Samenwonen

[Daantje_0705]

Mijn vriend ik zijn al meer dan vijf en half jaar samen. Ik heb inmiddels vier jaar een eigen huisje, hij woont officieel nog bij zijn ouders maar hij is altijd al veel hier. Sinds kort heeft hij een echte baan hier in de stad en willen we eigenlijk op zoek naar een groter huisje zodat we echt samen kunnen wonen (daarvoor is dit huis te klein).

Aan de ene kant vind ik dat echt super leuk en tof. Ik werk al meer dan vier jaar en ben wel toe aan iets voor ons samen enzo. Aan de andere kant vind ik het best wel een beetje eng ofzo om m'n eigen vrijheid en onafhankelijkheid op te geven. Ik werk zelf ook fulltime, heb een eigen salaris waar ik prima van kan rondkomen, heb een eigen huisje en betaal alles zelf. Ik ben vrij zelfstandig en ondanks dat we wel veel in overleg doen heb ik nu altijd nog het idee dat ik het laatste woord heb in beslissingen over het huis, de energieleverancier, internet, verzekeringen, etc dat soort dingen. We bespreken wel veel ook over inrichting enzo en doen wel veel in overleg maar als iets me niet aanstaat kies ik dan toch voor iets wat mij het beste of het mooiste lijkt 'want het is mijn huis' Mijn vriend en ik zijn al een hele tijd samen en hebben al een hoop samen doorstaan maar het lijkt me best moeilijk om dit soort beslissingen ineens samen te moeten maken, ook samen al het papierwerk en de administratie enzo te moeten doen. Ik vind het best wel een beetje eng om mijn zelfstandigheid op te geven lijkt het wel.

Herkennen jullie dit en is het normaal en gaat het vanzelf over of ben ik een te erge controllfreak? Wellicht heeft het te maken met het feit dat m'n ouders gescheiden zijn, ik toen bij m'n moeder ben gaan wonen die zelf geen inkomen had en ook geen huis en alles en het me gewoon heel eng lijkt om er ineens weer alleen voor te staan en dan helemaal niets meer te hebben.

Ik herken het niet echt, omdat ik geloof dat je bij een goede relatie altijd wel uit dat soort dingen komt. Natuurlijk is het geven en nemen, maar uiteindelijk kom je over het algemeen wel tot een keuze die je allebei aan staat. En soms zul je een verschil in mening en dus ook een bepaalde keuze moeten accepteren.

Je verleden zal inderdaad misschien (of waarschijnlijk?) meespelen hierin. En dat is ook eng natuurlijk. Maar aan de andere kant: jij staat er heel anders in. Jij hebt wel een baan en een inkomen. En als het huis op de naam van jullie allebei staat, dan heb jij net zoveel een huis als je vriend. En wie zegt er dat het ooit zal gebeuren?

Misschien een idee om eerst wat te huren? Dat is niet meteen zo definitief? En goede afspraken maken en naast een gezamenlijke rekening voor de huur ed allebei een eigen rekening houden, zodat je daar gewoon zelf bij kunt bepalen wat er van gebeurd. En zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken waardoor je een deel gewoon zelf kunt blijven beslissen.

[Daantje_0705]

We willen eerst wat huren het liefst ja. Ook omdat m'n vriend nog geen vast contract heeft en we op mijn salaris geen huis kunnen kopen waar we een tijdje mee vooruit kunnen. M'n vriend wil nu ook graag nog een appartement ofzo en over een paar jaar als we misschien kinderen willen, willen we misschien wel weer iets met een tuin of in een andere buurt. Het is alleen de vraag of we iets vinden wat we zoeken in de huursector dus anders misschien toch kopen. Alleen als ik koop, wil ik wel zeker weten dat we er een tijdje mee vooruit kunnen want tegenwoordig ben je ook niet zomaar van je huis af en heb je ook je kosten koper niet zo maar terugverdiend.

[Hawahaai]

Misschien wordt het juist ook wel makkelijker als je niet samen woont in 'jouw' huis: in een nieuw huis hebben jullie allebei evenveel rechten.
Aan je werk e.d. verandert natuurlijk niets, dus je blijft wat dat betreft toch zelfvoorzienend, net als nu. En als je een verdeling afspreekt voor de woonkosten en dagelijkse kosten en de rest van je geld op een eigen rekening houdt, kun je ook dingen doen/aanschaffen zoals jij het wil zonder overleg. Wat betreft verzekeringen en zo lijkt het me een kwestie van je argumenten naar elkaar uitspreken en in alle redelijkheid samen beslissen. En dat betekent soms ook dat je niet precies jouw zin kunt krijgen, zolang je maar wel tevreden kunt zijn met het besluit.

Samenwonen biedt ook veel leuke dingen, hoor!

[Lorelei]

Wat jij wil is niet onafhankelijkheid/zelfstandigheid maar controle

Lorelei schreef:

Wat jij wil is niet onafhankelijkheid/zelfstandigheid maar controle

Dit ja. En probeer alsjeblieft te relativeren. Ik moet om eerlijk te zijn nogal lachen als ik lees dat je je druk maakt om het laatste woord hebben in beslissingen over bijvoorbeeld een energieleverancier.

[Vowel]

Oh, ik maak me over dat soort dingen ook geen zorgen. En ik maak bijvoorbeeld wel de keuzes over de inrichting, maar dat komt vooral omdat het hem geen fuck kan schelen. Als het aan hem lag zat 'ie in een ziekenhuissteriel wit hok met alleen een stoel en een bureau. Dus ja, maar goed, hij zou het dan wel weer laten weten als 'ie iets echt niet wil, dus ach.

Internet, leveranciers en zo. Wat maakt het allemaal uit, joh? Gewoon het beste/goedkoopste/snelste/whatever. Het heeft toch geen supergrote invloed of consequenties als je daarin compromissen moet sluiten, of zo? Uiteindelijk is het toch hetzelfde. Stroom is stroom. Internet is internet. En als je er écht een probleem mee hebt kun je altijd nog overstappen.

Niet te zwaar tillen aan dat soort dingen. Maar dat geldt eigenlijk voor zo'n beetje alles. Je moet er toch (samen!) voor zorgen dat jullie ergens fijn kunnen wonen en gelukkig kunnen zijn, zonder dat jullie (beiden!) iets hoeven inleveren waar je echt niet zonder/mee zou kunnen. Veel van dat soort dingen zijn gewoon bijzaken.

En jij bent gewoon een beetje een controlfreak en ik snap dat het lastig is om daar zo eventjes vanaf te stappen, vooral omdat je altijd zelfstandig bent geweest. Maar je wilt natuurlijk niet voor niets met hem samenwonen, dus alles stort niet in als je een deel van die controle aan hem geeft.

[Dark Phoenix]

Lorelei schreef:

Wat jij wil is niet onafhankelijkheid/zelfstandigheid maar controle

Ertur schreef:

Dit ja. En probeer alsjeblieft te relativeren. Ik moet om eerlijk te zijn nogal lachen als ik lees dat je je druk maakt om het laatste woord hebben in beslissingen over bijvoorbeeld een energieleverancier.

Dit ja.

[Vogelvrij]

Wat fijn dat je vriend die baan heeft gekregen joh!

Ik herken het eigenlijk helemaal niet, maar voor mij is het sowieso anders want wij zijn meteen gaan samenwonen vanuit het studentenhuis waarin we allebei woonden, dus ik heb niet gehad dat ik een huisje helemaal voor mezelf had. Kan me op zich wel voorstellen dat je het prettig vindt om daarbij over alles de eindbeslissing te nemen, maar om hoeveel beslissingen gaat het nu helemaal? Het zijn eigenlijk alleen maar dingen aan het begin: welk huis, hoe gaan we het inrichten, welke energiemaatschappij nemen we, welk internetabonnement nemen we. Nou, dat heb je dan beslist en dan is het klaar toch, dan woon je lekker samen! En het samen bepalen hoe je iets in gaat richten kan natuurlijk ook juist erg leuk zijn! Jullie zijn al zo lang samen, samen kom je daar heus wel uit.

Volgens mij doe je gewoon moeilijk.

Komt goed joh! Tuurlijk moet je compromissen gaan sluiten en zal het wennen zijn dat je alles samen beslist ipv alleen, maar waarom zou dat een probleem zijn? Verder hoef je toch niets te laten; jij houdt gewoon je werk etc, mócht het ooit al mis gaan tussen jullie, dan zit jij toch niet ineens zonder huis/baan/geld?

Ik vind het wel gek dat je nog zoveel waarde hecht aan je energieleverancier of de indeling, na dik vijf jaar een relatie. Je gaat éindelijk samenwonen. Het is toch ook wel fijn dat het niet allemaal meer een solokeuze is? Je hebt toch geen relatie met een hond? Het gaat je niet om zekerheden idd, maar om je überhaupt aanpassen. Heb je broers of zussen? Klinkt mij in de oren als leren omgaan met gelijken in je woonomgeving.

^en dat klinkt nogal kut maar zo bedoel ik het niet. Ik ben er zelf ook een aantal keer tegenaan gelopen dat de ander geen ervaring had hiermee. Het is in geval van een relatie ook de ander genoeg vertrouwen en denken in 'beste voor ons samen', omdat je een team bent, maar ook in jullie beider eigenbelang moet tegemoetkomen voor een deel. Het maximale voor jezelf bereiken is niet automatisch meer wat voor jou het beste is uiteindelijk.

Ik vind het helemaal niet kut klinken Lusi, het is iets uitgebreider beschreven precies wat ik dacht. Het klinkt alsof ze niet klaar is voor samenwonen.

[Dark Phoenix]

Ertur schreef:

Ik vind het helemaal niet kut klinken Lusi, het is iets uitgebreider beschreven precies wat ik dacht. Het klinkt alsof ze niet klaar is voor samenwonen.

Nouja misschien is het meer gewoon onzekerheid, onervarenheid op dat gebied en daardoor een beetje paniek van "omg en wat nu". Hoeft natuurlijk niet meteen te betekenen dat ze niet klaar is om samen te wonen. Het is uiteindelijk best redelijk grote verandering.

Ik zeg ook niet dat ze er niet klaar voor is, dat zóu kunnen. Ik zeg wel dat ze nog wat te leren heeft, wat sommigen leren op hun zesde en anderen nooit: rekening houden met een gelijke die je lief is en héél dichtbij komt.

[Dark Phoenix]

Lusi schreef:

Ik zeg ook niet dat ze er niet klaar voor is, dat zóu kunnen. Ik zeg wel dat ze nog wat te leren heeft, wat sommigen leren op hun zesde en anderen nooit: rekening houden met een gelijke die je lief is en héél dichtbij komt.

Nee, maar Ertur zei dat wel. Maar je hebt wel gelijk verder.

Dark Phoenix schreef:

Nee, maar Ertur zei dat wel. Maar je hebt wel gelijk verder.

Ik had het dan ook niet tegen jou.

Ik zeg niet dat jij dat zegt, ik zeg dat zelf als conclusie.

[Vogelvrij]

Joh, dat is toch ook iets wat je al doende leert. Als je altijd maar wacht tot je ergens klaar voor bent, kom je nooit ergens. En als je al zelfstandig woont en jaren een relatie hebt, kun je echt wel leren samenwonen.

Ik zeg toch ook niet dat ze niet moet gaan samenwonen. Ik zeg dat ze moet relativeren

[Daantje_0705]

Het is niet dat ik dingen als energieleverancier, internetprovider, etc zo super belangrijk vind. Wat ik probeer te zeggen is dat we als we samenwonen ook dat soort 'zakelijke' dingen samen moeten gaan regelen en niet alleen de leuke dingen als wanneer zien we elkaar en wanneer gaan we op vakantie. Dat zal ff moeten wennen. Misschien ben ik een control freak maar ik ben vooral iemand die graag alles doet zoals ik het zelf wil en dat botst wel eens. Misschien ook wel omdat ik al acht jaar gewend ben dat soort dingen te regelen en hij nog bij z'n ouders woont.

[Daantje_0705]

Lusi schreef:

Ik vind het wel gek dat je nog zoveel waarde hecht aan je energieleverancier of de indeling, na dik vijf jaar een relatie. Je gaat éindelijk samenwonen. Het is toch ook wel fijn dat het niet allemaal meer een solokeuze is? Je hebt toch geen relatie met een hond? Het gaat je niet om zekerheden idd, maar om je überhaupt aanpassen. Heb je broers of zussen? Klinkt mij in de oren als leren omgaan met gelijken in je woonomgeving.

Is het raar om pas na vijf jaar te gaan samenwonen? Het is toevallig zo gelopen allemaal maar op zich vind ik dat nog niet zo raar.

Ik heb een broertje en twee stiefbroertjes dus ben niet als enig kind opgegroeid. Ik heb jarenlang in studentenhuizen gewoond dus op zich zou ik dat wel gewend moeten zijn.

Ik vind het zelf lang ja, maar bedoelde meer dat het voor jou zo zou moeten voelen. Niet wat de buitenwereld ervan vindt, maar dat je zelf getroffen wordt door een gevoel van hehe, nu kunnen we.

In een studentenhuis wonen komt absoluut niet in de buurt van wat ik bedoel. Het gaat juist om een gelijke waar je zoveel om geeft, dat zijn belang of gezamenlijk belang boven jouw eigen gaat, dat je niet eens meer zin hebt in je zin krijgen want je 'lijdt' als de ander het er écht niet mee eens is. Ook met geschwister hoef je niet zo hecht te zijn. Zou eerder bijzonder zijn met kleine broertjes.


Hoe dan ook: relax, kwestie van afspraken maken. Jij regelt de rekeningen, hij bijhouden van boodschappenlijstje? Je komt er vast wel uit. Het meest storende heb je vast al ervaren als hij er zoveel is. Bijvoorbeeld via rommel opleveren of te lang douchen of stinkscheten laten. Kan me niet voorstellen dat er in de nieuwe situatie nog iets ergers komt dan wat je al weet.

[igfy]

Ik herken het een beetje. Mijn vriend is totaal niet goed in het dingen regelen en heeft reglematig een puinhoop van zijn administratie gemaakt. Niet dat ik zelf zo geweldig ordelijk ben, maar ik heb wel het overzicht voor mezelf. In ons geval komt het erop neer dat ik de financiele dingen regel en hij vindt het allemaal wel prima. Aan de ander kant repareert hij vaak dingen die kapot zijn of knapt hij dingen op en dat vind ik prima zolang ik me er niet mee hoef te bemoeien. Ik denk dat je in een goede relatie van nature uiteindelijk vanzelf wel zo'n verdeling krijgt. En als jullie allebei graag dingen regelen, hoeveel onenigheid zou je er dan over krijgen? Je hebt beiden hetzelfde belang (Bijvoorbeeld goedkope energie) en kunt op rationele manier samen afwegen wat dan het beste is. Ik denk dat dit dingen zijn waar je samen wel uit kunt komen.

Qua huisinrichting is het trouwens wel anders voor mijn gevoel. Mijn ex wilde nooit geld uitgeven aan inrichting, dus toen ik daarmee samenwoonde was alles een compromis tussen zo goedkoop mogelijk en nog enigzins leuk. Iets wat uiteindelijk een heel slechte inrichting opleverde met totaal onpraktische meubels. Met mijn huidige vriend kan ik wat dat betreft veel beter overleggen en argumenteren over wat mooi is/wat goed werkt in ons huis, maar er zijn altijd kleine meningsverschillen. Uiteindelijk moet je iets vinden wat je allebei leuk vindt, maar daar zit ook wel weer een leuke uitdaging in die je realtie als het goed is alleen maar sterker maakt.

Ik vind vijf jaar niet zo lang, zeker niet als je in de praktijk eigenlijk al bijna samen woont.

(Dat wij binnen een paar dagen samenwoonden, dat vind ik dan weer snel...maar ook dat is gewoon zo gelopen en dan is het prima.)

Ik zou zeggen, probeer dingen niet groter te maken dan ze zijn en je vooral de richten op de positieve dingen. Wie weet valt het in de praktijk heel erg mee.