Depressief

Hoi, om m'n verhaal even te doen: alles slaat tegen en ik ben licht depressief. Het meisje op wie ik verliefd was en zij ook, maar niet zo hard als ik, kijkt me niet meer aan (zie andere topic). Thuis is het een saaie boel en veel ruzie. De punten op school zijn slecht, en plots sinds het begin van de week, zeggen mijn 'maten' van op school zo goed als niets tegen mij. Een maat waarmee ik altijd kattekwaad uithaalde en lachte, zit niet meer naast mij in de klas, naast een andere maat van mij, die hij normaal niet kon uitstaan maar ja... De lessen zijn saai en ik voel me als een stuk stront, mensen nemen me niet serieus en denken dat ze alles kunnen doen met mij. Normaal rijden m'n vriend en ik elke ochtend samen naar school en nu kwam ik hem onderweg tegen en ik zei iets, hij knikte en ik verlaagde me tot z'n tempo en hij laat mij rijden. Het is alsof iedereen plots niets van mij moet hebben. Ok, m'n vriend was maandag afwezig wegens ziekte dus dat hij stil is de dinsdag dat begrijp ik wel, maar nu nog altijd niks zeggen en me alleen laten zitten wat hij nooit doet?! Vreemd... Ik heb nu tijdens school naar huis geweest omdat ik me depressief voel. Ik heb niet veel vrienden op die school en de vrienden die ik heb daar amuseer ik me niet echt mee. Heel de stad staat me eigenlijk niet aan. Ik ben gwn een stuk stront die daar rondloopt. Ik zou graag veranderen van school maar dat zal toch niet mogen van mijn vader. Mijn echte vrienden zitten op een andere school en zullen wel willen dat ik kom, maar ze zeiden dat de richting die ze daar deden niet mijn ding was (wat mss wel waar is). Ik zit nu in het 5e middelbaar trouwens. De liefde mislukt, school mislukt, vrienden doen alsof ik lucht ben en de lessen interesseren me TOTAAL NIETS. Help alsjeblieft!

Even doorzetten nog want je bent bijna klaar. Daarna ga je naar een nieuwe school met nieuwe mensen en genoeg bitches met zin om je eenzaamheid te stillen.

Niet zo zeuren dus, maar gewoon even doorbijten. Het kan veel erger. En jezelf depressief noemen zonder dat je precies begrijpt wat het is siert je niet.

Je zit in de puberteit.

Dat is het hem net. Doet het er toe dat je populair bent of niet? Ik stel mezelf die vraag veel.

Dat ligt er maar net aan hoe belangrijk je het zelf maakt. Ik ben nooit populair geweest en heb daar nooit geen moeite mee gehad. Waarom zou ik me daar druk om maken? Verderrrrrrrr sluit ik me bij Reverend aan. Je hoeft ngo maar even op deze school en kunt bijna ergens anders naar school waar je nieuwe mensen kunt leren kennen. Even doorbijten.

Okee zal wel lukken dank jullie voor het goeie advies.

Of het er toe doet... op de middelbare school lijkt het van wel. Ik zat toen bij een groepje meiden die noch populair, noch pispaaltjes waren, maar gewoon ergens middenmoot. Op een gegeven moment ging ik veel om met een paar meisjes dat wel bij de populaire groep jongens en meiden in de klas hoorde. Toen ik met hun de kroeg in ging, zeiden degenen met wie ik niet zo veel omging, letterlijk van "Nu hoor je bij ons!" En daar moest ik dan heel blij mee zijn

Ergens had ik altijd gedacht dat zij het veel leuker hadden dan wij het ooit hadden, als we uit gingen. Ze vertelden altijd alsof er enorm veel spannende dingen gebeurden, en het leek altijd alsof de plek waar zij waren, the place to be was. Maar toen ik mee ging, merkte ik dat het eigenlijk echt totaal geen verschil maakte. Sterker nog, ik vond het veel leuker met mijn eigen groepje. Wat een desillusie was dat, zeg! De populaire mensen hadden helemaal niet meer lol, en ze waren nog gigantisch onzeker ook de hele tijd

Dus na die ene avond ben ik nooit meer meegegaan. *schouderophaal* Belangrijke levensles van de puberteit

Ik ben ook geen pispaaltje, ik ken ook evenveel mensen op school dan een ander, maar dat zijn gwn schoolkameraden en soms komen ze goed met me overeen dan plots niet meer. Lijkt het alsof ik iets misgedaan heb, maar eigenlijk ook niet. Ben ook geen nerd of zo dus ja...

Goooh, het begint aardig op m'n systeem te werken. Er werd echt NIETS gezegd, tegen niemand. Komaan, ik heb niets misdaan, niemand zei iets tegen elkaar WTF!?

Ja nou, dan weetje dat het neit aan jou ligt, omdat er blijkbaar tegen niemand iets wordt gezegd. Da's dan toch duideiljk en een positief punt, omdat het nu heel duidelijk niet aan jou ligt. Daarnaast; als het je echt zo dwars zit moet je dat tegen (een van je) vrienden zeggen.

Wat scheelt er met hem? Hij negeert me constant! Als ik naast hem ga staan, loopt ie ergens anders. De rest van de klas doet nog steeds normaal tegen mij, maar hij, WTF!!! Fietst ie nu plots alleen naar school en terug, zijn fiets staat niet meer op zijn oorspronkelijke plaats bij de mijne, ik weet nog steeds niet wat ik precies misdaan heb,... er moet toch IETS zijn waarom hij zo naar tegen me doet, hij is mijn beste vriend op school, daardoor kennen de anderen ons, omdat we zo goed overeenkomen en lachen, ik begrijp het niet...

Al eens geprobeerd gewoon te vragen wat er aan de hand is? Het enige wat wij hier doen is een beetje speculeren dus hier komen ragen zal niet heel veel opleveren.

Heb ik ook al gedacht, maar dan denk ik dat ik me belachelijk maakt en hem zo verder van me wegduw.

De enige persoon die zichzelf belachelijk maakt is die 'vriend' van je, mocht dat gebeuren. Wellicht is het ook de hoogste tijd om je vriendschap met hem te herzien.

Pfff, ik zie het echt niet zitten hoor. Ik bedoel, in mijn school kan ik mezelf niet zijn, ben ik nooit geweest trouwens. Terwijl ik buiten school volledig mezelf kan zijn enja... En nu ik zo goed als niemand meer heb in die school, wordt het echt wel een saaie boel. Ze lachen met dingen die eigenlijk echt niet grappig zijn en met de hilarische dingen lachen ze dan niet. Terwijl in andere scholen ik veel mensen ken waar iedereen zoals ik is. In mijn school zijn het dikkenekken enz. en pesten of ambeteren ze vaak mensen en in andere scholen gebeurt dat niet omdat ze wel al zo volwassen zijn om dat niet te doen bv. De humor is daar ook anders enz.

Dan ga je naar een andere school.

Dat is ook geen optie jammer genoeg zit in het 5e jaar en wil mijn jaar niet opnieuw doen door te veranderen van school.

Nou, dan ben je er toch bijna vanaf?

Ja maar het is echt niet tof!

Wacht maar tot je een baan krijgt met collega's die allemaal dingen van je verwachten

Nog lange weg te gaan voor mij! Nee, maar het is gwn dat ik nu zo goed als alleen sta in de les.

Je zou eens moeten weten wat een lange weg is Niet alles is leuk in het leven. Je overleeft dit wel en bent er al bijna vanaf. Puberteit, niet depressief, puberende omgeving. Relativeer!

[Zwarte Parel]

who wants to live forever¿?

als jij iets wil moet je dat niet aan anderen af laten hangen .., afgezien van de sommige toestemmingen die je nodig hebt is deze wereld een vrij speelveld... doe wat je wilt kunnen, laat wat je niet wil kunnen, er is altijd wel iets waar je je in kan vinden.., ga twitteren neem facebook en whatsapp dan stromen de contacten binnen ... neem de desbetreffende dame eens uit naar jouw favoriete plek ... weet je gelijk (en na een goed gesprek) of je compatible bent voor elkaar ... vrienden komen en gaan ... kom je wel achter als het leven te snel voorbij gaat... houden van iemand is voor lief nemen dat je ook eens pijn zult leiden voor diegene/ door diegene .., aangezien dat ze niet altijd doen wat jij wilt of gewoon een/de andere weg gaan....

http://www.youtube.com/watch?v=FwOvgYr1pik <<<<

[enjoylife]

heb zelf een depressie gehad, misschien is een psycholoog wel wat voor je?
Die kan je helpen weer uit deze put te komen, maar uiteindelijk moet je het zelf doen

Ik trek al wat meer op met andere mensen en ze beginnen ook automatisch te praten met mij en te chatten dus...

blijkbaar is het probleem dan opgelost je hebt weer anderen waar je mee op kan trekken