Oud 07-05-2010, 02:40
Severus
Avatar van Severus
Severus is offline
Stel je eens voor... na vele jaren van eenzaamheid vrijgezel-zijn, mislukte relaties en vallen en opstaan, heb je de liefde van je leven gevonden en blijkt die liefde ook nog geheel wederzijds te zijn. Jullie gaan een innige relatie aan en al snel zijn jullie zodanig met elkaar verstrengeld dat jullie het leven zonder de ander niet meer kunnen/willen voorstellen. Maar dan slaat plotseling het noodlot toe en dreig je elkaar te verliezen. Dit kan dan bijvoorbeeld door een heel moeilijke situatie uit het gewone leven komen (waardoor jullie buiten elkaars schuld om van elkaar vervreemden of iets dergelijks), maar ook bijvoorbeeld door iets wat de doorsnee Nederlander over het algemeen niet zo snel zou meemaken in Nederland (in tegenstelling tot sommige plaatsen op de aardbol). Bij dat laatste denk ik dan bijvoorbeeld aan een intens levensbedreigende situatie, zoals gegijzeld en onder schot gehouden worden door een (reli-)gek, of een oorlog of natuurramp (e.g. tsunami).

Natuurlijk wil je dan bij dergelijke situaties je geliefde niet kwijtraken en zul je geneigd zijn om te vechten om die liefde te behouden. Hoe ver zou je daar dan in willen gaan? Welke opofferingen ben je bereid te brengen bij moeilijke situaties uit het gewone leven? Zou je zelfs dingen doen waar normaliter geen haar op je hoofd aan denkt? En vooral voor de extremere, levensbedreigende situaties: zou jij je eigen leven opofferen als je daarmee het leven van je geliefde veilig stelt? Of nog gewaagder zelfs: zou je je leven ook opofferen in een uitzichtloze situatie waarin je geliefde niet meer te redden is? Denk daarbij aan een situatie waarin je geliefde klem zit en met geen mogelijkheid los te krijgen is (bijvoorbeeld in een op instorten staand gebouw of zinkend schip): zou je (ondanks de aanwezigheid van een uitweg voor jezelf) er toch voor kiezen om bij je geliefde te blijven en dus samen te sterven (= altruïstische liefde), of zou je uiteindelijk voor jezelf kiezen en je geliefde achterlaten zodat deze dan helemaal alleen sterft (= egoïstische liefde)?

Kort samengevat zou je kunnen zeggen dat dit topic over je mate van toewijding en opoffering in de liefde gaat. Zou je eigenlijk wel van ware, 100% oprechte liefde kunnen spreken als je - als het puntje bij paaltje komt - uiteindelijk voor jezelf kiest en je geliefde daarbij in de steek laat? Of is dat te naïef/rooskleurig/eenzijdig gedacht in een wereld waarin de mens in toenemende mate individualistischer en egoïstischer wordt, waarbij zelfs betwijfeld kan worden of het ware altruïsme überhaupt wel bestaat? Men kan namelijk bijvoorbeeld argumenteren dat de mens van nature egoïstisch is, onder andere vanwege de fysieke overlevingsdrang die ons inherent is - toch zijn er soms uitzonderingen op de regel, mensen die bóven het fysieke aspect kunnen staan (onder andere omdat ze meer waarde hechten aan het geestelijke aspect van hun bestaan) en hun leven opofferen. Denk jij dat je de kracht zou hebben om dat ook te kunnen, om dat oerinstinct van overleving de knop in te drukken (i.e. de geest prevaleert over het lichaam, en niet andersom) ten bate van je geliefde? Zo nee, op welke manier rechtvaardig je dat dan voor jezelf (en doe je dat dan om maar vooral geen last te hoeven hebben van schuldgevoelens)?

Dat was het, excuses voor de lange openingspost (was aanvankelijk niet de bedoeling geweest). Natuurlijk hoort de TS te beginnen; ik zal dit later op de dag doen, want ik 1) moet er eerlijk gezegd zelf nog wat over nadenken en 2) word nu te moe. Sowieso is deze openingspost al lang genoeg zonder mijn eigen antwoord op de zojuist gestelde vragen, dus lijkt het me hoe dan ook beter om mijn eigen reactie in een afzonderlijke post te plaatsen.

Ondertussen ben ik wel benieuwd naar de reacties die hier (hopelijk) op gaan komen. Het enige vergelijkbare topic dat ik over dit onderwerp kon vinden, stamde alweer uit 2006 (klik), dus ik vraag me wel af of de meningen in ook dit topic vergelijkbaar zullen zijn (en of sommige mensen hun standpunt door de jaren heen wel/niet hebben gewijzigd). Ik zou zeggen, barst maar los.
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 07-05-2010, 08:46
kv-user
kv-user is offline
Ik wilde, na het lezen van de post, een heel lang bericht schrijven, maar dat lukte me niet, dus kort gezegd: Ik zou, hoe dan ook, op elke manier dan ook mijn leven willen geven voor mijn vriendin, zelfs als we beide zouden sterven.
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 10:07
tuttebel
Avatar van tuttebel
tuttebel is offline
dat kan ik niet zeggen, omdat ik nog nooit in zo'n situatie ben geweest. maar ik denk dat de mens wel zo in elkaar zit dat die altijd voor zichzelf zal kiezen in zo'n situatie. overlevingsdrang is belangrijker dan paringsdrang, zeg maar.
__________________
[QUOTE=zeehond23;29007512]tuttebel staat onder mijn bescherming[/QUOTE]
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 10:46
Cherry Springs
Avatar van Cherry Springs
Cherry Springs is offline
Ik kan echt niet zeggen of weten of ik mijn leven zou geven voor mijn vriendje maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik hem achter zou laten als hij in gevaar of pijn verkeerde.
__________________
It's easy, like getting your attention, we go "Sex! Sex! Sex! Sex! Sex!"
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 10:57
Akhlys
Avatar van Akhlys
Akhlys is offline
Ik zou mijn leven niet geven voor mijn geliefde.. Wat heeft zij daaraan? Ik denk dat het gevoel dat je de rest van je leven je ware liefde moet missen erger is dan dood zijn. Vanuit die hoek bekeken zeg ik dus: Geef mij dat gevoel maar en laat haar in vrede rusten.
__________________
"Half bezopen is een gebrek aan doorzettingsvermogen" / "Een eendagsvlieg die zijn dag niet heeft, is nooit grappig"
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 12:39
Qimm
Avatar van Qimm
Qimm is offline
Citaat:
dat kan ik niet zeggen, omdat ik nog nooit in zo'n situatie ben geweest. maar ik denk dat de mens wel zo in elkaar zit dat die altijd voor zichzelf zal kiezen in zo'n situatie. overlevingsdrang is belangrijker dan paringsdrang, zeg maar.
dat wou ik ook ongeveer zeggen
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 12:51
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Hmm, ik geloof dat hier ooit een film over is gemaakt.
Weet zo even niet meer hoe die heet, maar daar werden familiebanden en liefdesbanden op de proef gesteld, het was geloof ik zo dat ze beiden vast zaten en de 1 had dan een knop, en die werd gemarteld, en met die knop kon die zichzelf dan soort van vrij maken zodat de ander zou sterven..
Zoiets.
Vind het een erg heftige film..

Uhm, ik weet het echt niet.
Ik hou ontzettend veel van mijn vriend, en stel zoals je wel eens in van die films ziet dat er een auto op hem af zou rijden, zou ik alles doen om hem te redden, mezelf er desnoods voor gooien om hem aan de kant te duwen, kogel idem dito.
Dit geld voor mijn moeder net zo goed..
Maar ik denk dat dat meer komt omdat de kans dat je er dan beiden minder gewond van af komt redelijk groot is..
Situatie zoals jij beschrijft kan ik echt geen uitspraak over doen..
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 14:18
Dvine
Avatar van Dvine
Dvine is offline
Je weet zoiets eigenlijk pas op het moment zelf, maar stel dat mijn vriend vast zou zitten in een instortend gebouw dan zou ik alsnog bij hem blijven en proberen los te krijgen of iets dergelijks. Ik zou waarschijnlijk alles doen om hem te redden, ook als we daarmee allebei dood zouden gaan. Dan heb ik het tenminste nog geprobeerd.
__________________
What good is religion when it's eachother we despise
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 15:47
Severus
Avatar van Severus
Severus is offline
Citaat:
maar ik denk dat de mens wel zo in elkaar zit dat die altijd voor zichzelf zal kiezen in zo'n situatie. overlevingsdrang is belangrijker dan paringsdrang, zeg maar.
Bij de eigen kinderen zouden normale mensen, zonder er over te hoeven nadenken, automatisch hun eigen leven opofferen. Maar bij hun partner zijn ze daar dan vreemd genoeg minder snel toe bereid. Waarom is dat? Zijn mensen soms alleen in staat tot onvoorwaardelijke liefde bij hun eigen kinderen en niet bij hun partner? Of is de liefde voor de partner altijd een 'mindere' liefde in tegenstelling tot die voor de kinderen, en daarom minder belangrijk en dus gemakkelijker opgeefbaar? Is het dan niet mogelijk om op eenzelfde niveau van je partner te houden als van je kinderen, waardoor je dus net zo snel jezelf voor je partner zou opofferen als voor je kinderen?

Ergens vind ik het trouwens ook een beetje jammer dat mensen zich soms zo snel neerleggen bij "Overlevingsdrang zit nu eenmaal in de mens, dus een bepaald soort egoïsme is gerechtvaardigd." Het hoe en waarom daarvan is zeker begrijpelijk, maar mijns inziens zou men op z'n minst de moeite mogen doen om te proberen om het fysieke aspect (dat uiteindelijk alleen maar beperkend is, bekrompen maakt en ware verlichting tegenhoudt) te ontstijgen. Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het - maar ik vind dat het ontstijgen van dat zelfzuchtige vleselijke aspect wel nodig is als de mensheid ooit wil evolueren tot een verlichte soort die wijsheid en liefde hoog in het vaandel heeft staan. Maar goed, dat is meer een filosofisch iets waar ik maar beter niet meer al te ver op in zal gaan, want dat hoort eigenlijk meer thuis op het subforum Wetenschap & Levensbeschouwing en ik wil bovendien ook niet dat het eigenlijke onderwerp van dit topic op de achtergrond raakt.

Wat mij betreft, ik zou zeker mijn leven willen opofferen voor mijn wederhelft, want uit liefde voor hem vind ik dan immers zijn welzijn belangrijker dan dat van mij. De wil daartoe zal altijd bestaan aan mijn kant, maar ik zal eerlijk toegeven dat ik waarschijnlijk niet in iedere mogelijke situatie in staat zou zijn om mijzelf op te offeren - simpelweg uit angst en paniek voor pijn (dat is dus het fysieke aspect, dat ik nog niet helemaal de baas ben). Zo zou ik zonder twijfel kogels opvangen voor mijn geliefde, en misschien zelfs ook een moord begaan (maar dan eerder in een oorlogssituatie uit zelfverdediging, inplaats van dat ik dat zou doen bij een onschuldig persoon in de situatie van de huidige samenleving). Maar samen verdrinken of in een op instorten staand gebouw zitten, daar zou ik dan wel heel veel moeite mee hebben (allebei lijkt het me een verschrikkelijke en pijnlijke dood om te sterven). De kans zou wel bestaan dat ik hem dan uit paniek alleen laat (dat vind ik dan heel erg en zwak van mezelf, want zo iemand wil ik niet zijn), om dan achteraf een leven lang geplaagd te worden door schuldgevoelens - mogelijk zou die wrede realiteit mij dan op een gegeven moment parten spelen en maak ik mezelf dan alsnog van kant.

Het zijn echt moeilijke situaties waarvan ik hopen mag dat ze zich nooit zullen aandienen - ik denk dat Dvine gelijk had toen ze zei dat je zoiets pas écht weet op het moment zelf. Ik mag hopen dat ikzelf dan op het bewuste moment doorzettingsvermogen bezit en in staat ben om mijn fysieke bestaan te ontstijgen ten gunste van hem, want dat is naar mijn mening moreel gezien dan ook het juiste om te doen. Jezelf belangrijker vinden dan iemand in de hoogste nood (en nalaten die persoon te beschermen en deze vervolgens in de steek laten) lijkt me namelijk wel immoreel - al helemaal als het je geliefde betreft - en ik vind dat je na een dergelijke daad jezelf ook niet meer een moreel persoon mag noemen (want toen het puntje bij paaltje kwam, liet je het afweten en koos je voor jezelf).

Wat betreft minder extremere situaties die men eerder in het gewone leven kan tegenkomen: als hij ziek was, zou ik bijvoorbeeld zonder twijfel een orgaan dat ik kan missen aan hem doneren (zoals een nier), dat zou ik echt direct laten doen als blijkt dat ik daarvoor een match ben. Bij andere zaken zou ik ook heel ver willen gaan, maar dan niet zo dat ik meteen al mijn normen en waarden uit het raam gooi. Als mijn geliefde zich bijvoorbeeld met criminele activiteiten blijkt bezig te houden, zou ik daar niet aan meedoen - daar doe je hem op de lange termijn immers ook geen plezier mee, dus ik zou hem dan misschien eerder ompraten om van dat criminele pad af te stappen (en zo nodig hem aangeven bij de politie om hem tot bekering te laten komen). En als bijvoorbeeld zou blijken dat ik geen goede invloed op hem heb en dus niet de juiste persoon voor hem zou zijn, zou ik hem laten gaan zodat hij gelukkiger kan zijn met iemand anders (hoe pijnlijk dat ook voor mij mag zijn), want ik zou niet zo egoïstisch willen zijn dat hij ten onder gaat ten faveure van mijn geluk. Zo kan ik nog wel een hele lijst van mogelijke situaties opnoemen, maar uiteindelijk hangt de mate van opoffering af van het moment in de situatie zelf, denk ik. Feit blijft voor mij in ieder geval dat ik de belangen van mijn geliefde in de regel belangrijker vind dan die van mij en daar dan ook zoveel mogelijk naar zal handelen (niet dat ik dan als een deurmat ben ofzo, hoor). Misschien ben ik daar wel ouderwets, naïef of onrealistisch in, maar ik kan me niet anders voorstellen en ik denk ook niet dat ik het anders zou willen. Het lijkt me een waardig streven, in ieder geval waardiger dan continu aan jezelf te denken en daarvanuit ook te handelen.

Maar ja, dat is mijn mening.
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump

Laatst gewijzigd op 07-05-2010 om 15:54.
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 16:13
Myuki
Avatar van Myuki
Myuki is offline
Ik heb er over nagedacht... en bedacht me dat ik mijn leven wel wil geven, maar dat ik dan wel hoop dat hij er alsnog (zonder mij) iets mooi van maakt.

Dit zei ik in 2006 (en ik ben nu nog met dezelfde)
Citaat:
"Kill me before you die, because I love you" (I am Kloot - Because)

Ik vind het wel een romantische gedachten, en het past wel bij mijn liefdesleven op dit moment. Maar ik ben me er van bewust dat er meer is dan mijn geliefde, en misschien zou ik voor mezelf moeten kiezen. Mijn beide oma's hebben vroeg hun man verloren en daarna nog een mooi leven gehad.

Maar ik weet het gewoon niet.

Mijn eigen leven is mij ook heel veel waard en ik weet echt niet of zijn leven mij meer waard is. Als ik mijn leven voor hem zou geven zou hij wel verdomd gelukkig moeten worden om het goed te maken!
Iets soortgelijks dus. Maar liever leef ik nog heel lang met hem samen
__________________
To eu zèn
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 16:42
Volk
Avatar van Volk
Volk is offline
Hangt van de situatie af. Ik zou alleen mijn leven geven als 100% zeker is dat hij daardoor blijft leven. Dus niet dat hij een kwartier na mijn dood wordt vermoord ofzo. En onder een instortend iets zou ik bij hem blijven tenzij hij me vraagt mijn eigen leven te redden. Ik wil niet dat hij sterft met het idee dat mijn dood zijn schuld is.
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 16:56
Sade
Avatar van Sade
Sade is offline
Het hele Romeo en Julia element (überhaupt all the way voor iemand gaan) in een relatie kan ik me op dit moment niet zo goed voorstellen maar ik kan me wel voorstellen dat ik, wanneer iemand die dicht bij me staat in gevaar zou zijn, zonder er bij na te denken mijn leven zou riskeren. Moet er wel bij zeggen dat ik niet weet of dat dan met iets van toewijding en liefde of domme impulsiviteit te maken heeft.
__________________
I think I have a problem, I think I blink too much
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 18:00
Scoot
Avatar van Scoot
Scoot is offline
Citaat:
Ik zou mijn leven niet geven voor mijn geliefde.. Wat heeft zij daaraan? Ik denk dat het gevoel dat je de rest van je leven je ware liefde moet missen erger is dan dood zijn. Vanuit die hoek bekeken zeg ik dus: Geef mij dat gevoel maar en laat haar in vrede rusten.
Als je haar in leven laat, kan ze altijd nog beslissen er zelf een einde aan te maken als ze het echt zo ondraaglijk vindt. Ik zou haar dus eerder die keuze geven dan de keuze voor haar maken.
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 18:10
Verwijderd
Ik ben enorm beschermend als het op mijn vriendin aankomt, fysiek gezien dan. Zo gebruik ik mezelf als levend schild/stormram in "normale" situaties. Als het er daadwerkelijk op aankomt zou ik niet zozeer bewust mijn eigen leven geven maar mijn beschermgedrag zal er waarschijnlijk voor zorgen dat ik eerder dan zij doodgaat in hiervoor genoemde situaties.
Met citaat reageren
Oud 07-05-2010, 19:30
Verwijderd
Ik weet het niet. Ben nog nooit in zo'n situatie geweest.
Met citaat reageren
Oud 08-05-2010, 10:28
Verwijderd
In de situaties die hier boven worden geschetst zeg ik volmondig ja. Ik zou mijn vriend/verloofde niet achter laten terwijl ik weet dat hij daar zou sterven. En dat geldt ook voor m'n ouders, broer en zusje.
Met citaat reageren
Oud 08-05-2010, 10:45
WolterB
Avatar van WolterB
WolterB is offline
Citaat:
dat kan ik niet zeggen, omdat ik nog nooit in zo'n situatie ben geweest. maar ik denk dat de mens wel zo in elkaar zit dat die altijd voor zichzelf zal kiezen in zo'n situatie. overlevingsdrang is belangrijker dan paringsdrang, zeg maar.
Dit komt het dichts in de buurt van wat ik denk ja
__________________
Als je geen doel hebt, kan je ook de weg niet kwijt zijn.
A wise man once told me: There are many endings, but the right one is the one you choose.
Met citaat reageren
Oud 08-05-2010, 11:16
sicilion
Avatar van sicilion
sicilion is offline
Ik vind dat er nogal wat vreemde aannames worden gedaan en relaties worden gelegd in jouw verhaal! Zoals 'wederhelft': hoe definieer je dat en wat nou als die niet bestaat? Ik geloof daar namelijk niet in! Daarnaast zit je waarde hechten aan materiele dingen ontzettend denegrerend te behandelen en moeten wij daaruit 'onstijgen naar een hoger liggend iets', "boven het fysieke aspect staan". Waarom is waarde hechten aan materie meteen egoistische liefde? en waarom gaat dit niet samen met altruistische liefde? Het een sluit het ander niet uit! En als zich een uitzichtloze situatie voordoet waarin een van jullie het niet gaat redden, waarom is het dan egoistisch om te kiezen voor je eigen leven (jouw negatieve interpretatie van egoistisch doortrekkend). En hoezo zijn we egoistischer aan het worden? Individualistischer: agree, maar egoistischer? Sorry, maar vind je verhaal nogal neerbuigend en eenzijdig!

Ik zou mijn leven niet geven in een uitzichtloze situatie (denk ik). Daar heeft namelijk niemand aan en ik stel het mij zo voor dat als die situatie zich voor deed mijn 'wederhelft' mij zou smeken om mijzelf er niet in te gooien. Voor je wederhelft wil je toch niets anders dan leven ook al kan je er zelf geen deel van zijn? Uiteraard wil ik niet beweren dat er dan geen wens is om ook dood te gaan, maar dit echt doen?

En verder wat Dott zegt: als de kans er is dat je er allebei beter uitkomt dan denk ik dat ik redelijk ver zou gaan.
__________________
"Please! This is supposed to be a happy occasion. Let's not bicker and argue over who killed who."

Laatst gewijzigd op 09-05-2010 om 15:36.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 08-05-2010, 12:43
Verwijderd
Ik vind het ook raar om een link te leggen tussen je kinderen en je partner. Dat je voor je kinderen eerder je leven geeft is niet eens een daad van liefde maar puur instinct, lijkt mij. Verder is altruisme natuurlijk een beetje vreemde term in deze context, als het alleen om de liefde voor je wederhelft gaat. Daarnaast is zelfs hoe jij het beschrijft liefde nog egoistisch, want je doet het uiteindelijk alsnog voor jezelf, omdat jij vindt dat je je zo zou moeten gedragen, omdat jij je daar beter bij voelt dan als je het niet zou doen. Niets wat je doet of voelt is niet egoistisch.
Met citaat reageren
Oud 08-05-2010, 21:03
JustADreamer
JustADreamer is offline
Als we het echt gaan hebben over het ontstijgen van materiële dingen, dan hoort daar ook het loslaten van je partner als zijnde jouw bezit bij... Ik snap sowieso jouw beeld van de liefde niet helemaal, waarom zou iemand anders méér waard zijn dan jijzelf? Waaraan meet je dat af?

De belangrijkste persoon in MIJN leven, het zegt het al, ben ikzelf. Zonder mij zou mijn leven namelijk niet bestaan, en zou ik dus in het geheel niets voor anderen kunnen betekenen. Daarom ben ik heel erg zuinig op mijzelf, in de zin van dat ik probeer goed voor mezelf te zorgen, zodat ik zo dienstbaar mogelijk kan zijn naar anderen. Hier vind ik niets egoïstisch aan, eerlijk gezegd. Het is niet alsof ik daarmee gelijk niet meer om anderen geef en ze maar laat wegrotten, verre van zelfs.

Mijn dienstbaarheid naar anderen gaat ver en niet alleen voor dierbaren, want hoe altruïstisch is het te noemen als je alleen maar klaar staat voor de mensen die dichtbij je staan? Nu heb ik het nog niet over risicovolle dingen, maar meer dingen als opstaan voor ouderen, een bal uit de sloot halen voor kinderen, iemand achterna rennen met zijn portemonnee die hij net is verloren, dat soort kleine dingen. Daarnaast ben ik niet het type wat gaat staan wachten totdat iemand anders handelt wanneer er schapen, kinderen of bejaarden in de sloot belanden, nee dan spring ik er gelijk in. Wanneer er een meerderheid bezig is om iemand in elkaar te slaan/aan te randen heb ik denk ik wel het verstand in me om mezelf er niet in te storten, maar meer vanaf de zijlijn een rol te spelen om het te laten stoppen (politie bellen, meer mensen verzamelen etc.) en daarna hulp te verlenen aan het slachtoffer.

Voor dierbaren ga ik echter wel een stapje verder, als ik voor mijn vader een nier zou moeten afstaan zou ik daar geen seconde over hoeven nadenken en het doen. Als ik mijn vriend uit een brandend gebouw kan redden dan zal ik dat zeker doen. Maar op het moment dat de situatie zo uitzichtloos is dat de ander niet meer te redden valt dan zal ik diegene in liefde loslaten en nog wat van de rest van mijn leven proberen te maken. Ik vind er namelijk niets altruïstisch aan om mijn leven verloren te laten gaan, als ik niets meer kan doen voor mijn vriend/vader/zusje/andere dierbare in een situatie dan is het enige wat ik juist vind om te doen doorleven en in mijn verdere leven dienstbaar te zijn naar anderen, ondanks de pijn die het zal doen om iemand te moeten achterlaten.
__________________
I'm just a dreamer, dreaming of better days...

Laatst gewijzigd op 08-05-2010 om 22:19.
Met citaat reageren
Oud 08-05-2010, 21:13
Verwijderd
Citaat:
Ik vind het ook raar om een link te leggen tussen je kinderen en je partner. Dat je voor je kinderen eerder je leven geeft is niet eens een daad van liefde maar puur instinct, lijkt mij. Verder is altruisme natuurlijk een beetje vreemde term in deze context, als het alleen om de liefde voor je wederhelft gaat. Daarnaast is zelfs hoe jij het beschrijft liefde nog egoistisch, want je doet het uiteindelijk alsnog voor jezelf, omdat jij vindt dat je je zo zou moeten gedragen, omdat jij je daar beter bij voelt dan als je het niet zou doen. Niets wat je doet of voelt is niet egoistisch.
"I would lay down my life for two brothers or eight cousins" - J.B.S. Haldane
Met citaat reageren
Oud 09-05-2010, 11:21
Cherry Springs
Avatar van Cherry Springs
Cherry Springs is offline
Citaat:
... - maar ik vind dat het ontstijgen van dat zelfzuchtige vleselijke aspect wel nodig is als de mensheid ooit wil evolueren tot een verlichte soort die wijsheid en liefde hoog in het vaandel heeft staan.
Het gekke is wel dat om te evolueren naar een verlichte soort (iets dat ik absoluut niet zie gebeuren persoonlijk, maar dat terzijde) het nodig is dat 'verlichte' genen doorgegeven worden. Als iemand die verlicht is, en dus de juiste karaktereigenschappen bezit om zo'n offer te maken, zijn eigen leven opoffert voor zijn geliefde dan verwijdert die zichzelf uit de genenpoel en kunnen zijn genen niet worden doorgegeven. Dat maakt het vrij lastig om die opoffering over te dragen. Goed, de mensen die dicht bij de betrokkenen staan zullen diep onder de indruk zijn maar niet meer bereid zijn om hun eigen leven te geven. De verhalen van iemand die zijn leven voor een ander geeft kennen we toch allemaal al, en alsnog zijn er meer mensen (denk ik) die zichzelf niet zouden opofferen. De eigenschappen die de opofferaar bezat kunnen niet meer worden doorgegeven aan een kind dat dan ook misschien bereid zou zijn zich op te offeren. Zo is er een paradox wat evolutie betreft: iemand die zich opoffert, kan geen nakomelingen meer voortbrengen. Iemand met dezelfde eigenschappen maar die zich niet opoffert toont dan weer geen enkele blijk van zulke onzelfzuchtigheid en draagt dus niet echt bij aan die verlichting.

Citaat:
... Jezelf belangrijker vinden dan iemand in de hoogste nood (en nalaten die persoon te beschermen en deze vervolgens in de steek laten) lijkt me namelijk wel immoreel - al helemaal als het je geliefde betreft - en ik vind dat je na een dergelijke daad jezelf ook niet meer een moreel persoon mag noemen (want toen het puntje bij paaltje kwam, liet je het afweten en koos je voor jezelf).
Ik snap niet echt waarom je het immoreel vind om je eigen leven liever te redden dan dat van een ander. Helemaal als het specifiek om iemand gaat in gevaar, niet per se een dierbare, ik zou in een brandend gebouw niet mijn leven op het spel zetten om een vreemde te redden. Ik zou het proberen, hoop ik, maar als ik het zeker niet zo overleven en die ander wel zou ik denk ik voor mezelf kiezen. Ik snap wel dat je het ontzettend nobel en heldhaftig vind om een ander te redden maar ik vind niet dat zulke opoffering de norm zou moeten zijn. Als de mens vanaf het begin van hun bestaan alsmaar de zwakkeren die in gevaar kwamen liet redden door de sterkeren die daardoor misschien om het leven zouden komen, dan zou het menselijke ras nu wel een stuk minder sterk zijn. Je hebt wel gelijk dat mensne niet alleen moeten handelen uit hun zogezegd instinct en in gevaar alleen maar vechten of vluchten, anderen helpen is inderdaad een nobel principe maar ik zou de overlevingsdrang niet zo onderschatten. Je eigen leven redden is mijns inziens ook niet immoreel.

Citaat:
Als mijn geliefde zich bijvoorbeeld met criminele activiteiten blijkt bezig te houden, zou ik daar niet aan meedoen - daar doe je hem op de lange termijn immers ook geen plezier mee, dus ik zou hem dan misschien eerder ompraten om van dat criminele pad af te stappen (en zo nodig hem aangeven bij de politie om hem tot bekering te laten komen).
Ik vind het wel gek dat je het immoreel en egoistisch vindt om je leven niet voor je geliefde te geven omdat je dan jouw belang voor dat van je geliefde stelt, maar je wel bereid bent je geliefde aan te geven, terwijl hij daar misschien helemaal geen baat bij heeft. Zelf je best doen hem op het rechte pad te krijgen vind ik één ding, maar om hem dan aan te geven dat lijkt me een misplaatst vertrouwen in de overheid. Hem aangeven waardoor hij opgepakt wordt is absoluut geen garantie dat hij tot bekering komt. Stel dat hij in de gevangenis komt, daar wordt hij niet van zijn criminele denkwijze afgeholpen, die wordt in zo'n gezelschap alleen maar versterkt. Bovendien zou hij zich dan verraden voelen door iemand die hem lief is en als hij daardoor verbitterd raakt en zich minder aan jou hecht gaat hij misschien alleen nog maar meer crimineel doen. Hem aangeven terwijl hij de liefde van je leven is vind ik dan weer egoistisch omdat hij er waarschijnlijk niets mee opschiet en alleen jouw geweten gesust wordt doordat je zogezegd het juiste hebt gedaan. Als je het niet met die criminaliteit eens bent en hij niet naar je luistert als je zegt dat hij moet stopppen, moet je maar accepteren dat hij niet de juiste voor je is en hem aangeven omdat het een crimineel is en hij niet in de maatschappij moet rondlopen, niet om hem tot bekering te laten komen, en er nog altijd van overtuigd zijn dat hij de liefde van je leven is.

Citaat:
... Feit blijft voor mij in ieder geval dat ik de belangen van mijn geliefde in de regel belangrijker vind dan die van mij en daar dan ook zoveel mogelijk naar zal handelen (niet dat ik dan als een deurmat ben ofzo, hoor). ... Het lijkt me een waardig streven, in ieder geval waardiger dan continu aan jezelf te denken en daarvanuit ook te handelen.
Maar er zit een wezenlijk verschil tussen continu aan jezelf denken en je leven opofferen. Je leven is het meest waardevolle dat je bezit, zonder je leven ben je nooit in staat anderen te helpen op een minder dramatische wijze. Wat nou als je een vreemde redt door je leven te geven, en jij in je leven meer vreugde brengt aan anderen dan die vreemde?

Je leven voor een ander geven heeft voor iedereen een heel andere waarde en ik vind niet dat je dat als norm voor iedereen neer kan zetten. Als je zegt dat het immoreel is om niet je leven voor je geliefde te geven bestempel je iedereen die dat niet zou doen als een slecht persoon terwijl dat voor iedereen heel anders ligt en er veel meer dingen bijdragen aan zo'n beslissing, en je absoluut niet kan stellen dat als iemand zijn leven niet geeft, immoreel is. Dat vind ik erg zwart-wit.
__________________
It's easy, like getting your attention, we go "Sex! Sex! Sex! Sex! Sex!"
Met citaat reageren
Oud 10-05-2010, 21:56
Pyro Power
Pyro Power is offline
Ten eerste: Prachtige openingspost.

OT: Ik zou het echt niet weten, heb momenteel geen wederhelft. Maar ik heb alwel een keertje een meisje gehad waar ik echt wel mijn leven voor zou willen geven, als ze daardoor zeker weten kon doorleven.

Jammer genoeg dacht ze er zelf niet zo over en ging ze er vandoor met een ander btw.
Met citaat reageren
Oud 13-05-2010, 15:21
Bright Blue
Bright Blue is offline
Ik vind dit een heel goed topic! Hele mooie openingspost.

Ik zou niet met een goed gevoel kunnen leven wanneer de liefde van mijn leven dood is. Nee, dan is mijn leven niets meer waard. Ik zou mijn leven geven voor die van hem, of anders samen sterven.
Met citaat reageren
Oud 13-05-2010, 23:19
Verwijderd
Jeetje wat vind ik dit een moeilijke.

Zowiezo zou ik het leven voor mijn dochter willen geven, Wat er ook gebeurd, als ik haar zou kunnen redden daarmee dan zou ik dat doen, Waarom? Gewoonweg omdat zij nog een heel leven voor zich heeft, en ik dat haar gewoon zou gunnen, Moederliefde denk ik dan maar.

Voor mijn partner vind ik een ander verhaal, Ik zou het gewoon echt niet weten.
Ene kant wel, hij verdient ook een goed leven.
Aan de andere kant, ik verdien het leven ook wel.

Als er een situatie zou komen dat ik weinig de overlevingskans zou hebben om het niet te overleven "Als bijvoorbeeld mijn man vast zit in een gebouw, en die staat op instorten"
Dan zou ik er niet in gaan, Omdat ik een dochtertje heb en die niet alleen zou willen laten op deze wereld.

Dus klinkt een beetje ego, maar ook weer niet

Ik ben er nog niet echt uit dus
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Liefde & Relatie Eerste stap
Verwijderd
25 30-03-2003 22:22
Liefde & Relatie Hoe raak je nou als jongen, het beste in contact met een meisje
Pioneer3006
39 22-11-2002 18:34
Liefde & Relatie Help, wat moet k doen :S
Freaked Reality
49 11-04-2002 19:07
Liefde & Relatie Ik ben er ziek van!
PFP
47 11-04-2002 18:38
Liefde & Relatie contact leggen met een leuke meid
Dotcom
13 05-03-2002 17:14
Liefde & Relatie What should I do
mysteryyy
22 15-02-2002 17:10


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:43.