ik denk dat mama doodgaat....:(

[HelpMePlease]

Ik heb maanden, al maanden het gevoel alsof ik iemand die heel dichtbij mij staat ga verliezen. Ik heb tijden lang aan me moeder gedacht omdat ze best erg ziek is.

Ze heeft suikerziekte en is onverklaarbaar dagen tot weken, maanden achter elkaar duizelig. Ze is onder behandelling bij een arts voor dr klachten maar geen medicijn helpt.

De afgelopen is haar duizeligheid weer begonnen en ze is best erg ziek. Ze klaagt hele dag over haar pijn, moeheid, duizeligheid etc. Ze ligt eigenlijk alleen op bed wanneer ze thuis is, ze werkt wel maar zodra ze thuis is gaat ze liggen, na t eten gaat ze liggen, tijdens het tv kijken ligt ze en valt ze in slaap, snachts slaapt ze heel slecht of niet vd duizeligheid.

ik vind t zo zielig dat ik mama zo zie. Ik zei gister tegen me zus 'Ik wil je niet bang maken maar volgens mij gaat mama dood'
Wij zijn haar de laatste dagen alleen maar liggen, ze ziet er moe uit, ze lacht niet meer, ze klaagt hele dag over pijn en je merkt gewoon dat ze op is.

Ik vind dat heel erg aangezien ze een hele mooie vrouw is van 47 die er erg goed uitziet voor dr leeftijd en ook ontzettend lief is. Mijn mama, mijn lieve kleine mama waar ik nog altijd iedere dag mee knuffel. Ik heb zo t gevoel dat ik haar ga verliezen, dat ze dood gaat. Telkens als ik naar haar kijk denk ik 'dood, je gaat dood he'. zo beangstigend, zo onrealistisch en tegelijkertijd levensecht, dat gevoel wat ik krijg is onbeschrijfelijk sterk, zo intens. ik weet gewoon zeker dat ik mama ga verliezen.

ik zat net op de bank, en aan de overkant lag mama helemaal lam, ze zat van 'oh wat warm, ik ben zo moe...pff oh ik word weer duizelig' en toen ging ik naar haar toe voor een kusje, k dacht 'mama je gaat dood he' en opeens zei ze tot mijn allergrootste schrik 'ik wil een rode jurk' ik dacht 'Yes mama wilt iets nieuws kopen, ze krijgt weer zin in haar leven!' maar nee mama zei 'Ik wil een rode jurk als ik in me kist lig'...

ik duwde haar weg en zei 'doe s normaal mam! als je dat nog 1 keer zegt sla ik je! je mag niet dood, nog niet! doe normaal' en ik liep huilend naar boven wat ze niet zag, en vervolgens typte ik dit.

wat mij erg beangstigt is dat dus niet alleen ik dat gevoel heb, maar kennelijk ook zij. EN het ergste is, dat ik dat gevoel van wat ik maanden geleden heb gehad, dat ik iemand zou gaan verliezen opeens heel veel minder is. Alsof het gevoel dus minder word naarmate de tijd nadert dat er werkelijk iemand overlijdt.


ik ben zoooo bang....ik weet gewoon dat mama doodgaat, ik zie het in alles, ik hoor t in haar stem, ik voel t ontzettend, al maanden lang.....binnen 3 jaar is mama zeker dood....ik weet t gewoon, wat moet ik doen? wat kan ik doen?

de artsen kunnen niks in haar bloed vinden, talloze onderzoeken, bloedprikken, ziekenhuis in en uit, niks, helemaal niks.

maar ik heb zo'n verdomd sterk gevoel dat ik haar binnenkort kwijt ben

mama, lieve kleine mammie je mag me niet verlaten. daarvoor houden we teveel van je, mamma ik heb je nodig, ga niet nu weg....

ik hou van je.....voor altijd, en je rode jurk krijg je...

Lieverd, zeg dat tegen haar... ik denk dat dat het enige is wat je moet doen nu. Zeg tegen haar dat je van haar houdt en bang bent.

[HelpMePlease]

Andijvie schreef op 17-07-2004 @ 23:56 :
Lieverd, zeg dat tegen haar... ik denk dat dat het enige is wat je moet doen nu. Zeg tegen haar dat je van haar houdt en bang bent.

nee dat durf ik niet, niet weer. Heb t al maanden geleden gezegd van 'mam er gaat binnenkort iemand dood en soms denk ik dat jij dat bent' dan keek ze me alleen raar aan en zei 'nouhou doe niet zo eng' omdat ze weet at mijn gevoel zo vaak klopt.

ik wil t niet zeggen.....ik ben bang, mama gaat dood, ik voel t gewoon. Nu ook ze zegt 'jeetje ik kan niet eens me pilletje pakken van de hoofdpijn, pilletje voor de duizeligheid, ikgga zo maar naar bed'

constant ga ik ook kijken of ze nog wel leeft als ze slaapt, ik bel haar op dag en nacht en check waar ze is door haar constant te roepen in en om t huis.....gekkenwerk, maar ik voel t gewoon.

ik wil niet dat mama doodgaat, ik kan niet zonder haar.

[Blitzkrieg Bop]

Tsja, als je moeder zelf dingen zoals over die rode jurk gaat zeggen dan is dat niet echt een positief signaal naar jou toe. Eigenlijk vind iik dat ook vreemd dat ze dat zegt terwijl ze ziet dat jij er zoveel mee bezig bent en er al zo bang voor bent. Misschien dat het verstandig is om eens, misschien samen met je vader, een gesprek met de behandelend arts aan te vragen. En verder zijn dit wel de normale verschijnselen van suikerziekte. Mijn tante heeft het ook en die voelt zich ook vaak slecht en zegt zelf dat ze hjet idee heeft dat ze dood gaat. Mijn oom heeft echter ook met de arts gesproken en die zei heel duidelijk dat er absoluut geen aanleiding is om dat te denken. Vervelend verhaal is het wel, leven met zo'n angst is vereselijk. Maar probeer het een beetje te nuanceren en weet dat er aan suikerziekte nou eenmaal maar weinig mensen echt komen te overlijden. Sterkte.

Blitzkrieg Bop schreef op 18-07-2004 @ 01:57 :
Tsja, als je moeder zelf dingen zoals over die rode jurk gaat zeggen dan is dat niet echt een positief signaal naar jou toe.

Idd. En als zij dergelijke dingen zegt, dan lijkt het me dat jij ook jouw dingen kunt zeggen. Of praat er over met iemand anders. Bv. met jullie huisarts of je moeders arts of een dergelijk iemand, zij zijn ook op de hoogte van de dingen die bij diabetes horen en kunnen je misschien wel dingen uitleggen en/of geruststellen.

[Nijn*]

Leonoor schreef op 18-07-2004 @ 07:52 :
Idd. En als zij dergelijke dingen zegt, dan lijkt het me dat jij ook jouw dingen kunt zeggen. Of praat er over met iemand anders. Bv. met jullie huisarts of je moeders arts of een dergelijk iemand, zij zijn ook op de hoogte van de dingen die bij diabetes horen en kunnen je misschien wel dingen uitleggen en/of geruststellen.

Idd! Zeg het tegen haar, dat je je enorme zorgen maakt. Of praat er met een familielid over, of de huisarts. Zorg dat je je zorgen met iemand deelt, want hiermee alleen rondlopen is ook niet goed! Heel veel sterkte iig *knuffelt*

[arP-socialist]

Ik hoop voor je dat je gevoel onterecht is, Ik weet namelijk hoe het voelt als het gebeurt (bij mij was het ook nog eens onverwachts) als je wat meer erover wilt praten, schroom dan niet even te PMen

[HelpMePlease]

ik was vandaag zo geschrokken. Was mooi weer dus we gingen wandelen na lang gezeur want me moeder wou niet. Me vader ging ook mee, met ze 3en dus, en we gingen lekker naar een dorpje aan zee wat wandelen en ze was al niet lekker hele tijd zei ze en opeens liep ze achter me en opeens hoor ik zo 'oh!' en ik hoorde mensen roepen 'oh jee!' en toen zag i kdat mama heel hard viel opeens omdat ze niet goed werd, en toen lag ze heel zielig languit op de grond met haar tasje helemaal vies en haar haartjes zo door de war op de vies grond en ze riep zo 'au au..' en ik zo 'Mama! ah mama kom maar!' ik en me vader hielpen haar overend en haar linkerknie was heel erg aan het bloeden dus mijn vader ging meteen pleisters kopen in t winkeltje waar we net uitkwamen, en haar hele linkerarm was geschaafd en meteen blauw en ook haar pols deed zeer en toen moest ze huilen zo zielig toen zei ze 'Nou ik zei toch dat ik niet lekker was, nu gaan we weer eens keer weg met ze 3en en dan ben ik de spelbreker' ik zei 'doe normaal mam das niet waar, voor tzelfde geldt ging ik op me bek, alleen jij werd niet goed, dat geeft helemaal niet, we gaan zo pleister opdoen en dan gezellig ergens wta drinken of ijsje eten' er was 1 jongen die zat te kijken en die lachtte omdat me moeder viel. Ik werd zo boos en zei tegen die gast 'Wat lach je klootzak, of je helpt of je loopt door maar je gaat niet schijnheilig staan lachen zak!' hij zei 'ik doe niks' ik zeg 'nee dat is m nou juist, doorlopen!' toen liep ie weg.

maar het was evengoed later nog heel gzeellig geworden, maar ik was heel erg geschrokken omdat ze daar opeens zo heel kwetsbaar lag met haar tasje enz. ah nee wil er niet aandenken

maar zoiets als wat vandaag gebeurt maakt mij zo bang, dan denk ik constant 'zie je mama gaat dood'.


ligt dat nou gewoon aan mij? of is t terrecht dat ik dat denk? ben ik nogal para? of is mijn angst gewoon terrecht? en ik weet niet zo goed hoe ik t moet zeggen tegen haar..

[proof of life]

sterkte, ik denk aan je...
goed dat je hier je verhaal doet... hoop dat het beetje helpt...

misschien omdat je zo bang bent, heb je dat gevoel zo sterk
maar als je zegt dat je vaker gelijk hebt of dingen voorspeld...

ik raad je echt aan te praten met je moeder... voorzichtig opbouwen en niet direct to the point komen, misschien ontstaat er zo een boeiend en persoonlijk gesprek?

je moet erover praten...

[Chaucus]

*knuffelt*

Wat heb jij goed gereageerd...ook naar die jongen. Petje af.
Mooi dat t toch nog wel wat gezellig is geworden...

maar idd, probeer er voorzichtig over te praten...miss met je moeder, maar waarom niet met je vader?

[proof of life]

ik zou met je moeder praten... daar draait het om... om te vragen wat zei denkt en voelt... of ze bang is enz... zeg dat je van dr houdt en vertel ook hoe je je voelt enzo...

[HelpMePlease]

proof of life schreef op 19-07-2004 @ 00:48 :
sterkte, ik denk aan je...
goed dat je hier je verhaal doet... hoop dat het beetje helpt...

misschien omdat je zo bang bent, heb je dat gevoel zo sterk
maar als je zegt dat je vaker gelijk hebt of dingen voorspeld...

ik raad je echt aan te praten met je moeder... voorzichtig opbouwen en niet direct to the point komen, misschien ontstaat er zo een boeiend en persoonlijk gesprek?

je moet erover praten...

zal proberen te gaan praten met haar, jeetje ik haat dit gewoon, ze ligt hele avond al zielig op de bank overal pijn en moe....jezus....

[proof of life]

vind je het vervelend voor haar of vind je het vervelend dat ze zit te 'zeuren' ?

[HelpMePlease]

Chaucus schreef op 19-07-2004 @ 01:00 :
*knuffelt*

Wat heb jij goed gereageerd...ook naar die jongen. Petje af.
Mooi dat t toch nog wel wat gezellig is geworden...

maar idd, probeer er voorzichtig over te praten...miss met je moeder, maar waarom niet met je vader?

ja het wa sheel gezellig geworden, gelachen, en lekker gewandeld en ijsje gegeten en we waren heel lief voor haar, winkeltjes kijken wat zij wou enzo....en thuis heb ik geholpen heel veel met koken en tafel dekken en afwassen, meer dan normaal.

[HelpMePlease]

proof of life schreef op 19-07-2004 @ 01:11 :
vind je het vervelend voor haar of vind je het vervelend dat ze zit te 'zeuren' ?

ik vind het vervelend voor haar en tegelijkertijd dat ze 'zeurt'.

omdat ik heus wel weet dat ze nooit lekker is en altijd pjn heeft en moe, maar ik kan niks voor haar doen, en zij ook niet. En dat maakt me zo 'machteloos' dus vind ik t vervelend. ze zegt dan ook hele vaak 'ja ik weet wel dat jullie mij niet begrijpen tot ik echt een keer doodga, dan zie je dat t menens is' dan word ik altijd boos en zeg dat ze normaal moet doen, dat ik haar heus wel begrijp maar dat ik niks kan doen, niet in de zin van haar pjin weghalen etc..

dus ja, ik vind t heel vervelend voor haar, maar vind t vaak ook 'zeuren' dan denk ik 'mama ajseblieft, ik weet dat je je rot voelt maar ik kan niks voor je doen, je praat me een schuldgevoel aan door steeds te roepene dat je niet lekekr bent, want straks ben je dood, en ik heb niks kunnen doen....'

[proof of life]

zeg dat tegen dr... niet direct dat ze je een schuldgevoel aanpraat, maar dat jij het ook vervelend vind dat je haar zo ziet lijden, maar dat je niet weet wat je moet doen, terwijl je er voor dr wilt zijn ossow...
misschien dat dat dr wat doet en dat er dan een gesprek ontstaat... ik weet niet...

[Sterretje*]

Dit is waarschijnlijk een hele domme vraag, maar slikt ze de pil? Ik ben namelijk zelf doodziek geweest door het gebruik van de pil....enne nou ja....
Oke, misschien is dit heel dom wat ik zeg...het is niet lullig bedoeld....
Veel sterkte in ieder geval en vertroetel je moeder maar eens goed!
Liefs, Magic_STAR*

[HelpMePlease]

Magic_STAR schreef op 19-07-2004 @ 10:54 :
Dit is waarschijnlijk een hele domme vraag, maar slikt ze de pil? Ik ben namelijk zelf doodziek geweest door het gebruik van de pil....enne nou ja....
Oke, misschien is dit heel dom wat ik zeg...het is niet lullig bedoeld....
Veel sterkte in ieder geval en vertroetel je moeder maar eens goed!
Liefs, Magic_STAR*

ja, ze slikt de pil. Het zou daar best aan kunnen liggen mischien ja. Het is niet stom/dom wat je zegt en ook niet lullig. Dank je wel.

[proof of life]

haaj,

vraagje he:

hoe gaat het nu daar??

denk aan je

[ILUsion]

eerst en vooral: je verhaal raakt me, vanaf de eerste regels voel ik je pijn, echt. Ik wil je echt veel sterkte wensen, en ik hoop dat je moeder nog lang niet doodgaat.
In jouw geval zou ik gewoon aan je oeder duidelijk maken dat je echt heel veel om haar geeft en dat je haar aanvaard zoals ze is. Geef haar vaak een knuffel, kruip dicht bij haar als ze moe is of voor de tv zit, geef haar een dikke knuffel, want voor haar is het ook niet makkelijk. Probeer haar dingen zelf te laten doen als ze daartoe in staat is, want als mensen je altijd helpen voel je je helemaal hulpbehoevend...
Praat er met je vader over, vraag wat hij van de situatie denkt, vraag hoe hij denkt dat je moeder zich voelt, misschien brengt dat wat ideeën.
Veel sterkte en veel knuffels!

[Linda1985]

Begrijp het niet verkeerd wat ik nu ga typen, maar als je zo heftig dat gevoel hebt dat ze zal sterven, geniet dan iedere dag, ieder moment van haar. Twijfel niet over dingen die je wilt vragen, zeggen en doen, maar vraag, zeg of doe het. Je hebt zolang ze leeft daar de kans voor, ook al duurt het nog 50 jaar bij wijze van. Laat weten dat je van dr houdt, dat je er altijd voor je bent en dat ze zich niet druk hoeft te maken. Dat wil ik je echt op je hart drukken, want ik weet dondersgoed hoe ontzettend kloten het is als het niet meer gaat.

Ik merk wel aan je dat je zielsveel van je moeder houdt maar ik merk ook iets anders. Je creëert namelijk een enorme afstand als je telkens tegen je moeder zegt 'doe normaal'. Etc. Je probeert dan te zeggen dat het allemaal niet erg is, en dat je moeder zich niet schuldig moet voelen. Maar als je de hele tijd iemand verbetert en ontkent wat diegene zegt, creëer je dus een enorme afstand. Je kunt beter dichtbij haar staan, veel liefde geven, en als ze zoiets zegt ("ik verpest het") kun je beter zeggen dat je blij bent dat ze er bij is en dat ze het niet kan helpen als ze opeens neervalt of zich toch niet zo goed voelt.

Dan nog iets, is je moeder wel eens uitgebreid medisch onderzocht? Misschien kan dat een deel van je angst wegnemen, wie weet heeft ze wel ME ofzo, dat is in ieder geval niet levensbedreigend (zo ver ik weet) maar natuurlijk wel heel vervelend.

Als je trouwens zo bang blijft dat ze dood gaat en er dagelijks aan denkt, blijf dan vooral gewoon genieten van haar in leven, maar bedenk ook dat je misschien wel met je gedachtenkracht iets kunt veroorzaken wat anders niet zal gebeuren. Als je elke dag denkt "ze gaat dood" misschien gaat ze dan ook dood, terwijl als je gewoon geniet van elkaar, dat daar veel meer positieve energie bij komt kijken, maargoed het is maar net wat je gelooft.

[Tio3a]

nou, als je zo sterk dat gevoel hebt kun je het niet ontkennen. maar wat ik zou doen als ik jou was is veel foto's maken, haar stem opnemen op een bandje ofzo... mocht ze dan doodgaan, wat je natuulijk niet wilt, dan zou dat je kunnen helpen bij de verwerking.
maar ik heb zelf ook het verlies van een ouder meegemaakt, en ik kan je dit vertellen; hoe erg het ook is in het begin, je denkt dat je niet meer verder wilt en kunt en soms heb je dat wel eens, hoe lang het ook duurt; je leven gaat toch door en je kunt wel zonder haar. nu wil je dat natuurlijk niet horen, maar het is wel zo, hoewel het natuurlijk best kloten is.
het komt er een beetje onhandig uit, sorry maar ik bedoel het goed. hoop dat je er wat aan hebt.
sterkte

[arP-socialist]

Tio3a schreef op 24-07-2004 @ 00:58 :
nou, als je zo sterk dat gevoel hebt kun je het niet ontkennen. maar wat ik zou doen als ik jou was is veel foto's maken, haar stem opnemen op een bandje ofzo... mocht ze dan doodgaan, wat je natuulijk niet wilt, dan zou dat je kunnen helpen bij de verwerking.
maar ik heb zelf ook het verlies van een ouder meegemaakt, en ik kan je dit vertellen; hoe erg het ook is in het begin, je denkt dat je niet meer verder wilt en kunt en soms heb je dat wel eens, hoe lang het ook duurt; je leven gaat toch door en je kunt wel zonder haar. nu wil je dat natuurlijk niet horen, maar het is wel zo, hoewel het natuurlijk best kloten is.
het komt er een beetje onhandig uit, sorry maar ik bedoel het goed. hoop dat je er wat aan hebt.
sterkte

en ik kan dat alleen maar beamen

[bloemkool]

jezus wat erg meid!
ik kan je misschien hiermee troosten: mijn moeder was 19 toen haar moeder overleed. ze is daar 3 maanden helemaal van slag door geweest, dat is ook heel logisch, je moeder hoort er op die leeftijd nog gewoon voor je te zijn. maar ze is er, wel met hulpverlening, wel overheen gekomen. ze is er sterker door geworden vertelde ze mij. je moeder lijdt nu, als ze overlijdt dan heeft ze in elk geval geen pijn meer, dan heeft ze eindelijk rust. dat moet je in je hoofd nemen als ze komt te overlijden. maar ik vind het wel heel erg rot voor je, heel veel sterkte ermee

[smilegirl]

ppfff ik weet even weinig te zeggen..
maar ik denk idd dat je dat gevoel hebt....en vaak staat "de dood" bij de mensen in de ogen geschreven je ziet het vaak al...en dat is idd heel erg moeilijk.....het enige wat ik weet te zeggen....probeer van elke dag met haar nog te geniete elke dag is er 1...zeg alles wat je zeggen wil anders krijg je spijt...
liefs en veel sterkte smilegirl

[HelpMePlease]

proof of life schreef op 21-07-2004 @ 18:53 :
haaj,

vraagje he:

hoe gaat het nu daar??

denk aan je

tja hetzelfde......sorry.......

[HelpMePlease]

ILUsion schreef op 21-07-2004 @ 21:08 :
eerst en vooral: je verhaal raakt me, vanaf de eerste regels voel ik je pijn, echt. Ik wil je echt veel sterkte wensen, en ik hoop dat je moeder nog lang niet doodgaat.
In jouw geval zou ik gewoon aan je oeder duidelijk maken dat je echt heel veel om haar geeft en dat je haar aanvaard zoals ze is. Geef haar vaak een knuffel, kruip dicht bij haar als ze moe is of voor de tv zit, geef haar een dikke knuffel, want voor haar is het ook niet makkelijk. Probeer haar dingen zelf te laten doen als ze daartoe in staat is, want als mensen je altijd helpen voel je je helemaal hulpbehoevend...
Praat er met je vader over, vraag wat hij van de situatie denkt, vraag hoe hij denkt dat je moeder zich voelt, misschien brengt dat wat ideeën.
Veel sterkte en veel knuffels!

ja ik maak onwijs duidelijk dat ik om haar geef, wij zijn echt helemaal 1 met elkaar. ik geef haar de hele dag kusjes en knuffel altijd en roep atijd 'love you!'.........en ik laat haar zelf dingen doen en help ook goed.

[HelpMePlease]

Linda1985 schreef op 22-07-2004 @ 15:59 :
Begrijp het niet verkeerd wat ik nu ga typen, maar als je zo heftig dat gevoel hebt dat ze zal sterven, geniet dan iedere dag, ieder moment van haar. Twijfel niet over dingen die je wilt vragen, zeggen en doen, maar vraag, zeg of doe het. Je hebt zolang ze leeft daar de kans voor, ook al duurt het nog 50 jaar bij wijze van. Laat weten dat je van dr houdt, dat je er altijd voor je bent en dat ze zich niet druk hoeft te maken. Dat wil ik je echt op je hart drukken, want ik weet dondersgoed hoe ontzettend kloten het is als het niet meer gaat.

ik geniet iedere dag van haar zoals ik volgens mij al eerder zei. Ik hou ontzettend van haar dus ik kan niet anders doen. ik kan niet veel nuttigs zeggen........ja oh ja, mama zei gister opeens 'Ik voel gewoon leven uit me gaan' toen zei ik 'Jezus hou nou eens een keerop! je weet hoe bang ik ben dat jij doogaat, stop dan eens met die dingen te zeggen ook al voel je dat, je maakt me bang!'

ze schrok en zei niks, ik liep met tranen in me ogen weg en heb heel lang op me kamer gehuild.........als ik dat gevoel heb, en als ik dat 'zie' en zei zegt ook nog eens telkens van dat soort dingen van 'ik ga dood' 'wat moeten jullie zonder mij' 'als ik dood ben piepen jullie wel anders' 'ik wil een mooie rode jurk' 'ik voel het leven uit me gaan' 'ik maak t niet lang meer'...........jezus dat zeg je toch niet! ik hou van dr...........mama please ga niet dood..

[HelpMePlease]

bugge schreef op 22-07-2004 @ 22:28 :
Ik merk wel aan je dat je zielsveel van je moeder houdt maar ik merk ook iets anders. Je creëert namelijk een enorme afstand als je telkens tegen je moeder zegt 'doe normaal'. Etc. Je probeert dan te zeggen dat het allemaal niet erg is, en dat je moeder zich niet schuldig moet voelen. Maar als je de hele tijd iemand verbetert en ontkent wat diegene zegt, creëer je dus een enorme afstand. Je kunt beter dichtbij haar staan, veel liefde geven, en als ze zoiets zegt ("ik verpest het") kun je beter zeggen dat je blij bent dat ze er bij is en dat ze het niet kan helpen als ze opeens neervalt of zich toch niet zo goed voelt.

Dan nog iets, is je moeder wel eens uitgebreid medisch onderzocht? Misschien kan dat een deel van je angst wegnemen, wie weet heeft ze wel ME ofzo, dat is in ieder geval niet levensbedreigend (zo ver ik weet) maar natuurlijk wel heel vervelend.

Als je trouwens zo bang blijft dat ze dood gaat en er dagelijks aan denkt, blijf dan vooral gewoon genieten van haar in leven, maar bedenk ook dat je misschien wel met je gedachtenkracht iets kunt veroorzaken wat anders niet zal gebeuren. Als je elke dag denkt "ze gaat dood" misschien gaat ze dan ook dood, terwijl als je gewoon geniet van elkaar, dat daar veel meer positieve energie bij komt kijken, maargoed het is maar net wat je gelooft.

ze is nog nooit uitgebreid onderzocht, echt onderzocht dan, wel heel veel bloedprikken etc. maar ik heb heel vaak gedacht dat ze ME had inderdaad........ik weet niet zoveel te zeggen behalve dat je gelijk hebt dat ik niet 'doe normaal''enzo moet zeggen, maar het is vaka zo moeilijk hoe ze doet, het doet me pijn en maakt me ontzettend bang.

[HelpMePlease]

Tio3a schreef op 24-07-2004 @ 00:58 :
nou, als je zo sterk dat gevoel hebt kun je het niet ontkennen. maar wat ik zou doen als ik jou was is veel foto's maken, haar stem opnemen op een bandje ofzo... mocht ze dan doodgaan, wat je natuulijk niet wilt, dan zou dat je kunnen helpen bij de verwerking.
maar ik heb zelf ook het verlies van een ouder meegemaakt, en ik kan je dit vertellen; hoe erg het ook is in het begin, je denkt dat je niet meer verder wilt en kunt en soms heb je dat wel eens, hoe lang het ook duurt; je leven gaat toch door en je kunt wel zonder haar. nu wil je dat natuurlijk niet horen, maar het is wel zo, hoewel het natuurlijk best kloten is.
het komt er een beetje onhandig uit, sorry maar ik bedoel het goed. hoop dat je er wat aan hebt.
sterkte

ik ben haar inderdaad heel veel aant filmen en op me bandje aant opnemen ja........ ik vind alle wat je zegt lief, ik weet verder zelf ook niks te zeggen.

[proof of life]

HelpMePlease schreef op 26-07-2004 @ 00:28 :
tja hetzelfde......sorry.......

moet je niet sorry zeggen...
hebben jullie al 'echt' met elkaar gepraat?

[BananaSplit]

Ja, je kunt er het beste veel over praten, omdat dat oplucht.

Misschien kun je ook bellen met de Kindertelefoon (0800-0432)
En om een beetje van je zorgen af te komen kun je misschien door de natuur wandelen of fietsen of als je aan de kust woont kun je over het strand wandelen; dat brengt míj in ieder geval tot rust.

Nog veel sterkte en probeer er niet teveel over na te denken.

HelpMePlease schreef op 26-07-2004 @ 00:33 :
ze is nog nooit uitgebreid onderzocht, echt onderzocht dan, wel heel veel bloedprikken etc. maar ik heb heel vaak gedacht dat ze ME had inderdaad...

ME is eigenlijk nooit dmv onderzoeken vast te stellen, wel door andere dingen uit te sluiten. Misschien kunnen jullie eens met jullie huisarts overleggen en dat ze dan een keer wel uitgebreid onderzocht kan worden en/of dat jullie begeleiding krijgen van een maatschappelijk werker of een psycholoog ofzo.

Skoolboy schreef op 26-07-2004 @ 17:00 :
probeer er niet teveel over na te denken.

?

[Tio3a]

hai hai
hoe is het? ik wou je nog ff heel veel sterkte en succes wensen en ik hoop dat het wat beter gaat.
maar wat ik had bedacht: heb je er misschien wat aan om bijvoorbeeld met tarotkaarten te gaan leggen? die kunnen soms duidelijkheid geven in zulke situaties, tenminste ik denk dat ik er in zo'n positie wel wat aan zou hebben.
het valt iig te proberen, toch?
liefs

[someone]

hoi ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat alles weer goedkomt ,echt!


ik zou serieus haar verder laten onderzoeken op ms/me omdat ze heel veel klachten heeft dat ze moe is enzo.
de symptomen lijken veel op ms en ja dat kunnen de doktoren niet in het bloed vinden.
misschien is het verstandig om het er met de huisarts over te hebben om haar verder te laten onderzoeken,dan weet je het zeker.

ik wens je echt heel veel succes en ik vind het heel knap dat je hier je verhaal kwijt kunt echt!
veel succes meid!

[**JustMiej**]

heey...ik wil je eerst heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd....ik zelf ben mijn vader 3 jaar geleden verloren aan kanker....toen we erachter waren gekomen dat hij die ziekte had ging alles zo snel opeens...en voor ik het wist gaf hij aan dat hij euthanasie wilde...en nog geen dag later was het zover.....ik heb er echt zoooonnn spijt van dat ik in die laatste paar maanden niet leuke fotows of filmpjes met hem heb gemaakt....ik heb alleen nog een paar video opnames van een jaar of meerder jaren daarvoor....ik vertel je dit omdat ik je wil laten zien hoe spijt je daarvan kan hebben.....daarom neem zoveel mogelijk foto's filmpjes of wat dan ook....laat je moeder brieven schrijven die je pas na een paar jaar open kan maken....en ga vooral zoveeel mogelijk met je moeder om....en zorg dat je zoveel mogelijk haar wensen probeert te vervullen...en het klinkt misschien hard maar probeer er alvast een beetje achter te komen wat haar wensen zijn....ze gaf bijvoorbeeld aan dat ze een rode jurk aan wilde hebben als ze in haar kist lag...maar probeer ook te vragen wat ze daarna wilt .... HEEL VEEL STERKTE !!! Groetjesss

[Squidward]

Ik voel met je mee, ik voel de pijn die je voelt

Maak jezelf geen dingen wijs en geniet van je leven momenten samen!
Ieder moment kan een dierbare overlijden, dat heb je niet in de hand. Ik snap dat het je erg bezig kan houden, maar dat is niet goed... Niet zo negatief en deprimerend, ze is er voor je.

[sjoeltie]

lieve schat...Mijn moeder is twee jaar geleden overleden...Zomaar uit het niets...Een herseninfarct...Geen afscheid kunnen nemen...Probeer te genieten van de tijd die jullie nog samen hebben...Laat haar weten dat je van haar houdt en geniet van de wetenshap dat zij van jou houdt...

Sterkte in ieder geval...En ik hoop voor je dat je gevoel onterecht is en je moeder nog heel lang leeft...

[Tulpje6]

Euhm....je kan naar een goede helderziende gaan en vragen of je gevoel terecht is. (beter is ze zelf wat te laten vertellen en niks te vragen bij voorbaat).
Nou wil dat nog niks zeggen want het kan best zijn dat hun voorspelling niet uitkomt, zelfs de beste helderzienden maken volgens mij nog fouten en er zit een hoop kaf tussen het koren. Je hebt dus kans dat je door zo iemand te bezoeken alleen maar banger wordt, erger in de war raakt, maargoed het is een optie.

Verder: op het forum van Viva en dan op het gebied 'gezondheid' (op google intikken viva+forum+gezondheid) is een hele topic over mensen die chronisch duizelig zijn. Bij veel van deze mensen is absoluut niks gevonden wat het duizelig zijn kan verklaren. Maar het is superirritant. Je moeder is wat dat betreft dus niet de enige die er last van heeft, alhoewel ik natuurlijk niet weet in hoeverre haar suikerziekte er iets mee te maken heeft.

[ILUsion]

Volgens mij zal een helderziende niet veel kunnen doen: ik geloof echt dat 95% van de 'helderzienden' gewoon bluft. Net zoals horoscopen geven ze vaak dingen die op honderden manieren geïnterpreteerd kunnen worden, tenzij je natuurlijk bij een echte aankomt...
Hoe gaat het nu met je moeder? Heb je nog veel intense momenten met haar meegemaakt (in de positieve zin, bedoel ik)? Hoe gaat het nu met haar? In ieder geval: veel sterkte, voor jou en voor je moeder natuurlijk!

[Anathemaruled]

Sorry late post, maar ik vond het echt een indrukwekkend verhaal en ik zou graag willen weten hoe het gaat.. Ik heb echt af en toe een traantje moeten laten, omdat ik weet hoe het is om in zo`n positie te leven.. Blijf sowieso altijd positief, tegen je moeder, want door posiviteit zijn mensen met de raarste ziektes er al bovenop gekomen! Moed houden is iets wat een mens nodig heeft, zwakt dit af of geeft de persoon het geestelijk op, dan kan je beginnen met aftellen.. Denk gewoon aan het leven en niet aan de dood..

Echt enorm veel sterkte, en wees goed voor je moeder..!

[Zaartje]

Geniet van elke dag dat je moeder en jij samen zijn! Voor hoelang dat is maakt niet uit, geniet ervan!

En verder, volg de dingen op die voor mij je zijn gegeven. Praat (nog meer) met je moeder!

Ook ik hoop echt dat je gevoel onterecht is...
Heel veel sterkte meid!

Kus!

Sorry heb geen tijd om alles door te lezen. Heb het begin een tijd terug al gelezen en aantal reacties. Mijn vraag is, hoe gaat het met je moeder nu?

Ik hoop echt dat je het verkeerd voelt. Heel veel sterkte

Las in een van je posts dat je dacht aan M.E . Ik heb de ziekte al vanaf groep 6 van de basisschool. Dus als je er meer over wil weten of als je vragen hebt je mag ze gerust stellen zowel op forum als pm. Maar ook als je gewoon je hart wil sorten dan mag je dat doen.

Groeten Sytze

sybje schreef op 01-09-2004 @ 17:09 :
Las in een van je posts dat je dacht aan M.E . Ik heb de ziekte al vanaf groep 6 van de basisschool. Dus als je er meer over wil weten of als je vragen hebt je mag ze gerust stellen zowel op forum als pm. Maar ook als je gewoon je hart wil sorten dan mag je dat doen.
Groeten Sytze

Hey
Zou je misschien kunnen uitleggen wat M.E. inhoud?
Ken wel MS maar ME nooit van gehoord.
Alvast bedankt

He myztic,

M.E is een chronische aandoening. Waardoor je heel moe kan worden/zijn van het een op het andere moment. Dan bedoel ik ook echt binnen 2 minuten. En als je het hebt kan je minder dan anderen, je batterij is eerder leeg en laad minder snel op. Natuurlijk heb je het in verschillende graden.
Als je vragen hebt stel ze maar..

[bruuntje]

ik vind het erg heel erg voor je!
ik denk aan jou en je moeder maar ik denk dat ik niet meer kan doen dan aan je dneken , ik heb hier geen ervaring mee, het spijt me...
wel zou je misschien deze topic kunnen uitprinten en aan je moeder laten lezen, dan ziet ze hoe veel het je doet.
ik bedoel hier niet mee te zeggen dat ze niet doorheeft hoe erg je het vind maar zo ziet ze je gevoelens!

naja sorry dat ik niet met zulke goede hulpmiddelen kom

ik wens jou veel sterkte

kusjes