Ik weet niet wat ik wil...

[Zweefvliegtuig]

Sorry voor mijn lange verhaal... Hoop dat mensen toch de moeite nemen het even te lezen...

Het gaat nu al een maand of 8 ontzettend goed tussen mijn vriend en mij. Voor hem heb ik 2 vriendjes gehad, waar ik niet meer mee heb gedaan dan zoenen. Ik ben ook niet iemand die zomaar vanalles doet, ik durf niet zoveel, in allerlei opzichten.
Het heeft ook even geduurd voor ik hem durfde af te trekken, en ook weer een tijdje voor ik hem durfde te pijpen. Intussen vind ik dat eigenlijk helemaal niet meer 'eng' of zo.
Als we bij elkaar slapen (niet zo heel vaak, dat mag niet), dan komt dat bijna altijd neer op heel wat geknuffel en zo. Dat voelt allemaal ontzettend fijn, ik heb daar zeker geen problemen mee. Maar verder...
We hebben condooms en ik ben aan de pil, dus dat is geen probleem. Ik ben het probleem... Ik weet niet wat ik wil... Alles wat ik met hem doe, voelt ontzettend goed, en ik heb ook zeker nergens spijt van. Hij pusht me niet, integendeel zelfs. Ik moet zelf beslissen.
Nu ook weer... We lagen, na een tijd geknuffel en dergelijke, naakt op elkaar. Toen kwam dus de vraag of ik meer wilde... En ik weet het niet...
Dat is echt heel vervelend. Als je weet dat je wel (of juist niet) wilt, dan weet je wat je moet doen. Maar ik twijfel, om de -voor mij lijkend tenminste- meest stompzinnige reden:
Voor: het gevrij met hem is ontzettend fijn, en in feite is het nog maar een klein stapje, de vorige stappen (aftrekken en pijpen) waren wat dat betreft een stuk groter. Wat dat betreft is er geen reden om het niet te doen, daar zit de 'wil' wel bij mij...
Tegen: ik heb altijd voor mezelf gedacht dat ik nooit met iemand naar bed zou willen gaan voor ik er een maand of 10, 12 mee ging... Gewoon, voor mezelf, toch wel een stukje bescherming, omdat ik weet dat ik nu eenmaal toch snel spijt kan krijgen van dingen die ik doe. Dat pleit dus tegen, want ik ga pas 8 maanden met hem. Ik zou niet weten waarom ik er spijt van zou krijgen, maar dit blijft toch wel in mijn achterhoofd ronddwarrelen...
We hebben het dus niet gedaan, omdat ik er niet zeker van was.

Maar goed, wanneer ben ik er wel zeker van? Hoe overtuig ik mezelf dat ik het 'wel' of 'niet' wil? Of wie herkent dit, en wat doe je ermee? Iemand tips?

[Manuzhai]

Ik weet niet hoe oud je bent, maar persoonlijk lijkt 8 maanden me al ruim genoeg tijd om nog wat verder te gaan... Tenzij je jonger dan 17 bent, misschien. Maar als je echt twijfelt moet je gewoon wachten tot dat weg gaat, denk ik.

[little nemo]

Manuzhai schreef op 06-10-2003 @ 15:27:
Ik weet niet hoe oud je bent, maar persoonlijk lijkt 8 maanden me al ruim genoeg tijd om nog wat verder te gaan... Tenzij je jonger dan 17 bent, misschien. Maar als je echt twijfelt moet je gewoon wachten tot dat weg gaat, denk ik.

ik denk dat veel meisjes/mensen uberhaupt veel twijfelen over dit soort dingen...ik zou het gewoon doen als ik jou was, 8 maanden is echt wel lang genoeg en als jullie elkaar al redelijk kennen op dat gebied denk ik dat je echt wel klaar bent voor meer....

[miro]

Als je twijfelt voel je jezelf dr blijkbaar niet helemaal goed bij, wacht nog even zou ik zeggen.

Op zich heeft miro gelijk...

Maar aan de andere kant, laat je toch niet leiden door iets dat je ooit bedacht hebt over hoe je verwachtte dat je zou doen... beter door wat je nú bedenkt...

[Zweefvliegtuig]

Manuzhai schreef op 06-10-2003 @ 15:27:
Ik weet niet hoe oud je bent, maar persoonlijk lijkt 8 maanden me al ruim genoeg tijd om nog wat verder te gaan... Tenzij je jonger dan 17 bent, misschien. Maar als je echt twijfelt moet je gewoon wachten tot dat weg gaat, denk ik.

Ik ben 19... Dus wat dat betreft maak ik me ook niet zo'n zorgen. Een vroegbloeier ben ik wat dat soort dingen betreft nooit geweest. Ik maak me er ook niet druk om dat ik het nu ineens per se zou 'moeten' doen, omdat ik 'al' 19 ben, ofzo...

miro schreef op 06-10-2003 @ 15:32:
Als je twijfelt voel je jezelf dr blijkbaar niet helemaal goed bij, wacht nog even zou ik zeggen.

Dat hebben we dus ook gedaan... Maar goed, dan vraag ik mezelf af wat er moet gebeuren opdat ik niet meer twijfel (of hoe lang dat duurt; waar dat aan ligt)...

sarahbressers schreef op 06-10-2003 @ 15:37:
Op zich heeft miro gelijk...

Maar aan de andere kant, laat je toch niet leiden door iets dat je ooit bedacht hebt over hoe je verwachtte dat je zou doen... beter door wat je nú bedenkt...

*zucht* Dat is nou juist zo moeilijk... Ik krijg die afweging niet voor mezelf gemaakt...

[Rabbi Daniel]

Ik zou het ook niet met zo snel doen.
Twijfel ik aan die persoon, dan is het afgelopen.

Als ik zou twijfelen (zoals jij), zou ik het niet doen.

Als je niet zeker bent van je zaak moet je het zeker niet doen.
Als je liever wacht totdat jullie 10 maanden hebben, moet je dat zeker doen. Waarschijnlijk zit het gevoelsmatig dan beter. Zolang je het maar niet uit blijft stellen omdat je geen spijt wil krijgen van je eerste keer. Dan krijg je misschien spijt omdat je het niet gedaan hebt.

Wachten totdat je niet meer twijfelt. Ik heb het ook nog nooit gedaan, alleen ik twijfel niet.. ik wil het gewoon nog niet.
Nou ja, jullie hebben toch de tijd, jullie hebben het fijn samen (lijkt me). Dus ermee wachten is dan helemaal niet erg.
Zo denk ik erover..

Ik ben zelf altijd weer bang dat het uit zal gaan, of ik krijg spijt van andere dingen die ik gedaan heb, omdat het achteraf ontzettend fout voelde. En verder wil ik gewoon dat alles helemaal goed zit in de relatie. Het lijkt me echt verschrikkelijk om een week na het gedaan te hebben ineens ontzettende ruzie te hebben ofzo.

Nou ja, succes met je keuze iig.

[miss_mistiQue]

ik ben het met miro eens, als je nog zo twijfelt aan je keuze wacht er dan nog even mee. of vraag aan je vriend(innen) of zij er misschien een oplossing hebben, of in iedergeval een stimulerende mening zodat jou keuze makkelijker wordt. ik ben zelf 15 en heb 3 maanden een vriend met wie ik sinds (heel) kort naar bed ga. Het voelde gewoon goed aan, en mijn omgeving reageerde heel positief.

[tandenborstel]

Gewoon nog even wachten.. er komt vast wel een moment dat t "helemaal" goed voelt..

[AngelLena]

Wat miro al zegt: begin er pas aan als jij je er 100% vertrouwd en lekker bij voelt. Anders loop je een risico dat je er achteraf toch spijt van krijgt en dat zou jammer zijn.

[Zweefvliegtuig]

Fleet Admiral schreef op 06-10-2003 @ 16:31:
Ik zou het ook niet met zo snel doen.
Twijfel ik aan die persoon, dan is het afgelopen.
Als ik zou twijfelen (zoals jij), zou ik het niet doen.

Even duidelijk: ik twijfel absoluut niet aan hem, no way! Natuurlijk kan er altijd iets fout gaan, maar zoals het nu gaat, blijft het voorlopig nog 'dikke mik' tussen ons...

Jadie schreef op 06-10-2003 @ 16:36:
Als je niet zeker bent van je zaak moet je het zeker niet doen.
Als je liever wacht totdat jullie 10 maanden hebben, moet je dat zeker doen. Waarschijnlijk zit het gevoelsmatig dan beter. Misschien is dat wel het beste, ja... Maar goed, ik kan nu nog niet weten of mijn twijfel dan ook echt helemaal verdwenen is. *zucht*
Zolang je het maar niet uit blijft stellen omdat je geen spijt wil krijgen van je eerste keer. Dan krijg je misschien spijt omdat je het niet gedaan hebt. Daar zit ook weer wat in...

Alicia Silverstone schreef op 06-10-2003 @ 17:01:
Wachten totdat je niet meer twijfelt. Ik heb het ook nog nooit gedaan, alleen ik twijfel niet.. ik wil het gewoon nog niet.
Nou ja, jullie hebben toch de tijd, jullie hebben het fijn samen (lijkt me). Dus ermee wachten is dan helemaal niet erg.
Zo denk ik erover.. Lijkt inderdaad as simple as that... Maar goed, als ik moet wachten tot ik helemaal niet meer twijfel, kan ik -mezelf kennende- wachten tot ik een ons weeg... En ik weet dat je dat niet bedoelt, maar dat bedenk ik me dan altijd weer voor mezelf. Een poosje terug heb ik ook gewoon 'nee' gezegd tegen hem, omdat ik toen ook nog niet wilde. Nu is mijn antwoord dus veranderd in 'ik weet niet'.
En natuurlijk, we hebben het ontzettend fijn samen, dus het is allemaal ook niet erg, en ik moet me er vast niet zo druk om maken, maar that's me...
Ik ben zelf altijd weer bang dat het uit zal gaan, of ik krijg spijt van andere dingen die ik gedaan heb, omdat het achteraf ontzettend fout voelde. En verder wil ik gewoon dat alles helemaal goed zit in de relatie. Het lijkt me echt verschrikkelijk om een week na het gedaan te hebben ineens ontzettende ruzie te hebben ofzo. Juist. Als ik goed nadenk, weet ik dat er altijd een kans is dat het uitgaat, maar ik weet ook dat er wel ineens iets heel 'vreemds' moet gebeuren wil het bij ons op heel korte termijn uitgaan. Wij zijn allebei geen types van 'het ene na het andere vriend(innet)je' (waarmee ik alleen maar aan wil geven dat uitmaken wel een weloverwogen keuze zou worden, wie die keuze dan ook zou maken); op het moment gaat het gewoon echt super tussen ons.
Nou ja, succes met je keuze iig.

kinagirl schreef op 06-10-2003 @ 17:31:
ik ben het met miro eens, als je nog zo twijfelt aan je keuze wacht er dan nog even mee. of vraag aan je vriend(innen) of zij er misschien een oplossing hebben, of in iedergeval een stimulerende mening zodat jou keuze makkelijker wordt. ik ben zelf 15 en heb 3 maanden een vriend met wie ik sinds (heel) kort naar bed ga. Het voelde gewoon goed aan, en mijn omgeving reageerde heel positief.

Klinkt heel stom, maar ik ga mijn vriendinnen daar niets over vertellen of vragen. Ik heb wel een aantal 'redelijk goede' vriendinnen, waar ik veel aan vertel, maar niet alles, en dit soort onderwerpen bespreek ik niet met hen. Alleen met mijn beste vriendin zou ik het er wel over durven/willen hebben, maar daar komt weer een moeilijkheid om de hoek kijken: mijn vriend is haar broer... En nee, ik wil niet dat zij via mij vanalles over zijn sexleven te horen krijgt. Wat hij wil aan haar wil vertellen moet hij zelf weten (naja, eigenlijk toch liever ook niet, dat mensen iets over mijn/ons sexleven weten zonder dat ik weet dat zij dat weten), maar ik zal het haar niet vertellen. Dat vind ik niet gepast.

[little nemo]

tandenborstel schreef op 06-10-2003 @ 17:51:
Gewoon nog even wachten.. er komt vast wel een moment dat t "helemaal" goed voelt..

....het kan goed zijn dat dat er niet komt....denk je echt dat als ze het nu doet, dat ze daar spijt van kan gaan krijgen??

little nemo schreef op 06-10-2003 @ 19:03:
....het kan goed zijn dat dat er niet komt....denk je echt dat als ze het nu doet, dat ze daar spijt van kan gaan krijgen??

Ja. als je ergens niet 100% achter staat, is er een grotere kans dat je er spijt van krijgt dan wanneer je er wel 100% achter staat.
En sinds zij nogal besluiteloos is, lijkt me de kans dat ze wél spijt krijgt een stuk groter dan dat ze geen spijt krijgt.

misschien moet je nog even een tijdje wachten
totdat je zeker bent wat je wilt

[never mind]

is het alleen maar een dom afspraakje met jezelf? Als je nu 10 maanden (scheelt 60 dagjes) met hem had gehad? Zou je het wel gedaan hebben?

Denk daar eens over na!

MIsschien moet je er niet zo veel waarde aan hechten en er niet zo over nadenken. It's not that big a deal

[Zweefvliegtuig]

never mind schreef op 06-10-2003 @ 20:21:
is het alleen maar een dom afspraakje met jezelf? Als je nu 10 maanden (scheelt 60 dagjes) met hem had gehad? Zou je het wel gedaan hebben?
Denk daar eens over na!

Ik heb er over nagedacht... En ik kan er geen antwoord op geven. Ik weet het niet. Misschien dat die 2 maanden verschil dalijk wel dat verschil brengen, maar misschien ook niet. Ik kan nu niet weten hoe het dan voelt...

bonelesschicken schreef op 06-10-2003 @ 20:47:
MIsschien moet je er niet zo veel waarde aan hechten en er niet zo over nadenken. It's not that big a deal

Tja, misschien niet, maar je hoort van genoeg meisjes dat ze spijt hebben van hun eerste keer, en daar wil ik mezelf zo veel mogelijk voor beschermen.

Ik hoor alleen van meisjes die ontmaagd zijn op hun 14de of soms 15de of met iemand die het de week erna uitmaakte dat ze spijt hebben van hun eerste keer... verder nooit hoor.

Stel dat je bijna zeker zou weten dat jullie over 1 week sex zouden hebben, wat zou je dan vooral doen: er naar verlangen of er bang voor zijn?

[Zweefvliegtuig]

sarahbressers schreef op 07-10-2003 @ 10:41:
Ik hoor alleen van meisjes die ontmaagd zijn op hun 14de of soms 15de of met iemand die het de week erna uitmaakte dat ze spijt hebben van hun eerste keer... verder nooit hoor.
Stel dat je bijna zeker zou weten dat jullie over 1 week sex zouden hebben, wat zou je dan vooral doen: er naar verlangen of er bang voor zijn?

Ik zou er niet 'bang' voor zijn, denk ik. Ik ben er sowieso 'nieuwsgierig' naar, maar dat heeft iedereen denk ik wel...
Het idee staat me helemaal niet tegen, moet ik eerlijk zeggen. Alles met hem is zo ontzettend fijn, dan zal dit niet ineens heel vervelend zijn ofzo... Het is ook nog maar een klein stapje, eigenlijk, en ook al een keer bijna gebeurd, wat ook echt niet fout voelde, maar toen ik toen moest beslissen of ik wilde, kon ik dat dus niet...
Het enige wat tegen pleit, is de gedachte die ik al eerder genoemd heb, dat we 'pas' 8 maanden samen zijn. Ik weet het niet, maar het lijkt haast wel of ik bang ben dat ik mijn 'reputatie' (niet het goede woord, maar ik weet geen betere) als aardig, onschuldig meisje kwijt raak... Niet t.o.v. mijn vriend, maar juist tegenover anderen, bijv mijn beste vriendin. Hoewel dat eigenlijk ook weer onzin is, want verder hoeft er helemaal niemand iets van te weten...
*zucht* ik ben zo lastig...

[[D0RIEN]]

Ik herken het wel, vooral dat jezelf willen beschermen en ergens bang zijn dat het een negatieve ervaring wordt, maar ik kan je in iedergeval vertellen dat seks helemaal op de eerste plaats niets verandert...vrij weinig aan jullie relatie (wordt misschien alleen nog maar meer intiemer en hechter dan dat hij al is ALS er al wat verandert) en al helemaal niets aan je reputatie
En de eerste keer negatief? Ach, zoals sarahbressers al zei; vooral meisjes die er te vroeg en ondoordacht mee beginnen hebben spijt. Als je net als jij wat ouder bent, een serieuze relatie hebt en een vriend waar je jezelf veilig bij kan voelen, is het voornamelijk een beetje onwennige, rare, maar best leuke ervaring.

Ikzelf twijfelde ook, heel erg, omdat seks voor mij gewoon wel een big deal leek te zijn. Ik heb het zelf toch gedaan, ondanks de twijfel. Het was fysiek een beetje pijnlijk in het begin, het was raar, maar toch heel leuk en best fijn, vooral omdat mijn vriend gewoon heel lief voor me was. Ik heb totaal geen spijt van mijn eerste keer, alhoewel ik wel moet toegeven dat de keren daarop stukken leuker waren, omdat het dan wat 'normaler' en 'veiliger' voelt, jezelf meer durft te geven en meer gaat ontdekken wat je wel en niet fijn vindt.

Ik denk dat je zelf het beste voelt of je die twijfel aan de kant moet zetten en het gewoon moet doen, of dat je misschien nog even moet wachten. Maar je moet jezelf ook niet teveel willen beschermen, want als je sommige risico's niet durft te nemen mis je soms toch best veel leuke dingen in het leven

[Zweefvliegtuig]

[D0RIEN] schreef op 07-10-2003 @ 12:25:
Ik herken het wel, vooral dat jezelf willen beschermen en ergens bang zijn dat het een negatieve ervaring wordt, maar ik kan je in iedergeval vertellen dat seks helemaal op de eerste plaats niets verandert...vrij weinig aan jullie relatie (wordt misschien alleen nog maar meer intiemer en hechter dan dat hij al is ALS er al wat verandert) en al helemaal niets aan je reputatie
En de eerste keer negatief? Ach, zoals sarahbressers al zei; vooral meisjes die er te vroeg en ondoordacht mee beginnen hebben spijt. Als je net als jij wat ouder bent, een serieuze relatie hebt en een vriend waar je jezelf veilig bij kan voelen, is het voornamelijk een beetje onwennige, rare, maar best leuke ervaring.
Ikzelf twijfelde ook, heel erg, omdat seks voor mij gewoon wel een big deal leek te zijn. Ik heb het zelf toch gedaan, ondanks de twijfel. Het was fysiek een beetje pijnlijk in het begin, het was raar, maar toch heel leuk en best fijn, vooral omdat mijn vriend gewoon heel lief voor me was. Ik heb totaal geen spijt van mijn eerste keer, alhoewel ik wel moet toegeven dat de keren daarop stukken leuker waren, omdat het dan wat 'normaler' en 'veiliger' voelt, jezelf meer durft te geven en meer gaat ontdekken wat je wel en niet fijn vindt.
Ik denk dat je zelf het beste voelt of je die twijfel aan de kant moet zetten en het gewoon moet doen, of dat je misschien nog even moet wachten. Maar je moet jezelf ook niet teveel willen beschermen, want als je sommige risico's niet durft te nemen mis je soms toch best veel leuke dingen in het leven

Dankjewel voor je reactie... Ik zal er nog eens heel goed over na denken, maar je verhaal in ieder geval wel goed in mijn oren knopen...
Ik bedoelde ook niet echt 'reputatie', maar ik ken geloof ik geen woord wat wel omschrijft wat ik bedoel... Het is meer voor mezelf het idee, het gevoel, over mezelf... Nou ja, laat ook maar zitten, dat kan ik toch niet uitgelegd krijgen .

[lotjesnotje]

gewoon blijven wachten tot je je erzelf prettig bij voelt en er klaar voor bent.

[[D0RIEN]]

Zweefvliegtuig schreef op 07-10-2003 @ 15:09:
Dankjewel voor je reactie... Ik zal er nog eens heel goed over na denken, maar je verhaal in ieder geval wel goed in mijn oren knopen...
Ik bedoelde ook niet echt 'reputatie', maar ik ken geloof ik geen woord wat wel omschrijft wat ik bedoel... Het is meer voor mezelf het idee, het gevoel, over mezelf... Nou ja, laat ook maar zitten, dat kan ik toch niet uitgelegd krijgen .

Ik snap denk ik heel goed wat je bedoelde met reputatie, maar kan het ook niet onder woorden brengen. Ik had ook een beetje dat gevoel, maar ook tegenover mijn vriend en niet alleen tegenover andere mensen, zeg maar. Er bleek dus niets te veranderen in mijn geval en verwacht het ook niet voor jou

[Zweefvliegtuig]

[D0RIEN] schreef op 07-10-2003 @ 15:30:
Ik snap denk ik heel goed wat je bedoelde met reputatie, maar kan het ook niet onder woorden brengen. Ik had ook een beetje dat gevoel, maar ook tegenover mijn vriend en niet alleen tegenover andere mensen, zeg maar. Er bleek dus niets te veranderen in mijn geval en verwacht het ook niet voor jou

Dankjewel voor je reacties... Ik denk dat ik daar echt wat aan heb (niet dat ik aan de andere reacties niks hheb, daar ben ik ook heel blij mee!!)...
Ik zal er nog eens over nadenken, wat ik nu eigenlijk wil...

[OsoNke]

Als je het niet zeker weet, moet je het niet doen, zoals de meeste mensen hier al zeggen. Je moet je alleen naar mijn idee niet te veel laten leiden door 'wat er allemaal wel niet zou kunnen gebeuren tussen jullie', waardoor je er spijt van zou krijgen dat je het gedaan hebt. Dan kan je namelijk eeuwig wachten.
Maar als dit niet het geval is en je weet het toch nog niet zeker, dan zou ik er nog even mee wachten...

Succes ermee.

X

[C r Y p S]

Weet je, volgens mij worden dit soort dingen moeilijker omdát je er zo over nadenkt. Het is opzich heel goed om geen overhaaste dingen te doen, maar ik denk dat het klopt dat meisje DIE spijt krijgen van sex, voornamelijk diegenen zijn die het óf op heel jonge leeftijd hebben gedaan, óf met een jongen waarvan ze achteraf het gevoel hadden dat die hun gebruikt had.
Allebei is bij jou niet aan de orde, dus ik denk dat je je echt niet teveel zorgen hoeft te maken. "Ontmaagden", het klinkt net of er iets veranderd. Maar het blijft gewoon een contact tussen twee lichamen, 'net als een hand geven' (nou ja, iets intiemer ).
Trouwens, veel meisjes geven aan 'pijpen' intiemer te vinden dan 'de daad', ik ben het daar zelf ook wel mee eens. Dus wat dat betreft heb je de 'verste stap' al gehad.

Overhaasten is nooit goed. Maar als ik alles zo lees, heb ik de indruk dat je twijfels er slechts zijn omdat je iets op voorhand probeert te bedenken wat je niet op voorhand kan bedenken: je zult pas weten wat het is, als je het gedaan hebt.

Eigenlijk net als je rijexamen. Dat lijkt vooraf een enorme 'big deal', maar als het dan achter de rug is... ach, dan is autorijden ineens zo simpel als wat

Veel succes (en plezier met alles).

[Zweefvliegtuig]

OsoNke schreef op 09-10-2003 @ 00:01:
Je moet je alleen naar mijn idee niet te veel laten leiden door 'wat er allemaal wel niet zou kunnen gebeuren tussen jullie', waardoor je er spijt van zou krijgen dat je het gedaan hebt. Dan kan je namelijk eeuwig wachten.
Maar als dit niet het geval is en je weet het toch nog niet zeker, dan zou ik er nog even mee wachten...

Dat is waar...

C r Y p S schreef op 10-10-2003 @ 00:00:
Weet je, volgens mij worden dit soort dingen moeilijker omdát je er zo over nadenkt. Het is opzich heel goed om geen overhaaste dingen te doen, maar ik denk dat het klopt dat meisje DIE spijt krijgen van sex, voornamelijk diegenen zijn die het óf op heel jonge leeftijd hebben gedaan, óf met een jongen waarvan ze achteraf het gevoel hadden dat die hun gebruikt had.Het zou best eens kunnen, dat het moeilijker wordt door al mijn ge-denk... Maar zo ben ik nu eenmaal, ik maak alles lastiger dan het is omdat ik zoveel denk.
Allebei is bij jou niet aan de orde, dus ik denk dat je je echt niet teveel zorgen hoeft te maken. "Ontmaagden", het klinkt net of er iets veranderd. Maar het blijft gewoon een contact tussen twee lichamen, 'net als een hand geven' (nou ja, iets intiemer ).
Trouwens, veel meisjes geven aan 'pijpen' intiemer te vinden dan 'de daad', ik ben het daar zelf ook wel mee eens. Dus wat dat betreft heb je de 'verste stap' al gehad. Ik weet ook wel dat er niet echt iets veranderd, maar toch... Het lijkt wel anders, snap je? En tja, misschien heb ik de verste stap al wel gehad... Maar zo voelt het niet.

Overhaasten is nooit goed. Maar als ik alles zo lees, heb ik de indruk dat je twijfels er slechts zijn omdat je iets op voorhand probeert te bedenken wat je niet op voorhand kan bedenken: je zult pas weten wat het is, als je het gedaan hebt.

Eigenlijk net als je rijexamen. Dat lijkt vooraf een enorme 'big deal', maar als het dan achter de rug is... ach, dan is autorijden ineens zo simpel als wat Ik weet dat overhaasten niet goed is, maar te lang nadenken over iets net zo min. Helaas is dat wel een eigenschap van mij... En ja, je weet het pas achteraf, maar als je dan spijt krijgt, lijkt het me ook balen. En nee, qua mezelf verwacht ik er geen spijt van te krijgen, eerder qua omgeving... (hoe leg ik dat uit... )
En trouwens, mijn rijexamen, wat nog moet komen, lijkt me ook hell...

Veel succes (en plezier met alles).

[stace]

als jij vind dat je er klaar voor bent en echt niet meer denkt dat je het niet wil moet je het gewoon doen vind ik.


en je bent ook al 19 en je hebt al een relatie van 8 maanden lang genoeg voor dat eene stapje maarja als jij er nog niet klaar voor bent moet je het niet doen

Nou, ik was zelf ook zo..Alleen was ik ook nog niet zo ver met aftrekken en pijpen..pas na bijna een jaar (op een kleine maand na) durfde ik met mijn vriend naar bed. Ik wilde al wel, en hij ook, maar ik durfde op de een of andere manier gewoon niet..en pas nu, na iets langer als een jaar, durf ik hem te pijpen..Aftrekken durf ik nog niet..maar er is nix vreemds aan hoor!

echt tips heb ik niet voor...Ik had op een gegeven moment een soort doel voor mezelf: voor we een jaar verkering hebben, wil ik met hem naar bed zijn geweest, gewoon voor mezelf, niet eens voor hem! En ja, het gebeurde gewoon..dus forceer nix, maar laat het gewoon op je afkomen en doe alleen dingen als je jezelf er bij op je gemak voelt! Succes!

[Zweefvliegtuig]

Hippe Woepsie schreef op 15-10-2003 @ 14:56:
echt tips heb ik niet voor...Ik had op een gegeven moment een soort doel voor mezelf: voor we een jaar verkering hebben, wil ik met hem naar bed zijn geweest, gewoon voor mezelf, niet eens voor hem! En ja, het gebeurde gewoon..dus forceer nix, maar laat het gewoon op je afkomen en doe alleen dingen als je jezelf er bij op je gemak voelt! Succes!

Zo'n doel wil ik mezelf dus niet stellen, al zou dat misschien wel goed zijn. Ik blijf meestal te lang twijfelen, terwijl het vaak eigenlijk helemaal niet nodig was, achteraf gezien. Het moet gewoon spontaan komen...
Ik kan het niet echt uitleggen... Ik wil het geloof ik wel, maar ik denk te veel na over de eventuele gevolgen, dat ik het nooit meer terug kan draaien...

[poesiefox]

Lieve meid, maak er niet zo'n punt van!

Je maagdelijkheid is niet een soort oorkonde die verscheurd wordt en een stempel krijgt met "ongeldig" erop. HET doen stelt niet eens zo veel voor, vergeleken met wat jullie al wel doen. Intiem zijn met iemand, dat is the big thing. Dat is de emotionele impact, niet dat ding erin en raggen maar.

Mijn eerste keer was niet intiem, maar wel erin en raggen maar. Na afloop was het net of er niks gebeurd was, en hij telt ook niet eens echt mee, gevoelsmatig, voor mij. Het was ook maar een ONS.

[Zweefvliegtuig]

poesiefox schreef op 15-10-2003 @ 19:00:
Lieve meid, maak er niet zo'n punt van!

Je maagdelijkheid is niet een soort oorkonde die verscheurd wordt en een stempel krijgt met "ongeldig" erop. HET doen stelt niet eens zo veel voor, vergeleken met wat jullie al wel doen. Intiem zijn met iemand, dat is the big thing. Dat is de emotionele impact, niet dat ding erin en raggen maar.

Mijn eerste keer was niet intiem, maar wel erin en raggen maar. Na afloop was het net of er niks gebeurd was, en hij telt ook niet eens echt mee, gevoelsmatig, voor mij. Het was ook maar een ONS.

Ik weet het... Helaas is het af en toe van te voren moeilijk om rationeel te redeneren... Terwijl het achteraf al die drukte helemaal niet waard was. En dat zal hier ook wel het geval zijn...