Advertentie | |
|
10-08-2009, 09:28 | |
Ik ben tante geworden . En daarna ook gevraagd om peettante te zijn. Gister mijn 2 uur oude petekindje mogen vasthouden en oh, ze is zo mooi en lief . Ze had al wat haartjes en ze kon al een pruillip trekken als ze niet lekker lag in iemands armen. Dit is de eerste baby in mijn leven, en ik wist niet dat je meteen zoveel liefde kon voelen voor zo'n klein wezentje. Ik wil het liefste nu meteen naar haar toe en haar lekker in mijn armen houden. Nog een paar daagjes geduld..
|
10-08-2009, 13:48 | |
we wonen nu 4 maanden samen en het gaat nog steeds geweldig kan me niet voorstellen dat we eerst 4 jaar hebben lopen kutten met elk weekend je spullen inpakken en naar elkaar toe gaan en pff, het lijkt zo'n gedoe nu
__________________
Rated R for strong grisly violence and gore, sequences of terror and torture, nudity and language.
|
10-08-2009, 13:48 | ||
Citaat:
maargoed, weet ook wel dat het beetje raar is, en ik ga mn leven beteren en blabla. deze week introweek in mn stad dus hele week feest! |
10-08-2009, 15:41 | |
Wat moet je doen als je aan je lief kunt merken dat ze om haar gevoelens heen zeilt in een poging zich niet meer aan je bloot te stellen? Wat te doen als haar zelfbeschermingsmechanisme in werking treedt en ze voor zichzelf besluit dat het zo niet goed meer voor haar is? Als ze gaat liegen, niet in het minst tegen zichzelf?
Hoe kun je daar als buitenstaander, immers geen onderdeel uitmakend van haar innerlijk, goed op inspelen? Hoe in godsnaam kun je in discussie gaan met een ontkennend borderliner? Al die projecties die ze doet, alle schuld die opeens bij jou ligt, alle zelf geselecteerde momentopnames die ze bij elkaar optelt om een zo negatief mogelijk beeld van de situatie te creëren… om dan binnen het uur te kunnen besluiten dat het over is. Een deur die vrijwel direct in het slot valt, je kunt haar niet meer bereiken. Er zou in theorie een manier moeten bestaan om haar te wijzen op waar de sleutels liggen, maar voor het ontdekken van die manier is zoveel inlevingsvermogen nodig, dat je voor een moment bijna haar moet zijn. Om het daarna ook meteen weer als buitenstaander objectief te benaderen, anders beland je in net zo’n vicieuze, van doemdenkerij doordrongen cirkel als zij. Het is uit. Ik ben keihard gedumpt.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
10-08-2009, 15:43 | ||
Citaat:
__________________
Yoloswag 420
|
10-08-2009, 16:42 | ||
Citaat:
OT: vermoeiende eerste dag van de introductieweek. Véél eerstejaars gesproken.
__________________
Manuscripten verbranden niet.
|
10-08-2009, 22:58 | |
Verwijderd
|
Oh balen Timo! Maar ik weet via een vriendin van me hoe vreselijk moeilijk een relatie met een borderliner is (helemaal als diegene daar zelf niks mee wil/kan doen a la therapie ofzo), dat gaat continu van "je bent geweldig" naar "dit is kut en het is jouw schuld", echt dodelijk vermoeiend.
|
11-08-2009, 03:44 | |
Dank voor alle sterktewensen! Hoop haar zaterdag nog te kunnen spreken, even kijken of ze besloten heeft ziek in d'r hoofd te blijven. Zo ja, weet ik meteen ook zekerder dat ik van haar af moest.
@ Nienke: ja, tussen die twee uitersten ging het nog weleens heen en weer, maar wel met een dagritme en een standaardmethode om het te doorstaan... Begon er net aan te wennen. @ Sharif: noem een dag en als ik kan, kom ik. Doe je nog wat met de UIT? Eigenlijk te laat voor me, heb tot nu toe sowieso al gezelschap nodig gehad om me niet al te kut te voelen. Maar voel me op zich niet heel slecht nu. Valt me trouwens op dat ik hier nooit meer met mijn nickname aangesproken word. Zou ik hier dan toch te lang gezeten hebben?
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
11-08-2009, 06:30 | |
Verwijderd
|
@Timo: Kut jong, sterkte ermee! Een vriendin heeft borderline, zij gebruikte wel medicatie, dus het was te overzien. Maar het is wel herkenbaar wat je zegt. Sterkte!
ot: Ik vraag me af waar maandagavond vandaag kwam, wat was dat bijzonder <3 Ik wil hem echt nooit meer kwijt. @Sidhe: Ik pm deze week terugggggg! |
11-08-2009, 08:05 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
11-08-2009, 15:08 | |
Maandag kwam hij praten nadat we elkaar het hele weekend ontweken hadden (of eigenlijk ik hem voornamelijk). Al snel zette hij een punt achter de relatie, maar toen hij weg wilde lopen moesten we allebei zo erg huilen. Toen besloten het toch nog maar weer tijd te geven. Vervolgens vertelde hij dat hij heus wel wil samenwonen in de toekomst, maar dat hij er nu, na 8 jaar met zijn ex te hebben samengewoond vanuit zijn ouderlijk huis, gewoon nog niet klaar voor is. Ja dat snap ik natuurlijk best en dan wil ik het ook best tijd geven. Dus ik ben nu eigenlijk best opgelucht en wil alleen maar van hem genieten, al is dat de komende tijd dus nog wel gelimiteerd
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
Advertentie |
|
|
|