iemand goed kennen/vriendschap -> verliefdheid

[Artemist]

Ik heb de onuitstaanbare neiging om alleen verliefd te worden op mensen die ik niet goed ken, (mysterie enzo?) waarbij ik vervolgens op die manier verliefd word op een sterk fysieke manier op mensen die niet bij mij passen of anders mij toch niet willen. Maar als ik eens iemand ontmoet die echt wel leuk is en goed bij mij zou passen en dat ook voor mij voelt gebeurt er gewoon niets. Of ik denk het ene moment ja en het volgende nee. I.i.g word ik niet verliefd en naar het schijnt kan een relatie ook de moeite waard zijn zonder de raketstart van verliefdheid in het begin, maar ik weet niet zo goed hoe ik seksuele intimiteit met iemand zou willen waar ik niet verliefd op ben of ben geweest. Ik vraag me daarom af of ik wel verliefd kan worden op iemand die ik wat beter ken en/of er ook een kans bestaat dat ik een relatie met iemand wil die ik alleen maar leuk vind. Ik heb namelijk iemand ontmoet die heel erg bij me past intellectueel gezien en qua karakter, we dneken hetzelfde over dingen en begrijpen elkaar (en dat is bij mij een zeldzaamheid), en hij is leuk om te zien, maar ik voel er verder nog niet veel bij. Terwijl we wel behoefte hebben om veel bij elkaar te zijn en met elkaar te praten en dat heel fijn voelt. We zijn heel open en eerlijk maar dat maakt op een of andere manier ook dat het 'gevaar' bestaat dat het teveel de kant van vriendschap opgaat.

Ik vraag me daarom o.a. af

Als je iemand ontmoet hebt en je vind diegene leuk hoe snel word je dan verliefd als je verliefd word? En als iets de kant van een vriendschap opgaat zijn er manieren die helpen om te zorgen dat het niet eindigt bij '...ik vind je leuk maar ik ben niet verliefd en kunnen we vrienden blijven?' oftewel dat je verliefd word of er toch een zekere (ook seksuele) spanning in gaat zitten.

Ik word absoluut niet snel verliefd. Ik heb wel een heleboel "crushes" gehad, op mensen die ik niet kende ook, maar dat beschouw ik niet als echte verliefdheid. Ik kende die mensen namelijk niet, ik verzon er een karakter bij waar ik verliefd op zou kunnen zijn. Het daadwerkelijk leren kennen van die mensen, hefte ook de verliefdheid op omdat ze natuurlijk niet voldeden aan mijn ideaalbeeld.

Echte verliefdheid, op mensen die ik echt leerde kennen, ontstond bij mij juist pas nadat ik iemand beter leerde kennen. Iemand fysiek aantrekkelijk kunnen vinden, hangt voor mij volledig samen met het karakter van die persoon. Iemand moet aantrekkelijk gedrag vertonen en aantrekkelijke eigenschappen bezitten.

Seksuele spanning is er of is er niet, wat mij betreft. Je kunt hem wellicht creeeren door kleine aanrakingen, bepaalde blikken en bepaalde opmerkingen.. maar dat werkt alleen als er al iets zit, lijkt mij.

Aangezien jij zegt dat je alleen verliefd wordt op onbereikbare personen.. heb jij dan niet gewoon een ideaalbeeld in je hoofd waar niemand die je echt leert kennen aan kan voldoen?

Ik had vroeger ook altijd van die crushes, puur fysieke verliefdheden op jongens die ik heel aantrekkelijk vond en waar ik dan zelf zo'n beetje een persoonlijkheid bij fantaseerde, want echt kennen deed ik ze niet. Pas sinds mijn euh... achttiende word ik verliefd op jongens die ik ook ken! Eigenlijk ook maar twee keer, met een soort-van-vriend en met m'n ex. Maar dat is over het algemeen idd minder heftig, iig als het wederzijds is. Of minder heftig is niet het goede woord, maar minder stuiterig belachelijk verliefd honderd keer z'n naam op schrijven enzo.

Maarrr als je bij die jongen in kwestie geen 'fysieke' crush hebt, niet eens gewoon fysieke aantrekkingskracht, dan denk ik dat ie gewoon geen relatiemateriaal is. Want ook al hoeft een verliefdheid niet heel heftig te zijn, je moet weiemand aantrekkelijk vinden...

[Artemist]

Dusjcrib schreef:

Ik word absoluut niet snel verliefd. Ik heb wel een heleboel "crushes" gehad, op mensen die ik niet kende ook, maar dat beschouw ik niet als echte verliefdheid. Ik kende die mensen namelijk niet, ik verzon er een karakter bij waar ik verliefd op zou kunnen zijn. Het daadwerkelijk leren kennen van die mensen, hefte ook de verliefdheid op omdat ze natuurlijk niet voldeden aan mijn ideaalbeeld.

Echte verliefdheid, op mensen die ik echt leerde kennen, ontstond bij mij juist pas nadat ik iemand beter leerde kennen. Iemand fysiek aantrekkelijk kunnen vinden, hangt voor mij volledig samen met het karakter van die persoon. Iemand moet aantrekkelijk gedrag vertonen en aantrekkelijke eigenschappen bezitten.

Seksuele spanning is er of is er niet, wat mij betreft. Je kunt hem wellicht creeeren door kleine aanrakingen, bepaalde blikken en bepaalde opmerkingen.. maar dat werkt alleen als er al iets zit, lijkt mij.

Aangezien jij zegt dat je alleen verliefd wordt op onbereikbare personen.. heb jij dan niet gewoon een ideaalbeeld in je hoofd waar niemand die je echt leert kennen aan kan voldoen?

Dank voor je reactie.
Wat mijn verliefdheid op onbereikbare personen betreft, ik vind het moeilijk te zeggen. Ik kan wel eerst verliefd worden op iemand die ik niet (goed) ken en net zo verliefd blijven als ik diegene leer kennen. Dan zou je zeggen dat het niet ligt aan een ideaalbeeld anders zou ik teleurgesteld raken of iets en zou de verliefdheid ophouden. Ik heb ook geen vastomlijnd idee van 'de ideale man' of zoiets en word telkens op heel verschillende mannen verliefd.
Maar blijkbaar prikkelt een onbekende me meer om verliefd te worden, en ik kan het niet goed verklaren.

Artemist schreef:

Ik heb de onuitstaanbare neiging om alleen verliefd te worden op mensen die ik niet goed ken, (mysterie enzo?) waarbij ik vervolgens op die manier verliefd word op een sterk fysieke manier op mensen die niet bij mij passen of anders mij toch niet willen. Maar als ik eens iemand ontmoet die echt wel leuk is en goed bij mij zou passen en dat ook voor mij voelt gebeurt er gewoon niets. [...] maar ik weet niet zo goed hoe ik seksuele intimiteit met iemand zou willen waar ik niet verliefd op ben of ben geweest.

Precies datzelfde heb ik ook.

Als je iemand ontmoet hebt en je vind diegene leuk hoe snel word je dan verliefd als je verliefd word?

Ik vrij snel, maar bij anderen kan dat wel even duren.

En als iets de kant van een vriendschap opgaat zijn er manieren die helpen om te zorgen dat het niet eindigt bij '...ik vind je leuk maar ik ben niet verliefd en kunnen we vrienden blijven?' oftewel dat je verliefd word of er toch een zekere (ook seksuele) spanning in gaat zitten.

Het lijkt me lastig als je zoiets wilt en het gebeurt gewoon niet. Ik denk niet dat je zoiets kunt opwekken. Misschien zou hij het bij je op kunnen wekken door zich iets anders te gedragen, of door iets te doen waardoor jij jaloers wordt ofzo.. maar dan nog.. ik weet het niet.

[Artemist]

Morgan schreef:

Ik had vroeger ook altijd van die crushes, puur fysieke verliefdheden op jongens die ik heel aantrekkelijk vond en waar ik dan zelf zo'n beetje een persoonlijkheid bij fantaseerde, want echt kennen deed ik ze niet. Pas sinds mijn euh... achttiende word ik verliefd op jongens die ik ook ken! Eigenlijk ook maar twee keer, met een soort-van-vriend en met m'n ex. Maar dat is over het algemeen idd minder heftig, iig als het wederzijds is. Of minder heftig is niet het goede woord, maar minder stuiterig belachelijk verliefd honderd keer z'n naam op schrijven enzo.

Maarrr als je bij die jongen in kwestie geen 'fysieke' crush hebt, niet eens gewoon fysieke aantrekkingskracht, dan denk ik dat ie gewoon geen relatiemateriaal is. Want ook al hoeft een verliefdheid niet heel heftig te zijn, je moet weiemand aantrekkelijk vinden...

Ik vind hem knap en fijn om naar hem te kijken maar voel (nog) geen behoefte seks met hem te hebben (of iets seksueels). Mijn grote vraag is of dat kan komen of niet.

Hm, ja.. dan lijkt het niet echt aan het hebben van een ideaalbeeld te liggen. Wellicht is het veiliger om verliefd te worden op een onbekende? Voel je je er minder onzeker en minder kwetsbaar bij?

Iemand die je goed kent heel leuk gaan vinden, kan best eng zijn. Wellicht dat iets in die richting je tegenhoudt om echte gevoelens te ontwikkelen?

Het kan ook gewoon simpelweg zijn dat je nog jong bent en de juiste situatie (waarin je verliefd werd, de ander ook en je elkaar toch goed leerde kennen) zich nog niet heeft voorgedaan.

Artemist schreef:

Ik vind hem knap en fijn om naar hem te kijken maar voel (nog) geen behoefte seks met hem te hebben (of iets seksueels). Mijn grote vraag is of dat kan komen of niet.

Het is bij mij persoonlijk nog nooit gebeurt dat dat later alsnog kwam. Het was er of het was er niet, maar jij bent mij niet dus wellicht kan dat bij jou wel nog komen. Niemand kan dat echt voorspellen, denk ik.

Persoonlijke vraag maar heb je wel al eens seks gehad of dat sowieso nog niet? Want als je nog nooit seks hebt gehad, lijkt het me best logisch dat de behoefte daaraan nog even op zich laat wachten. Als je wel al seks hebt gehad.. tsja. Soms kan iemand op papier nog zo goed bij je passen, maar is hij het toch gewoon niet?

Artemist schreef:

Ik vind hem knap en fijn om naar hem te kijken maar voel (nog) geen behoefte seks met hem te hebben (of iets seksueels). Mijn grote vraag is of dat kan komen of niet.

Ik herken het wel een beetje - als ik van een afstandje naar jongens kijk, kan ik ze heel mooi vinden, maar kan ik me niet voorstellen dat ik ooit seks met ze zou hebben. Dat kwam bij mij pas op het punt dat we ook daadwerkelijk gingen zoenen en aanraken enzo. Misschien heb jij dat ook?

Er waren trouwens ook wel jongens bij wie ik het me wel heel goed kon voorstellen Maar dat was meer fantasie dan echt een plan, denk ik - als het letterlijk had moeten gebeuren, had ik er denk ik ook tegenop lopen hikken.

[Poepkind]

verliefdheid is niet noodzakelijk voor n goede relatie, wel een soort x factor die het meer maak dan alleen een vriendschap. de volgende dingen laten zien wat ik bedoel.
- elkaar graag zien
- de persoon missen
- om de persoon geven
-zin in knuffelen
-zin in seks/ de persoon aantrekkelijk vinden

Maar als je seksueel onervaren bent, moet je beginnen met zoenen, en kijken hoe dat loop. Aangezien de afwezigheid van die behoefte dan niet zo gek is.