Verhaal: De Opdracht

[wian]

De opdracht.

'Ik heb een opdracht voor je.' Ze keek hem vragend aan. 'Kom mee.' zei hij. 'Waar gaan we heen?' vroeg ze angstig. 'Je hoeft niet bang te zijn, er zal niks gebeuren.' zei hij, 'vertrouw me nu maar.'
Hij sloeg een arm om haar heen en ze liepen samen de disco binnen. Hij nam haar mee naar de dansvloer, nam haar in zijn armen en kuste haar.
De tijd ging snel voorbij, toen ze weer buiten kwamen sloeg de kerkklok vier uur. Ze keek naar boven, naar de sterren, hij zag het en glimlachte. Gearmd liepen ze naar het hotel en ze boekten een tweepersoonskamer.
Toen ze de volgende dag wakker werd vond ze een envelope op zijn kussen. De envelope was aan haar geadresseerd. Ze deed het licht aan en voelde dat ze hoofdpijn had. Toen opende ze de envelope en begon de brief te lezen.

Lieve Julie,

Het spijt me dat ik weg ben gegaan zonder afscheid te nemen maar het kon niet anders. Ik moest me vanmorgen vroeg al weer melden bij mijn baas.
Ik had je nog niet verteld welke opdracht ik voor je had. Het is geen gemakkelijke opdracht, maar ik vertrouw op je. Ik wil je ook waarschuwen dat het een gevaarlijke opdracht is, maar ik zal je zoveel mogelijk helpen. Ik vertel je er nog wel meer over.

Veel liefs,
Sven.

P.S. De kamer is al betaald, om negen uur wordt je ontbijt gebracht. Ik zie je vanavond om elf uur bij de disco.

Ze keek op haar horloge en zag dat het acht uur was. Ze liep naar de badkamer om zich te gaan douchen.
Toen het ontbijt gebracht werd zat ze al aangekleed in een stoel. Waarom was hij weggegaan zonder afscheid te nemen? Wat was die opdracht waar hij het over had gehad? Misschien zou ze er vanavond wel meer over horen. In gedachten at ze haar ontbijt op, toen verliet ze het hotel en liep ze naar huis.



Dit is een deel van het verhaal, graag jullie mening over het verhaal, kan vervolgd worden.

[Vogelvrij]

Ik heb zo'n idee dat het idee op zich nog best leuk is en daarom zou ik best meer willen lezen...

Maar er zitten wel veel kleine foutjes in, dingen die je beter net even wat anders had kunnen doen en zo. Envelop schrijf je zonder die laatste e, bij deze zin

Het spijt me dat ik weg ben gegaan zonder afscheid te nemen maar het kon niet anders.

kun je beter een komma na nemen zetten, van dat soort dingen...

Hm ik vind het taalgebruik een beetje raar, het leest nét niet echt lekker zeg maar. Niet dat het grammaticaal incorrect is, maar dat het ongemakkelijk leest. Voor de rest ben ik heel benieuwd, dus ik lees wel verder !

[wian]

Bedankt voor jullie reacties, hier komt een vervolg.



Thuisgekomen in haar gezellige kleine appartementje trok ze andere kleren aan. Ze had weinig te doen vandaag en besloot een wandeling langs het strand te maken. 's Avonds toen ze thuiskwam douchte ze zich en trok een rokje en een blouse aan. Toen vertrok ze naar de disco.

Om vijf voor elf kwam ze bij de disco aan. Hij stond al op haar te wachten. 'Hai schat,' zei hij, 'heb je lekker geslapen?' 'Waarom was je vanmorgen weggegaan zonder afscheid te nemen?' vroeg ze. 'Ik wilde je niet wakker maken,' zei hij liefdevol, 'laten we naar binnen gaan.' 'Nee,' zei ze. 'Waarom niet?' 'Ik wil naar het strand.' 'Daar kunnen we toch ook heen gaan nadat we hier een tijdje zijn geweest.' 'Ik wil er nu graag heen.' 'Nou oké dan,' zei hij. Gearmd liepen ze naar het strand. Ze wandelden een stuk over het strand tot ze een mooi, rustig plekje gevonden hadden.

'Lieverd,' zei ze terwijl ze hem rustig aankeek, 'kun je me nu eindelijk vertellen wat de opdracht is?' Hij keek haar ongelukkig aan en zei: 'Nee, dat kan ik niet, ik ben bang dat ik teveel van je vraag, maar ik moet het aan je vragen van mijn baas.' 'Vraag het me dan,' zei ze. 'Beloof me dat je niet boos op me wordt.' 'Oké' 'Je weet wie de vijanden van mijn baas zijn?' vroeg hij. 'Ja, hoezo.' 'Mijn baas weet dat ik een vriendin heb en hij weet ook dat jij dat bent.' 'Wat heeft dat met de vijanden van je baas te maken?' 'Mijn baas zoekt iemand die in de organisatie van zijn vijanden kan infiltreren, maar dat moet natuurlijk iemand zijn waarvan zijn vijanden niet weten dat diegene ons informatie geeft.' 'En die iemand, dat moet ik zijn?' vroeg Julie angstig. 'Mijn baas denkt dat jij daar de juiste persoon voor bent.' 'Maar wat moet ik dan doen?' 'Dat weet ik ook nog niet, denk er maar eerst rustig over na, dan zal ik regelen dat je binnenkort mijn baas ontmoet.' 'Maar hoe kan ik ergens over nadenken als ik niet weet wat het is?' 'Ik mag er niet teveel over zeggen.' 'Dus je weet er meer van?' 'Ik weet dat, als je besluit het te doen, je een speciale training krijgt.' zei Sven. 'En verder?' 'Dan zul je op de een of andere manier moeten infiltreren in die organisatie, hoe dat precies gaat weet ik niet. Denk er maar eerst rustig over na.' 'En dan?' vroeg ze. 'Als ik er meer over weet, zal ik je dat wel vertellen.' zei hij, 'En ik zal een ontmoeting met mijn baas regelen. oké?' 'Ik weet het niet.' zei ze. 'Denk er maar eerst rustig over na.' zei hij. Daarna keek hij op zijn horloge en zat dat het inmiddels half twee was. 'Het heeft geen zin meer om nu nog naar de disco te gaan, laten we maar een hotelkamer boeken.' zei hij. 'Is goed.' zei ze terwijl ze opstond. Even later liepen ze door de stad, op zoek naar een leuk hotel. Toen ze dat gevonden hadden boekten ze een kamer. Even later viel Julie in Sven's armen in slaap.

[Vogelvrij]

'Ja, hoezo.'

Vraagteken

Ik zou er in de eerste plaats wat meer enters tussen frotten, al die citaten na elkaar maakt het niet echt makkelijk leesbaar. Maar ik zou sowieso niet een heel gesprek achter elkaar zetten, misschien kan je tussendoor nog wat anders beschrijven of zo?

[Choking Duck]

Ik zou er in de eerste plaats wat meer enters tussen frotten, al die citaten na elkaar maakt het niet echt makkelijk leesbaar. Maar ik zou sowieso niet een heel gesprek achter elkaar zetten, misschien kan je tussendoor nog wat anders beschrijven of zo?

Mee eens. Door het dialoog dat maar doorratelt leest het minder lekker, het lijkt onecht, onrealistisch(er).

[Raakvlak]

Thuisgekomen in haar gezellige kleine appartementje

'gezellig' laat dat maar weg. Beschrijf het gezellig, noem het niet zo. Dan ben je lui. En vervelend als schrijfster, voor mij als lezer dan.

Ja, ik vind het niet echt iets. Het is niet echt duidelijk waarom het ineens twee,5 uur verder is (oke ze hadden vast al meer gepraat voordat ze over de opdracht begon, maar erg helder ishet niet) en waarom boeken ze een hotel als ze een appartement heeft? En de vijand weet toch ook dat zij de vriendin van die sven is waarschijnlijk?
Neh, not my kind of stories..