving om alle mensen gaat en niet om het individu (dit is mij aangeleerd). Terwijl er wel veel aan het individu kan worden besteed, maar dit wordt niet getolereerd. Hier zorgen de ontelbare normen, waarden en wetten wel voor. Zeg maar eens tegen een ander dat je mongolen zich aanstellen. Veel mensen zullen het afkeuren, en hierop berusten een wet en de algemene waarde en norm.

[zuurstokjuh]

ik ben ook tegen zelfmoord. om dezelfde reden als yousra. ik geloof dat God je het leven gegeven heeft, en dat je moet wachten tot het je tijd is om dood te gaan. en ja, ik denk dat God dat beslist ja. het kan best zijn dat God de gedachte aan zelfmoord als het ware in je hoofd plant, maar ik zie het dan meer als een soort test. Hij zal er niet voor zorgen dat je het ook doet, maar het is een keuze, een soort test, om te kijken of je in moeilijke tijden trouw bent aan je geloof. ik zeg niet dat iemand die wel zelfmoord pleegt niet een goed gelovige kan zijn, maar diegene overtreed toch een belangrijke `regel`.

[Screaming Slave]

funkypunk schreef op 16-12-2003 @ 20:14:
dat het triest is in jouw ogen dat kan ik begrijpen, maar heb je je ooit verdiept in het feit waarom iemand die stap zal zetten

ja, en heb aub niet de illusie dat jij de enige bent die ooit in zijn of haar omgeving een zelfmoord heeft meegemaakt.

[extinction]

zuurstokjuh schreef op 17-12-2003 @ 11:42:
het kan best zijn dat God de gedachte aan zelfmoord als het ware in je hoofd plant, maar ik zie het dan meer als een soort test. Hij zal er niet voor zorgen dat je het ook doet

waarom niet? en waarom een test?

[Yggdrasil]

zuurstokjuh schreef op 17-12-2003 @ 11:42:
ik ben ook tegen zelfmoord. om dezelfde reden als yousra. ik geloof dat God je het leven gegeven heeft, en dat je moet wachten tot het je tijd is om dood te gaan. en ja, ik denk dat God dat beslist ja. het kan best zijn dat God de gedachte aan zelfmoord als het ware in je hoofd plant, maar ik zie het dan meer als een soort test. Hij zal er niet voor zorgen dat je het ook doet, maar het is een keuze, een soort test, om te kijken of je in moeilijke tijden trouw bent aan je geloof. ik zeg niet dat iemand die wel zelfmoord pleegt niet een goed gelovige kan zijn, maar diegene overtreed toch een belangrijke `regel`.

Dus in jou ogen beslist god wanneer iemand moet sterven! Leuke gedachten, heb je wel eens gedacht aan alle oorlogen en hoeveel kinderen er per dag sterven. Hoe heet jou god met de achternaam? Stalin, Hitler of Mao.

[Dinalfos]

zuurstokjuh schreef op 17-12-2003 @ 11:42:
ik ben ook tegen zelfmoord. om dezelfde reden als yousra. ik geloof dat God je het leven gegeven heeft, en dat je moet wachten tot het je tijd is om dood te gaan. en ja, ik denk dat God dat beslist ja. het kan best zijn dat God de gedachte aan zelfmoord als het ware in je hoofd plant, maar ik zie het dan meer als een soort test. Hij zal er niet voor zorgen dat je het ook doet, maar het is een keuze, een soort test, om te kijken of je in moeilijke tijden trouw bent aan je geloof. ik zeg niet dat iemand die wel zelfmoord pleegt niet een goed gelovige kan zijn, maar diegene overtreed toch een belangrijke `regel`.

Nee he, niet nog zo een.

Natuurlijk ben ik voor zelfmoord, dat spreekt voor zich. En natuurlijk moet je je niets aan trekken van wat er allemaal wel niet vermeld staat in dat grote, tweedelige sprookjesboek. Ik geloof niet in god, dus ik hecht zeer veel waarde aan zelfbeschikking. En als "God" mijn gedachtes werkelijk bestuurt dan wil ik hem vriendelijk doch dringend verzoeken op te rotten uit mijn hoofd.

[Evil creature]

zelfmoord is iets waarover ik niet kan zeggen of ik het goedkeur of niet. Aangezien zelfmoord geen gewone overweging is, maar een gevolg van depressie, wat ik nog altijd als een psycische ziekte zie.

Je kan ook niet zeggen, ik ben ertegen dat mensen met kanker doodgaan.

Zelfmoordneigingen is iets wat behandeld moet worden, niet iets wat je moet verbieden.

[DEADLOCKED]

REIE schreef op 12-12-2003 @ 17:38:
Ik vind zelfmoord een lage uitweg voor mensen die problemen eerder uit de weg gaan daan ze op te lossen. Ik keur het niet af, ik heb immers niets te beslissen over het lichaam van een ander (tenzij hij/zij zich verwaarloost of zich onredelijk gedraagd).
Bij uitzichtloos lijden moet zelfmoord getolereerd noemen, maar dan noemen we het gewoon euthanasie.

Mee eens, dat heb je goed verwoord.

[zuurstokjuh]

Yggdrasil schreef op 17-12-2003 @ 16:03:
Dus in jou ogen beslist god wanneer iemand moet sterven! Leuke gedachten, heb je wel eens gedacht aan alle oorlogen en hoeveel kinderen er per dag sterven. Hoe heet jou god met de achternaam? Stalin, Hitler of Mao.

ja, in mijn ogen beslists God wanneer iemand moet sterven. tuurlijk heb ik wel eens gedacht aan alle oorlogen en kinderen die doodgaan. ik denk alleen dat de manier waarop je doodgaat een resultaat is van de keuze is die mensen maken, en dat hoeft niet per se degene te zijn die doodgaat. kinderen die van de honger sterven hebben die keuze niet gemaakt, maar anderen hebben de keuze gemaakt om er niks tegen te doen. oorlogen zijn een reslutaat van menselijke beslissingen. ik snap trouwens niet waarom iedereen over de dood denkt als iets slechts, waarom zou de dood slecht zijn? dan dat testgedoe: ik denk dat God de mensen test om te kijken of ze genoeg in de genade van God geloven om vertrouwen te hebben in de toekomst, zelfs al ziet die er op dat moment niet rooskleurig uit. en Hij zal mensen niet overhalen om het te doen, mensen krijgen zelf de keuze om het wel of niet te doen.

[De Veroorzaker]

zuurstokjuh schreef op 17-12-2003 @ 20:38:
ja, in mijn ogen beslists God wanneer iemand moet sterven. tuurlijk heb ik wel eens gedacht aan alle oorlogen en kinderen die doodgaan. ik denk alleen dat de manier waarop je doodgaat een resultaat is van de keuze is die mensen maken, en dat hoeft niet per se degene te zijn die doodgaat. kinderen die van de honger sterven hebben die keuze niet gemaakt, maar anderen hebben de keuze gemaakt om er niks tegen te doen. oorlogen zijn een reslutaat van menselijke beslissingen. ik snap trouwens niet waarom iedereen over de dood denkt als iets slechts, waarom zou de dood slecht zijn? dan dat testgedoe: ik denk dat God de mensen test om te kijken of ze genoeg in de genade van God geloven om vertrouwen te hebben in de toekomst, zelfs al ziet die er op dat moment niet rooskleurig uit. en Hij zal mensen niet overhalen om het te doen, mensen krijgen zelf de keuze om het wel of niet te doen.

ja en als je het niet doet zal je voor eeuwig branden in hel.
wat een keus

[MightyMarcel]

zuurstokjuh schreef op 17-12-2003 @ 20:38:
ja, in mijn ogen beslists God wanneer iemand moet sterven. tuurlijk heb ik wel eens gedacht aan alle oorlogen en kinderen die doodgaan. ik denk alleen dat de manier waarop je doodgaat een resultaat is van de keuze is die mensen maken, en dat hoeft niet per se degene te zijn die doodgaat. kinderen die van de honger sterven hebben die keuze niet gemaakt, maar anderen hebben de keuze gemaakt om er niks tegen te doen. oorlogen zijn een reslutaat van menselijke beslissingen. ik snap trouwens niet waarom iedereen over de dood denkt als iets slechts, waarom zou de dood slecht zijn? dan dat testgedoe: ik denk dat God de mensen test om te kijken of ze genoeg in de genade van God geloven om vertrouwen te hebben in de toekomst, zelfs al ziet die er op dat moment niet rooskleurig uit. en Hij zal mensen niet overhalen om het te doen, mensen krijgen zelf de keuze om het wel of niet te doen.

natuurlijk niet. God wil helemaal niet dat mensen doodgaan - nu niet, later niet. De mens is ooit geschapen als goddelijk en onsterfelijk wezen : het is aan de mensheid zelf te danken dat we nu niet meer goddelijk zijn, en dus niet meer onsterfelijk.

nee, ik denk niet dat God mensen test. Het leven test mensen, en het leven is het geheel van omstandigheden waarin wij ons bevinden : dus veroorzaakt door onszelf of onze medemens.

ik denk dat God zelfmoord niet veroordeelt, maar ik denk ook niet dat zelfmoord goed is. Persoonlijk vind ik zelfmoord meestal een zwakte, maar ook een signaal : de meeste zelfmoordpogingen mislukken.

[MightyMarcel]

DeVeroorzaker schreef op 17-12-2003 @ 20:44:
ja en als je het niet doet zal je voor eeuwig branden in hel.
wat een keus

eehhh... dat staat er toch niet !

[faan]

Hmm ik zal het wel nog lekkerder maken.. Het staat al vast wanneer je doodgaat. Alleen kun je het nergens observeren Ik heb dit idee van de Matrix. "You've already made the choice"

[actionhank]

hmmm..

Als je zelfmoord in verband brengt met geloofsregels, dan is het toch heel zwart/wit? Zelfmoord mag niet, het is zwak etc.

Maar als je het nou extreem bekijkt. Stel, je zit in een oorlog ofzo en heel je familie + huisdieren worden doodgeschoten. Allebei je benen worden eraf gehakt, je ogen worden eruit gestoken en je wordt vervolgens nog 3 weekjes gemarteld (ja, daar boven op nog). Dan komt er een kerel naar je toe die zegt: "hier heb je een pistool, schiet jezelf maar neer binnen 5 minuten, want anders gaan we nog 5 jaar door met martelen."

Dit klinkt heel ziek, maar het zou kunnen. Bega je dan alsnog een zonde als je jezelf doodschiet?

Hmm misschien wat ver gezocht, maar nee dan vind ik dat geen zonde nee, ik zou het pas een zonde vinden als je dat jezelf aan zou doen.....

[actionhank]

Maar wat is dan de grens van lijden?

[De Veroorzaker]

actionhank schreef op 17-12-2003 @ 23:20:
Maar wat is dan de grens van lijden?

de 3e wereld